Share

น้ำตาแห่งการเริ่มต้น

14

น้ำตาแห่งการเริ่มต้น

          เมื่อแน่ใจว่าชายหนุ่มร่างเปลือยที่นอนอยู่บนตัวเธอ หลับสนิทแล้ว ปาลิดาค่อยขยับตัวออกจากการถูกทับจากตัวเขา

          ประตูกระจกถูกเลื่อนออก หญิงสาวออกมานั่งเพื่อปล่อยความรู้สึกทั้งหมด ให้ลอยไปกับลมทะเล

          “คุณพ่อคะ ลิดาทำถูกแล้วใช่ไหม”

         หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง เหมือนต้องการคำตอบ จากบิดาที่อยู่บนสวรรค์และตอนนี้คงกำลังมองเธออยู่

          “เราจะต้องได้ทุกอย่างคืน”

          จากน้ำเสียงที่ดูเสียใจ เพียงชั่วครู่ ความแค้นที่อัสมาฝังหัวไว้ ก็ชนะความรู้สึกทุกอย่าง

          ปาลิดานั่งคิดแผนการต่อไป ว่าเธอต้องทำอย่างไรต่อ ในเมื่อเธอยอมเสียตัวแบบนี้แล้ว เธอต้องได้มากกว่าเสีย

          “เดี๋ยวก็ไม่สบายไปหรอก มานั่งตากลมแบบนนี้”

          เขมกรส่งเสียงมาจากด้านหลัง ความจริงแล้วเขารู้สึกตัวตั้งแต่หญิงสาว ผลักตัวเขาออก

          “พี่ขอโทษนะ พี่คิดว่า....”

ชายหนุ่มลากเสียง เพราะไม่แน่ใจว่าจะพูดต่อด้วยคำไหนดี ถึงจะดูไม่น่าเกลียด

ถึงแม้จะมีเก้าอี้ตัวข้างๆว่างอยู่ แต่เขมกรเลือกที่จะนอนลงบนเก็าอี้หวายแบบที่นอนได้ และดึงมือปาลิดาให้ลุกมานอนอยู่ในอ้อมแขนเขา

“พี่เขม คิดว่าลิดาง่าย คงผ่านผู้ชายมาแล้วมากมายใช่ไหมคะ”

หญิงสาวพูดต่อจากประโยค ที่ชายหนุ่มลากเสียงยาวทิ้งไว้ ด้วยหัวใจที่เจ็บช้ำเพราะรู้สึกว่าเธอเองทำตัวให้เขาดูถูก แต่ก็ได้แต่ฝืนเก็บความรู้สึกไว้ในใจ

“พี่ยอมรับ ว่าพี่คิดแบบนั้นจริงๆ แต่ลิดาเธอรู้ไหมเธอเป็นผู้หญิงคนแรก ที่พี่ได้เป็นผู้ชายคนแรกในชีวิต”

ชายหนุ่มเอียงตัว หันหน้ามาจูบลงบนหน้าผากที่โหนกนูนของหญิงสาวในอ้อมแขน ด้วยความรู้สึกที่ตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจ

“ลิดาให้พี่เป็นผู้ชายคนแรกในชีวิต แต่ลิดาไม่รู้ ว่าหัวใจของพี่มีลิดดาอยู่ในชีวิตบ้างไหม”

หญิงสาวทำเสียงเศร้า ออดอ้อนด้วยการขยับตัว มาหาเขาเพื่อให้แนบสนิทกว่าเดิม

“ทำไมถึงคิดแบบนั้น” เขมกรแปลกใจ

“พี่เขม เป็นผู้ชายที่ดูดีในทุกอย่าง ผู้หญิงหลายคนก็คงพร้อมจะพลีกายและหัวใจให้ ลิดาก็คงเป็นแค่หนึ่งในนั้น”

หญิงสาวพยายามที่จะบีบน้ำตาออกมาให้ได้ แต่มันก็ไม่มีออกมาสักหยด เพราะตอนนี้ เธอหายจากความเสียใจ แต่กำลังรู้สึกแค้นขึ้นมาแทน

“พี่ก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าพี่กำลังรู้สึกแบบไหน แต่ตอนนี้หัวใจของพี่ มันกลัวที่สุด กลัวพรุ่งนี้ลิดาจะทิ้งพี่ไป”

เขมกรพูดจากความรู้สึกในใจจริงๆ หาใช้พูดแบบเสือผู้หญิงแบบที่เขาเคยพูดมาก่อนหน้านี้

ความสดใสเหมือนเด็กน้อย ไม่ประสีประสากับเรื่องบนเตียงของหญิง ความบริสุทธิ์ ที่เธอมอบให้เขา มันทำให้หัวใจของชายหนุ่ม ลืมผู้หญิงทุกคนได้หมดสิ้น

“ลิดาไม่หายไปไหนแน่ๆค่ะ หนี้ที่คุณพ่อของลิดาหยิบยืมมาจากคุณพ่อของพี่เขม ลิดาไม่เคยลืม แต่ไม่รู้ชาตินี้จะหาเงินจากไหนมาใช้ได้หมด”

หญิงสาวเริ่มเข้าเรื่อง แต่ครั้งนี้ น้ำตาของเธอมันออกมาตามคำสั่งของหัวใจ มันถูกแสดง ว่าคือน้ำตาแห่งความเศร้า แต่ในความเป็นจริงมันคือน้ำตาของไฟแค้นต่างหาก

“ทุกอย่างมันอาจไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ลิดาคิดก็ได้ พี่จะอยู่ข้างสู้ไปกับลิดานะ”

ชายหนุ่มดึงร่างบางมากอดสนิทแนบเนื้อ จนหน้าอกอวบของเธอถูกกดด้วยแผงหนาของหน้าอกของ  เขมชาติ

ทั้งคู่หลับตาลง บรรยากาศเงียบสงบ คงมีแค่เสียงหัวใจของคนทั้งคู่และเสียงของคลื่นที่ถูกลมพัดกระทบฝั่ง

ปาลิดาเธอตั้งต้นความสัมพันธ์นี้ด้วยความแค้น แต่ทุกครั้งที่เขากอดเธอ จูบเธอ หญิงสาวตอบตัวเองไม่ได้ ว่าทำไมไฟแค้นมันถูกดับลงทันที

 มันปลี่ยนเป็นความรู้สึกที่แสนจะอบอุ่น ปลอดภัย ทุกครั้งที่ได้อยู่ในอ้อมกอดเขา

ทั้งสองคนเผลอหลับไปมารู้สึกตัวอีกที เมื่อลมแห่งท้องทะเล เริ่มพัดแรงขึ้น

เช้าแล้ว แต่กลับไม่มีแสงของพระอาทิตย์ เพราะก้อนเมฆสีดำ ที่ปกคลุมอยู่บนท้องฟ้า ปิดบังแสงของมันไว้

“เหมือนฝนจะตกเลย”

ปาลิดาหันหน้ามาบอกชายหนุ่มที่ให้เธอนอนหนุนแขนเกือบทั้งคืน ก่อนจะยันตัวเองให้ลุกออกจากเก็าอี้หวาย

“อาหารเช้ามาแล้วครับ”

เสียงพนักงานของรีสอร์ท นำอาหารมาส่งให้ เขาไม่กล้าวางไว้ตามที่นัดหมาย คือหลังห้อง บริเวณสระน้ำ เพราะกลัวฝนจะตกใส่

“วางไว้ตรงนี้เลย ขอบคุณมากนะครับ”

เขมกรบอกให้พนักงานวางอาหาร ไว้ที่ตะตรงหน้าบ้านที่เขานั่งเลย เพราะตรงนี้มีหลังคา อาหารไม่เปียกแน่นอน

ปาลิดขอตัวไปอาบน้ำ เพราะตั้งแต่เสร็จกิจกรรมรักเมื่อคืนหญิงสาวยังไม่ได้ชำระล้างร่างกายเลย

“แบบนี้เราก็คงต้องอยู่ในห้องกันทั้งวัน เสียดายจังนะคะ ยังไม่ได้เที่ยวให้รอบเกาะเลย”

ปาลิดพูด เมื่อเดินออกจากห้องมา แล้วเห็นฝนกำลังตก โชคดีที่ลมยังไม่พัดรุนแรงเหมือนเมื่อตอนแรก

“ดีจะตายฝนตก จะได้อยู่แต่ในห้อง เดี๋ยวพี่พาหาอะไรทำ ลิดาจะได้ไม่เบื่อ”

คนพูดทำหน้าตาทะลึ่ง คนฟังเขินอายต่องหลบสายตาลง และรีบจัดการกับอาหารในจาน

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

ถึงแม้เขมกรจะไม่ได้ถามให้ชัด ว่าหมายถึงเจ็บอะไร แต่หญิงสาวรู้ความหมายของมันดี

“ยังเจ็บอยู่นิดๆค่ะ”

ปาลิดาตอบโดยไม่ยอมเงยหน้า ขึ้นมาสบตาคนถาม เพราะเอคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เธอยังรู้สึกอายอย่างบอกไม่ถูกเลย

“กินข้าวให้หมดนะ จะได้มีแรง เดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเราค่อยมาหาอะไรทำแก็เบื่อ และพี่ก็อยากลองสำรวจดู ว่าทำไมคนสวยของพี่ยังเจ็บอยู่นะ...”

“ทะลึ่ง พี่เขมชอบพูดทะลึ่ง”

หญิงสาวหน้าแดง หันมาค้อนขวับให้ชายหนุ่ม ที่กำลังส่งยิ้มหวานให้เธอ และเดินกลับเข้าไปยังในห้องเพื่ออาบน้ำ

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status