รสรักของเขากับความผูกพันของเรา

15

รสรักของเขากับความผูกพันของเรา

         เมื่ออาบน้ำเสร็จ เขมชาติก็มาชวนหญิงสาวที่นอนเล่นอยู่บนเก้าอี้หวายให้เขาไปนอนในห้องแทน

          “ถึงฝนจะไม่ได้สาดเข้ามาในนี้ แต่ละอองของมันก็ทำให้เราไม่สบายได้เหมือนกันนะ”

          เขมกรให้เหตุผล ที่ทำให้ปาลิดยอมเข้าไปในห้องกับเขา เพราะชายหนุ่ม แทบจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้แล้ว

          บรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกขนาดนี้ สายฝนที่ไหล ผ่านกระจกของหน้าประตูห้อง

อากาสที่เย็นสบาย โดยที่ไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ มันช่างเหมาะกับการหาอะไรทำจริงๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ลิดาอยากนอนตรงนี้ อากาศดี”

หญิงสาวรู้ทัน ถ้าเธอเข้าไปในห้องคงไม่ได้นอนแน่ๆ เธอจึงเลือกที่นอนเล่นอยู่ข้างนอกดีกว่า

“จะเดินเข้าไปดีๆ หรือจะให้พี่อุ้ม”

เมื่อรู้ว่าคำเชิญชวนไม่มีผล ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาใกล้ตัวของหญิงสาว และทำท่าจะอุ้มเธอจริงๆ

“ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวลิดาเดินไปเอง”

ปาลิดารีบลุกจากเก้าอี้หวาย และเดินนำหน้าชายหนุ่มที่ทำหน้าตาทะเล้น เข้าไปยังเตียงนอนในตัวบ้านพัก

“กอดหน่อยสิ เมื่อคืนยังกอดไม่หนำใจเลย”

เขมกรกระโดดลงมานอนข้างหญิงสาว คว้าเธอเข้ามากอดจนแน่น

“ก็เมื่อคืนมัวแต่ทำอะไรล่ะคะ ถึงได้ไม่มีเวลากอด”

ปาลิดาทำหน้าทะเล้นใส่คนข้างๆ เธอจะรู้ไหมว่ามันยิ่งทำให้เขาห้ามหัวใจไหวไม่อยู่

ไม่มีคำตอบจากชายหนุ่ม แต่เขากลับ ลุกขึ้นมาคร่อมร่างเธอ

เขมกรอาศัยจังหวะที่หญิงสาวกำลังเผลอจู่โจมจนกายสาวสั่นสะท้านและอ่อนระทวย สมองพร่าเบลอว่างเปล่า มีเพียงเสียงกระเส่าเล็ดลอดออกมาจากปากอิ่ม

“พี่เขม”

ปาลิดาเผลอเรียกชื่อเขมกรเสียงหลง ขณะที่มือน้อยก็เริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังแกร่งภายใต้เสื้อกล้ามสีขาว ดวงหน้าหวานเชิดสูง ยามใบหน้าคมซุกไซร้ต่ำลงมาดูดเม้มที่ไหปลาร้าจนเป็นรอยแดงจ่ำ

จากนั้นมือหนาก็จัดการถอดเสื้อยืดของเธอออกไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยเสื้อชั้นในตัวสวยจนกลายสาวหวาบหวิวสะท้าน ชายหนุ่มไม่รอให้สติของเธอกลับคืน เขาเร่งรุกเร้า พาฝ่ามือร้อนเคล้นคลึงความอวบหยุ่นของทรวงสล้างเปลือยเปล่านั้นอย่างรวดเร็ว

กายบางแอ่นอกรับกระแสรัญจวนนั้น สองมือเล็กจิกทึ้งเสื้อกล้ามของเขาแน่น เพื่อระบายความกระสัน

ปาลิดารู้สึกว่ามันให้อารมณ์มากกว่าครั้งแรกที่เธอนอนกับเขาเสียอีก ยิ่งปากร้อนครอบครองถันก็ยิ่งทำให้     ปาลิดบิดเร่ากายด้วยอารมณ์ร้อนแรงตามลำดับ

“โอ..ลิดา...”

หญิงสาวอยากจะบอกความรู้สึกเสียงซ่านที่เกิดขึ้นกับเธอ แม้ในให้หญิงสาวอยากจะร้องห้ามให้เขาหยุดการกระทำนั้น ทว่าร่างกายในส่วนลึก กลับร่างกายที่ไม่รักดี กลับกำลังตอบสนองทุกการกระทำของเขา

“อ๊า...”

เสียงครางหวานดังขึ้นเมื่อลิ้นร้อนร้ายเข้าไปทักทายกลีบกุหลาบอ่อนนุ่ม ร่างแน่งน้อยสั่นสะท้านอย่างไม่อาจต้านทางรงกระสันได้

เนื้อตัวเห่อร้อนแดงซ่านประหนึ่งถูกไฟสุม เสียงหอบหายใจถี่กระชั้นรัวเร็ว เมื่อเขมกร ดูดดื่มน้ำหวานที่ไหลออกมาพร้อมกับทักทายเกสรสีสวยนั้นจนมันเต่งตึง

เมื่อความต้องการมันมาถึงเส้นทาง ที่ต้องเดินหน้าเข้าหาเส้นชัย เขมกรเปลี่ยนจากลิ้นสากเป็นแท่งแข็งแห่งความเป็นชายของเขา ให้ทำหน้าที่เข้าไปสำรวจ ว่าภายในหญิงสาวยังเจ็บปวดอยู่ไหม

“โอ๊ย.....”

ปาลิดร้องออกมา เพราะเธอยังรู้สึกเจ็บอยู่ เขมกรทำท่าจะดึงน้องชายให้ถอยหลังออก แต่กลับถูกมือบางของหญิงสาวดึงตัวเขาไว้

ชายหนุ่มจึงเดินหน้าอย่างเต็มกำลัง ปาลิดายกสะโพกตอบรับทุกความเคลื่อนไหว ของท่อนล่างของชายหนุ่ม

“เออ..อ่า”

เสียงครางดังออกมา อย่างไม่เขินอาย ปาลิดาบิดตัว จิกเล็บยาวลงบนแผ่นหลังด้วยควาวเสียวซ่านสุดตัว

เสียงครางอย่างพอใจของชายหนุ่มดังขึ้น หลังจากน้ำรักของเขาถูกปลดปล่อยออกมาอย่างหมดตัว

“ลิดา พี่หลงเธอ จนไม่อยากกลับแล้ว”

เขมกรกระซิบข้างๆหู ร่างบางที่อยู่ภายใต้ร่างเปลือยของเขา

หญิงสาวอยากจะตอบกลับไปจัง ว่าตัวเธอเองก็หลงเขาเหมือนกัน

เมื่อพายุแห่งรักสงบลง ภาพของบิดาของเธอก็กลับลอยเข้ามาในความคิด น้ำตาแห่งความเสียใจ ของหญิงสาวไหลออกมาไม่ทันตั้งตัว

หญิงสาวกำลังรู้สึกผิด ที่เธอปล่อยหัวใจไปกับรสสวาทของชายหนุ่มที่มอบให้ เธอมาที่นี่เพื่อหลอกให้เขารัก เขาหลงเธอ ไม่ใช่มาเพื่อพาตัวเองให้หลงมาติดกับในห่วงอารมณ์ความใคร่ที่เขามอบให้

ปาลิดาถอนหายใจ ปาดน้ำตาออกจากใบหน้าที่ขาวใสแต่มีรอยแดงจากการถูกจูบ จากปากหนาของชายหนุ่มที่นอนหลับสนิทเพราะหมดแรง

“คุณและครอบครัวต้องชดใช้”

หญิงสาวพูดกับตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติให้กลับคืน ว่าเธอต้องทำอะไร

ค่ำคืนนี้ ปาลิดาตั้งใจที่จะแสดงละคร ด้วยใบหน้าที่เศร้าสร้อย เพื่อต้องการได้เงินก้อนหนึ่ง เพื่อรวบรวมไว้ เพื่อเอาไปใช้หนี้ และมันก็ได้ผล

“เป็นอะไรหรือเปล่า ตั้งแต่เย็นแล้ว พี่ไม่เห็นลิดายิ้มเลย”

เขมกรสังเกตเห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของคู่นอนของเขา ที่จากมีรอยยิ้มสดใน กลายเป้นเศร้าหมองเหมือนคนที่ผ่านการร้องไห้มา

“เมื่อกลางวัน ลิดาเผลอหลับไป คุณพ่อมาเข้าฝัน ท่านว่าลิดาเป็นผู้หญิงใจง่าย มัวแต่เสียตัวให้ผู้ชายฟรีๆ แต่กลับไม่สนใจที่จะหาเงินมาใช้หนี้ เพื่อเอาบ้านกับที่ดินคืน”

ปาลิดาบีบน้ำตา อย่างสุดตัว จนในที่สุดมันก็ไหลออกมาตามต้องการ

“ไม่เอาไม่ร้อง ใครบอกลิดาใจง่าย พี่จะหาทางช่วยลิดาให้ได้” ชายหนุ่มปลอบ

“พี่เขมจะให้คุณลุงยกหนี้ให้เหรอคะ อย่าทำแบบนั้นนะ เป็นหนี้ก็ต้องใช้ ถึงจะถูก” หญิงสาวแกล้งโวยวาย

“พี่ไม่ทำแบบนั้นแน่นอน แต่พี่จะช่วยลิดาหาเงินมาใช้หนี้”

เขมกรคิดอย่างที่เขาพูดจริงๆ เขาพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง และเขาคงหาทางที่จะทำธุรกิจเล็กของเขาอีกอย่าง เพื่อค่อยหาเงินมาช่ายปาลิดา

“เงินเดือนของลิดา เก็บเป็นร้อยปี ยังใช้หนี้ไม่ได้เลยค่ะ”

ปาลิดาเข้าเรื่อง อย่างน้อย เธอก็ควรได้เงินเดือนมาขึ้นกว่านี้

“เรื่องเงินเดือนกลับไปพี่จะจัดการให้นะ ไม่ต้องห่วง”

ชายหนุ่มจูบลงบนหน้าผากของหญิงสาวที่กำลังหน้าเศร้าอยู่บนเก้าอี้ อย่างสร้างความเชื่อมั่นให้เธอ ว่าเขาจะทำตามที่พูดแน่ๆ

“ขอบคุณมากนะคะพี่เขม”

ปาลิดาคว้าเอวของชายหนุ่มมากอดไว้ ก่อนจะแสยะยิ้มอย่างสะใจ ที่ในที่สุดแผนของเธอก็เริ่มสำเร็จไปอีกขั้นแล้ว