ตอนที่ 3
เป็นภรรยาผมเถอะ
อเรนโซเดินทางกลับจากเมืองไทยด้วยหัวใจที่บอบช้ำ เขาเพิ่งสูญเสียภรรยาและนี่พ่อก็โทรศัพท์มาบอกว่าแม่ของเขากำลังป่วยหนักอีก ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนชีวิตของเขากำลังอยู่ในช่วงที่เจอปัญหามากมายรุมเข้ามาถ้าไม่มีลูก ๆ อีกสองคนที่เขาต้องดูแล อเรนโซคิดว่าตัวเองคงสติหลุดไปมากกว่านี้แน่ ๆ
“คุณพ่อ! คุณแม่! นี่มันอะไรกันครับ”
ภาพมาร์โกและอมราที่นั่งรอลูกชายอยู่ที่ห้องรับแขกพร้อมกับหญิงสาวที่มาในชุดรัดรูปสีแดงที่รีบลุกขึ้นเดินตรงมาเกาะแขนของชายหนุ่มที่กำลังยืนมองทุกคนด้วยความแปลกใจในสิ่งที่เห็น
ลอร่าใช้มือเล็กที่เกาะแขนอเรนโซพาตัวเขามานั่งลงข้าง ๆ เธอด้วยท่าทางที่ดูเหมือนคนกำลังมีความสุข
“มาถึงเหนื่อย ๆ นั่งพักก่อนนะคะพี่เรน”หญิงสาวในชุดแดงรัดทุกส่วนของร่างกายอ้อนเสียงหวาน
“ไหนคุณพ่อบอกว่าคุณแม่ไม่สบายแล้วนี่มันอะไรกันครับ”
มาร์โกได้แต่หลบตาเมื่อถูกลูกชายถามด้วยน้ำเสียงและ แววตาที่ตำหนิและเสียใจกับการโกหกของผู้เป็นพ่อ
อมราหญิงวัยใกล้หกสิบขยับตัวเพื่อทำหน้าที่ตอบแทนเพราะทุกอย่างคือแผนที่เธอวางไว้
“แม่เป็นคนให้พ่อโทรศัพท์ไปหาลูกเอง ถ้าแม่ไม่ให้พ่อโกหกลูกคงไม่มีทางกลับมาและงานแต่งงานที่พ่อกับแม่เตรียมไว้ก็ต้องล่ม ลูกควรจะดีใจที่แม่สบายดีและเอาเวลาที่มาแสดงอารณ์เน่า ๆ ใส่แม่ไปเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวในอีกสองวันดีกว่า”
อเรนโซทำท่าจะลุกขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของมารดาว่าเขากำลังจะต้องเป็นเจ้าบ่าวในอีกสองวันนี้
“พี่เรนคะ ลอร่าว่าพี่อย่าแสดงท่าทางให้ลอร่าคิดว่าพี่ไม่อยากแต่งงานเลยดีกว่าค่ะ เพราะธุรกิจของครอบครัวพี่คงต้องมีปัญหาแน่ ๆ ถ้าลอร่าต้องกลายเป็นเจ้าสาวที่ไม่มีเจ้าบ่าวในงานแต่งงาน”
คนพูดยิ้มอย่างอ้อนหวานแต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นมันคือ ความโหดเหี้ยมที่ไม่ธรรมดาของลูกสาวนักธุรกิจที่เกี่ยวกับ การท่องเที่ยวรายใหญ่ของอิตาลีและครอบครัวของอเรนโซก็พึ่งพาธุรกิจของครอบครัวนี้ในการทำธุรกิจมืดอยู่
ชายหนุ่มหลับตาพยายามตั้งสติเพราะตอนนี้เขารู้แค่เพียงว่าถ้าเขาแต่งงานกับลอร่าลูก ๆของเขาต้องไม่ปลอดภัยและความตั้งใจของเขาที่จะกลับไปอยู่เมืองไทยคงต้องไม่สำเร็จแน่นอน
ภาพและเสียงขอร้องครั้งสุดท้ายที่เบญญาได้ขอเขาไว้ทำให้ อเรนโซคิดหาทางออกขึ้นมาได้แบบที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะทำให้ งานแต่งถูกล้มเลิกไหม
“ผมแต่งงานแล้วและมีลูกอยู่ที่เมืองไทย ลอร่าคุณจะยอมเป็นเมียคนที่สองของผมไหมหรือจะพูดให้ชัด ๆ ถ้าคุณแต่งงาน กับผมคุณก็จะได้ตำแหน่งเมียน้อยทันที”
“ลอร่าไม่เชื่อ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมลอร่าไม่เคยรู้เลยว่าพี่เรนมีเมียมีลูกแล้ว”
“พ่อกับแม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะหนูลอร่า”
อมรารีบลุกเดินมาหาสาวสวยในชุดสีแดงที่กำลังมองทุกคนด้วยแววตาที่ไม่ต่างจากเสือร้ายที่อยากจะฉีกทุกคนให้เป็นชิ้นด้วยความโกรธ
“แม่ไม่รับผู้หญิงขายตัวที่ไหนมาเป็นลูกสะใภ้เด็ดขาด”
อมราหันไปตะวาดใส่ลูกชายเพราะเธอรู้ว่าถ้าขืนอเรนโซไม่ยอมแต่งงานธุรกิจของเธอคงต้องมีปัญหาแน่ ๆ
“เธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวและเธอก็เป็นลูกสาวนักธุรกิจที่เมืองไทย ผมรักเธอและคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้วแต่ถ้าลอร่ารับได้ที่จะเป็นเมียน้อยที่ผัวไม่ได้รักได้ ผมก็จะเป็นเจ้าบ่าวแก้อายให้ตามที่ทุกคนต้องการ”
กรี๊ด.....
ชายหนุ่มพูดจบก็เดินหนีขึ้นบ้านไปโดยมีเสียงกรี๊ดของลอร่าดังตามหลังแต่คนพูดก็ไม่คิดแม้แต่อยากจะหันมามอง
“หนูลอร่าฟังป้านะลูก ไม่มีทางที่อเรนโซจะมีเมียแล้วและถึงจะมีป้าจะเอาเงินฟาดหัวแม่นั่นจ้างให้มันออกไปจากชีวิตเรน รับรองมันต้องอยากได้เงินแน่ ใจเย็นก่อนนะแต่เราคงจะต้องเลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อน ป้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”
อมราพยายามที่จะทำให้หญิงสาวที่เธออยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ใจเย็นลงให้มากที่สุดเพราะเธอไม่อยากให้ครอบครัวของเธอและลอร่าต้องมีปัญหากัน
“หวังว่าคุณป้าจะจัดการทุกอย่างได้อย่าให้คุณพ่อของลอร่าต้องรู้ความจริงทั้งหมดนะคะ”
แขนเล็กสะบัดมือของอมราอย่างแรงคว้ากระเป๋าและเดินกระแทกเท้าออกไปอย่างคนที่หัวเสีย
มาร์โกขอเป็นคนขึ้นไปพูดกับลูกชายเองเพราะเขาอยากรู้ว่าสิ่งอเรนโซพูดคือเรื่องจริงไหมก่อนหน้านี้หลายปีมาแล้วเขารู้จากภรรยาแค่เพียงว่าลูกชายอยากแต่งงานกับสาวไทยที่เป็นเด็กกำพร้าและอมราไม่ยอมตั้งแต่นั้นมาลูกชายของเขาก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้อีกเลย
ก๊อก ๆ ๆ
“พ่อเข้าไปได้ไหมอเรนโซ”
ชายหนุ่มยอมเปิดประตูให้เพราะสำหรับอเรนโซแล้วพ่อมีเหตุผลมากกว่าแม่เสมอ
“คุณพ่ออยากจะมาถามว่าที่ผมพูดทั้งหมดเป็นเรื่องจริง หรือเปล่าใช่ไหมครับ”
คนเป็นลูกรู้ทันและอเรนโซก็ต้องการบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดผ่านบิดาเพื่อส่งผ่านไปหามารดาของเขาด้วย
อเรนโซเริ่มเล่าเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาทั้งหมดจะมีก็แต่เรื่องลูกทั้งสองคนที่เป็นความจริงเท่านั้น
“ตอนแรกพ่อคิดว่าลูกแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นลูกกำพร้าที่เคยเล่าให้แม่ฟังเสียอีก” คนเป็นพ่อถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ
“ผมตั้งใจแบบนั้นครับแต่ทุกอย่างมันสายเกินไปเพราะเธอเสียชีวิตไปแล้วด้วยโรคร้ายและตอนนี้ผมก็พบรักครั้งใหม่แล้วจนเรามีลูกเป็นโซ่คล้องใจด้วยกันสองคน คุณพ่อคงไม่ใจร้ายกับหลานทั้งสองคนที่ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรด้วยเลยแต่กลับต้องมาถูกแย่งพ่อไปเพียงเพราะเหตุผลทางธุรกิจใช่ไหมครับ”
มาร์โกถึงเขาจะเป็นมาเฟียแต่ด้วยอายุและพื้นฐานจิตใจดั้งเดิม เขาไม่ใช่คนใจร้ายโหดเหี้ยมแต่ที่เขายังคงอยู่ในธุรกิจสีเทาได้เพราะมีภรรยาที่ทำหน้าที่ด้านบู๊แทนเสมอ
“พาเขามาหาพ่อกับแม่ให้เร็วที่สุดพร้อมหลาน ๆ พ่อเชื่อว่าถ้าแม่ของลูกเห็นหน้าสายเลือดของตัวเองคงไม่ใจไม่ไส้ระกำกับสายเลือดตัวเองได้ลงคอแน่ ๆ เข้าใจพ่อไหมคำว่าให้เร็วที่สุดมันคืออะไร”
อเรนโซเข้าใจได้ดีว่าบิดาของเขากำลังกังวลเรื่อง ความปลอดภัยของหลาน ๆ เพราะลอร่าอาจไม่ปล่อยทั้งแม่และลูกไว้แน่ ๆ ถ้าเธอรู้ว่าทุกคนคือใครและอยู่ที่ไหน
คนเดียวที่ชายหนุ่มคิดถึงตอนนี้คือขวัญข้าว เขาจึงนั่งคิดทบทวนคำพูดที่จะขอให้เจ้านายของภรรยาช่วยเล่นบทเป็นภรรยาและแม่ของลูกให้เขาหน่อย
“สวัสดีครับผมอเรนโซ ลูก ๆเป็นอย่างไรบ้าง”
ชายหนุ่มยังไม่กล้าเข้าเรื่องจึงเริ่มจากการถามถึงลูก ๆ ก่อนแต่ปลายสายจับเสียงได้ว่าคนที่โทรศัพท์มาจากอิตาลีไม่ได้ต้องการถามถึงลูกแค่นั้นแน่ ๆ
“คุณมีอะไรไหม พูดตรง ๆ เลยก็ได้นะ”
ขวัญข้าวเปิดทางแบบนี้มาเฟียหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะพูด เข้าเรื่องที่เขาต้องการให้เธอช่วยทันที
“บ้าหรือไง! อยู่ดี ๆ จะให้ฉันไปจดทะเบียนสมรสกับคุณ ถ้าไม่อยากแต่งงานคุณก็บอกพ่อแม่คุณไปตรง ๆ ทำไมต้องอ้าง ฉันด้วยแล้วเรื่องเด็ก ๆ ฉันเลี้ยงได้ คุณก็ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะ”
ขวัญข้าวโวยวายเพราะเธอคิดว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่เจ้าตัวต้องสมัครใจถ้าอเรนโซไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งไม่เห็นต้องหาเหตุผลอะไรไปอ้างเลย
“ลอร่าเธอโหดร้ายกว่าที่คุณคิด ไม่ว่าผมจะแต่งงานกับเธอหรือไม่ เธอต้องส่งคนมาจัดการเพชรกับทับทิมแน่ ๆ อิทธิพลมาเฟียของพ่อเธอมันมากกว่าที่ผมจะปกป้องลูกได้ ผมจึงคิดว่าถ้าผมได้ไปอยู่กับลูกที่เมืองไทย คงดีกว่าการที่ผมอยู่ที่นี่แล้วเอาอันตรายไปให้คุณกับลูกต้องสู้กันเพียงลำพัง”
อเรนโซพยายามอธิบายทุกอย่างต่อโดยละเอียดเพราะเขารู้ว่าถ้าขวัญข้าวได้รู้ความจริงเกี่ยวกับธุรกิจทุกอย่างที่ครอบครัวเขากับลอร่าทำและความโหดร้ายของมาเฟียที่อิตาลี เธออาจจะยอมร่วมมือช่วยเหลือรับบทเป็นภรรยาให้เขาแน่ ๆ
“เรื่องนี้ฉันคงตัดสินใจเองไม่ได้ ฉันขอปรึกษาคุณพ่อก่อนแล้วจะรีบโทรบอกคุณนะ”
ปลายสายวางหูไปแล้วอเรนโซหยิบรูปของเบญญาจากในกระเป๋าขึ้นมาดูเพื่อหวังให้เธอรับรู้ช่วยคุ้มครองลูก ๆ และดลใจให้ขวัญข้าวยอมตกลง
“เบญเอาใจช่วยผมด้วยนะ”
ตอนที่ 4แผน การรอคอยที่ดูไร้ความหวังมันแสนจะทรมานแต่มันก็คือหนทางเดียวที่ดีที่สุดตอนนี้สำหรับชายหนุ่มที่ไม่อยากตัดสินใจผิดซ้ำซากอีกแล้ว อเรนโซคิดว่าคงไม่มีทางที่ขวัญข้าวจะยอมทำในสิ่งที่ เขาขอร้องแน่ ๆ เพราะภาพของเขาในสายตาของเธอมันช่างแสนเลวร้ายเหลือเกินและมันก็สมควรแล้วที่หญิงสาวจะรู้สึกกับเขาแบบนั้น มาเฟียหนุ่มนั่งดื่มอยู่ที่ระเบียงห้องนอนที่ใหญ่มากกว่าบ้านที่เขาซื้อให้กับเบญญาเสียอีก เรื่องราวเก่า ๆ ในความทรงจำ ย้อนเข้ามาในความคิดของคนที่เริ่มสติไม่อยู่ครบเพราะดื่มไป หลายแก้วแล้ว เสียงของขวัญข้าวที่โทรศัพท์หาเขาในวันที่เบญญาต้องเข้าผ่าตัดคลอดลูกชายคนโตโดยด่วนเพราะเธอล้มในห้องน้ำซึ่งตอนนั้นคนโทรมาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคือใครรู้แค่เพียงเป็นสามีของลูกน้องเธอเพราะเบญไม่เคยบอกเล่ารายละเอียดของสามีให้ใครฟังตามที่สัญญาไว้ “คนอย่างคุณไม่ใช่แค่ไม่สมควรเป็นพ่อคนแต่คุณไม่ควรเกิดเป็นคนเลยด้วยซ้ำ” คำพูดของขวัญข้าวก่อนวางสายในวันนั้นยังดังอยู่ใน ความทรงจำของผู้ชายที่เลือกงานมากกว่าจะรีบเดินทางไปหาเม
ตอนที่ 5เผชิญหน้า อเรนโซเดินทางไปหาขวัญข้าวที่บ้านของเธอทันทีที่ถึงเมืองไทยเพราะตอนนี้เวลาที่เขาเหลืออยู่มีไม่มาก ขวัญข้าวเตรียมทุกอย่างให้กับตัวเธอและเด็ก ๆ ทั้งสองเพื่อพร้อมต่อการเดินทางแต่สิ่งที่ทำให้ทั้งขวัญข้าวและอเรนโซถึงกลับตกใจก็คือภาพของชัยชาญที่เดินลงจากบ้านมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ “คุณพ่อคะ คือ...คุณพ่อจะไปกับข้าวและเด็กหรือคะ” หญิงสาวถามด้วยความตกใจเพราะเธอกับบิดาคุยเรื่องนี้กันเกือบ ทั้งคืนแต่ชัยชาญไม่ยอมบอกเธอเลยว่าจะตามไปที่อิตาลีด้วย “ใช่ มีปัญหาอะไรกันไหม” อเรนโซรีบยืนยกมือไหว้ตามมารยาทของคนไทยเพราะตั้งแต่เขามาถึงเขายังไม่ได้เจอพ่อของขวัญข้าวเลยและจริง ๆ แล้วชายหนุ่มเคยเจอ ชัยชาญแค่เพียงช่วงงานศพของเบญญาเท่านั้น “ผมไม่มีปัญหาครับและยินดีที่คุณพ่อจะเดินทางไปกลับพวกเรา” การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้มีแค่ชัยชาญ ขวัญข้าว อเรนโซและเด็ก ๆแต่ชัยชาญได้เอาคนของเขาไปด้วยหลายคนทั้งที่ไปแบบเปิดตัวและติดตามไปโดยที่อเรนโซไม่รู้ตัวเพราะสำหรับนักธุรกิจที่อายุมากและมากประสบการณ์อย่างชัยชาญเขารู้ดีว่าที่
ตอนที่ 6เมื่อแผนเริ่มต้น “ขวัญข้าวผมขอโทษแทนคุณแม่ด้วยนะที่ท่านพูดแบบนั้นกับคุณ” อเรนโซเดินเข้ามาจับมือของหญิงสาวที่กำลังเดินเข้ามายังห้องนอนของเขาเพื่อความสมจริงในบทสามีภรรยา “อเรนโซคุณทำได้มากกว่าพูดคำว่าขอโทษแบบนี้ ฉันเชื่อว่าเบญก็คงรอว่าสักวันคุณจะทำทุกอย่างในฐานะของพ่อได้ดีกว่าที่ผ่านมา วันนี้มันเพิ่งเริ่มต้นแต่จำไว้ฉันมีเวลาเล่นละครกับคุณได้ไม่นานเพราะชีวิตของฉันยังมีอีกหลายชีวิตที่ต้องดูแลถ้าคุณยังทำทุกอย่างให้ดีกว่านี้ไม่ได้ ฉันจะเอาเด็ก ๆกลับไปเมืองไทยและคุณก็ต้องลืมให้ได้ว่าทั้งเพชรและทับทิมคือลูกของคุณ” คืนแรกของการมาอยู่ที่อิตาลีของขวัญข้าว เธอสัมผัสได้ถึงความกดดันและไร้ความสุขของชายหนุ่มที่ภายนอกดูเป็นมาเฟียที่น่าเกรงขามแต่ยามอยู่ต่อหน้ามารดาเขากลายเป็นเพียงลูกชายที่ไม่รู้จักโต เพชรได้นอนกับพ่อคืนนี้เป็นคืนแรกหลังจากที่แม่ของเด็กน้อยจากไป “คุณพ่อครับที่นี่บ้านใคร” เด็กชายตัวน้อยที่หน้าตาถอดมาจากผู้เป็นย่าจนแทบจะไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กน้อยเป็นหลานของย่าอมราที่แสนจะมีหัวใจที่ไร้ความเมตตาในตัวสายเลือ
ตอนที่ 7เด็ดขาด ขวัญข้าวเธอเรียนยิงปืนได้รวดเร็วมากทั้งที่ไม่เคยมีพื้นฐานมาเลยตอนนี้เธอก็เรียนการต่อสู้แบบตัวต่อตัวเพื่อใช้ในการป้องกันตัวในยามที่ไม่มีอาวุธทุกอย่างต้องรีบทำเพราะอีกสองวันชัยชาญก็จะเดินทางกลับเมืองไทยแต่ลูกน้องทุกคนของเขายังคงอยู่ที่นี่ต่อ ทั้งแบบที่มาแบบเปิดเผยตัวและไม่เปิดเผยตัวด้วยเพราะความเป็นพ่อชัยชาญไม่ไว้ใจว่าอเรนโซจะสามารถดูแลปกป้องลูกสาวเขาและเด็ก ๆ ได้ เขาจึงเลือกที่จะทิ้งคนของเขาไว้ที่นี่เพื่อความอุ่นใจ ลอร่ารับรู้เรื่องราวการมาของขวัญข้าวและลูก ๆ ตั้งแต่วันแรกที่ทุกคนเหยียบแผ่นดินอิตาลีแต่เธอคิดว่าการที่เธอไม่แสดงตัวน่าจะทำให้อมรารู้สึกกดดันมากกว่าและเธอแค่คอยมองดู อยู่ห่าง ๆ จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยแต่ถ้าทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่เธอคิด เธอก็จะเดินหน้าประกาศสงครามทันที “ลอร่าทำไมหนูไม่มาดูหน้าแม่สาวไทยใจง่ายหน่อยล่ะลูก” อมรากรอกเสียงตามสายไปหาลูกสะใภ้ที่เธออยากได้เพราะคิดว่าถ้าลอร่ามาปรากฎตัวอาจจะทำให้อเรนโซและขวัญข้าวมีปัญหาทะเลาะกันและจะง่ายต่อการแยกทั้งคู่ออกจากกัน “ลอร่าไม่ไปหรอกค่
ตอนที่ 8จากคนเพิ่งรู้จัก อเรนโซพกลูก ๆ และขวัญข้าวไปทุกที่ที่เขาต้องไปทำงานเพราะเขาไม่เชื่อใจใครทั้งนั้นในตอนนี้ งานที่เขาทำค้างไว้ต้องรีบทำให้เสร็จตามเวลาที่ชัยชาญได้ยื่นคำขาดไว้ก่อนจะกลับเมืองไทย “ฉันขอไปเดินเล่นข้างนอกบ้างได้ไหมตอนนี้ลูก ๆ หลับหมดแล้วไปแค่ใกล้ ๆ นี่แหละ ฉันสัญญาจะรีบกลับมาก่อนลูก ๆ ตื่นแน่นอน” ขวัญข้าวตั้งแต่เธอเดินทางมาที่อิตาลีเธอยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลยเพราะอเรนโซไม่ยอมให้เธอกับลูก ๆ ห่างกายและตัวเขาเองก็ไม่มีเวลามากพอที่จะพาเธอไปเที่ยวชมเมือง หญิงสาวจึงคิดว่า ไหน ๆ วันนี้เด็ก ๆ ก็นอนกลางวันกันหมดแล้ว เธอมองออกไปนอกหน้าต่างของบริษัทอยู่บ่อย ๆ จึงรู้ว่าด้านนอกของที่นี่ก็มีมุมให้ถ่ายรูปสวย ๆ มากมาย “มันอันตรายนะ คุณยังไม่รู้จักที่นี่มากพอรอผมว่างก่อนได้ไหมก่อนกลับไปเมืองไทยผมสัญญาจะพาคุณกับลูกไปเที่ยวแน่นอน” มาเฟียคนพื้นที่รู้ดีว่าที่นี่กฎหมายไม่ได้ป้องกันอันตรายได้จริงและสังคมของที่นี่ไม่ได้สวยงามเหมือนในสารคดีท่องเที่ยวที่คนทั่วไปเห็น เขาจึงเป็นห่วงและไม่อยากให้ภรรยาในนามอยู่ไกลจากตัวเขา “คุณส่งคนของคุณคอยต
ตอนที่ 9แลกด้วยชีวิตก็ยอม ลอร่าจับตัวขวัญข้าวไปที่ซ่องของเธอเพราะที่นั่นจะทำให้ผู้หญิงที่มาแย่งชายอันเป็นที่รักของเธอต้องตกนรกทั้งเป็น ซ่องไม่ใช่สิ่งที่ถูกกฎหมายของที่นี่แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมายที่ทางการสนใจขอเพียงแค่มีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้และไม่สร้างปัญหาให้กับทางการต้องเดือดร้อนก็พอ “เธอเป็นใครแล้วที่นี่ที่ไหน” ขวัญข้าวเธอถามออกไปเป็นภาษาอังกฤษเพราะเธอพูดภาษาอิตาลีไม่ได้ “ฉันชื่อลอร่า เธอคงเคยได้ยินชื่อฉันแล้ว ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใครคงไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าเพราะอะไรฉันถึงต้องพาเธอมาที่ซ่องนี้” “ซ่อง ! ” ขวัญข้าวจากที่รู้สึกกลัวอยู่แล้วตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกกลัวมากกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าที่เธออยู่ตอนนี้คือซ่องและมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าเธอยังหนีจากที่นี่ไปไม่ได้ “คุณปล่อยฉันไปเถอะเพราะถึงไม่มีฉันอเรนโซก็ไม่แต่งงานกับคุณเพราะเขารักคุณเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น คุณต้องเชื่อฉันนะ” หญิงสาวที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัวพยายามพูดอ้อนวอนแต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกโกรธมากขึ้น ลอร่ามองหน้าภรรยาของชายอันเป็
ตอนที่ 10เราเป็นหนี้ชีวิตของกันและกัน พายุฝนที่แสนน่ากลัวได้ผ่านพ้นไปแล้ว ชัยชาญเดินทางมาจากเมืองไทยอย่างเร็วที่สุดเพื่อมาดูแลลูกสาวที่ถูกยิง ขวัญข้าวคือคนที่มีอาการบาดเจ็บน้อยที่สุดเธอถูกยิงแค่เพียงถาก ๆ เท่านั้น แต่คนที่น่าเป็นห่วงที่สุดคืออเรนโซเพราะจุดที่ เขาถูกลอร่ายิงคือบริเวณที่ใกล้กับปอดมากที่สุดและตอนนี้ผ่านมาสองวันแล้วเขาก็ยังไม่รู้สึกตัว “กลับเมืองไทยเลยไหม” ชัยชาญกอดลูกสาวเพียงคนเดียวของเขาเพื่อปลอบขวัญเพราะตั้งแต่เด็กจนโตเขาไม่เคยให้ขวัญข้าวต้องเจอกับเรื่องราวแบบนี้ส่วนตัวเขาก็เคยมีบ้างสมัยที่เริ่มทำธุรกิจใหม่ ๆ แต่มันก็ไม่ได้ดุเดือดป่าเถื่อนเหมือนที่เมืองนี้ อาจเป็นเพราะว่ากฎหมายที่นี่กับไทยต่างกัน “คุณพ่อพาเด็ก ๆ กลับเมืองไทยไปก่อนนะคะ ลูกทิ้ง อเรนโซไปตอนนี้ไม่ได้จริง ๆ ถ้าไม่มีเขามาบังกระสุนให้ป่านนี้คนที่นอนอยู่บนเตียงคงจะเป็นลูกแทน” ชัยชาญไม่ท้วงไม่ห้ามเพราะเข้าใจดีว่าตอนนี้ขวัญข้าวกำลังรู้สึกอะไร เขาเห็นแววตาของความรักความเป็นห่วงอยู่ในนั้นและเขาก็แน่ในว่าถ้าอเรนโซไม่ได้รู
ตอนที่1เปิดพินัยกรรม อิศราชายหนุ่มผู้มีนิสัยนักเลงปากไวไม่เคยยอมใคร โดยเฉพาะกับรตีแม่เลี้ยงของเขา และนี่ก็คือสาเหตุที่คงศักดิ์ ผู้เป็นบิดาต้องส่งให้ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ เพื่อสร้างควาสงบสุขให้กับทุกคนในบ้าน คงศักดิ์ตามตัวลูกชายให้กลับมาเมืองไทยแบบเร่งด่วน โดยให้เหตุผลว่าถ้าเขาไม่ยอมกลับมา มรดกทั้งหมดจะยกให้แม่เลี้ยงให้หมด “พ่อให้ผมกลับมาเพื่อมาฟังการอ่านพินัยกรรมทันที โดยที่ไม่คิดว่าผมควรจะพักก่อนบ้างเลยเหรอ” ชายหนุ่มโวยวายเสียงดัง เมื่อมาถึงบ้านก็ถูกพามาที่ห้องทำงานของบิดาเพื่อรอฟังการอ่านพินัยกรรมทันที “ถ้าแกไม่อยากฟังก็ไม่ต้องฟัง แล้วอย่ามาโวยวายทีหลังแล้วกัน” คนเป็นพ่อใช้ไม้แข็ง “รีบอ่านเลยคุณทนาย ผมจะได้รีบไปนอน” ทุกคนในห้องที่มีส่วนในพินัยกรรมต่างพากัน ถอนหายใจ ให้กับนิสัยของอิศราที่ไม่ว่ากี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนไป เมื่อทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ทนายความจึงเริ่มอ่านพินัยกรรมทันที “ที่ดินที่จังหวัดเชียงใหม่ข้าพเจ้านายคงศักดิ์ขอยกให้กับนายอิศรา บ้านและที่ดินที่เหลื