ตอนที่1
ตบตี
“แพททำอะไรผิด ดิวถึงได้ทำกับแพทแบบนี้”
หญิงสาวในชุดโรงงานคว้ามือแฟนหนุ่มที่ใส่ชุดไม่ต่างกัน เพื่อหวังให้เขาใจอ่อน
“มึงยังจะมาถามกูอีกเหรอ ทุกวันนี้มึงเอาแต่ส่งเงินให้พ่อแม่พี่น้องมึง แล้วกูล่ะ ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง กูเหนื่อยกูพอแล้ว ต่างคนต่างไปเถอะ”
ดิวไม่ได้ต้องการจะบอกเลิกแพท แต่ในเมื่อเธอดิ้นรนจนรู้ความจริง ว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงอีกคน เมื่อถึงเวลาต้องเลือก ชายหนุ่มคิดไม่ยากเลย เพราะเขาทั้งเบื่อและหมดรักในตัวหญิงสาวบ้านนาที่เคยอยู่กินกันมานานเป็นปี
“ไหนมึงบอกว่ามึงรักกู มึงจะดูแลกูให้ดีที่สุด ถ้ากูยอมเป็นเมียมึง แล้วผลสุดท้ายมึงกลับทิ้งกูไปกับอีคนใหม่ มึงมันหน้าตัวเมีย”
เพี๊ย!
สิ้นคำด่าสุดท้ายชายหนุ่มก็หมดความอดทน มือหนาตบไปที่ใบหน้าเล็กของแพทอย่างแรง จนหน้าของเธอหันไปอีกด้านและแทบจะทรงตัวไม่อยู่
“มึงตบกู ไอ้ชั่ว! คนอย่างมึงมันสารเลว”
แพทพยายามทรงตัวให้อยู่ ก่อนที่จะรวบรวมกำลังพุ่งตัวเข้าหาคนที่ตบเธอและพยายามจะเอาคืนให้ได้มากที่สุด
แรงที่น้อยกว่าเพราะตัวเล็กผอมบาง ทำให้หญิงสาวโดนอีกฝ่ายทั้งตบทั้งต่อย ดึงผมจนแทบจะหลุดคามือไป
“หยุดเดี๋ยวนี้ ผมสั่งให้คุณหยุด”
เสียงห้ามอย่างจริงจัง ของชายในชุดสูทสีดำ มันไม่สามารถทำให้ดิวที่กำลังทำร้ายผู้หญิงตรงหน้าด้วยความโกรธอย่างสนุกมือหันสนใจได้
เมื่อเห็นว่าใช้แค่เสียงคงไม่สามารถช่วยหญิงสาวที่กำลังโดนทำร้ายได้แน่นอน ราเชนจึงตัดสินใจสาวหมัดเข้ากระทบใบหน้าของดิวเข้าเต็มๆ จนล้มลงไปกองกับพื้น
“มึงอยากเสือกใช่ไหม”
ดิวเช็ดเลือดที่มุมปากและพยายามลุกขึ้น เพื่อสวนกลับชายแปลกหน้าที่เล่นเขาทีเผลอ
ยังไม่ทันที่ดิวจะได้โต้ตอบคืน ก็ถูกอีกหมัดเสยคางจนล้มลงไปกองกับพื้นอีกรอบ
“ดิวเป็นอย่างไรบ้าง”
แพทวิ่งโผเข้าประคองสามีที่ล้มลงกับพื้นด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ
“อีแพทมึงปล่อยกู กูจะเอาเลือดหัวมัน”
ดิวพยายามลุกขึ้น และสะบัดมือหญิงสาวออกจากตัวพร้อมกับหันมามองหน้าเธอเหมือนรังเกียจ
“ก่อนจะเอาคืนช่วยตั้งสติและมองหน้าผมให้ชัดๆนะครับ คุณพนักงาน”
ราเชนยืนมือกอดอก มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาที่แสนจะดูถูก
“คุณราชัน”
เมื่อเริ่มมีสติดิวจึงจำได้ ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือผู้จัดการโรงงานและเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงงานแห่งนี้
“มึงกลับไปเก็บของมึงออกจากห้องกูให้หมดภายในคืนนี้ กูจะเอาเมียกูเข้าไปอยู่ และถ้ากูไปถึงห้องมึงยังอยู่มึงเจ็บแน่”
ดิวไปกล้าต่อปากต่อคำกับราชัน จึงหันมาเล่นงานหญิงสาวที่ยืนร้องไห้อยู่แทน เขาชี้หน้าเธอและหันมายกมือไหว้ราเชนก่อนจะเดินจากไปจากตรงนั้น
“เกิดอะไรขึ้น ไหนค่อย ๆ เล่ามา”
ราเชนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้หญิงสาวที่หน้าตาเลอะไปด้วยน้ำตาและเลือดที่เกิดจากการโดนทำร้าย
“เราสองคนเป็นแฟนกัน แล้วฉันจับได้ว่าดิวเขามีผู้หญิงคนอื่น วันนี้ก็เลยตั้งใจจะพาเขาไปหาผู้หญิงคนนั้นและคุยกันให้รู้เรื่อง แต่ดิวเขาไม่ยอมไปและเขาก็บอกเลิกฉัน แต่ฉันไม่ยอม เขาเลยทำร้ายและคงโกรธที่ฉันไปด่าเขา”
หญิงสาวเล่าด้วยเสียงสะอื้น เมื่อคืนนี้เธอยังนอนกอดเขาอยู่เลยแต่คืนนี้เธอกลับต้องรีบขนของออกจากห้องก่อนที่เขาจะกลับ แพทยังคิดไม่ออกเลยว่าเธอไปอยู่ที่ไหน
“ไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนทำร้ายผู้หญิงแบบนี้ ไม่ต้องร้องแล้ว ปล่อยมันไป และจะเอาอย่างไรกับเรื่องขนของออกจากห้องตามที่มันบอกไว้”
ยืนตรงมือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้าง สายตาที่มองมาที่ หญิงสาวทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกโมโหที่เธอยังพูดเหมือนเข้าข้างผู้ชายที่ทำร้ายเธอ
“ไม่รู้เลยค่ะ คิดอะไรไม่ออก อยากตายให้มันจบๆไป”
หญิงสาวนั่งลงกับพื้น สองมือปิดหน้าร้องไห้ เธออยากตายอย่างที่พูดจริงๆ
“ลุกขึ้น จะตายทั้งทีให้มันมีศักดิ์ศรีหน่อย ตายเพราะผู้ชายแบบนี้นี่นะ ”
ราชันใช้มือหนา ดึงกระชากหญิงสาวให้ลุกขึ้นอย่างแรง เพื่อหวังให้เธอรู้สึกเจ็บ จะได้มีสติกลับคืน
“ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนั้น แต่ที่ฉันอยากตาย เพราะคิดไม่ออก ว่าจะไปขนของอย่างไร แล้วจะไปอยู่ที่ไหน เงินก็ไม่มี ที่ดิวมีคนอื่นเพราะฉันเองเห็นแก่ตัว เอาแต่ส่งเงินกลับบ้านให้พ่อแม่และน้อง จนตอนนี้ทั้งตัวฉันมีอยู่ไม่ถึงร้อย”
หญิงสาวเล่าอย่างไม่อาย เพราะเขาเห็นทุกอย่าง เห็นกระทั่งเธอโดนตบตีแบบนั้น แพทจึงคิดว่าไม่มีอะไรที่เธอต้องอายผู้จัดการโรงงานอีกแล้ว
“ตามมา”
“คุณจะพาฉันไปไหน”
หญิงสาวถามด้วยความตกใจ เมื่อถูกเจ้านายคว้ามือเธอให้เดินตามเขาไป
“ไปขนของกัน หรือเธอจะอยู่สามคนผัวเมียและยอมให้มันซ้อมเธออวดเมียใหม่”
คำพูดของเจ้านายมันเหมือนมีดกรีดลงไปที่หัวใจของหญิงสาว เขาพูดถูกทุกคำ ถ้าเธอไม่ออกจากห้องนั้นไป ดิวกล้าที่จะทำอย่างที่เขาพูดไว้แน่ๆ
“แล้ว.....” หญิงสาวทำท่าไม่กล้าพูดต่อ
“แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน เธอกำลังจะพูดแบบนี้ใช่ไหม”
ราชันรู้ทัน ว่าตอนนี้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ไม่มีทางออกให้ชีวิตเลย
“เดี๋ยวไปอยู่ที่คอนโดผมก่อน ผมซื้อทิ้งไว้ หาที่อยู่ใหม่ได้ค่อยย้ายออกไป”
“ไม่เอาล่ะ ฉันไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าแน่นอน”
แพทรีบปฎิเสธทันที เพราะแค่ได้ยินคำว่าคอนโดเธอก็รู้แล้วว่ามันคงต้องแพงมาก
“เธอรู้ไหม เธออยู่กับผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมานาน จนมองไม่เห็นว่าคนอื่นเขาไม่ได้คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ สังคมนี้ยังมีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือคนอื่นอยู่ ถึงจะเจอเรื่องร้ายๆมา แต่ก็อย่ามองแต่แง่ลบนักชีวิต ผมให้คุณอยู่ฟรีๆ”
หญิงสาวหันไปยกมือไหว้ด้วยความรู้สึกที่ขอบคุณจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมา จึงได้แต่เงียบอย่างเดียว
“คุยกันมาตั้งนาน เธอชื่ออะไรนะ” เจ้านายถามเพราะมัวแต่วุ่นวายกับการต่อยตีจนไม่ทันได้ฟังชื่อ
“ฉันชื่อแพทค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ผู้จัดการเลยต้องมาลำบากไปด้วย”
“ผมชื่อราชันนะ เธอคงไม่รู้หรอกเพราะเรียกกันแต่ผู้จัดการ เอาเป็นว่าบอกทางที่จะไปแล้วกัน เราจะได้รีบไปขนของ เธอจะได้ไปจากชีวิตผู้ชายเลวๆแบบนั้นสักที”
ตอนที่2พระเอกของสาวบ้านนอก “เธออยู่ห้องแบบนี้กันเหรอ” เมื่อทั้งคู่ไปถึงราเชนถึงกับตกใจ ที่เห็นที่อยู่ของหญิงสาวเป็นเพียงแค่ห้องเล็ก ๆ เล็กกว่าห้องนอนของเขาด้วยซ้ำ ห้องเล็กนี้ยังเป็นทั้งห้องครัว ห้องซักผ้า ห้องน้ำ ชายหนุ่มเห็นแล้วยิ่งรู้สึกสงสาร “แพทเธอเก็บเฉพาะของที่สำคัญ ของส่วนตัว ของอย่างอื่นเดี๋ยวค่อยไปซื้อใหม่เอา” ระหว่างที่รอ ราเชนก็ช่วยหญิงสาวขนของลงไปใส่รถ เพื่ออยากให้เธอรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หญิงสาวก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อย เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ได้มีของอะไรมากมาย “เมื่อเลือกจะเดินหน้า อย่าหันหลังไปมองข้างหลังอีก” ราเชนจับมือลูกน้องที่กำลังทำหน้าเศร้า เพื่อต้องการให้กำลังใจ กับการไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในครั้งนี้ “ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ” หญิงสาวหลับตาลง เธออ่อนเพลียเหลือเกินที่ต้องมาเจอเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ ชีวิตของเธอทำดีมาตลอด ไม่คิดว่าสุดท้าย ต้องกลายเป็นคนถูกทิ้งถูกหักหลัง และโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ แพทเผลอหลับไป มารู้ตัวอีกทีเมื่อรถจอดสนิท เธอลืมต
ตอนที่3ในคืนที่เราต่างก็เหงา เมื่อความมืดเข้ามาสู่ในห้อง ทั้งสองคนต่างหันหลังให้กัน พยายามข่มตาให้หลับลง แต่ไม่มีใครสามารถทำอย่างที่สมองสั่งได้เลย แพทเธอนอนคิดถึงอ้อมกอดของดิว ที่เมื่อคืนนี้เขายังกอดเธออยู่ แต่วันนี้เขากลับมีผู้หญิงคนอื่นในอ้อมกอดแทน ความเหงามันทำให้หัวใจของหญิงสาวปั่นป่วนไปหมด ราเชนชายหนุ่มที่ภายนอกดูมีพร้อมทุกอย่าง ครอบครัวของเขากับภรรยาดูรักกันมากในสายตาของคนอื่น ยกเว้นคนใกล้ชิดบางคนเท่านั้นที่รู้ แต่ละคืนที่ภรรยาของเขาออกจากบ้านไป เขาไม่เคยเชื่อว่าเธอไปหาเพื่อน แต่หัวใจของเขามันไม่กล้ายอมรับความจริง จึงได้แต่ยอมโง่อยู่แบบนี้ นานแค่ไหนชายหนุ่มก็จำไม่ได้ที่เขากับภรรยาไม่ได้มีอะไรกัน เพราะกว่าเธอจะกลับ เขาก็หลับแล้ว หรือบางวันราเชนเองก็เลือกที่จะมานอนที่นี่คนเดียวแทนการกลับบ้าน เขารู้สึกว่าความจริงแล้ว เขาไม่ได้มีภรรยาเพราะสุดท้ายมันก็เหมือนมีเขาอยู่คนเดียวตลอด เมื่อความเหงาก่อตัวขึ้นกับคนทั้งคู่ หัวใจมันก็สั่งให้ร่างกาย มองหาที่ให้ความอบอุ่น ชายหนุ่มค่อย ๆ กอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ขัดข
ตอนที่4เร็วไปไหมกับการเริ่มต้นใหม่ อาหารเช้าที่ชายหนุ่มทำไว้ให้เธอ คือข้าวต้มหมู ถึงรสชาติจะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สำหรับสาวโรงงานอย่างแพท มันเป็นข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในโลก ความรู้สึกเสียใจที่ถูกอดีตแฟนหนุ่มบอกเลิกมันจางลงจากหัวใจที่มันบอบช้ำจนไม่เหลือความเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ยังตกตะกอนอยู่คือความหวาดระแวง แพทเองเธอคิดว่าตอนนี้เธอลืมความเจ็บปวดได้ เพราะมีราเชนเข้ามาเติมเต็ม แต่ในเมื่อเขานอกใจภรรยาได้ สักวันเขาก็คงเบื่อและทิ้งเธอไปอีกคน หญิงสาวที่เป็นเด็กดีของบุพการีมาโดยตลอด จนเธอยอมเสียตัวให้ดิวและตอนนี้เธอก็กำลังจะเป็นเมียน้อย แพทสับสนกับหัวใจตัวเอง ค่ารถที่ต้องไปหาหมอของพ่อทุกเดือนก็เป็นพัน ค่าไปโรงเรียนของน้องๆอีก ข้าวที่พ่อกับแม่ทำก็อีกเกือบสองเดือนกว่าจะได้เกี่ยว ความดีกับความชั่วมันกำลังเอาชนะกันอยู่ ในความคิดของผู้หญิงที่ชีวิตแทบจะไม่เหลือทางเลือก “ไหนๆก็เสียไปแล้ว อย่างน้อยเราก็ขอเป็นเมียน้อยที่เจียมตัว” หญิงสาวพูดกับตัวเอง เธอเสียตัวให้เขาไปแล้ว อย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นเมีย แต่เธอจะไม่แสดงตัว จะเจียมตัวให้มากที่สุด รอยช้ำที
ตอนที่5ครอบครัวที่เคยฝัน “เลือกซื้อเลยนะ ผมทำอาหารไม่เป็นแต่ชอบให้คนทำให้กิน ผมขอตัวเดินไปดูเครื่องใช้ไฟฟ้าทางด้านหลัง” ราเชนเขาเคยมีแม่ที่คอยทำกับข้าวให้เขากินทุกมื้อมาตั้งแต่เด็กๆ แม้แต่ตอนไปโรงเรียนเขายังไม่ยอมกินข้าวของโรงเรียน ต้องให้แม่ทำใส่กล่องไปให้ แม่ของเขาเสียไปได้หลายปี ก่อนที่เขาจะแต่งงานได้ไม่นาน พอหลังจากแต่งงาน ราเชนตั้งใจที่จะทำครอบครัวให้อบอุ่น อยากให้นิศาอยู่บ้านคอยเป็นแม่บ้านแม่เรือนดูแลเขา แต่สุดท้ายมันไม่ใช่ แรกๆ ภรรยาของเขาก็กลับบ้านตามปกติ ตั้งแต่เพื่อนที่กลับจากอเมริกากลับมา เธอก็เที่ยวกลางคืนตลอด ส่วนกลางวันก็เอาแต่ช่วยบิดาของเธอดูแลกิจการ บางวันแทบจะไม่ได้คุยกันสักคำ การมีแพทเข้ามาในชีวิต ขายหนุ่มหวังว่าความฝันของเขาคงจะได้เป็นจริง ถ้าเธอไม่ทิ้งเขาไปก่อน เพราะราเชนก็รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนดี คงทนกับสภาพภรรยาน้อยได้ไม่นาน “สวัดดีจ๊ะ ไม่ไปทำงานแต่มีเวลามาเดินซื้อของ อยากให้ฝ่ายบุคคลได้มาเห็นจัง” หญิงสาวหันไปตามเสียง ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือผู้หญิงที่แย่งคนรักของเธอไปนั่นเอง “ทรายไปกลับเถอะได้ครบแล
ตอนที่6เล่นไปตามบทบาท “ข้าวผัดกระเพราไข่ดาวและต้มจืดร้อนๆ มาแล้วค่ะ ท่านผู้จัดการ” หญิงสาวเดินถือถาดอาหารมาวางที่โต๊ะ โดยที่ราเชนตามไปช่วยหยิบน้ำและแก้วจากในครัว “กลิ่นหอมมากเลย” “อาหารหรือแพทคะที่หอม” หญิงสาวแค่ต้องการพูดให้ตลก แต่มารู้ตัวว่าได้จุดไฟในตัวของชายหนุ่มเข้าแล้ว ก็เมื่อหันไปสบตาเขา “กินข้าวอิ่มแล้ว ผมขอกินแพทต่อเลยแล้วกัน” ราเชนก็ใช่เล่น พูดเหมือนตลก แต่ก็ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเสียวท้องน้อยขึ้นมาทันทีดึกมาแล้วทั้งคู่รีบเข้านอน แพทกลัวว่าราเชนจะนอนดึกและตื่นไปทำงานไม่ไหว ส่วนชายหนุ่มเองรีบนอนเพราะอยากใช้เวลาทำกิจกรรมก่อนนอนมากกว่า“ผู้จัดการคะ ดึกแล้ว”แพททำท่าดันตัวชาหนุ่มให้ออกห่างตัว ทั้งที่หัวใจมันร้องเรียกหาเขาแทบจะขาดใจ“เรียกผู้จัดการอีกแล้วแบบนี้ต้องทำโทษ”พูดจบเจ้านายสายหื่น ก็เริ่มซุกซนไปตามเรือนร่างของลูกน้องสาวทันทีหญิงสาวถึงปากจะปฏิเสธแต่ร่างกายส่วนอื่นมันกลับทำตรงข้ามปากหนาประกบเข้ากับร่องปากบาง ทั้งแลกลิ้นกันอย่างดุเดือน มีบางช่วยที่ราเชนรู้สึกหมั่นเคี่ยวก็แอบใช้ฟันขบเบาๆที่ลิ้นเล็กของหญิงส
ตอนที่7คำสั่งของบิดา ราเชนขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลับไปเพื่ออะไร และก็ไม่คิดว่ากลับไปจะเจอใครด้วยซ้ำ “เอ้า! วันนี้ไม่ไปสังสรรค์กับเพื่อนเหรอ” ราเชนแปลกใจที่เห็นนิศานอนกดโทรศัพท์เล่นอยู่บนเตียงนอน ในชุดนอนแทนชุดเที่ยวกลางคืน “ก็พ่อเชนเพิ่งจะกลับไปบ้านไม่ถึงชั่วโมง ท่านมาขอให้นิศาอยู่บ้านบ้าง ไม่รู้ว่าใครไปฟ้องอะไร” ปากก็เล่า แต่มือก็ยังพิมพ์โทรศัพท์อยู่ไม่เลิก แสดงถึงความไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่กำลังพูด “ท่านคงอยากให้เราได้มีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง” ราเชนเข้าใจในสิ่งที่บิดาเขาทำ ชีวิตของเขากับนิศาหลังแต่งงาน ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนคนรักกันเลย เพราะความจริงแล้ว การแต่งงานก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักแต่มันเกิดขึ้นจากผลประโยชน์ของผู้ใหญ่มากกว่า พ่อของนิศาเป็นผู้มีอิทธิพลในวงการค้า จึงสามารถช่วยหาตลาดให้โรงงานของราเชนได้ตลอด ส่วนพ่อของราเชน ก็เป็นตระกูลเก่านักการเมืองท้องถิ่น ช่วยคุ้มครองการทำธุรกิจที่ไม่ค่อยจะถูกต้องของครอบครัวนิศาได้ ทั้งสองครอบครัวจึงมองเห็นประโยชน์ร่วมกัน นิศาและราเชนก
ตอนที่8เมื่อไม่มีเธอมันเหงา ค่ำคืนแห่งการเยียวยาหัวใจ ของชายหนุ่มที่ทั้งโมโหเสียใจ เสียความรู้สึก และเมามาทำให้คืนนี้หญิงสาวต้องรับบทหนักหลายรอบกว่าเขาจะหายต้องการ เมื่อความทุกข์ใจได้ถูกปลดปล่อยออกทางกาย ราเชนก็หลับสนิท แต่สำหรับแพทแล้ว เธอเริ่มรู้สึกรักเขา และไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้ เพราะโลกแห่งความจริง เธอเป็นแค่นางบำเรอ สนองราคะเป็นที่ระบายความทุกข์ให้เขาเท่านั้น เมื่อถึงเวลา สักวันเจ้าของตัวจริงก็ต้องมาเอาคืน วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้ก็ครบสองเดือนแล้วที่ทั้งคู่พัฒนาจากเจ้านายกับลูกน้องมาเป็นอย่างอื่นกัน เกือบทุกคืนที่ราเชนมานอนที่คอนโดน้อยครั้งที่เขากลับไปนอนบ้าน แต่ไม่มีวันไหนที่เขาจะไม่มาหาหญิงสาวเพราะหัวใจมันเรียกร้องอยากกอดทุกวัน แพทไปถอนเงินทุกครั้ง เธอก็ไม่เคยเห็นเงินเธอลดลง มีแต่เพิ่มขึ้น หญิงสาวรู้อยู่แก่ใจว่าราเชน คงเอาข้อมูลเลขบัญชีจากฝ่ายบุคคคลและโอนเงินให้เธออยู่เรื่อยๆ เงินที่ได้มาหญิงสาวส่งไปบ้านเพื่อเป็นค่ารักษาพ่อและซ่อมแซมบ้าน น้องสาวส่งภาพมาให้ดูตอนนี้บ้านของเธอดูดีและน่าอยู่มาก น้องคนกลางก็
ตอนที่9กอดที่แน่นที่สุด “คิดถึงจังเลย มาหอมแก้มให้หายคิดถึงหน่อยสิ” ราเชนโผเข้ากอดสาวโรงงานที่เขาสุดแสนจะคิดถึง เพราะไม่ได้เจอกันนาน “แพทก็คิดถึงคุณค่ะ ” หญิงสาวใช้มือข้างขวาลูบท้องของเธอไว้ เพื่อหวังว่าความอบอุ่นของอ้อมกอดราเชนจะส่งไปถึงลูกที่อยู่ในท้อง อาหารมื้อเย็นวันนี้หญิงสาวจัดเต็ม เพราะเธอรู้ตัว ว่าคงมีโอกาสทำให้เขากินได้อีกไม่นาน เธอกับลูกก็ต้องไปจากที่นี่แล้ว คืนนี้หญิงสาวแทบจะไม่ได้นอน เพราะถูกอีกฝ่ายแสดงความคิดถึงทั้งคืน แพทก็พยายามระวังเพราะกลัวจะส่งผลถึงลูกของเธอ วันนี้เป็นวันหยุดราเชนพาหญิงสาวไปเที่ยวจังหวัดที่อยู่ใกล้ๆ ไปไหว้พระ หาของกินอร่อยๆกิน รวมทั้งตอนกลับเขาพาเธอไปซื้อสร้อยคอที่เป็นทองหนักห้าบาท ถ้าเป็นปกติหญิงสาวคงไม่ยอมรับไหว แต่เพราะเธอรู้ ว่าการเลี้ยงเด็กหนึ่งคนต้องใช้เงิน ถ้ากลับไปอยู่บ้านเธอคงไม่ค่อยมีรายได้อะไร ทองนี้คงช่วยเธอกับลูกได้ในตอนนั้น ก่อนจะกลับคอนโด ชายหนุ่มพาหญิงสาวแวะไปที่ร้านเพชรที่อยู่ในห้างใหญ่ ตอนแรกแพทคิดว่าราเชนคงมาซื้อให้กับนิศา เพราะเขาซื้อทองให้เธอแล้ว แต่เม