Share

กระดาษในกรอบรูป

20

กระดาษในกรอบรูป

          บ้านหลังนี้ยังเหมือนเดิมทุกอย่าง จากที่ตอนแรก ลิดาคิดว่าคงมีฝุ่นเต็มไปหมด แต่จะเห็นที่เปลี่ยนไป คือข้าวของมีค่าแทบจะไม่มีเหลือเลยซักชิ้น

          “คุณพ่อคะลิดา มาหาพ่อแล้วนะ”

         หญิงสาวหยุดลง นั่งพูดกับรูปภาพครอบครัวของเธอ ที่ถ่ายพร้อมกัน พ่อแม่ลูก ก่อนวันที่แม่ของเธอจะจากไปเพียงวันเดียว

          “ความจริงมันคืออะไร ทำไมคุณพ่อต้องเป็นหนี้สิน ทำไมคุณพ่อต้องเสียใจ จนขาดสติและจากลิดาไปแบบนี้”

          หญิงสาวคร่ำครวญกับรูปภาพ อย่างคนเสียสติ น้ำตาของเธอไหลออกมาจากตากลมโต เหมือนสายฝน ที่กำลังตกหนัก

          “สิ่งที่คุณน้าอัสมาบอกมันคือเรื่องจริงหรือโกหก ครอบครัวนู้นทำให้พ่อต้องตายใช่ไหมคะ หรือมันไม่ใช่ คุณพ่อกลับมาบอกลิดาเดี๋ยวนี้”

เสียงที่เค้นออกจากลำคอ เหมือนต้องการจะเอาความทุกข์ในใจออกมาตามเสียงนั้น

“ลิดาจะแต่งงาน ลิดาจะเอาทุกอย่างคืนมาให้ครอบครัวเรา คุณพ่อต้องภูมิใจในตัวลิดา”

หัวใจลึกๆของเธอ รู้ว่าความจริงครอบครัวของ       เขมกรน่าจะไม่มีส่วนในการตายของบิดาเธอ แต่ปาลิดาก็ยังอยากหลอกตัวเองต่อไป ตราบใดที่เธอยังไม่รู้ความจริง

ปาลิดาค่อยๆเอาเก้าอี้มาเหยียบ เพื่อปีนหยิบรูปที่ติดกับข้างฝา เธอตั้งใจจะเอารูปนี้กลับไปไว้ที่ห้องนอนของเธอ ที่อยู่ที่บ้านของเขมกร

เพ๊ง!...

รูปถูกแขวนไว้เกือบหกปี โดยที่ไม่การขยับ พอเจอมือของปาลิดาที่กระทบไปกระทบมา เพราะเอื้อมไม่ถึง ทำให้รูปทั้งกรอบตกลงมาแตก

“คุณพ่อคุณแม่ลิดาขอโทษ”

หญิงสาวรีบลงจากเก้าอี้ และรีบมาจับรูปออกจากเศษแก้วอย่างรู้สึกผิด

แต่เมื่อหยิบรูปออกจากรอบ ปาลิดาก็เจอเข้ากับกระดาสีขาว ที่มีข้อความเขียนไว้เต็มทั้งสองหน้า

ปาลิดาค่อยเปิดอ่าน ทีละบรรทัดอย่างช้าๆ ด้วยน้ำตาที่ไหลอย่างไม่ขาดสาย

ลายมือที่เขียนคือลายมือของพ่อ เธอจำได้ดี นิรัชเขียนบอกเล่าเรื่องราวตั้งแต่ที่เขาจับได้ว่าอัสมามีชู้ แล้วเขายังให้อภัย

มาจนถึงเรื่องที่เขาคิดว่าอัสมายอมกลับใจแล้ว แต่กลับยังคบหากับชู้ ที่เป็นคนขับรถ ที่พ่อของลิดให้ความไว้วางใจมากที่สุด เพราะทำงานมาด้วยกันหลายปี

ส่วนอีกหน้าหนึ่ง บิดาของหญิงสาวได้บอกเหตุผลที่ต้องเป็นหนี้สินครอบครัวธรรมสรณ์เพราะอัสมาตกแต่งบัญชี ยักยอกเงินในบริษัท โดยการปลอมลายเซ็น

เมื่อบริษัทขาดสภาพคล่อง ธรรมสรณ์ก็ยื่นมือเข้ามาช่วย พ่อของเธอจึงได้จำนองบ้านกับที่ดินไว้เป็นหลักประกัน

ทั้งที่ความจริงแล้ว เพื่อนของบิดาไม่ได้ต้องการเลย  แต่นิรัชมองแล้ว ว่าสักวันเขาอาจต้องจากโลกนี้ไป

เขากลัวว่าปาลิดาเป็นคนหัวอ่อน และจะหลงเชื่อในคำพูดของอัสมา จนรักษาสมบัติไว้ไม่ได้

ครั้นจะเล่าความจริงทั้งหมดให้ลูกฟัง ตัวนิรัชเองก็ยังรักอัสมาอยู่ กลัวว่าปาลิดารู้ความจริงแล้วจะบังคับให้เขากับอัสมาต้องเลิกกัน

“เป็นอะไรไหมลิดา ผมได้ยินเสียง แต่ผมเดินไปถึงท้ายสวนกว่าจะวิ่งมาถึงเป็นห่วงแทบแย่เลย”

เขมกรวิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนชั้นสองของบ้าน เพราะตอนที่เขาได้ยินเสียงเหมือนแก้วแตก เขาอยู่หลังสวน ที่เต็มไปด้วยหญ้าและวัชพืช กว่าจะวิ่งมาถึงก็เอาเสียเหนื่อย

“พี่เขมลิดาขอโทษ”

หญิงสาวยื่นกระดาษในมือ ให้ชายหนุ่มที่กอดเธอ เพื่อให้เขาอ่าน

ร่างบางสั่นเทาด้วยความเสียใจ น้ำตาไหลออกมาอย่างเกินที่จะบังคับให้หยุดไหลได้

เขมกรอ่านข้อความบนกระดาษแบบไม่ละเอียดมากนัก แต่ก็พอสรุปใจความได้ ว่านิรัชได้เขียนบอกเรื่องราวไว้ทั้งหมด ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขาบ้าง ในช่วงที่       ลูกสาวไปอยู่ต่างประเทศ

“พี่จะโกรธลิดาเรื่องอะไร พี่ไม่รู้หรอกนะ ว่าลิดาทำอะไรกับพี่ พี่รู้แต่เพียงว่าพี่รักลิดาและเรากำลังจะแต่งานกัน”

ชายหนุ่มจูบลงบนหน้าผาก ของปาลิดา ที่ตอนนี้เปียกไปด้วยน้ำตาทั่วหน้า

“แต่ลิดาหลอกพี่เขมนะ เรื่องที่ทะเล ลิดาก็วางแผนเพื่อให้พี่รักลิดา”

หญิงสาวสารภาพผิด เพราะเธอไม่อยากให้ชายหนุ่มแต่งงานกับเธอโดยที่ไม่รู้ความจริง

“แล้วอย่างไร หลอกให้รักก็จริง แต่ที่พี่รัก พี่รักจากหัวใจของพี่”

เขมกรกอดหญิงสาวที่ดูหมดเรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมกอดเขา ให้แน่นที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้

“มีเพียงเหตุผลเดียวที่พี่จะไม่แต่งงานกับลิดา คือลิดาไม่ได้รักพี่”

หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่คล้องแขนทั้งสองข้างของเธอมากอดชายหนุ่มไว้แน่น

“กลับบ้านกันเถอะ เราจะแต่งงานให้เร็วที่สุด อะไรที่มันเสียไปแล้วก็ปล่อยมันเถอะ เงินทองเป็นของนอกกาย”

เขมกรพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น จากองกระจกที่เกิดจากกรอบรูปที่ร่วงลงมา

ปาลิดายังคงกอดรูปครอบครัวของเธอไว้แน่น เหมือนหญิงสาวกำลังกลัวว่าจะสูญเสียมันไป

“กลับบ้านกันนะ เราจะแต่งานกันให้เร็วที่สุดและกลับมาทำบ้านหลังนี้ให้กลับมามีความอบอุ่นเกิดขึ้นอีกครั้ง”

เขมกรคิดอย่างที่พูดจริงๆ เขาจะจัดการเรื่องงานแต่งให้เร็วที่สุด และจะรีบมาปรับปรุงบ้านของปาลิดาให้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status