บทที่ 5 ชีวิตส่วนตัวแสนวุ่นวาย

“ติ๊ง”

เสียงของโทรศัพท์ดังขึ้น เหมยเหมยก็เหลือบมองข้อความที่เพื่อนสนิทของเธออย่างถูเจียเออร์ส่งมาจากชั้นบน: “ทุกอย่างเรียบร้อยดี หายห่วงย่ะ”

แม้ตระกูลถูจะไม่ได้มีธุรกิจใหญ่โตมโหฬารในเมืองไหวเฉิง แต่ตระกูลชนชั้นสูงต่างก็หวั่นเกรงพวกเขาพอสมควร เพราะตระกูลถูมีนักสืบเอกชนที่ทำงานได้รวดเร็วอยู่นับไม่ถ้วน แผนการในคืนนี้มีถูเจียเออร์เป็นคนช่วย ทำให้เธอวางใจไปได้มาก

หลังจากวางโทรศัพท์ เดิมทีเหมยเหมยอยากจะนั่งเงียบ ๆ ที่มุมหนึ่งของงานปาร์ตี้ รอคอยการเริ่มต้นดำเนินการตามแผน แต่เสียงรอบตัวเธอกลับมากขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เธอเสียสมาธิ

“เหมยเหมยเป็นคนพิการ ทำไมตระกูลหลีต้องแต่งงานกับเธอด้วย”

“ยังเดาไม่ออกอีกเหรอ? ก็ตระกูลหลีอยากมีส่วนร่วมในอุตสาหกรรมการแพทย์ ต้องคิดใช้ประโยชน์จากเธอแน่!”

เมื่อได้ยินผู้คนรอบตัวกำลังวิพากษ์วิจารณ์ความตกต่ำของชีวิตเธอ และเห็นสีหน้าเย็นชาของเหมยเหม เหมยเสี่ยวตี๋ก็รู้สึกปิติในใจถึงที่สุด!

เธอจงใจให้คนของเธอเข้าไปในวงสาวสังคมเพื่อเป่าหู หวังอยากให้คนพวกนั้นวิจารย์มากยิ่งขึ้น รุนแรงยิ่งขึ้น!

เหมยเหมยนั่งฟังอย่างสงบ เธอมีสายตาเย็นชาเป็นครั้งคราว และรับรู้ได้ทันทีว่าผู้หญิงที่พูดสนุกปากมากที่สุดคือเพื่อนสนิทของเหมยเสี่ยวตี๋

“ถึงอุตสาหกรรมน้ำหอมของตระกูลเหมยจะไปไม่รอด แต่พวกการแพทย์ก็ยังใช้ได้ พ่อของเหมยเหมยตายไปแล้ว และแม่ของเธอก็เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เลี้ยงดูครอบครัวนี้ เห็นได้ชัดว่าแม่ของเธอก็เป็นคนที่เก่งมากเหมือนกันนะ!”

“หญิงแก่คนเดียวจะไปดูแลธุรกิจครอบครัวได้ยังไง มีแต่จะอาศัยขาย…เธอเข้าใจใช่มั้ย…” เพื่อนสนิทของเหมยเสี่ยวตี๋พูดด้วยความโกรธ

เพี๊ยะ!

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจบ เหมยเหมยก็เข้าไปตบหน้าเธอ

“กรี๊ด!”

“นี่แกทำอะไร!”

ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องตื่นตระหนกของเพื่อนสนิทเหมยเสี่ยวตี๋ เหมยเหมยใช้นัยน์ตาสวยสดอันแสนเย็นชาของเธอเตือนอีกฝ่าย: “มีพ่อแม่อยู่ครบแล้วทำไม? ยังไงก็ไม่มีคนสั่งสอนเธออยู่ดี! ยังต้องให้ฉันมาสั่งสอนแทนอีก หัดล้างปากให้สะอาดบ้างนะ!”

คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้เหมยเหมยจะอารมณ์รุนแรงเพียงนี้ ทำเอาเหมยเสี่ยวตี๋หงุดหงิดไม่น้อย แต่เธอก็ทำได้เพียงระงับอารมณ์และเข้ามาห้ามเพื่อนสนิทของเธอกับเหมยเหมย: “เอาล่ะ ๆ วันนี้เป็นงานปาร์ตี้สละโสดของพี่ฉันนะ พวกเธอก็ให้เกียรติฉันหน่อยเถอะ”

“เกียรติเธอมันจะมีค่าสักเท่าไหร่เชียว”

แต่คนที่เอ่ยปากก่อนกลับเป็นเหมยเหมย เหมยเสี่ยวตี๋หันหน้าไปมองด้วยความประหลาดใจ จากนั้นน้ำตาแห่งความคับข้องใจก็ไหลออกมาในดวงตาของเธอ: “พี่... ทำไมวันนี้พี่พูดจากแปลกจังเลยค่ะ”

“แปลกเหรอ?”

เหมยเหมยยกริมฝีปากของเธอขึ้นอย่างเหยียดหยาม: “เพราะยังไงมนุษย์ก็ต้องพูดภาษามนุษย์ด้วยกันน่ะสิ”

เหมยเสี่ยวตี๋ฟังแล้วทำท่าสะอึกก่อนจะเริ่มร้องไห้

“เหมยเหมย! คุณพูดแบบนั้นเกี่ยวกับเสี่ยวตี๋ได้ยังไง” หลีรั่วเชี่ยนได้ยินบทสนทนาของพวกเธอ แต่ทันทีที่เขาเดินเข้ามา เขาก็ออกตัวปกป้องคนแพศยาเต็มระดับอย่างรวดเร็ว

“ทำไม คุณเจ็บปวดใจเหรอ” สายตาอันแหลมคมของเหมยเหมยเหลือบมองเขาอย่างรวดเร็ว

หลีรั่วเชี่ยนหลบตาไปครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะรีบเปลี่ยนคำพูด: “ผมก็แค่... ไม่อยากให้คุณถูกอารมณ์ครอบงำ เสี่ยวตี๋กำลังปกป้องคุณอยู่นะ”

คู่รักหมาเน่าคู่นี้มัน!

เหมยเหมยหรี่ตาลงเตือนตัวเองให้สงบสติอารมณ์ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา

ในเวลานี้ไฟในห้องจัดเลี้ยงหรี่ลง หน้าจอขนาดใหญ่สว่างขึ้น และรูปถ่ายของเหมยเหมยก็เริ่มเล่น

พร้อมด้วยเสียงอันอบอุ่นของผู้ดำเนินรายการ: “แปดร้อยวันและคืนที่ผ่านมา เป็นพยานถึงความรักระหว่างนายน้อยหลีและคุณหนูเหมย ——"

คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องเซอร์ไพรส์แบบนี้ด้วย

เหมยเหมยจ้องมองไปที่หน้าจอขนาดใหญ่อย่างตั้งใจ บริเวณโดยรอบก็เงียบสงบ ทุกคนต่างชื่นชมภาพถ่ายของเธอ แต่เมื่อภาพถ่ายถูกแสดง รูปแบบของของเธอก็เริ่มค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงไป

ตอนหลังมีรูปถ่ายของเหมยเหมยที่กำลังดื่มและสนุกสนานกับผู้ชายหลายคน เธอมองดูภาพถ่ายเหล่านั้นอย่างเย็นชา และรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

ผู้ชายในภาพล้วนเป็นบุคคลสำคัญในโลกธุรกิจ จากนั้นผู้คนภายในงานเลี้ยงก็เริ่มพากันเยาะเย้ย:

“โอ้โห นี่ตระกูลเหมยถูกลดบทบาทให้ขายลูกสาวกินแล้วเหรอเนี่ย?”

“ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นพวกสองหน้า”

“ทั้งที่เหมยเสี่ยวตี๋บริสุทธิ์ขนาดนั้น แต่เหมยเหมยกลับเป็นคนใจดำอำมหิต เป็นสองพี่น้องที่ต่างขั้วกันจริงๆ!”

วันนี้มีผู้อำนวยการหลายคนของบริษัทเหมยซื่อกรุ๊ปอยู่ด้วย พวกเขากำลังหารือเกี่ยวกับความร่วมมือกับกลุ่มบริษัทอื่น ๆ อีกหลายกลุ่ม: “คุณเหมยดูจะไม่ได้สืบทอดความเข้มแข็งมีเกียรติและหยิ่งในศักดิ์ศรีของประธานเหมยมาเลยสินะ” ในตอนนี้เองที่หุ้นส่วนต่างก็เริ่มถอดใจกลางคัน

ประธานเหมยผู้ล่วงลับมีลูกสาวเพียงคนเดียวก็คือ เหมยเหมย และเธอเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเหมย การกระทำของเธอจึงส่งผลกระทบต่อตระกูลเหมยมาก

ผู้อาวุโสตระกูลเหมยหน้าซีด พวกเขาเดินไปหาเหมยเหมย ก่อนจะถามโดยเอามือไพล่หลัง: “คุณหนูใหญ่จะอธิบายเรื่องนี้ยังไง ชีวิตส่วนตัวคุณจะเป็นยังไงเราไม่ไปยุ่งหรอก แต่คุณดันมาเปิดเผยในงานประชุมนี่ ความร่วมมือของเหมยซื่อกรุ๊ปกับบริษัทอื่น ๆ มีแต่จะล้มเหลว!”

สีหน้าของพ่อแม่ตระกูลหลีก็น่าเกลียดพอดัน ตระกูลหลีก็เป็นที่รู้จักกันดีในเมืองไหวเฉิง ตอนนี้พวกเขากำลังจะถูกวิพากย์วิจารณ์ว่าแต่งเอาสะใภ้ที่เรื่องส่วนตัวสำส่อนเข้าบ้าน... แม่ตระกูลหลีเองก็เข้ามาโจมตีเธอเช่นกัน

“เหมยเหมยนี่มันเรื่องบ้าอะไร รั่วเชี่ยนบอกว่าเธอเป็นคนฉลาดทั้งภายนอกภายใน แล้วนี่เหรอวิธีการของเธอ?”

เหมยเสี่ยวตี๋ปกปิดความพอใจในแววตาของเธอ: “นั่นสิพี่ ทำไมพี่ไม่สกรีนรูปถ่ายก่อน? รูปถ่ายพวกนี้พี่ต้องปิด ๆ บ้างสิคะ”

ผู้คนเริ่มมารวมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่มาเพื่อหัวเราะก็หัวเราะ ที่มาเพื่อก่นด่าก็ก่นด่า ขณะที่เหมยเหมยเผชิญกับข้อกล่าวหา ขนตายาวของเธอหลุบลงบังแสงและเงาใต้ตาของเธอ จนไม่มีใครสามารถคาดเดาอารมณ์ของเธอได้