เรื่องวิวาห์วุ่นในกรงทอง

ตอนที่1

เปิดพินัยกรรม

         อิศราชายหนุ่มผู้มีนิสัยนักเลงปากไวไม่เคยยอมใคร โดยเฉพาะกับรตีแม่เลี้ยงของเขา และนี่ก็คือสาเหตุที่คงศักดิ์           ผู้เป็นบิดาต้องส่งให้ไปเรียนมหาวิทยาลัยที่ต่างประเทศ เพื่อสร้างควาสงบสุขให้กับทุกคนในบ้าน

         คงศักดิ์ตามตัวลูกชายให้กลับมาเมืองไทยแบบเร่งด่วน โดยให้เหตุผลว่าถ้าเขาไม่ยอมกลับมา มรดกทั้งหมดจะยกให้แม่เลี้ยงให้หมด

         “พ่อให้ผมกลับมาเพื่อมาฟังการอ่านพินัยกรรมทันที โดยที่ไม่คิดว่าผมควรจะพักก่อนบ้างเลยเหรอ”

         ชายหนุ่มโวยวายเสียงดัง เมื่อมาถึงบ้านก็ถูกพามาที่ห้องทำงานของบิดาเพื่อรอฟังการอ่านพินัยกรรมทันที

         “ถ้าแกไม่อยากฟังก็ไม่ต้องฟัง แล้วอย่ามาโวยวายทีหลังแล้วกัน” คนเป็นพ่อใช้ไม้แข็ง

         “รีบอ่านเลยคุณทนาย ผมจะได้รีบไปนอน”

         ทุกคนในห้องที่มีส่วนในพินัยกรรมต่างพากัน                   ถอนหายใจ ให้กับนิสัยของอิศราที่ไม่ว่ากี่ปีก็ไม่เคยเปลี่ยนไป

         เมื่อทุกคนมาอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว ทนายความจึงเริ่มอ่านพินัยกรรมทันที

         “ที่ดินที่จังหวัดเชียงใหม่ข้าพเจ้านายคงศักดิ์ขอยกให้กับนายอิศรา บ้านและที่ดินที่เหลือข้าพเจ้าขอยกให้กับนางสาวชมเพลิน”

         ยังไม่ทันที่ทนายจะอ่านพินัยกรรมจบ อิศราก็ลุกขึ้นโวยวายทันที

         “ฟังให้จบก่อน ทนายเขายังอ่านไม่จบอย่าทำตัวให้มันน่าเบื่อหน่ายไปมากกว่านี้เลย” คนเป็นพ่อเสียงแข็ง

         เมื่ออิศรายอมนั่งลง และอยู่ในอาการสงบทนายความจึงอ่านพินัยกรรมต่อทันที

         “หุ้นส่วนในบริษัททั้งหมดของข้าพเจ้าขอยกให้กับ             นางสาววรรษมนเมื่อเธอมีอายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์ แต่ถ้าหากนายอิศรายอมแต่งงานกับนางสาวชมเพลิน สมบัติทั้งหมดที่ยกให้นางสาวชมเพลินจะตกเป็นของนายอิศราทันทีเมื่อทั้งคู่             จดทะเบียนสมรสกันตามกฎหมายครบห้าปี”

         เมื่อสิ้นคำอ่านพินัยกรรมของทนายความ อิศราก็เก็บความโมโหและน้อยใจไว้ไม่อยู่แล้ว

         “พ่อเรียกผมมาจากอังกฤษ เพื่อจะให้ผมมารับรู้ว่า ผมในฐานะลูกชายของพ่อได้เพียงแค่ที่ดินไม่ถึงสิบไร่ที่เชียงใหม่ และพ่อก็เรียกผมมาเพื่อให้รับรู้ว่าพ่อยกสมบัติทั้งหมดให้กับลูกเลี้ยงที่ไม่ได้มีสายเลือดของพ่อเลยสักนิด”

         อิศราหันหน้าไปมองสบตาชมเพลินด้วยดวงตาที่แดงกร่ำ จนหญิงสาวต้องรีบก้มหน้าหลบสายตาด้วยความกลัวทันที

         “แกก็ยอมแต่งงานกับหนูเพลินเสียทุกอย่างก็จบ สมบัติก็กลายเป็นของแก คนที่ไม่ได้อะไรเลยคือรตีแม่เลี้ยงที่แกเกลียดเขานักหนา พ่อยังไม่เห็นเขาจะโวยวายอะไรสักคำ”

         “ลูกได้ก็เหมือนแม่ได้ ฉลาดเอาลูกมาขาย”

         รตีทนฟังคำดูถูกของชายหนุ่มต่อไปไม่ไหว เธอจำเป็นต้องปกป้องศักดิ์ศรีของเธอและลูกบ้าง

         “หากคุณยังพอมีสติ ก็ช่วยฟังให้ชัด ๆ นะ ฉันไม่เคยเรียกร้องอะไรจากพ่อของคุณและเรื่องที่ท่านอยากให้คุณกับลูกสาวของฉันแต่งงานกัน ฉันก็ไม่ได้เห็นด้วย แต่ฉันรู้ว่าท่านทำไปเพราะอะไร และท่านก็มีพระคุณกับฉันและชมเพลินมาก เราสองคนแม่ลูกถึงยอมทำตาม ไป...ชมเพลินออกไปข้างนอกกันเถอะ ที่นี่หมาบ้ากำลังคลั่ง”

         ชมเพลินหญิงสาวเรียบร้อยหัวอ่อน ได้แต่ลุกตามมารดาไปด้วยความกลัว เธอไม่กล้าแม้แต่จะพูดอะไรสักคำ เพราะเธอถูรตีสอนให้สำนึกในบุญคุณของครอบครัวนี้เสมอ

         “มนนี่แกไม่คิดจะช่วยพี่เลยเหรอ หรือจริงๆ แล้วก็แอบเห็นด้วยกับความคิดของพ่อ”

         เมื่อไม่มีรตีกับชมเพลินให้พ่นอารมณ์ใส่ ชายหนุ่มก็หันไปหาน้องสาวร่วมสายเลือดแทน

         “พี่อิศคะ มนอายุแค่เท่าไหร่ พี่จะให้มนพูดอะไรได้ พี่เอาแต่อยู่เมืองนอกและก็เฝ้าแต่จงเกลียดจงชังน้ารตีเขา มนอยู่กับเขา ยังไม่เห็นว่าเขากับเพลินจะไม่ดีตรงไหน เรื่องนี้เป็นเรื่องของผู้ใหญ่มนคงไม่ขอเข้าไปยุ่งด้วย ไว้อารมณ์พี่ดีเมื่อไหร่เราค่อยคุยกันใหม่แล้วกัน”

อิศราสับสนไปหมด เธอไม่ชอบรตีแลยพาลไม่ชอบ            ชมเพลินไปด้วย ทั้งที่ความจริง ตอนที่อิศรายังอยู่ที่เมืองไทย เขาก็ใช้ชมเพลินเหมือนอย่างกับเป็นคนใช้และเธอก็ยอมทำทุกอย่างให้ โดยไม่เคยปริปากอะไรสักคำ

         “พ่อให้เวลาลูกตัดสินใจ ยิ่งแต่งงานเร็วก็จะครบห้าปีเร็ว ตัดสินใจเอานะ ”

         คงศักดิ์ดูออกว่าลูกชายของเขาไม่ได้รู้สึกรังเกลียดอะไรในตัวชมเพลิน เพียงแต่เขาตั้งกำแพงขึ้นมากั้นไว้ เพียงเพราะหญิงสาวเป็นลูกติดของรตี ที่เขาคิดมาตลอดว่าบิดาเอามาแทนที่แม่ของเขาก็เท่านั้น

         อิศราพาหัวใจที่สับสนของตัวเองกลับไปที่ห้องนอน ที่แม่บ้านทำความสะอาดไว้รออยู่แล้ว

         เสียงของชมเพลินที่กำลังนั่งคุยกับวรรษมนอยู่ที่              สนามหญ้าข้างบ้านที่ติดกับห้องนอนของชายหนุ่ม ทำให้เขาอดที่จะสังเกตหญิงสาวที่พ่อของเขาอยากให้แต่งงานด้วยไม่ได้

         ชมเพลินเธอสวยขึ้นมากหลังจากที่อิศราไม่ได้เจอเธอเกือบสี่ปี แต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปเลยคือความเรียบร้อยและท่าทางที่ดูเกรงใจทุกคนไปหมด

         ชายหนุ่มยังเคยคิดเสียดายเลยว่า ถ้าเธอไม่ใช่ลูกสาวของรตีเขาคงจะจีบเธอไปนานแล้ว แต่ในเมื่อเธอดันเกิดเป็นลูกของผู้หญิงที่มาแทนที่แม่ของเขา เขาจึงไม่เคยคิดจะทำดีกับเธอ ถึงแม้จะมีบางครั้งที่อดสงสารไม่ได้ก็ตาม

         อิศรานอนมือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงนอนที่เขาทิ้งมันไปเกือบสี่ปี ด้วยความคิดถึง ตอนอยู่ที่อังกฤษเขาก็ไม่เคยคิดที่จะกลับมาเมืองไทย แต่พอกลับมาแล้ว เขาก็กลับอยากอยู่ที่นี่ตลอดไป

         บ้านหลังนี้ บ้านที่พ่อกับแม่ของเขาช่วยกันสร้างกำลังจะตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ถ้าเขาไม่ยอมแต่งงาน ชายหนุ่มไม่รู้จะเอาอย่างไรกับชีวิตดี เพราะเขายังมีสาวๆอีกมากมายที่รอเขาอยู่ที่อังกฤษ ถ้าเขาแต่งงานนั่นหมายถึงเขาจะไม่มีสิทธิ์ไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงพวกนั้นอีกเลย

         ด้วยความง่วงและยังปรับตัวกลับเวลาไม่ได้ ชายหนุ่มจึงเผลอหลับไป ในความฝันเขารู้สึกเหมือนแม่กำลังกอดเขาเหมือนทุกคืนที่แม่ยังมีชีวิตอยู่ ชายหนุ่มไม่อยากตื่นแลยเพราะโลกในความเป็นจริงไม่มีแม่ของเขาอยู่แล้ว