20
กระดาษในกรอบรูป
บ้านหลังนี้ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง จากที่ตอนแรก ลิดาคิดว่าคงมีฝุ่นเต็มไปหมด แต่จะเห็นที่เปลี่ยนไป คือข้าวของมีค่าแทบจะไม่มีเหลือเลยซักชิ้น
“คุณพ่อคะลิดา มาหาพ่อแล้วนะ”
หญิงสาวหยุดลง นั่งพูดกับรูปภาพครอบครัวของเธอ ที่ถ่ายพร้อมกัน พ่อแม่ลูก ก่อนวันที่แม่ของเธอจะจากไปเพียงวันเดียว
“ความจริงมันคืออะไร ทำไมคุณพ่อต้องเป็นหนี้สิน ทำไมคุณพ่อต้องเสียใจ จนขาดสติและจากลิดาไปแบบนี้”
หญิงสาวคร่ำครวญกับรูปภาพ อย่างคนเสียสติ น้ำตาของเธอไหลออกมาจากตากลมโต เหมือนสายฝน ที่กำลังตกหนัก
“สิ่งที่คุณน้าอัสมาบอกมันคือเรื่องจริงหรือโกหก ครอบครัวนู้นทำให้พ่อต้องตายใช่ไหมคะ หรือมันไม่ใช่ คุณพ่อกลับมาบอกลิดาเดี๋ยวนี้”
เสียงที่เค้นออกจากลำคอ เหมือนต้องการจะเอาความทุกข์ในใจออกมาตามเสียงนั้น
“ลิดาจะแต่งงาน ลิดาจะเอาทุกอย่างคืนมาให้ครอบครัวเรา คุณพ่อต้องภูมิใจในตัวลิดา”
หัวใจลึกๆของเธอ รู้ว่าความจริงครอบครัวของ เขมกรน่าจะไม่มีส่วนในการตายของบิดาเธอ แต่ปาลิดาก็ยังอยากหลอกตัวเองต่อไป ตราบใดที่เธอยังไม่รู้ความจริง
ปาลิดาค่อยๆเอาเก้าอี้มาเหยียบ เพื่อปีนหยิบรูปที่ติดกับข้างฝา เธอตั้งใจจะเอารูปนี้กลับไปไว้ที่ห้องนอนของเธอ ที่อยู่ที่บ้านของเขมกร
เพ๊ง!...
รูปถูกแขวนไว้เกือบหกปี โดยที่ไม่การขยับ พอเจอมือของปาลิดาที่กระทบไปกระทบมา เพราะเอื้อมไม่ถึง ทำให้รูปทั้งกรอบตกลงมาแตก
“คุณพ่อคุณแม่ลิดาขอโทษ”
หญิงสาวรีบลงจากเก้าอี้ และรีบมาจับรูปออกจากเศษแก้วอย่างรู้สึกผิด
แต่เมื่อหยิบรูปออกจากรอบ ปาลิดาก็เจอเข้ากับกระดาสีขาว ที่มีข้อความเขียนไว้เต็มทั้งสองหน้า
ปาลิดาค่อยเปิดอ่าน ทีละบรรทัดอย่างช้าๆ ด้วยน้ำตาที่ไหลอย่างไม่ขาดสาย
ลายมือที่เขียนคือลายมือของพ่อ เธอจำได้ดี นิรัชเขียนบอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ที่เขาจับได้ว่าอัสมามีชู้ แล้วเขายังให้อภัย
มาจนถึงเรื่องที่เขาคิดว่าอัสมายอมกลับใจแล้ว แต่กลับยังคบหากับชู้ ที่เป็นคนขับรถ ที่พ่อของลิดให้ความไว้วางใจมากที่สุด เพราะทำงานมาด้วยกันหลายปี
ส่วนอีกหน้าหนึ่ง บิดาของหญิงสาวได้บอกเหตุผลที่ต้องเป็นหนี้สินครอบครัวธรรมสรณ์เพราะอัสมาตกแต่งบัญชี ยักยอกเงินในบริษัท โดยการปลอมลายเซ็น
เมื่อบริษัทขาดสภาพคล่อง ธรรมสรณ์ก็ยื่นมือเข้ามาช่วย พ่อของเธอจึงได้จำนองบ้านกับที่ดินไว้เป็นหลักประกัน
ทั้งที่ความจริงแล้ว เพื่อนของบิดาไม่ได้ต้องการเลย แต่นิรัชมองแล้ว ว่าสักวันเขาอาจต้องจากโลกนี้ไป
เขากลัวว่าปาลิดาเป็นคนหัวอ่อน และจะหลงเชื่อในคำพูดของอัสมา จนรักษาสมบัติไว้ไม่ได้
ครั้นจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ลูกฟัง ตัวนิรัชเองก็ยังรักอัสมาอยู่ กลัวว่าปาลิดารู้ความจริงแล้วจะบังคับให้เขากับอัสมาต้องเลิกกัน
“เป็นอะไรไหมลิดา ผมได้ยินเสียง แต่ผมเดินไปถึงท้ายสวนกว่าจะวิ่งมาถึงเป็นห่วงแทบแย่เลย”
เขมกรวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน เพราะตอนที่เขาได้ยินเสียงเหมือนแก้วแตก เขาอยู่หลังสวน ที่เต็มไปด้วยหญ้าและวัชพืช กว่าจะวิ่งมาถึงก็เอาเสียเหนื่อย
“พี่เขมลิดาขอโทษ”
หญิงสาวยื่นกระดาษในมือ ให้ชายหนุ่มที่กอดเธอ เพื่อให้เขาอ่าน
ร่างบางสั่นเทาด้วยความเสียใจ น้ำตาไหลออกมาอย่างเกินที่จะบังคับให้หยุดไหลได้
เขมกรอ่านข้อความบนกระดาษแบบไม่ละเอียดมากนัก แต่ก็พอสรุปใจความได้ ว่านิรัชได้เขียนบอกเรื่องราวไว้ทั้งหมด ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง ในช่วงที่ ลูกสาวไปอยู่ต่างประเทศ
“พี่จะโกรธลิดาเรื่องอะไร พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าลิดาทำอะไรกับพี่ พี่รู้แต่เพียงว่าพี่รักลิดาและเรากำลังจะแต่งานกัน”
ชายหนุ่มจูบลงบนหน้าผาก ของปาลิดา ที่ตอนนี้เปียกไปด้วยน้ำตาทั่วหน้า
“แต่ลิดาหลอกพี่เขมนะ เรื่องที่ทะเล ลิดาก็วางแผนเพื่อให้พี่รักลิดา”
หญิงสาวสารภาพผิด เพราะเธอไม่อยากให้ชายหนุ่มแต่งงานกับเธอโดยที่ไม่รู้ความจริง
“แล้วอย่างไร หลอกให้รักก็จริง แต่ที่พี่รัก พี่รักจากหัวใจของพี่”
เขมกรกอดหญิงสาวที่ดูหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอดเขา ให้แน่นที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
“มีเพียงเหตุผลเดียวที่พี่จะไม่แต่งงานกับลิดา คือลิดาไม่ได้รักพี่”
หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่คล้องแขนทั้งสองข้างของเธอมากอดชายหนุ่มไว้แน่น
“กลับบ้านกันเถอะ เราจะแต่งงานให้เร็วที่สุด อะไรที่มันเสียไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ เงินทองเป็นของนอกกาย”
เขมกรพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น จากองกระจกที่เกิดจากกรอบรูปที่ร่วงลงมา
ปาลิดายังคงกอดรูปครอบครัวของเธอไว้แน่น เหมือนหญิงสาวกำลังกลัวว่าจะสูญเสียมันไป
“กลับบ้านกันนะ เราจะแต่งานกันให้เร็วที่สุดและกลับมาทำบ้านหลังนี้ให้กลับมามีความอบอุ่นเกิดขึ้นอีกครั้ง”
เขมกรคิดอย่างที่พูดจริงๆ เขาจะจัดการเรื่องงานแต่งให้เร็วที่สุด และจะรีบมาปรับปรุงบ้านของปาลิดาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง
21บ้านของเรา งานแต่งานถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว จนหลายคนพากันซุบซิบนินทา ว่าเจ้าสาวท้องหรือเปล่าถึงได้รีบแต่ง แต่สำหรับทั้งเจ้าบ่าว และเจ้าสาว ต่างรู้ดี ว่าความรักและความต้องการของทั้งสองคนต่างหากคือตัวเร่งเร้า เขมกรได้ไปดูแลการปรับปรุงและซ่อมแซมบ้านด้วยตัวเอง เพราะอยากให้ทุกอย่างดีที่สุด ธรรมสรณ์ยกหุ้นในบริษัทของนิรัช คืนแก่ปาลิดาทั้งหมด พร้อมทั้งโอนบ้านและที่ดินให้เป็นชื่อของหญิงสาวหลังการจดทะเบียนสมรส อัสมาเอง เมื่อติดต่อปาลิดาไม่ได้ เธอก็รู้ตัว ว่าลูกเลี้ยงของเธอคงรู้ความจริงเข้าแล้ว หลังจากซื้อบ้านใหม่ได้ไม่ถึงสองปี เขมกรก็ได้ข่าวว่า อัสมาติดหนี้จนต้องขายบ้าน และพาตัวเองย้ายไปอยู่ต่างจังหวัด เพื่อกลับไปทำอาชีพเดิม “เอาสีเดิมนะคะ พี่เขม”ปาลิดาเลือกสีทาบ้านใหม่ แต่เธอยังยืนยันที่จะเอาสีเดิม แต่ยอมให้เปลี่ยนสีภายนอกได้ เพราะอย่างน้อยมันคงช่วยให้เธอลืมความสูญเสียลงได้บ้าง“ลิดาว่าจะทุบห้องให้รวมกัน เพราะเราอยู่กันแค่สองคน มีตั้งหลายห้องมันดูเหงานนะคะ”หญิงสาวไม่เห็นด้วยที่เขมกร ตกแต่งห้องทั้งสี่ห้อง บนชั้นสองให้เป็
ตอนที่1ตบตี “แพททำอะไรผิด ดิวถึงได้ทำกับแพทแบบนี้” หญิงสาวในชุดโรงงานคว้ามือแฟนหนุ่มที่ใส่ชุดไม่ต่างกัน เพื่อหวังให้เขาใจอ่อน “มึงยังจะมาถามกูอีกเหรอ ทุกวันนี้มึงเอาแต่ส่งเงินให้พ่อแม่พี่น้องมึง แล้วกูล่ะ ต้องรับผิดชอบทุกอย่าง กูเหนื่อยกูพอแล้ว ต่างคนต่างไปเถอะ” ดิวไม่ได้ต้องการจะบอกเลิกแพท แต่ในเมื่อเธอดิ้นรนจนรู้ความจริง ว่าตอนนี้เขามีผู้หญิงอีกคน เมื่อถึงเวลาต้องเลือก ชายหนุ่มคิดไม่ยากเลย เพราะเขาทั้งเบื่อและหมดรักในตัวหญิงสาวบ้านนาที่เคยอยู่กินกันมานานเป็นปี “ไหนมึงบอกว่ามึงรักกู มึงจะดูแลกูให้ดีที่สุด ถ้ากูยอมเป็นเมียมึง แล้วผลสุดท้ายมึงกลับทิ้งกูไปกับอีคนใหม่ มึงมันหน้าตัวเมีย” เพี๊ย! สิ้นคำด่าสุดท้ายชายหนุ่มก็หมดความอดทน มือหนาตบไปที่ใบหน้าเล็กของแพทอย่างแรง จนหน้าของเธอหันไปอีกด้านและแทบจะทรงตัวไม่อยู่ “มึงตบกู ไอ้ชั่ว! คนอย่างมึงมันสารเลว” แพทพยายามทรงตัวให้อยู่ ก่อนที่จะรวบรวมกำลังพุ่งตัวเข้าหาคนที่ตบเธอและพยายามจะเอาคืนให้ได้มากที่สุด แรงที่น้อยกว่าเพราะตัวเล็กผอมบาง
ตอนที่2พระเอกของสาวบ้านนอก “เธออยู่ห้องแบบนี้กันเหรอ” เมื่อทั้งคู่ไปถึงราเชนถึงกับตกใจ ที่เห็นที่อยู่ของหญิงสาวเป็นเพียงแค่ห้องเล็ก ๆ เล็กกว่าห้องนอนของเขาด้วยซ้ำ ห้องเล็กนี้ยังเป็นทั้งห้องครัว ห้องซักผ้า ห้องน้ำ ชายหนุ่มเห็นแล้วยิ่งรู้สึกสงสาร “แพทเธอเก็บเฉพาะของที่สำคัญ ของส่วนตัว ของอย่างอื่นเดี๋ยวค่อยไปซื้อใหม่เอา” ระหว่างที่รอ ราเชนก็ช่วยหญิงสาวขนของลงไปใส่รถ เพื่ออยากให้เธอรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง หญิงสาวก็จัดการทุกอย่างเรียบร้อย เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ได้มีของอะไรมากมาย “เมื่อเลือกจะเดินหน้า อย่าหันหลังไปมองข้างหลังอีก” ราเชนจับมือลูกน้องที่กำลังทำหน้าเศร้า เพื่อต้องการให้กำลังใจ กับการไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในครั้งนี้ “ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ” หญิงสาวหลับตาลง เธออ่อนเพลียเหลือเกินที่ต้องมาเจอเรื่องราวเลวร้ายแบบนี้ ชีวิตของเธอทำดีมาตลอด ไม่คิดว่าสุดท้าย ต้องกลายเป็นคนถูกทิ้งถูกหักหลัง และโดนไล่เหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ แพทเผลอหลับไป มารู้ตัวอีกทีเมื่อรถจอดสนิท เธอลืมต
ตอนที่3ในคืนที่เราต่างก็เหงา เมื่อความมืดเข้ามาสู่ในห้อง ทั้งสองคนต่างหันหลังให้กัน พยายามข่มตาให้หลับลง แต่ไม่มีใครสามารถทำอย่างที่สมองสั่งได้เลย แพทเธอนอนคิดถึงอ้อมกอดของดิว ที่เมื่อคืนนี้เขายังกอดเธออยู่ แต่วันนี้เขากลับมีผู้หญิงคนอื่นในอ้อมกอดแทน ความเหงามันทำให้หัวใจของหญิงสาวปั่นป่วนไปหมด ราเชนชายหนุ่มที่ภายนอกดูมีพร้อมทุกอย่าง ครอบครัวของเขากับภรรยาดูรักกันมากในสายตาของคนอื่น ยกเว้นคนใกล้ชิดบางคนเท่านั้นที่รู้ แต่ละคืนที่ภรรยาของเขาออกจากบ้านไป เขาไม่เคยเชื่อว่าเธอไปหาเพื่อน แต่หัวใจของเขามันไม่กล้ายอมรับความจริง จึงได้แต่ยอมโง่อยู่แบบนี้ นานแค่ไหนชายหนุ่มก็จำไม่ได้ที่เขากับภรรยาไม่ได้มีอะไรกัน เพราะกว่าเธอจะกลับ เขาก็หลับแล้ว หรือบางวันราเชนเองก็เลือกที่จะมานอนที่นี่คนเดียวแทนการกลับบ้าน เขารู้สึกว่าความจริงแล้ว เขาไม่ได้มีภรรยาเพราะสุดท้ายมันก็เหมือนมีเขาอยู่คนเดียวตลอด เมื่อความเหงาก่อตัวขึ้นกับคนทั้งคู่ หัวใจมันก็สั่งให้ร่างกาย มองหาที่ให้ความอบอุ่น ชายหนุ่มค่อย ๆ กอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ขัดข
ตอนที่4เร็วไปไหมกับการเริ่มต้นใหม่ อาหารเช้าที่ชายหนุ่มทำไว้ให้เธอ คือข้าวต้มหมู ถึงรสชาติจะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สำหรับสาวโรงงานอย่างแพท มันเป็นข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในโลก ความรู้สึกเสียใจที่ถูกอดีตแฟนหนุ่มบอกเลิกมันจางลงจากหัวใจที่มันบอบช้ำจนไม่เหลือความเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ยังตกตะกอนอยู่คือความหวาดระแวง แพทเองเธอคิดว่าตอนนี้เธอลืมความเจ็บปวดได้ เพราะมีราเชนเข้ามาเติมเต็ม แต่ในเมื่อเขานอกใจภรรยาได้ สักวันเขาก็คงเบื่อและทิ้งเธอไปอีกคน หญิงสาวที่เป็นเด็กดีของบุพการีมาโดยตลอด จนเธอยอมเสียตัวให้ดิวและตอนนี้เธอก็กำลังจะเป็นเมียน้อย แพทสับสนกับหัวใจตัวเอง ค่ารถที่ต้องไปหาหมอของพ่อทุกเดือนก็เป็นพัน ค่าไปโรงเรียนของน้องๆอีก ข้าวที่พ่อกับแม่ทำก็อีกเกือบสองเดือนกว่าจะได้เกี่ยว ความดีกับความชั่วมันกำลังเอาชนะกันอยู่ ในความคิดของผู้หญิงที่ชีวิตแทบจะไม่เหลือทางเลือก “ไหนๆก็เสียไปแล้ว อย่างน้อยเราก็ขอเป็นเมียน้อยที่เจียมตัว” หญิงสาวพูดกับตัวเอง เธอเสียตัวให้เขาไปแล้ว อย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นเมีย แต่เธอจะไม่แสดงตัว จะเจียมตัวให้มากที่สุด รอยช้ำที
ตอนที่5ครอบครัวที่เคยฝัน “เลือกซื้อเลยนะ ผมทำอาหารไม่เป็นแต่ชอบให้คนทำให้กิน ผมขอตัวเดินไปดูเครื่องใช้ไฟฟ้าทางด้านหลัง” ราเชนเขาเคยมีแม่ที่คอยทำกับข้าวให้เขากินทุกมื้อมาตั้งแต่เด็กๆ แม้แต่ตอนไปโรงเรียนเขายังไม่ยอมกินข้าวของโรงเรียน ต้องให้แม่ทำใส่กล่องไปให้ แม่ของเขาเสียไปได้หลายปี ก่อนที่เขาจะแต่งงานได้ไม่นาน พอหลังจากแต่งงาน ราเชนตั้งใจที่จะทำครอบครัวให้อบอุ่น อยากให้นิศาอยู่บ้านคอยเป็นแม่บ้านแม่เรือนดูแลเขา แต่สุดท้ายมันไม่ใช่ แรกๆ ภรรยาของเขาก็กลับบ้านตามปกติ ตั้งแต่เพื่อนที่กลับจากอเมริกากลับมา เธอก็เที่ยวกลางคืนตลอด ส่วนกลางวันก็เอาแต่ช่วยบิดาของเธอดูแลกิจการ บางวันแทบจะไม่ได้คุยกันสักคำ การมีแพทเข้ามาในชีวิต ขายหนุ่มหวังว่าความฝันของเขาคงจะได้เป็นจริง ถ้าเธอไม่ทิ้งเขาไปก่อน เพราะราเชนก็รู้ว่าหญิงสาวเป็นคนดี คงทนกับสภาพภรรยาน้อยได้ไม่นาน “สวัดดีจ๊ะ ไม่ไปทำงานแต่มีเวลามาเดินซื้อของ อยากให้ฝ่ายบุคคลได้มาเห็นจัง” หญิงสาวหันไปตามเสียง ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือผู้หญิงที่แย่งคนรักของเธอไปนั่นเอง “ทรายไปกลับเถอะได้ครบแล
ตอนที่6เล่นไปตามบทบาท “ข้าวผัดกระเพราไข่ดาวและต้มจืดร้อนๆ มาแล้วค่ะ ท่านผู้จัดการ” หญิงสาวเดินถือถาดอาหารมาวางที่โต๊ะ โดยที่ราเชนตามไปช่วยหยิบน้ำและแก้วจากในครัว “กลิ่นหอมมากเลย” “อาหารหรือแพทคะที่หอม” หญิงสาวแค่ต้องการพูดให้ตลก แต่มารู้ตัวว่าได้จุดไฟในตัวของชายหนุ่มเข้าแล้ว ก็เมื่อหันไปสบตาเขา “กินข้าวอิ่มแล้ว ผมขอกินแพทต่อเลยแล้วกัน” ราเชนก็ใช่เล่น พูดเหมือนตลก แต่ก็ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเสียวท้องน้อยขึ้นมาทันทีดึกมาแล้วทั้งคู่รีบเข้านอน แพทกลัวว่าราเชนจะนอนดึกและตื่นไปทำงานไม่ไหว ส่วนชายหนุ่มเองรีบนอนเพราะอยากใช้เวลาทำกิจกรรมก่อนนอนมากกว่า“ผู้จัดการคะ ดึกแล้ว”แพททำท่าดันตัวชาหนุ่มให้ออกห่างตัว ทั้งที่หัวใจมันร้องเรียกหาเขาแทบจะขาดใจ“เรียกผู้จัดการอีกแล้วแบบนี้ต้องทำโทษ”พูดจบเจ้านายสายหื่น ก็เริ่มซุกซนไปตามเรือนร่างของลูกน้องสาวทันทีหญิงสาวถึงปากจะปฏิเสธแต่ร่างกายส่วนอื่นมันกลับทำตรงข้ามปากหนาประกบเข้ากับร่องปากบาง ทั้งแลกลิ้นกันอย่างดุเดือน มีบางช่วยที่ราเชนรู้สึกหมั่นเคี่ยวก็แอบใช้ฟันขบเบาๆที่ลิ้นเล็กของหญิงส
ตอนที่7คำสั่งของบิดา ราเชนขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะกลับไปเพื่ออะไร และก็ไม่คิดว่ากลับไปจะเจอใครด้วยซ้ำ “เอ้า! วันนี้ไม่ไปสังสรรค์กับเพื่อนเหรอ” ราเชนแปลกใจที่เห็นนิศานอนกดโทรศัพท์เล่นอยู่บนเตียงนอน ในชุดนอนแทนชุดเที่ยวกลางคืน “ก็พ่อเชนเพิ่งจะกลับไปบ้านไม่ถึงชั่วโมง ท่านมาขอให้นิศาอยู่บ้านบ้าง ไม่รู้ว่าใครไปฟ้องอะไร” ปากก็เล่า แต่มือก็ยังพิมพ์โทรศัพท์อยู่ไม่เลิก แสดงถึงความไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่กำลังพูด “ท่านคงอยากให้เราได้มีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง” ราเชนเข้าใจในสิ่งที่บิดาเขาทำ ชีวิตของเขากับนิศาหลังแต่งงาน ไม่มีอะไรที่ดูเหมือนคนรักกันเลย เพราะความจริงแล้ว การแต่งงานก็ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักแต่มันเกิดขึ้นจากผลประโยชน์ของผู้ใหญ่มากกว่า พ่อของนิศาเป็นผู้มีอิทธิพลในวงการค้า จึงสามารถช่วยหาตลาดให้โรงงานของราเชนได้ตลอด ส่วนพ่อของราเชน ก็เป็นตระกูลเก่านักการเมืองท้องถิ่น ช่วยคุ้มครองการทำธุรกิจที่ไม่ค่อยจะถูกต้องของครอบครัวนิศาได้ ทั้งสองครอบครัวจึงมองเห็นประโยชน์ร่วมกัน นิศาและราเชนก