ตอนจบวิวาห์วุ่น

ตอนที่11

วิวาห์วุ่น

         นอกจากงานแต่งงานที่ต้องเตรียมกันอย่างเร่งด่วนแล้ว รตีต้องแยกตัวเองไปเฝ้าสามี ส่วนอิศราก็ต้องไปจัดการงานที่บริษัท หน้าที่เป็นแม่งานจึงตกเป็นของวรรษมน น้องสาวที่แสนน่ารักที่เต็มใจและเต็มที่กับการเตรียมงานให้พี่ชาย

         ทุกเย็นอิศราจะพาเจ้าสาวของเขาออกแจกการ์ดแขกต่าง ๆ โดยเลือกเฉพาะที่ใกล้ชิดและสนิทจริง ๆ เพราะโรงแรมที่เช่าสถานที่ไว้ รองรับแขกได้ไม่เกินสองร้อยคนเท่านั้น

         “เอ้า! มาไงล่ะเพื่อนได้ข่าวว่ากลับจากอังกฤษมาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นมาแวะหากันบ้างเลย”

         โยธินเพื่อนสนิทที่สุดของอิศราเพราะทั้งคู่เรียนมัธยมด้วยกันและยังตามไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยกันอีก

         “ยุ่งหลายเรื่องว่ะ จริง ๆ มีเรื่องที่อยากจะคุยกับแกมากมายเลยไอ้โย”

         อิศราหยุดพูดทันที เมื่อภรรยาของโยธินเดินมาร่วมวงสนทนาด้วย พร้อมกับสาวใช้ที่นำขนมและเครื่องดื่มมาต้อนรับ

         “เพื่อนพี่โยคนนี้เข็มไม่ได้เจออีกเลยนะคะหลังจากงานแต่งงานของเรา”

         เข็มเธอเป็นลูกสาวผู้มีบารมีในบ้านเมืองที่พ่อของโยธินจับคลุมถุงชนให้ทันที หลังจากที่เขากลับมาจากอังกฤษ

         “พอกินเลี้ยงงานแต่งงานเราเสร็จ เจ้าอิศมันก็ขึ้นเครื่องกลับอังกฤษทันทีเลย อย่าว่าแต่เราไม่ได้เจอมัน พ่อมันเองยังไม่ค่อยจะได้เจอหน้าลูกชายเลย พอมันกลับมาไทยคราวนี้เลยอยู่กับพ่อไม่ออกมาเจอเพื่อนเจอฝูง พอวันนี้ ก็มาบอกงานแต่งงาน ดีไม่พามาหาเพื่อนอีกทีตอนลูกโต”

         ชมเพลินคุ้นชื่อของโยธินมาก แต่ก็ยังไม่กล้าถามไว้ค่อยถามตอนกลับบ้านจะดีกว่า

         หลังจากเพื่อนฝูงทักทายกันเสร็จ อิศราก็ขอตัวเพราะกว่าจะมาถึงบ้านของโยธินก็ไปมาหลายบ้านแล้ว และตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว

         “โยธินชื่อคุ้นมากเลยค่ะ เหมือนเคยได้ยิน”

         ชมเพลินถามสามีทันทีหลังจากขึ้นรถ เพราะเธอนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยได้ยินชื่อนี้ที่ไหน

         “โยธินคนที่ผมบอกเพลิน ว่าเป็นพ่อของอังกอร์ไงล่ะ ตอนนี้มันแต่งงานมีครอบครัวแล้ว และเข็มเขาเป็นลูกผู้มีอิทธิพล มันเลยต้องเก็บเรื่องอังกอร์เป็นความลับ แต่ที่ผมยังไม่เข้าใจ คือก่อนหน้านี้มันส่งเงินมาให้ลูกตลอดแต่พอแต่งงานไปได้ไม่ถึงสองปี มันกลับบอกให้ผมเลิกยุ่งกับอังกอร์และเมย์”

         “แล้วทำไมคุณไม่ถามล่ะคะ” ชมเพลินสงสัย

         “ทำไมผมจะไม่ถาม แต่มันไม่ยอมบอก และมันเป็นการคุยผ่านโทรศัพท์ จะไปบังคับบีบคอมันก็ไม่ได้ เมื่อกี้ก็ว่าจะถาม เข็มก็เดินมาเสียก่อนอีก”

         ชมเพลินฟังที่อิศราเล่าเธอยิ่งรู้สึกสงสารเมธาวีและอังกอร์ ทั้งคู่ไม่ได้มีความผิดอะไรแต่กลับถูกทิ้ง หญิงสาวจึงเข้าใจเลยว่า พอเธอเห็นอิศราไปดูแลจึงอยากจะยึดไว้เพื่อเป็นหลักให้กับเธอ

         คงศักดิ์ออกจากโรงพยาบาลก่อนคืนวันแต่งงานเพียงคืนเดียว แต่กลับจากโรงพยาบาลคราวนี้เขาดูแข็งแรงและสดใจขึ้นมาก

         คุณหมอตรวจร่างกายอย่างละเอียด ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนอกจากให้ระวังเรื่องความเครียดและความเหนื่อยเท่านั้น คงศักดิ์จึงตั้งใจว่าจะไม่กลับไปทำงานแล้ว จะปล่อยให้สองพี่น้องช่วยกันจัดการเอง

         งานแต่งดำเนินการไปตามขั้นตอน ทุกคนในงานต่างชื่นชมในความเหมาะสมของบ่าวสาว

         วรรษมนออกแบบงานแต่งเองทั้งหมดและเธอก็เป็นคนเล่นเปียโนในงานเอง เพราะเธอมีความสามารถในดนตรีชนิดนี้มาก

         ถึงเวลาที่เจ้าสาวกำลังจะโยนช่อดอกไม้ สาวโสดทุกคนต่างมายืนรอ แต่ทุกคนกับสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจูงมือเด็กผู้ชายมายืนรอรับดอกไม้ด้วย

         ชมเพลินหันหลังอยู่ เธอจึงโยนดอกไม้มาที่มือของเมธาวีพอดี พิธีกรจึงเรียกหญิงสาวขึ้นเวที และเธอก็เดินขึ้นไปพร้อมกับอังกอร์

         พิธีกรส่งไมค์ให้กับหญิงสาวที่ได้รับช่อดอกไม้ ทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาวและโยธินต่างพากันตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็เมธาวีอยู่บนเวที

         “ดิฉันขอแนะนำตัวนะคะ ฉันชื่อเมธาวีและนี้อังกอร์ลูกชายของดิฉันที่เกิดกับนายโยธินลูกเขยรัฐมนตรี ซึ่งไม่คิดจะรับผิดชอบใด ๆ ในตัวดิฉันและลูก”

         เข็มหันมองหน้าสามีเธอไม่ได้รู้สึกโกรธหรือเสียใจ และรีบบอกให้สามีรีบขึ้นไปชีแจงบนเวที ว่าความจริงเป็นอย่างไร

         “ทุกคนฟังผม ผมเชื่อว่าเด้กคนนี้เป็นลูกของผมมาตลอด และผมก็ส่งเงินให้เธอกับลูกทุกเดือน จนผมแต่งงานกับคุณเข็ม เราอยากมีลูกด้วยกันแต่กลับไม่มีสักที เราจึงไปหาหมอ และผมก็พบว่าตัวเองเป็นหมัน ผมถึงได้ตาสว่าง ว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกชายของผม พรุ่งนี้ผมพร้อมจะแสดงเอกสารทางการแพทย์ให้ทุกคนดู”

         เมื่อเมธาวีรู้ว่าเธอพลาดแล้ว จึงรีบอุ้มลูกชายเตรียมจะวิ่งหนี แต่กลับถูกชมเพลินดึงมือของเธอไว้

         “คุณเมย์ ไม่ว่าเด็กคนนี้จะเป็นลูกของใคร แต่ที่แน่ ๆ เขาคือลูกของคุณ หยุดทำร้ายเขา เพราะเขามีคุณแค่คนเดียว”

         เมธาวีกอดลูกชายร้องไห้เธอไม่มีทางออกแล้วจริง ๆ เธอกลับมาเมืองไทยพร้อมกับรู้ว่าครอบครัวของเธอกำลังแย่ และตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่าท้องกับใคร เธอจึงพยายามจะหาใครสักคนเป็นพ่อให้                  อังกอร์

         เข็มรีบเดินจากกลางงานมาที่ข้างเวที เพื่อคุยกับสองคนแม่ลูก เพราะเธอคิดว่าเธอมีบางอย่างที่ควรพูด

         “คุณเมย์ ถึงแม้ว่าเด็กผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ลูกของโยธิน แต่เข็มก็ผิดที่ไปแย่งพี่โยมาจากคุณ ทั้งที่พี่โยก็บอกกับเข็มว่าเขามีคนรักอยู่แล้ว เราทั้งคู่มีลูกไม่ได้ คุณเมย์จะว่าอะไรไหม ถ้าเข็มจะขอรับเด็กน้อยคนนี้เป็นลูกบุญธรรม”

         เมธาวีร้องไห้เหมือนคนเสียสติ จนรตีในฐานะที่เป็นผู้ใหญ่ต้องเข้ามากอดเธอไว้และขอให้เธอตั้งสติทำอะไรให้คิดถึงลูกให้มาก ๆ

         “แล้วฉันจะติดต่อคุณนะ ถ้าฉันพร้อม”

         เข็มพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่อดีตคนรักของสามีเธอพูด เพราะลูกใคร ใครก็รัก การจะยกให้ใครคงไม่ใช่เรื่องที่แม่คนไหนอยากจะทำ

         เมื่อเรื่องวุ่นวายต่างจบลง งานแต่งงานก็ดำเนินต่อไปจนเสร็จสิ้น เจ้าบ่าวเจ้าสาวก็กลับมายังเรือนหอด้วยความอ่อนเพลียเพราะต้องตื่นตั้งแต่เช้ามืด

         “ชีวิตรักของเราทั้งคู่นี่ชุลมุนวุ่นวายไปหมดเลยนะคะ ทั้งเรื่องของเราเองและเรื่องของคนอื่น”

         “แต่มันก็ทำให้เรารู้ใจตัวเองมากขึ้น และผมก็รู้ว่าหัวใจของมีแต่ภรรยาที่แสนจะน่ารักคนนี้คนเดียว”

         ถึงแม้จะเหนื่อยแค่ไหนอิศราก็ไม่ยอมหยุดปั๊มลูก เพราะเขายังไม่รู้ว่าประจำเดือนของชมเพลินไม่มานานาแล้ว จึงยังคงเร่งมือผลิตอย่างเต็มกำลัง

         “คุณอิศคะ ลืมตาขึ้นมาดูอะไรนี่เร็ว”

         ชมเพลินตื่นนอนแต่เช้ามืดเพราะเธอซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์มาเตรียมไว้แล้ว ข้างกล่องแนะนำให้ตรวจตอนตื่นนอนตอนเช้า เธอจึงรีบตื่นมาตรวจด้วยความตื่นเต้น

         “เพลินคุณท้อง”

         ชายหนุ่มกอดภรรยาด้วยความดีใจ ที่เห็นขีดสองขีดบนที่ตรวจ ในที่สุดเขาก็มีน้ำยาสักที

         ทุกคนในบ้านต่างดีใจ จึงสั่งให้อิศรารีบพาชมเพลินไปฝากท้อง เพราะทุกคนกำลังจะเดินทางไปพักผ่อนด้วยกันที่ยุโรปจึงต้องรู้ว่า    อายุครรภ์กี่สัปดาห์แล้วและสามารถขึ้นเครื่องได้ไหม

         “ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้แปดสัปดาห์ สามารถเดินทางได้ตามปกติ แต่ขากลับอย่าให้เกินยี่สิบสัปดาห์จะดีที่สุดครับ”

         คงศักดิ์กลับมายิ้มอย่างมีความสุขเต็มหัวใจได้อีกครั้ง เมื่อครอบครัวของเขาได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันและกำลังจะมีสมาชิกเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนด้วย ทัวร์ยุโรปครั้งนี้คงศักดิ์ตั้งใจจะอยู่นานเลย เพราะไม่ได้พักผ่อนแบบนี้มาหลายปีแล้ว

         อิศรา ชมเพลินและวรรษมนจึงเดินทางกลับมาเมืองไทยก่อนหลังจาอยู่เที่ยวได้เกือบเดือน เพื่อมาทำหน้าที่ของลูกที่ดีดูแลทุกอย่างที่พ่อของทุกคนสร้างเอาไว้ให้

         “ขอบคุณนะที่ไม่ปล่อยมือผมไปเสียก่อน ขอบคุณที่จับมือผมทุกครั้งที่ผ่านเรื่องร้าย รักคุณกับลูกมากนะ”

         อิศราจูบหน้าผากภรรยาแทนคำของคุณท่ามกลางผู้คนในสนามบินที่กำลังจะขึ้นเครื่องเพื่อเตรียมเดินทาง

จบบริบูรณ์