Share

บทที่ 4 ปาร์ตี้สละโสด

“คุณอาอย่าปฏิเสธดีกว่าครับ เพราะผมเพิ่งปะกับว่าที่อาสะใภ้มา แต่ดูอาสะใภ้จะจำคุณอาเป็นผมแทน แล้วยังคิดจะ…”

“รีบเล่าเรื่องที่พวกนายเจอกันให้อาฟังซะ เดี๋ยวนี้” โม่ฉีเฉินขัดคำพูดของโม่เหยียนด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

“แค่ก ๆ”

โม่เหยียนไม่กล้ารีรอ และเล่าบทสนทนาเมื่อครู่ให้เขาฟังทั้งหมด

แน่นอนว่าเขาพูดแค่ครึ่งหลัง เพราะครึ่งแรกเขาหยอกล้อเธอ ขืนอารองรู้ว่าเขากล้าหยอกผู้หญิงของอารองละก็…คิดไปก็เสียวกระดูกสันหลังวาบ…

“ต่อไปนายทำตามที่อาบอก”

เสียงเย็นชาที่ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ไร้อารมณ์จนน่ากลัว

**

เหมยเหมยออกจากสนามบิน เธอนั่งแท็กซี่แล้วตรงไปโรงพยาบาล

แรกเริ่มเดิมทีตระกูลเหมยสร้างตัวจากอุตสาหกรรมการแพทย์ แม้ว่าจะลดลงบ้างแล้วตั้งแต่ที่พ่อของเธอเสียชีวิต แต่ก็ยังมีบทบาทสำคัญในอุตสาหกรรมนี้

เธอตรงไปที่โรงพยาบาลที่เธอเชื่อถือมากที่สุดและให้ผู้เชี่ยวชาญด้านกระดูกตรวจดูเท้าของเธอ

แพทย์บอกว่าอาการบาดเจ็บที่เท้าของเธอไม่ได้ร้ายแรง แต่เพราะการใช้ยาที่ไม่ถูกต้องทำให้อาการบาดเจ็บนั้นรุนแรงขึ้น ขอแค่กลับมาใช้ยาตามปกติและดูแลตัวเอง เธอก็ยังมีหวังจะรักษาหาย

นัยน์ตาสวยสดของเหมยเหมยเผยความเย็นชา เมื่อก่อนเวลาเธอพบแพทย์ หลีรั่วเชี่ยนจะไปกับเธอทุกครั้ง เห็นได้ชัดว่ามีการวางแผนไว้ล่วงหน้า คู่หมั้นที่เธอเคยรักโหดร้ายกับเธอจริงๆ

หลังจากกินยาแล้วเธอก็ไปที่ห้องรักษาเพื่อนวดและพักฟื้น

เมื่อมองไปที่นาฬิกาบนผนัง เวลานี้...หลีรั่วเชี่ยนคิดว่าเธอยังอยู่ที่ปารีส ดังนั้นเธอจึงเข้ารับการรักษาและพักอยู่ในโรงพยาบาล

**

ช่วงพลบค่ำของวันต่อมา เหมยเหมยออกจากโรงพยาบาลหลังการรักษาตัวแบบใหม่และนั่งรถตรงไปที่คฤหาสน์ซิงเยว่ สถานที่ซึ่งหลีรั่วเชี่ยนยืนกรานว่าจะจัดงานปาร์ตี้สละโสดให้เธอ

เมื่อก่อนเธอรู้สึกภูมิใจจริง ๆ ที่เขาเห็นคุณค่าของเธอ แต่ตอนนี้ลองมาคิดดูแล้ว ก่อนพายุจะมาทะเลมักจะสงบ ​​นี่คงเป็นส่วนหนึ่งของแผนใส่ร้ายเธอที่คู่ผีเน่ากับโลงผุนั่นวางไว้สินะ

เธอยังต้องวางแผนอย่างรอบคอบ

ทันทีที่เธอเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง เธอก็เห็นหลีรั่วเชี่ยนและเหมยเสี่ยวตี๋ยืนคุยกันอย่างมีความสุข

เมื่อหลีรั่วเชี่ยนเห็นเธอ เขากลับไม่สนใจสายตาของเธอเลย แต่กลับเอ่ยปากพูดแทนเหมยเสี่ยวตี๋:

“เหมยเหมย เมื่อวานผมยุ่งมากจนไม่มีเวลาถาม รอบนี้คุณไม่ได้เจอผู้จัดการของโม่เหยียนแล้วคุณจะช่วย เสี่ยวตี๋สร้างคอนเนคชั่นได้เหรอ? โม่ซื่อกรุ๊ปจะยอมแอบช่วยเราเลือกเสี่ยวตี๋ไปเข้าร่วมงานฉลองมิสกอร์เจียสรึเปล่า?”

นัยน์ตาสวยสดของเหมยเหมยมืดลง เมื่อก่อนเธอต้องตาบอดแค่ไหนกันนะ?

ต่อหน้าเธอคู่รักหมาเน่านี่ก็ยังกล้าแสดงออกชัดเจนขนาดนี้เลยเหรอ?

เธอระงับความพลุ่งพล่านในสายตาของเธอแล้วพูดว่า “แน่นอนค่ะ”

“ยอดไปเลยครับ!”

หลีรั่วเชี่ยนไม่สามารถปกปิดอาการดีใจของตัวเองได้เลย: “ผมรู้อยู่แล้วเชียวว่าจะต้องสำเร็จ! ถ้าอย่างนั้นคุณก็รีบไปเตรียมตัวสำหรับการประกาศตัวของเสี่ยวตี๋หน่อยนะ”

คิดถึงเหมยเสี่ยวตี๋มากขนาดนั้น เขาลืมไปแล้วหรือว่าพรุ่งนี้เป็นวันหมั้นของพวกเขา?

เมื่อเห็นเหมยเหมยยืนนิ่ง เหมยเสี่ยวตี๋ก็ทำท่ากระแหนะกระแหน: “ขอบคุณนะพี่สาว~ พวกพี่คุยกันไปเถอะ ฉันไม่รบกวนดีกว่า”

เหมยเสี่ยวตี๋เดินออกไป เหมยเหมยจงใจหันกลับมาเพื่อบังสายตาของหลีรั่วเชี่ยนและมองเขาด้วยรอยยิ้ม

“ที่รัก คืนนี้คุณสวยมาก” หลีรั่วเชี่ยนเพิ่งตั้งใจมองเธอในตอนนี้

เหมยเหมยเม้มริมฝีปากพร้อมยกยิ้ม จากนั้นก็พยักหน้าแล้วหยิบแชมเปญขึ้นมา:

“Cheers”

เธอชนแก้วไวน์ในมือกับหลีรั่วเชี่ยน เสียงแก้วใสทำให้หัวใจของหลีรั่วเชี่ยนเต้นระรัว

วันนี้เธอสวมชุดเดรสรูปตัววีลึกสีดำทรงเข้ารูป ซึ่งเน้นรูปร่างเพรียวบางของเธอได้เป็นอย่างดี หากแต่แสงในดวงตาของเธอต่างออกไปราวกับว่าเธอเปลี่ยนไปจากแต่ก่อนอย่างสิ้นเชิง

หลีรั่วเชี่ยนเผยรอยยิ้มและยกแก้วขึ้นตอบ มือของเขาโอบรอบเอวเล็กของเธอโดยไม่รู้ตัว

ดวงตาของเหมยเหมยหดตัวลง เธออดกลั้นอาการขึ้นไส้ที่กำลังไล่ขึ้นมาตามลำคอพร้อมกับล้วงมือเรียวเข้าไปในกระเป๋าของเขา...แล้วทิ้งเครื่องดักฟังเอาไว้...

พวกเขาพูดคุยกันเพียงเล็กน้อย แต่มือถือของหลีรั่วเชี่ยนดังตลอดเวลา เขาจึงเหลือบมองก่อนจะกดปุ่มวางสายแล้วพูดว่า “คืนนี้เป็นงานปาร์ตี้สละโสด ผมไม่ตัวติดคุณดีกว่า คุณเองก็สนุกให้สุดเหวี่ยงเลยนะ”

เมื่อเห็นหลีรั่วเชี่ยนรีบจากไป เหมยเหมยก็รู้ว่าเขากำลังไปหาเหมยเสี่ยวตี๋

ถ้าอย่างนั้นก็อย่าโทษที่เธอต้องทำตัวหน้าเนื้อใจเสือแบบนี้เลย!

Related chapters

Latest chapter

DMCA.com Protection Status