เป็นภรรยาผมเถอะ

ตอนที่ 3

เป็นภรรยาผมเถอะ

        

         อเรนโซเดินทางกลับจากเมืองไทยด้วยหัวใจที่บอบช้ำ              เขาเพิ่งสูญเสียภรรยาและนี่พ่อก็โทรศัพท์มาบอกว่าแม่ของเขากำลังป่วยหนักอีก ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนชีวิตของเขากำลังอยู่ในช่วงที่เจอปัญหามากมายรุมเข้ามาถ้าไม่มีลูก ๆ อีกสองคนที่เขาต้องดูแล                  อเรนโซคิดว่าตัวเองคงสติหลุดไปมากกว่านี้แน่ ๆ

         “คุณพ่อ! คุณแม่! นี่มันอะไรกันครับ”

         ภาพมาร์โกและอมราที่นั่งรอลูกชายอยู่ที่ห้องรับแขกพร้อมกับหญิงสาวที่มาในชุดรัดรูปสีแดงที่รีบลุกขึ้นเดินตรงมาเกาะแขนของชายหนุ่มที่กำลังยืนมองทุกคนด้วยความแปลกใจในสิ่งที่เห็น

         ลอร่าใช้มือเล็กที่เกาะแขนอเรนโซพาตัวเขามานั่งลงข้าง ๆ เธอด้วยท่าทางที่ดูเหมือนคนกำลังมีความสุข

         “มาถึงเหนื่อย ๆ นั่งพักก่อนนะคะพี่เรน”หญิงสาวในชุดแดงรัดทุกส่วนของร่างกายอ้อนเสียงหวาน

         “ไหนคุณพ่อบอกว่าคุณแม่ไม่สบายแล้วนี่มันอะไรกันครับ”

         มาร์โกได้แต่หลบตาเมื่อถูกลูกชายถามด้วยน้ำเสียงและ           แววตาที่ตำหนิและเสียใจกับการโกหกของผู้เป็นพ่อ

         อมราหญิงวัยใกล้หกสิบขยับตัวเพื่อทำหน้าที่ตอบแทนเพราะทุกอย่างคือแผนที่เธอวางไว้

         “แม่เป็นคนให้พ่อโทรศัพท์ไปหาลูกเอง ถ้าแม่ไม่ให้พ่อโกหกลูกคงไม่มีทางกลับมาและงานแต่งงานที่พ่อกับแม่เตรียมไว้ก็ต้องล่ม ลูกควรจะดีใจที่แม่สบายดีและเอาเวลาที่มาแสดงอารณ์เน่า ๆ ใส่แม่ไปเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวในอีกสองวันดีกว่า”

         อเรนโซทำท่าจะลุกขึ้นด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเรื่องราวจากปากของมารดาว่าเขากำลังจะต้องเป็นเจ้าบ่าวในอีกสองวันนี้

         “พี่เรนคะ ลอร่าว่าพี่อย่าแสดงท่าทางให้ลอร่าคิดว่าพี่ไม่อยากแต่งงานเลยดีกว่าค่ะ เพราะธุรกิจของครอบครัวพี่คงต้องมีปัญหาแน่ ๆ ถ้าลอร่าต้องกลายเป็นเจ้าสาวที่ไม่มีเจ้าบ่าวในงานแต่งงาน”

         คนพูดยิ้มอย่างอ้อนหวานแต่ภายใต้รอยยิ้มนั้นมันคือ               ความโหดเหี้ยมที่ไม่ธรรมดาของลูกสาวนักธุรกิจที่เกี่ยวกับ                    การท่องเที่ยวรายใหญ่ของอิตาลีและครอบครัวของอเรนโซก็พึ่งพาธุรกิจของครอบครัวนี้ในการทำธุรกิจมืดอยู่

         ชายหนุ่มหลับตาพยายามตั้งสติเพราะตอนนี้เขารู้แค่เพียงว่าถ้าเขาแต่งงานกับลอร่าลูก ๆของเขาต้องไม่ปลอดภัยและความตั้งใจของเขาที่จะกลับไปอยู่เมืองไทยคงต้องไม่สำเร็จแน่นอน

         ภาพและเสียงขอร้องครั้งสุดท้ายที่เบญญาได้ขอเขาไว้ทำให้  อเรนโซคิดหาทางออกขึ้นมาได้แบบที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันจะทำให้               งานแต่งถูกล้มเลิกไหม

         “ผมแต่งงานแล้วและมีลูกอยู่ที่เมืองไทย ลอร่าคุณจะยอมเป็นเมียคนที่สองของผมไหมหรือจะพูดให้ชัด ๆ ถ้าคุณแต่งงาน             กับผมคุณก็จะได้ตำแหน่งเมียน้อยทันที”

         “ลอร่าไม่เชื่อ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครทำไมลอร่าไม่เคยรู้เลยว่าพี่เรนมีเมียมีลูกแล้ว”

         “พ่อกับแม่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะหนูลอร่า”

         อมรารีบลุกเดินมาหาสาวสวยในชุดสีแดงที่กำลังมองทุกคนด้วยแววตาที่ไม่ต่างจากเสือร้ายที่อยากจะฉีกทุกคนให้เป็นชิ้นด้วยความโกรธ

         “แม่ไม่รับผู้หญิงขายตัวที่ไหนมาเป็นลูกสะใภ้เด็ดขาด”

         อมราหันไปตะวาดใส่ลูกชายเพราะเธอรู้ว่าถ้าขืนอเรนโซไม่ยอมแต่งงานธุรกิจของเธอคงต้องมีปัญหาแน่ ๆ

         “เธอไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวและเธอก็เป็นลูกสาวนักธุรกิจที่เมืองไทย ผมรักเธอและคงจะรักใครไม่ได้อีกแล้วแต่ถ้าลอร่ารับได้ที่จะเป็นเมียน้อยที่ผัวไม่ได้รักได้ ผมก็จะเป็นเจ้าบ่าวแก้อายให้ตามที่ทุกคนต้องการ”

         กรี๊ด.....

         ชายหนุ่มพูดจบก็เดินหนีขึ้นบ้านไปโดยมีเสียงกรี๊ดของลอร่าดังตามหลังแต่คนพูดก็ไม่คิดแม้แต่อยากจะหันมามอง

         “หนูลอร่าฟังป้านะลูก ไม่มีทางที่อเรนโซจะมีเมียแล้วและถึงจะมีป้าจะเอาเงินฟาดหัวแม่นั่นจ้างให้มันออกไปจากชีวิตเรน รับรองมันต้องอยากได้เงินแน่ ใจเย็นก่อนนะแต่เราคงจะต้องเลื่อนงานแต่งงานออกไปก่อน ป้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”

         อมราพยายามที่จะทำให้หญิงสาวที่เธออยากได้มาเป็นลูกสะใภ้ใจเย็นลงให้มากที่สุดเพราะเธอไม่อยากให้ครอบครัวของเธอและลอร่าต้องมีปัญหากัน

         “หวังว่าคุณป้าจะจัดการทุกอย่างได้อย่าให้คุณพ่อของลอร่าต้องรู้ความจริงทั้งหมดนะคะ”

         แขนเล็กสะบัดมือของอมราอย่างแรงคว้ากระเป๋าและเดินกระแทกเท้าออกไปอย่างคนที่หัวเสีย

         มาร์โกขอเป็นคนขึ้นไปพูดกับลูกชายเองเพราะเขาอยากรู้ว่าสิ่งอเรนโซพูดคือเรื่องจริงไหมก่อนหน้านี้หลายปีมาแล้วเขารู้จากภรรยาแค่เพียงว่าลูกชายอยากแต่งงานกับสาวไทยที่เป็นเด็กกำพร้าและอมราไม่ยอมตั้งแต่นั้นมาลูกชายของเขาก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้อีกเลย

         ก๊อก ๆ ๆ

         “พ่อเข้าไปได้ไหมอเรนโซ”

         ชายหนุ่มยอมเปิดประตูให้เพราะสำหรับอเรนโซแล้วพ่อมีเหตุผลมากกว่าแม่เสมอ

         “คุณพ่ออยากจะมาถามว่าที่ผมพูดทั้งหมดเป็นเรื่องจริง        หรือเปล่าใช่ไหมครับ”

         คนเป็นลูกรู้ทันและอเรนโซก็ต้องการบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดผ่านบิดาเพื่อส่งผ่านไปหามารดาของเขาด้วย

         อเรนโซเริ่มเล่าเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาทั้งหมดจะมีก็แต่เรื่องลูกทั้งสองคนที่เป็นความจริงเท่านั้น

         “ตอนแรกพ่อคิดว่าลูกแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นลูกกำพร้าที่เคยเล่าให้แม่ฟังเสียอีก” คนเป็นพ่อถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

         “ผมตั้งใจแบบนั้นครับแต่ทุกอย่างมันสายเกินไปเพราะเธอเสียชีวิตไปแล้วด้วยโรคร้ายและตอนนี้ผมก็พบรักครั้งใหม่แล้วจนเรามีลูกเป็นโซ่คล้องใจด้วยกันสองคน คุณพ่อคงไม่ใจร้ายกับหลานทั้งสองคนที่ไม่ได้รู้เรื่องราวอะไรด้วยเลยแต่กลับต้องมาถูกแย่งพ่อไปเพียงเพราะเหตุผลทางธุรกิจใช่ไหมครับ”

         มาร์โกถึงเขาจะเป็นมาเฟียแต่ด้วยอายุและพื้นฐานจิตใจดั้งเดิม เขาไม่ใช่คนใจร้ายโหดเหี้ยมแต่ที่เขายังคงอยู่ในธุรกิจสีเทาได้เพราะมีภรรยาที่ทำหน้าที่ด้านบู๊แทนเสมอ

         “พาเขามาหาพ่อกับแม่ให้เร็วที่สุดพร้อมหลาน ๆ พ่อเชื่อว่าถ้าแม่ของลูกเห็นหน้าสายเลือดของตัวเองคงไม่ใจไม่ไส้ระกำกับสายเลือดตัวเองได้ลงคอแน่ ๆ เข้าใจพ่อไหมคำว่าให้เร็วที่สุดมันคืออะไร”

         อเรนโซเข้าใจได้ดีว่าบิดาของเขากำลังกังวลเรื่อง                  ความปลอดภัยของหลาน ๆ เพราะลอร่าอาจไม่ปล่อยทั้งแม่และลูกไว้แน่ ๆ ถ้าเธอรู้ว่าทุกคนคือใครและอยู่ที่ไหน

         คนเดียวที่ชายหนุ่มคิดถึงตอนนี้คือขวัญข้าว เขาจึงนั่งคิดทบทวนคำพูดที่จะขอให้เจ้านายของภรรยาช่วยเล่นบทเป็นภรรยาและแม่ของลูกให้เขาหน่อย

         “สวัสดีครับผมอเรนโซ ลูก ๆเป็นอย่างไรบ้าง”

         ชายหนุ่มยังไม่กล้าเข้าเรื่องจึงเริ่มจากการถามถึงลูก ๆ ก่อนแต่ปลายสายจับเสียงได้ว่าคนที่โทรศัพท์มาจากอิตาลีไม่ได้ต้องการถามถึงลูกแค่นั้นแน่ ๆ

         “คุณมีอะไรไหม พูดตรง ๆ เลยก็ได้นะ”

         ขวัญข้าวเปิดทางแบบนี้มาเฟียหนุ่มจึงตัดสินใจที่จะพูด             เข้าเรื่องที่เขาต้องการให้เธอช่วยทันที

         “บ้าหรือไง! อยู่ดี ๆ จะให้ฉันไปจดทะเบียนสมรสกับคุณ  ถ้าไม่อยากแต่งงานคุณก็บอกพ่อแม่คุณไปตรง ๆ ทำไมต้องอ้าง             ฉันด้วยแล้วเรื่องเด็ก ๆ ฉันเลี้ยงได้ คุณก็ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะ”

         ขวัญข้าวโวยวายเพราะเธอคิดว่าเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่เจ้าตัวต้องสมัครใจถ้าอเรนโซไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งไม่เห็นต้องหาเหตุผลอะไรไปอ้างเลย

         “ลอร่าเธอโหดร้ายกว่าที่คุณคิด ไม่ว่าผมจะแต่งงานกับเธอหรือไม่ เธอต้องส่งคนมาจัดการเพชรกับทับทิมแน่ ๆ อิทธิพลมาเฟียของพ่อเธอมันมากกว่าที่ผมจะปกป้องลูกได้ ผมจึงคิดว่าถ้าผมได้ไปอยู่กับลูกที่เมืองไทย คงดีกว่าการที่ผมอยู่ที่นี่แล้วเอาอันตรายไปให้คุณกับลูกต้องสู้กันเพียงลำพัง”

         อเรนโซพยายามอธิบายทุกอย่างต่อโดยละเอียดเพราะเขารู้ว่าถ้าขวัญข้าวได้รู้ความจริงเกี่ยวกับธุรกิจทุกอย่างที่ครอบครัวเขากับลอร่าทำและความโหดร้ายของมาเฟียที่อิตาลี เธออาจจะยอมร่วมมือช่วยเหลือรับบทเป็นภรรยาให้เขาแน่ ๆ

         “เรื่องนี้ฉันคงตัดสินใจเองไม่ได้ ฉันขอปรึกษาคุณพ่อก่อนแล้วจะรีบโทรบอกคุณนะ”

         ปลายสายวางหูไปแล้วอเรนโซหยิบรูปของเบญญาจากในกระเป๋าขึ้นมาดูเพื่อหวังให้เธอรับรู้ช่วยคุ้มครองลูก ๆ และดลใจให้ขวัญข้าวยอมตกลง

         “เบญเอาใจช่วยผมด้วยนะ”