14
น้ำตาแห่งการเริ่มต้น
เมื่อแน่ใจว่าชายหนุ่มร่างเปลือยที่นอนอยู่บนตัวเธอ หลับสนิทแล้ว ปาลิดาค่อยขยับตัวออกจากการถูกทับจากตัวเขา
ประตูกระจกถูกเลื่อนออก หญิงสาวออกมานั่งเพื่อปล่อยความรู้สึกทั้งหมด ให้ลอยไปกับลมทะเล
“คุณพ่อคะ ลิดาทำถูกแล้วใช่ไหม”
หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง เหมือนต้องการคำตอบ จากบิดาที่อยู่บนสวรรค์และตอนนี้คงกำลังมองเธออยู่
“เราจะต้องได้ทุกอย่างคืน”
จากน้ำเสียงที่ดูเสียใจ เพียงชั่วครู่ ความแค้นที่อัสมาฝังหัวไว้ ก็ชนะความรู้สึกทุกอย่าง
ปาลิดานั่งคิดแผนการต่อไป ว่าเธอต้องทำอย่างไรต่อ ในเมื่อเธอยอมเสียตัวแบบนี้แล้ว เธอต้องได้มากกว่าเสีย
“เดี๋ยวก็ไม่สบายไปหรอก มานั่งตากลมแบบนนี้”
เขมกรส่งเสียงมาจากด้านหลัง ความจริงแล้วเขารู้สึกตัวตั้งแต่หญิงสาว ผลักตัวเขาออก
“พี่ขอโทษนะ พี่คิดว่า....”
ชายหนุ่มลากเสียง เพราะไม่แน่ใจว่าจะพูดต่อด้วยคำไหนดี ถึงจะดูไม่น่าเกลียด
ถึงแม้จะมีเก้าอี้ตัวข้างๆว่างอยู่ แต่เขมกรเลือกที่จะนอนลงบนเก็าอี้หวายแบบที่นอนได้ และดึงมือปาลิดาให้ลุกมานอนอยู่ในอ้อมแขนเขา
“พี่เขม คิดว่าลิดาง่าย คงผ่านผู้ชายมาแล้วมากมายใช่ไหมคะ”
หญิงสาวพูดต่อจากประโยค ที่ชายหนุ่มลากเสียงยาวทิ้งไว้ ด้วยหัวใจที่เจ็บช้ำเพราะรู้สึกว่าเธอเองทำตัวให้เขาดูถูก แต่ก็ได้แต่ฝืนเก็บความรู้สึกไว้ในใจ
“พี่ยอมรับ ว่าพี่คิดแบบนั้นจริงๆ แต่ลิดาเธอรู้ไหมเธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่พี่ได้เป็นผู้ชายคนแรกในชีวิต”
ชายหนุ่มเอียงตัว หันหน้ามาจูบลงบนหน้าผากที่โหนกนูนของหญิงสาวในอ้อมแขน ด้วยความรู้สึกที่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ
“ลิดาให้พี่เป็นผู้ชายคนแรกในชีวิต แต่ลิดาไม่รู้ ว่าหัวใจของพี่มีลิดดาอยู่ในชีวิตบ้างไหม”
หญิงสาวทำเสียงเศร้า ออดอ้อนด้วยการขยับตัว มาหาเขาเพื่อให้แนบสนิทกว่าเดิม
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น” เขมกรแปลกใจ
“พี่เขม เป็นผู้ชายที่ดูดีในทุกอย่าง ผู้หญิงหลายคนก็คงพร้อมจะพลีกายและหัวใจให้ ลิดาก็คงเป็นแค่หนึ่งในนั้น”
หญิงสาวพยายามที่จะบีบน้ำตาออกมาให้ได้ แต่มันก็ไม่มีออกมาสักหยด เพราะตอนนี้ เธอหายจากความเสียใจ แต่กำลังรู้สึกแค้นขึ้นมาแทน
“พี่ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่กำลังรู้สึกแบบไหน แต่ตอนนี้หัวใจของพี่ มันกลัวที่สุด กลัวพรุ่งนี้ลิดาจะทิ้งพี่ไป”
เขมกรพูดจากความรู้สึกในใจจริงๆ หาใช้พูดแบบเสือผู้หญิงแบบที่เขาเคยพูดมาก่อนหน้านี้
ความสดใสเหมือนเด็กน้อย ไม่ประสีประสากับเรื่องบนเตียงของหญิง ความบริสุทธิ์ ที่เธอมอบให้เขา มันทำให้หัวใจของชายหนุ่ม ลืมผู้หญิงทุกคนได้หมดสิ้น
“ลิดาไม่หายไปไหนแน่ๆค่ะ หนี้ที่คุณพ่อของลิดาหยิบยืมมาจากคุณพ่อของพี่เขม ลิดาไม่เคยลืม แต่ไม่รู้ชาตินี้จะหาเงินจากไหนมาใช้ได้หมด”
หญิงสาวเริ่มเข้าเรื่อง แต่ครั้งนี้ น้ำตาของเธอมันออกมาตามคำสั่งของหัวใจ มันถูกแสดง ว่าคือน้ำตาแห่งความเศร้า แต่ในความเป็นจริงมันคือน้ำตาของไฟแค้นต่างหาก
“ทุกอย่างมันอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ลิดาคิดก็ได้ พี่จะอยู่ข้างสู้ไปกับลิดานะ”
ชายหนุ่มดึงร่างบางมากอดสนิทแนบเนื้อ จนหน้าอกอวบของเธอถูกกดด้วยแผงหนาของหน้าอกของ เขมชาติ
ทั้งคู่หลับตาลง บรรยากาศเงียบสงบ คงมีแค่เสียงหัวใจของคนทั้งคู่และเสียงของคลื่นที่ถูกลมพัดกระทบฝั่ง
ปาลิดาเธอตั้งต้นความสัมพันธ์นี้ด้วยความแค้น แต่ทุกครั้งที่เขากอดเธอ จูบเธอ หญิงสาวตอบตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมไฟแค้นมันถูกดับลงทันที
มันปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่แสนจะอบอุ่น ปลอดภัย ทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขา
ทั้งสองคนเผลอหลับไปมารู้สึกตัวอีกที เมื่อลมแห่งท้องทะเล เริ่มพัดแรงขึ้น
เช้าแล้ว แต่กลับไม่มีแสงของพระอาทิตย์ เพราะก้อนเมฆสีดำ ที่ปกคลุมอยู่บนท้องฟ้า ปิดบังแสงของมันไว้
“เหมือนฝนจะตกเลย”
ปาลิดาหันหน้ามาบอกชายหนุ่มที่ให้เธอนอนหนุนแขนเกือบทั้งคืน ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกออกจากเก็าอี้หวาย
“อาหารเช้ามาแล้วครับ”
เสียงพนักงานของรีสอร์ท นำอาหารมาส่งให้ เขาไม่กล้าวางไว้ตามที่นัดหมาย คือหลังห้อง บริเวณสระน้ำ เพราะกลัวฝนจะตกใส่
“วางไว้ตรงนี้เลย ขอบคุณมากนะครับ”
เขมกรบอกให้พนักงานวางอาหาร ไว้ที่ตะตรงหน้าบ้านที่เขานั่งเลย เพราะตรงนี้มีหลังคา อาหารไม่เปียกแน่นอน
ปาลิดขอตัวไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่เสร็จกิจกรรมรักเมื่อคืนหญิงสาวยังไม่ได้ชำระล้างร่างกายเลย
“แบบนี้เราก็คงต้องอยู่ในห้องกันทั้งวัน เสียดายจังนะคะ ยังไม่ได้เที่ยวให้รอบเกาะเลย”
ปาลิดพูด เมื่อเดินออกจากห้องมา แล้วเห็นฝนกำลังตก โชคดีที่ลมยังไม่พัดรุนแรงเหมือนเมื่อตอนแรก
“ดีจะตายฝนตก จะได้อยู่แต่ในห้อง เดี๋ยวพี่พาหาอะไรทำ ลิดาจะได้ไม่เบื่อ”
คนพูดทำหน้าตาทะลึ่ง คนฟังเขินอายต่องหลบสายตาลง และรีบจัดการกับอาหารในจาน
“ยังเจ็บอยู่ไหม”
ถึงแม้เขมกรจะไม่ได้ถามให้ชัด ว่าหมายถึงเจ็บอะไร แต่หญิงสาวรู้ความหมายของมันดี
“ยังเจ็บอยู่นิดๆค่ะ”
ปาลิดาตอบโดยไม่ยอมเงยหน้า ขึ้นมาสบตาคนถาม เพราะเอคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอยังรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูกเลย
“กินข้าวให้หมดนะ จะได้มีแรง เดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเราค่อยมาหาอะไรทำแก็เบื่อ และพี่ก็อยากลองสำรวจดู ว่าทำไมคนสวยของพี่ยังเจ็บอยู่นะ...”
“ทะลึ่ง พี่เขมชอบพูดทะลึ่ง”
หญิงสาวหน้าแดง หันมาค้อนขวับให้ชายหนุ่ม ที่กำลังส่งยิ้มหวานให้เธอ และเดินกลับเข้าไปยังในห้องเพื่ออาบน้ำ
15รสรักของเขากับความผูกพันของเรา เมื่ออาบน้ำเสร็จ เขมชาติก็มาชวนหญิงสาวที่นอนเล่นอยู่บนเก้าอี้หวายให้เขาไปนอนในห้องแทน “ถึงฝนจะไม่ได้สาดเข้ามาในนี้ แต่ละอองของมันก็ทำให้เราไม่สบายได้เหมือนกันนะ” เขมกรให้เหตุผล ที่ทำให้ปาลิดยอมเข้าไปในห้องกับเขา เพราะชายหนุ่ม แทบจะควบคุมความรู้สึกตัวเองไม่ได้แล้ว บรรยากาศที่แสนจะโรแมนติกขนาดนี้ สายฝนที่ไหล ผ่านกระจกของหน้าประตูห้องอากาสที่เย็นสบาย โดยที่ไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ มันช่างเหมาะกับการหาอะไรทำจริงๆ“ไม่เป็นไรค่ะ ลิดาอยากนอนตรงนี้ อากาศดี”หญิงสาวรู้ทัน ถ้าเธอเข้าไปในห้องคงไม่ได้นอนแน่ๆ เธอจึงเลือกที่นอนเล่นอยู่ข้างนอกดีกว่า“จะเดินเข้าไปดีๆ หรือจะให้พี่อุ้ม”เมื่อรู้ว่าคำเชิญชวนไม่มีผล ชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาใกล้ตัวของหญิงสาว และทำท่าจะอุ้มเธอจริงๆ“ไม่ต้องค่ะ เดี๋ยวลิดาเดินไปเอง”ปาลิดารีบลุกจากเก้าอี้หวาย และเดินนำหน้าชายหนุ่มที่ทำหน้าตาทะเล้น เข้าไปยังเตียงนอนในตัวบ้านพัก“กอดหน่อยสิ เมื่อคืนยังกอดไม่หนำใจเลย”เขมกรกระโดดลงมานอนข้างหญิงสาว คว้าเธอเข้ามากอดจนแน่น“ก็เมื่อคืนมัวแต่ทำอะไรล่ะคะ ถึงได้
16เงินก้อนแรก “พี่ทำเรื่องขึ้นเงินเดือนให้แล้วนะ” ชายหนุ่มยื่นคำสั่งเงินเดือนใหม่ให้หญิงสาว ตามที่ได้รับปากไว้ “นี่มันสามเท่าของเงินเดือนเดิมเลยนะคะ”ปาลิดาแกล้งทำเสียงตกใจ ทั้งที่เธอคิดว่าจริงๆมันควรจะมากกว่านี้ด้วยซ้ำ“ความจริงแล้วบริษัทนี้เป็นของพ่อลิดาด้วยซ้ำ ถ้าไม่เกิดปัญหาขึ้นก่อน”ปาลิดายกมือไหว้ขอบคุณ ชายหนุ่มตรงหน้า ทั้งที่หัวใจของเธอกำลังคิดว่า ‘รู้แล้วทำไมไม่คืนหุ้นให้ทั้งหมดล่ะ’ปาลิดาโทรรายงาน เล่าควาสำเร็จให้อัสมาฟัง แต่เธอไม่กล้าเราให้กานดาผู้เป็นน้าแท้ๆรู้ เพราะเธอคงต้องโดนว่าแน่ๆ กับวิธีการแก้แค้นแบบนี้“เก่งมากหนูลิดา น้าเองช่วยอะไรหนูไม่ได้เลย น้ามันเป็นเมียที่แย่จริง”อัสมาเล่นบทนางเอก ตีเสียงเศร้า เหมือนคนที่เสียใจที่ตัวเองแก้แค้นให้สามีไม่ได้“ช่วยได้สิคะ การที่คุณน้าบอกคำแนะนำมาทั้งหมด ก็ถือว่าช่วยลิดาแล้ว ไว้มีอะไรคืบหน้าลิดาจะโทรหาใหม่นะคะ”หลังจากกลับมาจากทะเล เขมกรเอง พยายามที่หาโอกาส ทำในสิ่งที่เขาเคยทำกับปาลิดา แต่หญิงสาวก็บ่ายเบี่ยงตลอด“ลิดานี่มันเกือบเดือนแล้วนะ ที่เราไม่ได้....”ถึงอยากจะพูดตรงๆ แต่ท่าทางที่เรียบร้อยของคนจ
17สืบเพื่อรัก “ใครบอกล่ะ ก่อนที่หนูลิดาจะเรียนจบ เจ้านิรัช มันจับได้ว่าอัสมาเล่นชู้ แต่ด้วยความหลงกับความเหงามันจึงยอมให้อภัยและให้โอกาส” เล่ามาถึงตอนนี้ ธรรมสรณ์เป็นสีหน้าเป็นตึงเครียดแทน จากที่เมื่อกี้ยังปกติ “แต่คนมันสำนึกไม่ได้ มันกลัวว่าสักวัน มันจะโดนจับได้อีก มันค่อยๆ เข้ามามีส่วนในบริษัท ตกแต่งบัญชี ได้เงินไปเกือบสิบล้าน ” “ตั้งสิบล้าน เอาไปทำไมครับ ในเมื่ออยู่กับคุณอาก็กินดีอยู่ดีอยู่แล้ว” ชายหนุ่มสงสัย “เพราะตอนแรกนิรัชไม่ยอมจดทะเบียนสมรสด้วย อัสมากลัวว่าวันหนึ่ง ถ้าเกิดต้องเลิกกันจริง เธอจะไม่เหลืออะไร” “อ๋อ..แบบนี้เอง” เขมกรทำท่าเข้าใจ“แต่ถ้ามันแค่นั้น คนใจดีอย่างนิรัชคงไม่สติแตกจนขับรถชนสะพานหรอก” คนเล่ากำมือแน่น“เกิดอะไรขึ้นครับ” ชายหนุ่มถามด้วยความอยากรู้จนแทบจะทนไม่ไหว“เงินทั้งหมด ที่อัสมาเอาไป เธอเอาไปปรนเปรอเด็กหนุ่ม ซึ่งก็ไม่ใช่ใครเป็นคนขับรถของนิรัชเอง”ถึงแม้จะเจ็บแทนเพื่อนแค่ไหน ธรรมสรณ์ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะเพื่อนของเขาดันรักผู้หญิงคนนั้นมาก“แล้วเกิดอะไรขึ้นครับ”เขมกรยังไม่เข้าใจ ว่าครอบครัวของเขา เข
18ขอแต่งงานพร้อมข้อเสนอ“คืนนี้พี่ขอคุยเรื่องสำคัญด้วยนะ ” ชายหนุ่มเดินมาบอกหญิงสาวที่โต๊ะทำงาน“คุยที่ไหนคะ” ปาลิดาวางมือจากงานก่อนหันหน้ามาสบตา“ร้านอาหาร บนดาดฟ้า โรงแรมแถวนี้แหละ ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ไม่ทำอะไรลิดาหรอก”คนพูดเปลี่ยนสายตาจากจริงจัง เป็นสายตาที่เศร้าลงทันทีปาลิดาเอง ก็ไม่ใช่ว่าเธอไม่ได้ต้องการเขา แต่เธอรู้ว่าเธอมีสิ่งที่สำคัญที่ต้องทำมากกว่า ความรักสำหรับเธอตอนนี้ มันมีค่าน้อยกว่าความแค้น“ได้ค่ะ ลิดาเชื่อใจพี่เขม”ปาลิดาไม่อยากเห็นสายตาที่ดูเศร้า ของชายหนุ่มตรงหน้า เธอจึงก้มหน้ากับงานต่อไปคำพูดของคนที่เคยนอนกอด และนอนทำอะไรกันมามากกว่านี้ แต่วันนี้มันช่างดูเหินห่าง ดูเหมือนเป็นแค่เพียงคนรู้จักกันเท่านั้นตลอดเวลาทั้งวัน หญิงสาวแอบมองชายหนุ่มตลอด เพราะเธอก็อยากรู้ว่าเขามีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากเขาถึงได้ไม่ยอมคุยที่ทำงาน แต่กลับต้องรอถึงเย็น“ไปกันได้แล้ว”เมื่อเวลาเลิกงานมาถึง ชายหนุ่มก็เดินมารับ ปาลิดาที่ตะทำงาน ด้วยสายตาที่ยังดูเศร้าอยู่ จนหญิงสาวไม่กล้าที่จะสบตาเขา เพราะกลัวเธอจะเผลอใจอ่อน“ลิดาไม่เคยรู้ว่ามีร้านอาหารแบบนี้เลยนะค
19ตาสว่าง นักสืบที่เขมกร จ้างให้คอยตามทั้งปาลิดาและ อัสมา รายงานมาว่า ปาลิดาถอนเงินจำนวนมากออกจากธนาคาร และกำลังจะนัดเจอกับอัสมาอีกเร็วๆนี้ “พรุ่งนี้ทั้งวัน พี่ขอพาตัวลิดาไปกับพี่ทั้งวันหน่อยนะ” เขมกรบอกหญิงสาวในขณะที่กำลังนั่งรถกลับบ้านด้วยกันหลังเลิกงาน “ไปไหนเหรอคะพี่เขม” ปาลิดาถามอย่างแปลกใจ “เดี๋ยวก็รู้ ” เขมกรคิดว่าถ้าบอกเธอ ว่าเขาจะพาไปไหน มีหวังหญิงสาวไม่ยอมไป และไม่เชื่อในสิ่งที่เขาจะพาไปเจอด้วย ปาลิดาถอนเงินมาคราวนี้เธอถอนมาหมดบัญชีเลย เพราะต้องการเอาไปฝากอัสมา เพื่อให้แม่เลี้ยงของเธอซื้อหุ้นของบริษัทคืน การตัดสินใจแต่งงานกับเขมกรครั้งนี้ หญิงสาวไม่แน่ใจว่าเธอรักเขาไหม แต่ก็รู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ด้วยกัน ทั้งที่เขาเป็นลูกชายของศัตรู “จะหลอกไปฆ่าหรือเปล่าคะ จะพาไปไหนก็ไม่ยอมบอก” ปาลิดาพูดหยอก เมื่อเธอขึ้นมานั่งข้างๆคนขับ เพราะเธอพยายามถามเขาหลายครั้งว่ากำลังจะพาเธอไปไหน แต่ก็ไม่เคยได้คำตอบ “จะพาไปข่มขืนแล้วฆ่าทิ้ง”คนขับยื่นหน้ามาจนแทบจะติดหน้าของปาลิดา
20กระดาษในกรอบรูป บ้านหลังนี้ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง จากที่ตอนแรก ลิดาคิดว่าคงมีฝุ่นเต็มไปหมด แต่จะเห็นที่เปลี่ยนไป คือข้าวของมีค่าแทบจะไม่มีเหลือเลยซักชิ้น “คุณพ่อคะลิดา มาหาพ่อแล้วนะ” หญิงสาวหยุดลง นั่งพูดกับรูปภาพครอบครัวของเธอ ที่ถ่ายพร้อมกัน พ่อแม่ลูก ก่อนวันที่แม่ของเธอจะจากไปเพียงวันเดียว “ความจริงมันคืออะไร ทำไมคุณพ่อต้องเป็นหนี้สิน ทำไมคุณพ่อต้องเสียใจ จนขาดสติและจากลิดาไปแบบนี้” หญิงสาวคร่ำครวญกับรูปภาพ อย่างคนเสียสติ น้ำตาของเธอไหลออกมาจากตากลมโต เหมือนสายฝน ที่กำลังตกหนัก “สิ่งที่คุณน้าอัสมาบอกมันคือเรื่องจริงหรือโกหก ครอบครัวนู้นทำให้พ่อต้องตายใช่ไหมคะ หรือมันไม่ใช่ คุณพ่อกลับมาบอกลิดาเดี๋ยวนี้”เสียงที่เค้นออกจากลำคอ เหมือนต้องการจะเอาความทุกข์ในใจออกมาตามเสียงนั้น“ลิดาจะแต่งงาน ลิดาจะเอาทุกอย่างคืนมาให้ครอบครัวเรา คุณพ่อต้องภูมิใจในตัวลิดา”หัวใจลึกๆของเธอ รู้ว่าความจริงครอบครัวของ เขมกรน่าจะไม่มีส่วนในการตายของบิดาเธอ แต่ปาลิดาก็ยังอยากหลอกตัวเองต่อไป ตราบใดที่เธอยังไม่รู้ความจริงปาลิดาค่อยๆเอาเก้าอี้มาเ
21บ้านของเรา งานแต่งานถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนหลายคนพากันซุบซิบนินทา ว่าเจ้าสาวท้องหรือเปล่าถึงได้รีบแต่ง แต่สำหรับทั้งเจ้าบ่าว และเจ้าสาว ต่างรู้ดี ว่าความรักและความต้องการของทั้งสองคนต่างหากคือตัวเร่งเร้า เขมกรได้ไปดูแลการปรับปรุงและซ่อมแซมบ้านด้วยตัวเอง เพราะอยากให้ทุกอย่างดีที่สุด ธรรมสรณ์ยกหุ้นในบริษัทของนิรัช คืนแก่ปาลิดาทั้งหมด พร้อมทั้งโอนบ้านและที่ดินให้เป็นชื่อของหญิงสาวหลังการจดทะเบียนสมรส อัสมาเอง เมื่อติดต่อปาลิดาไม่ได้ เธอก็รู้ตัว ว่าลูกเลี้ยงของเธอคงรู้ความจริงเข้าแล้ว หลังจากซื้อบ้านใหม่ได้ไม่ถึงสองปี เขมกรก็ได้ข่าวว่า อัสมาติดหนี้จนต้องขายบ้าน และพาตัวเองย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เพื่อกลับไปทำอาชีพเดิม “เอาสีเดิมนะคะ พี่เขม”ปาลิดาเลือกสีทาบ้านใหม่ แต่เธอยังยืนยันที่จะเอาสีเดิม แต่ยอมให้เปลี่ยนสีภายนอกได้ เพราะอย่างน้อยมันคงช่วยให้เธอลืมความสูญเสียลงได้บ้าง“ลิดาว่าจะทุบห้องให้รวมกัน เพราะเราอยู่กันแค่สองคน มีตั้งหลายห้องมันดูเหงานนะคะ”หญิงสาวไม่เห็นด้วยที่เขมกร ตกแต่งห้องทั้งสี่ห้อง บนชั้นสองให้เป็
ตอนที่1ตบตี “แพททำอะไรผิด ดิวถึงได้ทำกับแพทแบบนี้” หญิงสาวในชุดโรงงานคว้ามือแฟนหนุ่มที่ใส่ชุดไม่ต่างกัน เพื่อหวังให้เขาใจอ่อน “มึงยังจะมาถามกูอีกเหรอ ทุกวันนี้มึงเอาแต่ส่งเงินให้พ่อแม่พี่น้องมึง แล้วกูล่ะ ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง กูเหนื่อยกูพอแล้ว ต่างคนต่างไปเถอะ” ดิวไม่ได้ต้องการจะบอกเลิกแพท แต่ในเมื่อเธอดิ้นรนจนรู้ความจริง ว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงอีกคน เมื่อถึงเวลาต้องเลือก ชายหนุ่มคิดไม่ยากเลย เพราะเขาทั้งเบื่อและหมดรักในตัวหญิงสาวบ้านนาที่เคยอยู่กินกันมานานเป็นปี “ไหนมึงบอกว่ามึงรักกู มึงจะดูแลกูให้ดีที่สุด ถ้ากูยอมเป็นเมียมึง แล้วผลสุดท้ายมึงกลับทิ้งกูไปกับอีคนใหม่ มึงมันหน้าตัวเมีย” เพี๊ย! สิ้นคำด่าสุดท้ายชายหนุ่มก็หมดความอดทน มือหนาตบไปที่ใบหน้าเล็กของแพทอย่างแรง จนหน้าของเธอหันไปอีกด้านและแทบจะทรงตัวไม่อยู่ “มึงตบกู ไอ้ชั่ว! คนอย่างมึงมันสารเลว” แพทพยายามทรงตัวให้อยู่ ก่อนที่จะรวบรวมกำลังพุ่งตัวเข้าหาคนที่ตบเธอและพยายามจะเอาคืนให้ได้มากที่สุด แรงที่น้อยกว่าเพราะตัวเล็กผอมบาง