แลกด้วยชีวิตก็ยอม

ตอนที่ 9

แลกด้วยชีวิตก็ยอม

         ลอร่าจับตัวขวัญข้าวไปที่ซ่องของเธอเพราะที่นั่นจะทำให้ผู้หญิงที่มาแย่งชายอันเป็นที่รักของเธอต้องตกนรกทั้งเป็น

         ซ่องไม่ใช่สิ่งที่ถูกกฎหมายของที่นี่แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งผิดกฎหมายที่ทางการสนใจขอเพียงแค่มีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้และไม่สร้างปัญหาให้กับทางการต้องเดือดร้อนก็พอ

         “เธอเป็นใครแล้วที่นี่ที่ไหน”

         ขวัญข้าวเธอถามออกไปเป็นภาษาอังกฤษเพราะเธอพูดภาษาอิตาลีไม่ได้

         “ฉันชื่อลอร่า เธอคงเคยได้ยินชื่อฉันแล้ว ในเมื่อรู้ว่าฉันเป็นใครคงไม่จำเป็นต้องอธิบายว่าเพราะอะไรฉันถึงต้องพาเธอมาที่ซ่องนี้”

         “ซ่อง ! ”

         ขวัญข้าวจากที่รู้สึกกลัวอยู่แล้วตอนนี้เธอยิ่งรู้สึกกลัวมากกว่าเดิมเมื่อรู้ว่าที่เธออยู่ตอนนี้คือซ่องและมันคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้าเธอยังหนีจากที่นี่ไปไม่ได้

         “คุณปล่อยฉันไปเถอะเพราะถึงไม่มีฉันอเรนโซก็ไม่แต่งงานกับคุณเพราะเขารักคุณเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น คุณต้องเชื่อฉันนะ”

         หญิงสาวที่กำลังตัวสั่นด้วยความกลัวพยายามพูดอ้อนวอนแต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายรู้สึกโกรธมากขึ้น

         ลอร่ามองหน้าภรรยาของชายอันเป็นที่รักของเธอด้วยความแค้นก่อนจะหันไปสั่งอะไรบางอย่างกับลูกน้องเป็นภาษาอิตาลี

         “อยากรู้เหมือนกันถ้าพี่เรนรู้ว่าเมียของเขามีอะไรกับผู้ชายที่เดียวสิบคนภายในคืนนี้ เขาจะยังรักเธออยู่ไหม แม่สาวไทยคนสวย”

         นิ้วเรียวของสาวชาวอิตาลีจิ้มไปที่หน้าผากของขวัญข้าวที่ตอนนี้โดนมัดติดอยู่กับเก้าอี้จนหญิงสาวเกือบหงายหลังลงไป

         ขวัญข้าวรู้ว่าสิ่งที่ลอร่าพูดมันไม่ใช่แค่คำขู่แต่มันคือสิ่งที่หล่อนจะทำกับเธอจริง ๆ ตอนนี้หญิงสาวผู้ไม่มีทางสู้ทำได้เพียงแค่ภาวนาให้อเรนโซตามมาช่วยเธอได้ทันเพราะตอนนี้เธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากนั่งรอโชคชะตาจากฟ้าเท่านั้น

         ทุกคนในห้องต่างพากันเดินออกไปทิ้งคนถูกมัดให้อยู่คนเดียวในห้องกว้างเท่านั้น ทันใดนั้นเองขวัญข้าวเห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับน้ำและอาหารเธอจำได้ดีเมื่อชายผู้นั้นนั่งลงต่อหน้าเธอ

         “โอม!” หญิงสาวเรียกชื่อลูกน้องคนสนิทของบิดาเธอด้วยความดีใจ

         “ใจเย็นครับคุณหนู ตอนนี้คุณอเรนโซส่งคนเข้ามาในนี้เกือบยี่สิบคนแต่ผมคือคนที่คนที่นี่ไม่คุ้นหน้าจึงไม่สงสัยส่วนคนอื่น ๆ               คุณอเรนโซกลัวว่าคุณลอร่าอาจจะเคยเห็นหน้าแล้วจึงส่งผมมาช่วยเอาน้ำกับอาหารให้คุณกินก่อน”

         ขวัญข้าวรีบกินน้ำและขนมปังเพราะอย่างน้อยมันจะช่วยให้เธอมีแรงถ้าต้องเกิดการต่อสู้กันขึ้นมา

         โอมเสร็จจากหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายเขากลับออกไปจากซ่องเพื่อรายงานให้อเรนโซรู้ว่าตอนนี้ขวัญข้าวถูกจับไว้ที่ส่วนไหนของซ่อง

         ลูกน้องทั้งยี่สิบคนกระจายตัวกันอยู่ตามจุดต่าง ๆ เพราะอีกห้านาทีอเรนโซและลูกน้องน้องอีกกลุ่มจะให้สัญญาณและเข้าบุกชิงตัวขวัญข้าว

         ลอร่ากลับเข้ามาในห้องเมื่อเวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงนับจากที่เธอเดินออกไป เสียงปืนดังขึ้นลูกน้องของซ่องรีบวิ่งออกไป ข้างนอกตามเสียงปืนส่วนลอร่าเธอดึงผมของหญิงสาวที่เธอแสนเกลียดชังให้เจ้าของผมลุกขึ้นยืนและเดินตามเธอมา

         เพี๊ยะ!

          “อเรนโซนอกจากเขาจะไม่ได้ช่วยเธอออกไปแล้ว เขาจะต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่นี่ด้วย”

         มือนุ่มของลูกสาวมาเฟียใหญ่ตบไปที่หน้าของสาวไทย          ตัวเล็กอย่างแรงด้วยความแค้นและอิจฉาที่ผู้หญิงตรงหน้าได้หัวใจของชายที่เธอรักไป

         ขวัญข้าวตกใจกับสิ่งที่ได้ยินเธอรับรู้เรื่องราวจากอเรนโซว่า          ลอร่าหลงรักเขามาตั้งแต่สมัยเป็นวัยรุ่น คนรักกันทำไมถึงได้คิดจะฆ่ากันเลยแบบนี้ หญิงสาวทั้งตกใจและกลัว เธอไม่อยากให้อเรนโซต้องเป็นอะไรถ้าเธอจะต้องไม่รอดกลับไปหาเด็ก ๆ แล้ว

         “ลอร่า ! เธอไม่ทำจริง ๆ ใช่ไหม อเรนโซคือผู้ชายที่เธอรัก ไม่มีทางที่เราจะฆ่าคนที่เรารักได้ลงคอ”

         “แต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน อีโง่ ! ความรักของฉันคือการเอาชนะแต่ตอนนี้พี่เรนกำลังทำให้ฉันรู้สึกแพ้ ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องเก็บเขาไว้ ”

         “ไม่นะลอร่า ! ”

         “หุบปาก ! ถ้ายังอยากเจอหน้าผัวเธอก่อนตาย หรือฉันควรจะฆ่าเธอเสียตั้งแต่ตอนนี้ ไม่...ดีกว่า ฉันอยากให้พี่เรนได้เห็นเธอมีอะไรกับผู้ชายสิบคนพร้อมกันต่อหน้าเขา เขาจะได้รู้ว่าฉันเจ็บแค่ไหนที่ต้องโดนแย่งคนรักไปแบบนี้ ได้ยินไหม ฉันเจ็บ เธอได้ยินไหม!”

         ขวัญข้าวปิดปากสนิทได้แต่เดินตามแรงดึงจากลอร่าที่ตอนนี้กระฉากแขนเธอให้เดินตามไปยังต้นกำเนิดของเสียงปืน

         ลอร่าตอนนี้เธอไม่มีสติอะไรแล้วเธอมีแต่ความโกรธ โมโหและริษยาภายในหัวใจเท่านั้น ภายในหัวใจลึก ๆ ของเธอตั้งใจแค่เพียงทำลายชีวิตของขวัญข้าวด้วยการให้ลูกน้องในซ่องย่ำยีเธอให้เละที่สุดก่อนจะส่งตัวคืนไปให้อเรนโซแต่ตอนนี้เธอต้องการที่จะฆ่าชายหนุ่มด้วยมือของเธอเอง ชีวิตลูกสาวมาเฟียที่ไม่เคยถูกใครขัดใจเพราะเธอเกิดมาได้ไม่นานมารดาของเธอก็จากไป พ่อก็เลี้ยงเธอด้วยเงินและบารมีที่มีมากจนไม่มีใครในเมืองกล้าขัดใจเธอและในที่สุดความรักที่เธอหวาดฝันไว้กลับต้องพังลง เธอจึงต้องหาคนรับผิดชอบที่ทำให้เธอเสียใจและก็เสียหน้าซึ่งมันก็คืออเรนโซและขวัญข้าวที่ตอนนี้เดินเข้ามาอยู่ในถิ่นของเธอแล้ว

         เสียงปืนมีแต่ดังเพิ่มขึ้นไม่มีทีท่าว่าจะลดน้อยลงจากตอนแรกที่ขวัญข้าวรู้สึกตกใจที่ได้ยินเสียงปืนจนเธอต้องสะดุ้งทุกครั้งแต่ตอนนี้เสียงปืนที่ดังไม่ขาดสายทำให้หญิงสาวตัดใจเลิกกลัวและพยายามที่จะรวบรวมสติเพื่อหาทางหนีให้ได้

         “ไม่รู้ว่าเสียงปืนที่ได้ยิน จะมีนัดไหนไหมที่ฝังลงไปที่หัวใจ               ของอเรนโซ ฉันกลัวจังกลัวว่าเขาจะตายก่อนที่ฉันจะได้เป็นคนฆ่าเขาด้วยมือของตัวเอง ฮ่า ๆ ๆ ”

         ขวัญข้าวได้แต่มองหน้าคนพูดที่ตอนนี้ลอร่าเหมือนคนที่               เสียสติไปแล้วเธอดูล่องลอยโหดเหี้ยมแต่บางช่วงก็มีเสียงหัวเราะออกมา ยิ่งสร้างความน่ากลัวให้คนที่ถูกลากมาด้วยทั้ง ๆ ที่แขนก็ยังถูกมัดอยู่

         หญิงสาวที่กำลังบ้าคลั่งพาเหยื่อความแค้นของเธอเดินฝ่าวงกระสุนอย่างไม่กลัวว่าอาจจะมีกระสุนพลาดมาโดนเธอ มีก็แต่ก็ขวัญข้าวที่ตัวสั่นไปหมดเพราะไม่รู้ว่าใครกำลังยิงใส่ใครบ้างตอนนี้

         ปัง ! ปัง !

         เสียงปืนดังขึ้นสองนัดสุดท้ายก่อนจะเงียบเสียงไป ขวัญข้าวรีบเอามือที่ปิดตาอยู่เปิดดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เขาเห็นคืออเรนโซนั่งลงไปกับพื้น เขาถูกยิงที่ขาและแขนเลือดอาบเต็มไปหมด

         “อเรนโซ! คุณหนีไป” ขวัญข้าวตะโกนสุดเสียงแต่เธอกลับ          ถูกลอร่าตบหน้าเธอด้วยด้ามปืนจนลงไปนอนกับพื้นในสภาพที่มือยังถูกมัดอยู่

         มาเฟียหนุ่มที่ตอนนี้ถูกยิงที่ขาพยายามพาตัวเองคลานมาหาหญิงสาวที่นอนเลือดกบปากอยู่กับพื้นด้วยความเป็นห่วงสุดชีวิต

         “ลอร่าปล่อยขวัญข้าวไปเถอะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ    พี่เองที่เป็นคนทำร้ายหัวใจของลอร่าอย่าดึงคนอื่นเข้าไปเกี่ยวข้องเลย ถ้าชีวิตของพี่ไม่มีค่าอะไรกับน้องสาวที่พี่รักแล้ว ลอร่าก็ยิงพี่เถอะและปล่อยขวัญข้าวไป พี่ขอร้อง”

         สายเลือดมาเฟียทั้งสองคนต่างมองสบตากัน ลอร่าเองก็ร้องไห้ออกมาอย่างไม่รู้ตัวเพราะในหัวใจของเธอไม่มีสักวินาทีเดียวที่หยุดรักผู้ชายตรงหน้าแต่ที่มันชนะความรักได้ในตอนนี้คือความแค้นที่เขาไม่เคยเห็นค่าในความรักของเธอเลย

         ปัง! ปัง !

         เสียงปืนดังขึ้นพร้อมกับร่างของลอร่าที่ทรุดลงไปนั่งกับพื้นแต่ด้วยสายเลือดของมาเฟียปืนที่เธอถืออยู่ถูกลั่นไกใส่ขวัญข้าวทันที

         อเรนโซคว้าตัวภรรยาในนามของเขาเข้ามากอดแน่นพร้อมกลับหมุนตัวเองเข้ามารับกระสุนแทนจนทั้งสองคนค่อย ๆ ทรุดลงไปนั่งกับพื้น

         ขวัญข้าวคว้าปืนที่หล่นจากมือของอเรนโซยิงใส่ลอร่าอย่างไม่ยั้งแต่ด้วยสติตอนนี้ที่แทบจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลูกกระสุนจึงถูกแค่เพียงมือทั้งสองข้างของลูกสาวมาเฟียเท่านั้น

         เสียงรถตำรวจขับเข้ามาที่ซ่องบรรดาลูกน้องของทั้งสองฝ่ายที่พอจะพาตัวเองหนีไปได้ก็พากันวิ่งหนีกันจนลืมเจ้านายที่กำลังบาดเจ็บ

         ลอร่ายังคงนอนมองอเรนโซอยู่ที่พื้นทั้งที่ตอนนี้เนื้อตัวของเธอเต็มไปด้วยเลือดแต่อเรนโซเองหลับตาสนิทไม่มีเสียงพูดใด ๆ มีแค่เพียงเสียงลมหายใจที่ฟังดูแผ่วเบาลงทุกที

         “อเรนโซ....!!”

         ขวัญข้าวตะโกนเรียกชื่อสามีในนามของเธอสุดเสียงเมื่อมือของชายหนุ่มหล่นลงพื้น น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่ขาดสายพร้อมเสียงตะโกนให้คนรีบเข้ามาช่วยพาคนบนตักเธอส่งโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด

         “ตื่น คุณต้องตื่นมาช่วยฉันเลี้ยงลูก ๆ ฉันไม่ให้คุณไปไหนคุณต้องอยู่กับฉันนะอเรนโซ”