เรื่องหัวใจใต้ราคะ

ตอนที่1

ตบตี

          “แพททำอะไรผิด ดิวถึงได้ทำกับแพทแบบนี้”

         หญิงสาวในชุดโรงงานคว้ามือแฟนหนุ่มที่ใส่ชุดไม่ต่างกัน เพื่อหวังให้เขาใจอ่อน

          “มึงยังจะมาถามกูอีกเหรอ ทุกวันนี้มึงเอาแต่ส่งเงินให้พ่อแม่พี่น้องมึง แล้วกูล่ะ ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง กูเหนื่อยกูพอแล้ว ต่างคนต่างไปเถอะ”

          ดิวไม่ได้ต้องการจะบอกเลิกแพท แต่ในเมื่อเธอดิ้นรนจนรู้ความจริง ว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงอีกคน เมื่อถึงเวลาต้องเลือก ชายหนุ่มคิดไม่ยากเลย เพราะเขาทั้งเบื่อและหมดรักในตัวหญิงสาวบ้านนาที่เคยอยู่กินกันมานานเป็นปี

          “ไหนมึงบอกว่ามึงรักกู มึงจะดูแลกูให้ดีที่สุด ถ้ากูยอมเป็นเมียมึง แล้วผลสุดท้ายมึงกลับทิ้งกูไปกับอีคนใหม่ มึงมันหน้าตัวเมีย”

                    เพี๊ย!

         สิ้นคำด่าสุดท้ายชายหนุ่มก็หมดความอดทน มือหนาตบไปที่ใบหน้าเล็กของแพทอย่างแรง จนหน้าของเธอหันไปอีกด้านและแทบจะทรงตัวไม่อยู่

          “มึงตบกู ไอ้ชั่ว! คนอย่างมึงมันสารเลว”

          แพทพยายามทรงตัวให้อยู่ ก่อนที่จะรวบรวมกำลังพุ่งตัวเข้าหาคนที่ตบเธอและพยายามจะเอาคืนให้ได้มากที่สุด

          แรงที่น้อยกว่าเพราะตัวเล็กผอมบาง ทำให้หญิงสาวโดนอีกฝ่ายทั้งตบทั้งต่อย ดึงผมจนแทบจะหลุดคามือไป

          “หยุดเดี๋ยวนี้ ผมสั่งให้คุณหยุด”

          เสียงห้ามอย่างจริงจัง ของชายในชุดสูทสีดำ มันไม่สามารถทำให้ดิวที่กำลังทำร้ายผู้หญิงตรงหน้าด้วยความโกรธอย่างสนุกมือหันสนใจได้

          เมื่อเห็นว่าใช้แค่เสียงคงไม่สามารถช่วยหญิงสาวที่กำลังโดนทำร้ายได้แน่นอน ราเชนจึงตัดสินใจสาวหมัดเข้ากระทบใบหน้าของดิวเข้าเต็มๆ จนล้มลงไปกองกับพื้น

          “มึงอยากเสือกใช่ไหม”

          ดิวเช็ดเลือดที่มุมปากและพยายามลุกขึ้น เพื่อสวนกลับชายแปลกหน้าที่เล่นเขาทีเผลอ

          ยังไม่ทันที่ดิวจะได้โต้ตอบคืน ก็ถูกอีกหมัดเสยคางจนล้มลงไปกองกับพื้นอีกรอบ

          “ดิวเป็นอย่างไรบ้าง”

แพทวิ่งโผเข้าประคองสามีที่ล้มลงกับพื้นด้วยความเป็นห่วงสุดหัวใจ

“อีแพทมึงปล่อยกู กูจะเอาเลือดหัวมัน”

ดิวพยายามลุกขึ้น และสะบัดมือหญิงสาวออกจากตัวพร้อมกับหันมามองหน้าเธอเหมือนรังเกียจ

“ก่อนจะเอาคืนช่วยตั้งสติและมองหน้าผมให้ชัดๆนะครับ คุณพนักงาน”

ราเชนยืนมือกอดอก มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยแววตาที่แสนจะดูถูก

“คุณราชัน”

เมื่อเริ่มมีสติดิวจึงจำได้ ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าเขาคือผู้จัดการโรงงานและเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของโรงงานแห่งนี้

“มึงกลับไปเก็บของมึงออกจากห้องกูให้หมดภายในคืนนี้ กูจะเอาเมียกูเข้าไปอยู่ และถ้ากูไปถึงห้องมึงยังอยู่มึงเจ็บแน่”

ดิวไปกล้าต่อปากต่อคำกับราชัน จึงหันมาเล่นงานหญิงสาวที่ยืนร้องไห้อยู่แทน เขาชี้หน้าเธอและหันมายกมือไหว้ราเชนก่อนจะเดินจากไปจากตรงนั้น

“เกิดอะไรขึ้น ไหนค่อย ๆ เล่ามา”

ราเชนยื่นผ้าเช็ดหน้าให้หญิงสาวที่หน้าตาเลอะไปด้วยน้ำตาและเลือดที่เกิดจากการโดนทำร้าย

“เราสองคนเป็นแฟนกัน แล้วฉันจับได้ว่าดิวเขามีผู้หญิงคนอื่น วันนี้ก็เลยตั้งใจจะพาเขาไปหาผู้หญิงคนนั้นและคุยกันให้รู้เรื่อง แต่ดิวเขาไม่ยอมไปและเขาก็บอกเลิกฉัน แต่ฉันไม่ยอม             เขาเลยทำร้ายและคงโกรธที่ฉันไปด่าเขา”

หญิงสาวเล่าด้วยเสียงสะอื้น เมื่อคืนนี้เธอยังนอนกอดเขาอยู่เลยแต่คืนนี้เธอกลับต้องรีบขนของออกจากห้องก่อนที่เขาจะกลับ แพทยังคิดไม่ออกเลยว่าเธอไปอยู่ที่ไหน

“ไม่มีผู้ชายดี ๆ ที่ไหนทำร้ายผู้หญิงแบบนี้ ไม่ต้องร้องแล้ว ปล่อยมันไป และจะเอาอย่างไรกับเรื่องขนของออกจากห้องตามที่มันบอกไว้”

ยืนตรงมือล้วงกระเป๋าทั้งสองข้าง สายตาที่มองมาที่        หญิงสาวทั้งสงสาร ทั้งรู้สึกโมโหที่เธอยังพูดเหมือนเข้าข้างผู้ชายที่ทำร้ายเธอ

“ไม่รู้เลยค่ะ คิดอะไรไม่ออก อยากตายให้มันจบๆไป”

หญิงสาวนั่งลงกับพื้น สองมือปิดหน้าร้องไห้ เธออยากตายอย่างที่พูดจริงๆ

“ลุกขึ้น จะตายทั้งทีให้มันมีศักดิ์ศรีหน่อย ตายเพราะผู้ชายแบบนี้นี่นะ ”

ราชันใช้มือหนา ดึงกระชากหญิงสาวให้ลุกขึ้นอย่างแรง เพื่อหวังให้เธอรู้สึกเจ็บ จะได้มีสติกลับคืน

“ที่ฉันร้องไห้ไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนั้น แต่ที่ฉันอยากตาย เพราะคิดไม่ออก ว่าจะไปขนของอย่างไร แล้วจะไปอยู่ที่ไหน เงินก็ไม่มี ที่ดิวมีคนอื่นเพราะฉันเองเห็นแก่ตัว เอาแต่ส่งเงินกลับบ้านให้พ่อแม่และน้อง จนตอนนี้ทั้งตัวฉันมีอยู่ไม่ถึงร้อย”

หญิงสาวเล่าอย่างไม่อาย เพราะเขาเห็นทุกอย่าง เห็นกระทั่งเธอโดนตบตีแบบนั้น แพทจึงคิดว่าไม่มีอะไรที่เธอต้องอายผู้จัดการโรงงานอีกแล้ว

“ตามมา”

“คุณจะพาฉันไปไหน”

หญิงสาวถามด้วยความตกใจ เมื่อถูกเจ้านายคว้ามือเธอให้เดินตามเขาไป

“ไปขนของกัน หรือเธอจะอยู่สามคนผัวเมียและยอมให้มันซ้อมเธออวดเมียใหม่”

คำพูดของเจ้านายมันเหมือนมีดกรีดลงไปที่หัวใจของหญิงสาว เขาพูดถูกทุกคำ ถ้าเธอไม่ออกจากห้องนั้นไป ดิวกล้าที่จะทำอย่างที่เขาพูดไว้แน่ๆ

“แล้ว.....” หญิงสาวทำท่าไม่กล้าพูดต่อ

“แล้วฉันจะไปอยู่ที่ไหน เธอกำลังจะพูดแบบนี้ใช่ไหม”

ราชันรู้ทัน ว่าตอนนี้หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา ไม่มีทางออกให้ชีวิตเลย

“เดี๋ยวไปอยู่ที่คอนโดผมก่อน ผมซื้อทิ้งไว้ หาที่อยู่ใหม่ได้ค่อยย้ายออกไป”

“ไม่เอาล่ะ ฉันไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าแน่นอน”

แพทรีบปฎิเสธทันที เพราะแค่ได้ยินคำว่าคอนโดเธอก็รู้แล้วว่ามันคงต้องแพงมาก

“เธอรู้ไหม เธออยู่กับผู้ชายที่เห็นแก่ตัวมานาน จนมองไม่เห็นว่าคนอื่นเขาไม่ได้คิดแต่เรื่องผลประโยชน์ สังคมนี้ยังมีคนที่พร้อมจะช่วยเหลือคนอื่นอยู่ ถึงจะเจอเรื่องร้ายๆมา แต่ก็อย่ามองแต่แง่ลบนักชีวิต ผมให้คุณอยู่ฟรีๆ”

หญิงสาวหันไปยกมือไหว้ด้วยความรู้สึกที่ขอบคุณจนไม่รู้จะพูดคำไหนออกมา จึงได้แต่เงียบอย่างเดียว

“คุยกันมาตั้งนาน เธอชื่ออะไรนะ” เจ้านายถามเพราะมัวแต่วุ่นวายกับการต่อยตีจนไม่ทันได้ฟังชื่อ

“ฉันชื่อแพทค่ะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ผู้จัดการเลยต้องมาลำบากไปด้วย”

“ผมชื่อราชันนะ เธอคงไม่รู้หรอกเพราะเรียกกันแต่ผู้จัดการ เอาเป็นว่าบอกทางที่จะไปแล้วกัน เราจะได้รีบไปขนของ เธอจะได้ไปจากชีวิตผู้ชายเลวๆแบบนั้นสักที”