Share

ตอนที่15

“อืม...ขอบใจนะภา..เอ่อ..คุณคี”

ปิ่นงามรู้สึกตัวค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นหลังจากที่มีผ้าเย็นๆมาเช็ดอยู่ที่ใบหน้าคราแรกนึกว่าเป็นนภาเพราะเมื่อช่วงสายหญิงสาวก็มาดูแลเธอแต่เมื่อมองเห็นคนที่กำลังเช็ดตัวให้เธอชัดก็ต้องหลบสายตาของเขาเล็กน้อยเพราะยังรู้สึกเขินอายกับเรื่องเมื่อคืนที่ผ่านมาอยู่ไม่น้อย

“ลุกมากินข้าวก่อนสิ.. จะได้กินยา”

“ปิ่นจัดการเองก็ได้ค่ะคุณไปทำงานเถอะ”

“แม่ฉันไล่ให้มาดูแลเธอกลับไปมีหวังก็โดนบ่นอีกน่ะสิ”

ปิ่นงามจำต้องค่อยๆลุกมากินข้าวเพื่อที่เขาจะได้ไม่ต้องมาดูแลอะไรเธอมากนักแม้นตอนนี้จะนั่งลำบากอยู่พอสมควรก็เถอะ

หญิงสาวใช้เวลากินข้าวไม่เท่าไรเธอก็กินยาแล้วจึงนอนพักหวังว่าคีรีจะได้รีบกลับไปทำงานแต่เปล่าเลยเขายังคงนั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ที่ห้องระหว่างที่เธอหลับไม่ยอมห่างไปไหนคอยยื่นมืออังหน้าผากของคนที่นอนหลับอยู่ตลอดจวบจนเย็นเมื่อไข้หญิงสาวลดลงได้เขาก็ออกไปทำอาหารเย็นเพราะรู้ว่าเย็นนี้ปิ่นงามคงลุกมาทำไม่ไหวแน่

“จะไปไหน”

คีรีเห็นปิ่นงามเปิดประตูออกมาจากห้องพร้อมเสื้อผ้าอยู่ในมือสีหน้าของเธอซีดเซียวแถมยังเดินไม่ค่อยจะสะดวกเขาจึงต้องรีบมาพยุงตัวเธอเอาไว้

“ปิ่นจะไปอาบน้ำค่ะ”

“เดินจะไม่ไหวทำไมไม่เรียกฉัน...แล้วเป็นไข้ใครให้อาบน้ำ”

“ปิ่นว่าตัวปิ่นไม่ร้อนแล้วอีกอย่างอาบน้ำน่าจะสดชื่น”

ปิ่นงามเห็นว่าตอนนี้ไข้เธอก็ลดลงแล้วหากอาบน้ำน่าจะสดชื่นขึ้นกว่านี้

“เดี๋ยวฉันไปต้มน้ำอุ่นให้..เธอรออยู่นี่ก่อน”

หากหญิงสาวอยากจะอาบจริงๆคีรีเห็นทีจะต้องให้เธออาบน้ำอุ่นไปก่อนว่าจบเขาก็พยุงหญิงสาวมานั่งรอและรีบไปตัดการค้มน้ำในครัวทันที

“ขอบคุณค่ะ”

ปิ่นงามอมยิ้มอ่อนรู้สึกดีใจลึกๆที่คีรีมีท่าทีเป็นห่วงเป็นใยเธอแม้จะรู้ว่าเขาถูกคนเป็นแม่สั่งมาก็เถอะ

“เอ่อ.. “

ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งรออยู่เพลินๆร่างของเธอก็ลอยขึ้นเพราะคีรีรวบอุ้มเธอขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวพาเดินมาที่หน้าห้องน้ำ

“กาน้ำร้อนอยู่ในห้องน้ำเสร็จแล้วก็เรียกฉัน”

“ค่ะ”

คีรีปล่อยหญิงสาวลงก่อนจะเดินกลับไปในครัวเพราะเขายังต้องกลับไปดูหม้อข้าวต้มที่ตั้งเอาไว้

“.....”

ปิ่นงามในตอนนี้พวงแก้มเริ่มแดงมีเลือดฝาดเพราะรู้สึกประหม่าเคอะเขินกับการกระทำของคีรี

“คุณคีรี”

ผ่านมาเกือบชั่วโมงกว่าทีาหญิงสาวจะจัดการชำระล้างร่างกายของเธอเสร็จหลังจากนั้นจึงค่อยๆเดินมาที่ครัวเพื่อที่จะทำกับข้าวแต่เห็นคีรีจัดการอยู่ก่อนแล้ว

“อาบซะนาน..เดี๋ยวก็ไข้ขึ้นอีกหรอกบอกว่าอาบเสร็จให้เรียกฉันทำไมไม่เรียก”

ชายหนุ่มบ่นปิ่นงามอุกขณะยกสำรับกับข้าวออกมาวางที่โต๊ะกินข้าว

“ปิ่นเดินเองได้ค่ะ”

“กับข้าวพวกนี้แม่ทำมาให้เห็นว่าเธอไม่สบายจะได้ไม่ต้องทำกับข้าวมากินเลยสิจะได้กินยา”

“ค่ะ”

ปิ่นงามพยักหน้าเบาๆด้วยรอยยิ้มอ่อนก่อนจะค่อยๆเดินมานั่งที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าวตรงข้ามกับคีรี

“นี่แม่ทำเองหมดเลยเหรอคะ”

ปิ่นงามเห็นมีกับข้าวหลายอย่างวางเรียงอยู่บนโต๊ะเห็นทีจะเกรงใจแม่สามีก็คราวนี้

“แม่ทำปลาย่างน้ำพริกผัดกับผักต้มมาให้ส่วนข้าวต้มกับต้มจืดตำลึงนี่ฉันทำไว้ให้เธอ”

คีรีตอบขณะก้มหน้าก้มตาแกะปลาหมอย่างใส่จานข้าวตัวเอง

ปิ่นงามรู้สึกดีในใจอย่างบอกไม่ถูกวันนี้คีรีดูแลเธอไม่พอเขายังทำกับข้าวให้เธออีกนึกว่าผู้ชายอย่างเขาจะทำอะไรแบบนี้ไม่เป็นเสียอีก

“คุณชอบกินปลาย่างเหรอคะ”

ปิ่นงามเห็นชายหนุ่มก้มหน้าก้มตากินข้าวกับปลาย่างขยำน้ำพริกดูท่าเขาจะชอบเมนูนี้ไม่น้อย

“อืม..ทำไม”

“วันหลังปิ่นจะได้ทำให้ค่ะ”

“จะเอาใจฉัน”

“เปล่าค่ะ...ปิ่นแค่ไม่ชอบให้ใครบอกว่าอาหารของปิ่นไม่ถูกปากถ้าปิ่นทำสิ่งที่คุณชอบคุณจะได้ไม่พูดแบบนั้น”

“มันอยู่ที่คนทำ..เธอทำอะไรมาฉันก็ไม่ชอบทั้งหมด”

คนตัวโตพูดจาห้วนแตกต่างจากตอนที่ดูแลเธอเมื่อช่วงกลางวันจากที่ปิ่นงามเริ่มจะมองชายหนุ่มในแง่ดีบ้างกลับต้องย้อนคิดดูใหม่เสียแล้วคิดได้ดังนั้นจึงย้อนกลับใส่อีกฝ่ายให้เขาได้รู้ว่าเธอก็ไม่ได้คิดจะง้อให้เขามากินอาหารฝีมือเธอเหมือนกัน

“ดีค่ะ... วันหลังถ้าฉันทำกับข้าวก็จะทำกินแค่คนเดียว”

“เรื่องของเธอ”

คีรีเงยหน้าตวัดมองค้อนหญิงสาวที่กำลังจ้องหน้าเขาเขม็งครู่หนึ่งก่อนจะก้มหน้าก้มตากินข้าวในจานต่อ

กลางดึก

“แม่จ๋า...”

หลังจากที่คีรีหลับไปพักใหญ่ก็ต้องตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะคนที่นอนอยู่ข้างๆละเมอเพ้อไม่อยู่สุขจนเขาต้องรีบลุกขึ้นมาดู

“เฮ้อ...ไข้ขึ้นอีกจนได้”

ชายหนุ่มใช้มืออังหน้าผากและจับตามเนื้อตัวของคนที่กำลังละเมอก็รู้ได้เลยว่าเธอไข้ขึ้นคงไม่พ้นเพราะรั้นที่จะอาบน้ำเมื่อเย็น..คืนนี้ทั้งคืนเขาเลยต้องเฝ้าคอยเช็ดตัวให้หญิงสาวเป็นระยะกว่าจะได้นอนก็เกือบฟ้าสาง

เมื่อแรกแย้มเสงอาทิตย์ของเช้าตรู่วันใหม่ปิ่นงามก็รู้สึกสบายตัวขึ้นเธอเห็นชายหนุ่มนอนหลับสนิทในมือยังคงถือผ้าที่ยังเปียกชื้นก็รู้ได้ว่าเมื่อคืนเขาคงไม่ได้นอนเพราะเธอเป็นแน่

ปิ่นงามลุกไปทำกับข้าวเพราะร่างกายค่อยยังชั่วขึ้นมากอีกอย่างเมื่อคีรีตื่นมาเขาจะได้กินข้าวได้เลยแม้นจะเคยพูดว่าจะไม่ทำอาหารเผื่อเขาเพราะเขาไม่ชอบฝีมือเธอแต่ก็ตัดใจทำแบบนั้นไม่ได้อยู่ดีด้วยเพราะเขาอุตส่าห์อดหลับอดนอนดูแลเธอทั้งคืน

“คุณตื่นสายนะคะ”

หลังจากที่ปิ่นงามทำอาหารเสร็จจวบจนเข้าช่วงสายคีรีนั้นพึ่งจะลุกออกจากห้องนอนออกมาข้างนอกปิ่นงามจึงเอ่ยทักชายหนุ่มด้วยสีหน้าระรื่น

“เพราะเธอ...นอนตัวร้อนทั้งคืนจนฉันต้องเช็ดตัวไม่ได้หลับได้นอน”

คีรีมองค้อนหญิงสาวเล็กน้อยที่เขาต้องตื่นสายก็เพราะเธอยังจะมาว่าเขาอีก

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status