เมียไม่ทันตั้งตัว

ตอนที่2

เมียไม่ทันตั้งตัว

         อิศราคิดว่าวิธีการที่จะทำให้งานแต่งไม่ต้องเกิดขึ้น คือการบีบให้ชมเพลินยอมคืนสมบัติให้เขาโดยที่ไม่มีงานแต่งงาน ชายหนุ่มจึงเริ่มแผนการโดยการพูดจาดูถูกเหยียดหยามเธอให้เจ็บแสบที่สุด

         “สวัสดีครับ...เศรษฐีใหม่ ผมอิจฉาคุณลูกติดจริง ๆ ที่อยู่ดี ๆ ก็ส้มหล่นได้สมบัติก้อนใหญ่”

         ชมเพลินไม่โต้ตอบ พยายามเดินก้มหน้าเพื่อที่จะเดินขึ้นไปบนห้องนอนเพราะไม่อยากทนฟังคำพูดแบบนี้

         “ยังไม่ทันจะโอนสมบัติเลย ก็หยิ่งไม่พูดกับคนจนอย่างผมเสียแล้ว หรือที่แท้คุณหนูชมเพลินอยากได้ผมเป็นสามีจนตัวสั่น เอะ! ผมเรียก ถูกใช่ไหม กลัวเรียกผิดไปจะโดนคุณหนูไล่ออกจากบ้าน”

         หญิงสาวที่กำลังเดินนำหน้าชายหนุ่มขึ้นบันได หันมาสบตาเขาด้วยแววตาที่แสดงถึงความผิดหวัง ถอนหายใจเฮือกใหญ่และรีบสาวเท้าต่อเพื่อเข้าห้องนอนให้เร็วที่สุด

         “ชมเพลินคุณจะมามองผมด้วยสายตาแบบนี้ไม่ได้นะ”

         เมื่ออิศราอ่านสายตาของอีกฝ่ายออกเขายิ่งรู้สึกแย่ลงไปกว่าเดิม จึงพยายามเดินให้ทันและเอื้อมมือหวังจะคว้าแขนเล็กของชมเพลินไว้ แต่ไม่ทันเพราะเธอเดินเข้าห้องและปิดประตูไปเสียก่อน

         “ผู้หญิงที่ได้คุณเป็นสามี คือผู้หญิงที่โชคร้ายที่สุดในชีวิต”

         เมื่อต่อหน้าไม่กล้าพูด ชมเพลินจึงตะโกนเสียงดังออกมา เมื่อเธอปิดประตูห้องนอนอย่างแน่นหนาแล้ว

         “ออกมาพูดต่อหน้า อย่าดีแต่ปิดประตูห้องแล้วพูดออกมาแบบนี้ ชมเพลินเธอได้ยินที่ฉันพูดไหม”

         ปัง! ปัง!

         ชายหนุ่มใช้มือทุบประตูห้องนอนของหญิงสาวอย่างบ้าคลั่งเมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังเป็นฝ่ายแพ้

         วรรษมนอยู่ในห้องนอนห้องติดกันกับชมเพลิน จึงเดินออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

         “พี่อิศพี่บ้าหรือเปล่า โวยวายเสียงดัง เคาะประตูแบบนี้มนจะอ่านหนังสือไม่มีสมาธิเลย”

         “ก็แม่ชมเพลิน พี่สาวนอกสายเลือดของเธอ บอกว่าใครได้พี่เป็นสามีถือว่าโชคร้าย แถมพูดตอนที่ตัวเองปิดประตูห้องนอนแบบนั้น อย่างนี้เขาเรียกไม่แน่จริง”

         น้องสาวผู้เอือมระอากับพี่ชายที่พูดจาใช้แต่อารมณ์ ตีไหล่ของอิศราเบาๆ

         “เพลินพูดถูกแล้วค่ะ ผู้หญิงที่แต่งงานกับพี่ โชคร้ายสุด ๆ และที่เพลินต้องปิดประตูห้องพูดแบบนี้ เพราะตอนนี้พี่เหมือนหมาบ้า เธอก็คงจะกลัวโดนกัดแล้วต้องลำบากไปฉีดยา”

         วรรษมนเดินส่ายหัวเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้ชายหนุ่มหัวเสียอยู่คนเดียว เมื่อรู้ว่าคนในห้องไม่ออกมาแน่ อิศราจึงตัดสินใจลงไปที่ห้องนอนของเขาที่อยู่ชั้นล่างของบ้าน

ห้องนอนถูกสร้างขึ้นเหมือนเป็นบ้านเล็ก ๆ อีกหลัง ที่เชื่อมต่อกับบ้านหลังใหญ่ มีห้องน้ำห้องรับแขกอยู่ในนั้นเบ็ดเสร็จ

         ชมเพลินเธอเบื่อและรู้สึกสับสน ใจหนึ่งก็อยากจะไม่เอาสมบัติอะไรเลย แต่อีกใจก็เกรงใจคงศักดิ์ ผู้เป็นพ่อเลี้ยงที่มีพระคุณกับเธอ แต่การแต่งงานกับผู้ชายที่เกลียดเธอแบบนี้ชีวิตเธอจะมีความสุขได้อย่างไรกัน

         “คชา เพลินมีเรื่องไม่สบายใจ มารับไปหาอะไรกินหน่อยได้ไหม”

         หญิงสาวตัดสินใจโทรศัพท์หาเพื่อนชายที่เธอสนิทที่สุด และเขาก็รับรู้ถึงเรื่องที่เธอกำลังเครียดอยู่จึงไม่จำเป็นต้องเล่าอะไรกันมาก ชมเพลินอยากได้คำปรึกษา

         คชาขับรถเข้ามารับหญิงสาวที่หน้าบ้าน อิศราแอบดูผ่านหน้าต่างห้องนอน ความสนิทของทั้งคู่ทำให้หัวใจชายหนุ่มรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างบอกไม่ถูก อิศราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

         เมื่อหญิงสาวขึ้นมานั่งบนรถยังไม่ทันได้พูดอะไร อีกฝ่ายก็ชิงพูดก่อน

“ในเมื่อเราบอกเธอแล้วว่าให้ย้ายออกมาแล้วไม่ต้องทำตาม เธอก็กลัวจะถูกหาว่าอกตัญญู ก็คงมีทางเดียวแต่งงานให้จบ ๆ ไป แยกกันอยู่ครบห้าปีก็หย่า”

         คชาแอบรักชมเพลินมานานแล้ว และตัวเขาเองก็คิดว่าถ้าหญิงสาวตัดสินใจแต่งงานกับอิศราเขาก็จะรอเธอจนถึงวันที่เธอหย่า เขาได้แต่หวังอย่างเดียวว่าตลอดห้าปีคนรักของเขาจะไม่พลาดท่าเสียทีจนท้องเสียก่อน

         “เรารู้คชา แต่แค่วันนี้วันเดียวเรายังต้องใช้ความอดทนขนาดนี้ แล้วห้าปี คงเหมือนตกนรกแน่ๆ เราว่าวันที่จดทะเบียนสมรสเสร็จเราจะหนีไปอยู่ต่างจังหวัด ไปให้ไกลๆ ดีไหม”

         “แล้วแม่ของเธอล่ะ ชมเพลินเธอทำไม่ได้หรอก ทนอยู่ไป เขาคงไม่ทำอะไรเธอหรอกเพราะดูแล้วเขาเอาแต่ต่อว่าดูถูกแบบนี้”

         หญิงสาวยอมเชื่อในสิ่งที่เพื่อนพูด เพราะเธอคิดว่าอิศราคงไม่นอนกับเธอแน่นอน

         “ไปกับแฟนมาเหรอครับคุณหนู บอกแฟนหรือยังว่ากำลังจะมีผัวเร็ว ๆ นี้”

         กว่าชมเพลินจะกลับก็ดึกแล้ว ทุกคนในบ้านต่างพากันหลับหมด ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบโต้อะไร ชายหนุ่มที่ดักรอเธออยู่ที่สวนหน้าบ้านก็ช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มและพาเข้าห้องนอนปิดประตูอย่างไว

         หญิงสาวส่งเสียงร้องแต่ไม่มีใครได้ยินเพราะห้องนอนของชายหนุ่มแยกออกมาจากตัวบ้านและเป็นห้องที่เก็บเสียงได้ดีมาก

         “ปล่อยเพลินไปเถอะ เดี๋ยวเราจดทะเบียนกัน สมบัติทุกอย่างก็จะเป็นของคุณแล้ว เพลินจะไม่ยุ่งวุ่นวายกับคุณอิศเลย จะเป็นภรรยาแค่ทางกฎหมายเท่านั้น คุณไม่ต้องกลัวว่าชีวิตคุณจะยุ่งยาก ”

         ชมเพลินคิดว่าตัวเองพูดในสิ่งที่ดีที่สุดแล้ว และคิดว่าคนฟังคงจะต้องรู้สึกใจเย็นลงแต่มันกลับยิ่งทำให้ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนหญิงสาว            รังเกลียดเขา ซึ่งไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำแบบนี้มีแต่เรียกร้องให้เขามีอะไรด้วย

         “คุณอิศ..ปล่อย อืม อือ”

         ร่างใหญ่แบบนักเล่นกล้ามถาโถมเข้าทับร่างเล็ก จนแทบจะบดบังไม่เห็นตัวของชมเพลินเลย ปากหนาบดขยี้ปากเล็กอย่างดุเดือด หญิงสาวพยายามจะเอาปากตัวเองออกจากผู้รุกรานแต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้แต่เพียงส่งเสียงอู้อี้อยู่ในคอเท่านั้น

         สองมือหนาที่กอดทับมือเล็กอยู่เหนือศีรษะของชมเพลิน ผละออกมาฉีกเสื้อผ้าของเธอออกจากันอย่างไม่ปราณี ก่อนที่จะเอามือกับไปที่เดิม

         ซอกคอยาวสวยของหญิงสาวถูกปากหนาซุกไซ้ดอมดมอย่างหนำใจ ก่อนที่ปากหนาจะค่อย ๆ เลื่อนลงมาถึงอกอิ่มที่ตอนนี้ยังมีชุดชั้นในบดบังอยู่ แต่มันก็เล็กเกินกว่าที่ที่จะปิดเนื้ออวบที่ปลิ้นออกมา

         อิศราใช้ความชำนาญในการจัดการชุดชั้นในของหญิงสาวได้อย่างรวดเร็ว หญิงสาวหมดแรงที่จะต่อสู้ ได้แต่ส่งเสียงครางอยู่ในคอและบิดตัวไปมาเมื่อปากอุ่นสัมผัสกับยอดเกสรสวยบนอกของเธอ ที่ชูช่อรอรับลิ้นร้อนอย่างพอใจ

         เวลานี้อิศราลืมความเกลียดชังในตัวรตีแม่ของหญิงสาวจนหมด เขารู้แต่เพียงว่าเขาต้องการเป็นเจ้าของชมเพลินไม่ใช่แค่เพียงทางกฎหมายแต่เขาต้องได้ทั้งตัวและหัวใจด้วย

         ชายหนุ่มอิ่มเอมกับการดอมดม กลิ่นหอมของสาวแรกแย้มอย่างสมใจ ร่างกายความเป็นชายของเขาก็พร้อมเดินหน้าเพื่อประกาศความเป็นสามีอย่างเต็มตัว

         “อ๋อย! …. เพลินเจ็บ คุณอิศ”

         ปากหนาค่อย ๆ จูบลงไปที่ปากเล็ก ส่งลิ้นสากเข้าไปตวัดลัดเลาะเพื่อลดความเจ็บที่หญิงสาวกำลังเผชิญ มือหนาบีบเคล้นอกอิ่มและยอดอดเพื่อช่วยสร้างอารมณ์เปิดทางสวรรค์

                 “อ่าส์ ...อือ”

         จากความเจ็บปวดเมื่อเส้นทางแห่งความบริสุทธิ์ของหญิงสาวถูกเปิดออก ก็เปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านแทน

         อิศราเมื่อรู้ว่าคนตัวเล็กกำลังต้องการอะไรเพราะเธอจิกแขนและหลังเขาไว้แน่น ชายหนุ่มก็เดินทัพเต็มกำลังเพื่อพาหญิงสาวเดินทางขึ้นสวรรค์ที่เขาเป็นชายคนแรกที่พาเธอไป

         ร่างที่เปลือยเปล่าทั้งสองต่างก็หมดแรงทั้งคู่ ชายหนุ่มล้มตัวลงนอนข้าง ๆ หญิงสาวที่เขาบอกกับตัวเองมาตลอดว่าจะไม่ยอมแต่งงานด้วย

         ชมเพลินหายใจหอบเหนื่อย อิศราจูบแก้มเธอและกอดเธอไว้แนบกายเหมือนกลัวว่าถ้าตัวเองเผลอหลับไป แล้วตื่นขึ้นมาเธอจะหนีเขาไปไหน

         ความเพลียจากบทรักที่แสดง ทั้งคู่ต่างพากันหลับในสภาพที่ไม่มีอาภรณ์สักชิ้นติดตัวมีแต่เพียงผ้าห่มผืนหนาที่ปกปิดร่างกายไว้ และอ้อมกอดของชายหนุ่มที่กอดรัดชมเพลินไว้ ที่ยอมแม้แต่จะปล่อยมือ