เด็ดขาด

ตอนที่ 7

เด็ดขาด

         ขวัญข้าวเธอเรียนยิงปืนได้รวดเร็วมากทั้งที่ไม่เคยมีพื้นฐานมาเลยตอนนี้เธอก็เรียนการต่อสู้แบบตัวต่อตัวเพื่อใช้ในการป้องกันตัวในยามที่ไม่มีอาวุธทุกอย่างต้องรีบทำเพราะอีกสองวันชัยชาญก็จะเดินทางกลับเมืองไทยแต่ลูกน้องทุกคนของเขายังคงอยู่ที่นี่ต่อ           ทั้งแบบที่มาแบบเปิดเผยตัวและไม่เปิดเผยตัวด้วยเพราะความเป็นพ่อชัยชาญไม่ไว้ใจว่าอเรนโซจะสามารถดูแลปกป้องลูกสาวเขาและเด็ก ๆ ได้ เขาจึงเลือกที่จะทิ้งคนของเขาไว้ที่นี่เพื่อความอุ่นใจ

         ลอร่ารับรู้เรื่องราวการมาของขวัญข้าวและลูก ๆ ตั้งแต่วันแรกที่ทุกคนเหยียบแผ่นดินอิตาลีแต่เธอคิดว่าการที่เธอไม่แสดงตัวน่าจะทำให้อมรารู้สึกกดดันมากกว่าและเธอแค่คอยมองดู                   อยู่ห่าง ๆ จนกว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยแต่ถ้าทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่เธอคิด เธอก็จะเดินหน้าประกาศสงครามทันที

         “ลอร่าทำไมหนูไม่มาดูหน้าแม่สาวไทยใจง่ายหน่อยล่ะลูก”

         อมรากรอกเสียงตามสายไปหาลูกสะใภ้ที่เธออยากได้เพราะคิดว่าถ้าลอร่ามาปรากฎตัวอาจจะทำให้อเรนโซและขวัญข้าวมีปัญหาทะเลาะกันและจะง่ายต่อการแยกทั้งคู่ออกจากกัน

         “ลอร่าไม่ไปหรอกค่ะ ตราบใดที่ผู้หญิงคนนั้นยังอยู่ที่บ้านของคุณป้าในฐานะลูกสะใภ้ คุณพ่อของลอร่าคงไม่รู้สึกยินดีแน่ ๆ ที่จะให้ลูกสาวคนเดียวไปยื้อแย่งผู้ชายกับใคร”

         พ่อของลอร่าเป็นมาเฟียที่โหดที่สุดในเมืองนี้และเขาจะไม่ค่อยยุ่งเกี่ยวหรือทำความสนิทสนมกับใครจึงไม่ใช่ทุกคนที่จะมีสิทธิ์เข้าถึงตัวเขาได้ง่าย ๆ การที่เขาช่วยเหลือเรื่องเส้นทางธุรกิจสีเทาของครอบครัวอเรนโซก็เพราะคำขอร้องของลอร่าเพราะถ้าไม่อย่างนั้นครอบครัวของอเรนโซไม่อยู่ในสายตาของเขาแน่นอน

         ลอร่ามักจะชอบเอ่ยถึงบิดาของเธอเสมอเพราะรู้อมรากลัวอิทธิพลของพ่อเธอแต่ในความเป็นจริงแล้วลอร่าแทบจะไม่เคยพูดถึงปัญหาที่เธอกำลังเจออยู่ให้บิดาของเธอฟังเลยเพราะลึก ๆ                ลูกสาวมาเฟียก็ไม่มั่นใจว่าถ้าพ่อของเธอรู้ว่าอเรนโซมีลูกและภรรยาอยู่แล้วเธอจะถูกสั่งให้เลิกยุ่งกับครอบครัวนี้หรือไม่ เธอจึงแค่เพียงอ้างชื่อมาขู่ก็แค่นั้น

         ชัยชาญเดินทางกลับแล้วและเขายื่นคำขาดกับอเรนโซว่า      เขาจะให้ขวัญข้าวอยู่ที่อิตาลีแค่เพียงเดือนเดียวเท่านั้นถ้าชายหนุ่มยังทำทุกอย่างตามที่ตั้งใจไม่เรียบร้อย เขาจะบินมารับลูกสาวกลับเมืองไทยพร้อมกับเด็ก ๆ และยกเลิกทุกอย่างที่วางแผนกันไว้ทันที

         “พ่อเธอก็กลับไปแล้วทำไมเธอยังหน้าด้านอยู่ที่นี่อีก”

         อมราพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหารมื้อเย็นที่ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันเป็นวันแรกหลังจากที่ชัยชาญเดินทางกลับเมืองไทยไปได้สองวัน

         “สามีอยู่ที่ไหนภรรยาก็ต้องอยู่ที่นั่นค่ะ ฉันไม่เห็นว่าต้องใช้ความหน้าด้านในการอยู่ที่นี่เลยแค่อยู่ตามสิทธิ์เท่านั้นแต่ถ้าคุณแม่ไม่อยากเห็นฉันอยู่ที่อิตาลีก็ไม่ต้องคิดมากนะคะเพราะเมื่อไหร่ที่สามีของฉันจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเราก็จะกลับเมืองไทยกันทันทีเพราะเพชรก็ใกล้จะเปิดเทอมแล้ว สบายใจได้ค่ะ คุณ...แม่”

         ขวัญข้าวลากเสียงยาวและเน้นหนักในคำสุดท้ายเพราะตั้งใจจะกวนอารมณ์ของแม่สามีในนามของเธอให้หมดความอดทนและเอ่ยปากไล่ลูกชายของตัวเองให้กลับไปอยู่เมืองไทยเสียที

         “เธอฝันกลางวันไปหรือเปล่าแม่สาวใจง่าย อเรนโซไม่มีทางไปอยู่เมืองไทยกับเธอแน่ ๆ เพราะเขาต้องดูแลธุรกิจต่อจากพ่อของเขา ก่อนฝันคิดก่อนจะได้ไม่ตกสวรรค์กลางคัน”

         อมราหันไปส่งยิ้มหวานแบบเฉือดเฉือนให้ลูกสะใภ้ที่เธอไม่ปรารถนาด้วยความรู้สึกว่าตัวเองกำลังถือไพ่เหนือกว่า

         “คุณแม่ครับอีกไม่เกินหนึ่งเดือนผมจะย้ายไปอยู่เมืองไทยและไปทำธุรกิจนำเข้าสินค้าจากอิตาลีและอังกฤษที่คุณพ่อสร้างไว้ให้ยิ่งใหญ่แบบถูกกฎหมาย ผมเหนื่อยและพอแล้วกับความร่ำรวยที่อยู่บนความทุกข์ของคนอื่นถึงแม้ที่นี่กฎหมายจะไม่เอาจริงเรื่องธุรกิจของเราแต่เราเป็นชาวพุทธเราไหว้พระ พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้เราทำชั่วครับแม่”

         อเรนโซรู้สึกโล่งใจที่ในที่สุดเขาก็ได้พูดเรื่องนี้กับมารดาเสียทีเพราะเขาคิดมาตลอดว่าจะหาโอกาสและเริ่มพูดเรื่องนี้เมื่อไหร่ดีแต่กลายเป็นมารดาของเขาเริ่มเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน เขาจึงไม่รอช้าที่จะได้พูดทุกอย่างออกไป

         “มาร์โก! คุณยอมเหรอคะ” อมราหันไปหาสามีเพื่อหาคนช่วย

         “ผมรู้เรื่องนี้มาก่อนที่อเรนโซจะพาเมียและลูก ๆ ของเขามาที่อิตาลีเสียอีก คุณไม่เหนื่อยเหรออมรากับการทำอะไรแบบผิด ๆ แบบนี้ เรารวยมากพอแล้วและนับวันอายุเราก็มากขึ้นมีเงินมากมายแต่สุดท้ายชีวิตกลับไม่มีความสุขเลย ผมยินดีที่จะสนับสนุนลูกให้ไปดูแลและขยายธุรกิจของเราที่ไทยให้เติบโตและเมื่อไหร่ที่ลินดากลับมาผมก็จะตามอเรนโซไปช่วยเลี้ยงหลานที่ไทยด้วย ส่วนคุณถ้ายังไม่เหนื่อยยังรวยไม่พอก็ดูแลธุรกิจในส่วนของคุณไปในส่วนของผม             ลินดาจะค่อย ๆ ถอนตัวออกจาความเป็นสีเทาออกมาและจะทำให้อาณาจักรธุรกิจของเราเป็นสีขาวให้ได้”

         อมรารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนเดียวที่ถูกคัดออกจากครอบครัวยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจในตัวของขวัญข้าวมากขึ้นและตอนนี้ก็มีเพียงคนเดียวที่จะช่วยเธอได้คือลอร่าเท่านั้น

         หญิงวัยกลางคนรีบเดินทางไปหาหญิงสาวที่เธออยากได้มาเป็นลูกสะใภ้จนตัวสั่นเพื่อบอกเรื่องราวที่อเรนโซกำลังเตรียมที่จะย้ายไปอยู่เมืองไทยเพื่อหวังให้ลอร่าช่วยเธอหาทางออก

         “ในเมื่อพี่เรนตั้งใจแบบนั้นถ้าสุดท้ายอีนางผู้หญิงไทย              มันผิดใจกับพี่เรนแล้วหนีกลับไปไทยเสียก่อนหรือไม่ก็ถึงขั้นเลิกรากัน ลอร่าคิดว่าลูกชายคุณป้าคงต้องเปลี่ยนใจแน่ ๆ ค่ะ”

         “ลอร่าจะทำอะไรบอกป้าหน่อยได้ไหม แม่จะได้คอยช่วยแล้วก็จะได้สบายใจด้วยว่าลอร่าช่วยป้าได้แน่ ๆ ”

         อมราอยากรู้ว่าลูกสาวมาเฟียใหญ่ของอิตาลีกำลังคิดจะทำอะไรต่อไปเพราะเธอฟังที่ลอร่าพูดยังไม่เข้าใจจึงอยากรู้แต่สุดท้ายกลับโดนอีกฝ่ายตอกหน้ากลับมา

         “อย่ารู้เลยค่ะเพราะคุณป้าไม่มีความสามารถพอที่จะช่วยอะไรลอร่าได้อยู่เฉย ๆ อย่าเกะกะก็พอ”

         คำตอบของหญิงสาวที่อมรามองว่าแสนดีและน่ารัก             มาตลอด วันนี้กลับฟังดูเหมือนลอร่ากำลังพูดจาไม่ให้เกียรติเธอแต่ในเวลานี้อมราหวังพึ่งหญิงสาวให้ช่วยดึงรั้งไม่ให้ลูกชายย้ายไปอยู่เมืองไทย อมราจึงมองข้ามทุกอย่างไปเพื่อหวังแค่เพียงให้อเรนโซเลิกกลับขวัญข้าวและอยู่ที่อิตาลีกลับเธอเหมือนเดิมก็พอ