บทที่ 6 พูดไม่ชัด

เหมยเหมยรู้ดีว่าหากความร่วมมือของตระกูลเหมยกับอีกหลายกลุ่มบริษัทในคืนนี้ล้มเหลว หนี้ทั้งหมดก็จะตกเป็นของเธอแน่นอน

ล่าสุดพ่อผู้ให้กำเนิดของเหมยเสี่ยวตี๋หรือก็คือ เหมยเหลียนตง อาสามของเธอ ได้ร่วมมือกับคณะกรรมการบริหารบังคับให้แม่ของเธอสละตำแหน่งประธานบริษัทหลายครั้ง ดูเหมือนว่าภาพถ่ายพวกนี้ก็คงเป็นความร่วมมือระหว่างคู่ลูกพ่อเหมยเสี่ยวตี๋เหมือนกัน

หากพวกเขาทำสำเร็จ เธอคงต้องรู้สึกผิดต่อแม่ที่ยังเอาแต่ทำงานหนักเพื่อเหมยซื่อกรุ๊ปอยู่ที่ต่างประเทศแน่

ในตอนนี้เอง ถูเจียเออร์ เพื่อนสนิทของเธอ พรวดพราดเข้ามาภายในห้องจัดเลี้ยง ก่อนจะมายืนหอบข้าง ๆ เธอ: “เหมยเหมย ฉันส่งคนไปควบคุมหลังเวทีแล้ว พอคนของฉันมาถึงแล้วเราจะตัดหน้าจอทันที” เธอพูดอย่างเร่งรีบ

“ไม่จำเป็นหรอก”

เหมยเหมยเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอจ้องไปที่หน้าจออย่างใจจดใจจ่อ โดยที่แววตาไร้ซึ่งความเปลี่ยนแปลง

ดวงตาของถูเจียเออร์เต็มไปด้วยความกังวล: “เธอแน่ใจเหรอ?”

เหมยเหมยพยักหน้าและเปิดโทรศัพท์อย่างใจเย็น ก่อนจะล็อกอินอีเมลของเธออย่างรวดเร็วเพื่อดึงข้อมูลบางส่วนและส่งไปที่ถูเจียเออร์: “ให้คนของเธอเชื่อมต่อพวกนี้เข้ากับหน้าจอ และฉายวนซ้ำรวมกับภาพเมื่อครู่”

เมื่อเห็นท่าทางที่คุ้นเคยของเหมยเหมยกลับมา ถูเจียเออร์ก็ยิ่งรู้สึกมั่นใจ เธอออกจากฝูงชนไปพร้อมกับข้อมูลที่เหมยเหมยมอบให้เธอ

“พี่”

ดวงตาของเหมยเสี่ยวตี๋แฝงไปด้วยความอำมหิต เธอไม่เว้นทางถอยกลับให้กับเหมยเหมย: “พี่ทำแบบนี้เพราะพี่สนแต่ความสุขของตัวเอง พี่ไม่คิดเลยว่าตระกูลเหมยจะเป็นจะตายยังไง ฉันได้ยินพ่อบอกว่าธุรกิจที่คุยกันวันนี้ความสำคัญต่อตระกูลเหมยมาก” เธอรีบพูดอย่างกระแหนะกระแหน

“และเพราะรูปไม่กี่ใบนั่น พี่ก็ตัดสินว่าความร่วมมือวันนี้ไปต่อไม่ได้เลยงั้นเหรอ?”

เหมยเหมยพิงไม้ค้ำพร้อมกับปรับท่าทางของเธอ และพูดอย่างมั่นใจ: “ถ้าอย่างนั้นทำไมเราไม่เดิมพันกันดูละว่าถ้าฉันสามารถทำความร่วมมือได้สำเร็จจะเป็นยังไง”

เหมยเสี่ยวตี๋ที่ดูเหมือนจะเคยได้ยินเรื่องตลกมาไม่น้อยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: “พี่ จะคืนคำพูดตอนนี้ก็ยังทันนะ”

“หยุดพูดเรื่องไร้สาระ เธอกล้าเดิมพันรึเปล่า?” เหมยเหมยก้าวหน้าไม่ยอมแพ้

“ได้!”

ความจริงแล้วเหมยเสี่ยวตี๋กลัวว่าเหมยเหมยจะกลับคำเสียมากกว่า เธอจึงรีบพูดเดิมพันที่เลวร้ายว่า: “ถ้าเธอแพ้ เธอต้องไปเต้นในที่สาธารณะ”

“ไม่มีปัญหา”

เหมยเหมยตอบอย่างแน่วแน่: “แต่ถ้าฉันทำสำเร็จ เธอต้องไปขึ้นเวทีร้องเพลง”

ทันใดนั้นดวงตาของเหมยเสี่ยวตี๋ก็ตื่นตระหนกไปชั่วขณะ

ทุกคนที่อยู่รอบตัวพวกเขากำลังพูดคุยกันว่าพี่น้องสองคนนี้บุคลิกแตกต่างกันจริง ๆ

คนที่มองดูภายนอกแล้วดูไร้เดียงสาอย่างเหมยเสี่ยวตี๋กลับมีความคิดอำมหิตโหดร้าย การที่เธอให้คนพิการเต้นบนเวทีเป็นการจงใจทำให้เหมยเหมยอับอายอย่างเห็นได้ชัด ไม่คิดเลยว่าเหมยเหมยจะกลับใจดีขนาดนี้ เพราะสำหรับเหมยเสี่ยวตี๋ที่เป็นดารา การร้องเพลงถือเป็นเดิมพันที่สุดแสนจะง่ายดาย

มีเพียงเหมยเสี่ยวตี๋เท่านั้นที่รู้ว่าเธอร้องเพลงไม่ชัด ซิงเกิลก่อนหน้านี้ของเธอได้รับการแก้ไขโดยนักตัดแต่งเสียงมือทอง หากเธอร้องเพลงในที่สาธารณะมีหวังอาชีพของเธอคงพังพินาศกันพอดี

แต่ทุกคนที่อยู่รอบข้างต่างเริ่มพากันส่งเสียงเชียร์ เหมยเสี่ยวตี๋ไม่มีทางเลือกอื่น เธอหันกลับมามองดูคู่ค้าที่กำลังรอด้วยสีหน้าดำคร่ำเครียด เธอเมินคำอธิบายของผู้อาวุโสเหมยซื่อกรุ๊ปและเริ่มรู้สึกมั่นใจขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อคิดว่าเหมยเหมยจะต้องแค่รีบพูดไปส่ง ๆ แล้วเธอจะกลัวอะไร?

“เอาล่ะ ฉันตกลง!” เหมยเสี่ยวตี๋ตอบรับทันที

เหมยเหมยหลุบตาลงพร้อมสายตาฉายแววอำมหิต

หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนอุทานด้วยความตกใจ:

“เฮ้? ดูสิ นั่นอะไรน่ะ!”

ภาพถ่ายบนหน้าจอขนาดใหญ่กลายเป็นใบเสร็จจำนวนหนึ่งขึ้นมาแทน ก่อนที่ทุกคนจะพบว่ามันเป็นข้อมูลสำรองสัญญาธุรกิจขนาดใหญ่ของบริษัทหลีรั่วเชี่ยน สัญญาเหล่านี้และรูปถ่ายของเหมยเหมยกำลังดื่มกับนักธุรกิจผู้มั่งคั่งถูกเล่นวนไป ในไม่ช้า ทุกคนก็เข้าใจเจตนา:

“สัญญาพวกนี้เกี่ยวเนื่องโดยตรงกับคนในรูป เห็นมั้ยว่าลายเซ็นในสัญญาเป็นคุณเหมยหมดเลย คุณเหมยเป็นคนที่ไปคุยเรื่องธุรกิจกับ CEO หลายคนด้วยตนเอง”

ทันใดนั้นความคิดเห็นของสาธารณชนต่อเรื่องนี้ก็เริ่มแตกฮือ

“จะว่าไป ความสามารถในการทำธุรกิจของลูกสาวคนโตตระกูลเหมยดีมากเลยนะ! เธอคือคนที่เจรจาคำรายการใหญ่มีชื่อเสียงหลายรายการของบริษัทนายน้อยหลี!”

“ไม่คิดเลยว่าลูกสาวคนโตของตระกูลเหมยจะสวยและมีความสามารถแบบนี้! การที่นายน้อยหลีได้แต่งงานกับเธอช่างเป็นบุญของตระกูลหลีจริงๆ!”

แขกที่มาร่วมงานจำภาพของเหมยเหมยเปลี่ยนไปอีกครั้ง ไม่เพียงเพราะความสามารถทางธุรกิจของเธอที่แสดงบนหน้าจอเท่านั้น แต่ยังเพราะมากมายมากมายกำลังพูดถึงเธอ และเธอก็ประพฤติตัวอย่างเหมาะสมและมาโดยตลอด สมกับเป็นผู้ดีมีตระกูล...