การมาของสาวลูกครึ่ง

ตอนที่4

การมาของสาวลูกครึ่ง

         อิศราหายไปจากบ้านได้เกือบสัปดาห์แล้ว โดยที่ไม่มีใครได้รู้ข่าวคราวของเขาเลย

         ชมเพลินเธอเริ่มแน่ใจแล้วว่า เขาคงไม่กลับมาจนกว่าจะครบห้าปีแน่ ๆ เพราะเขาคงต้องการแค่จดทะเบียนสมรสกับเธอเท่านั้น ส่วนเรื่องของเธอกับเขา มันก็คงเป็นเพียงแค่เรื่องที่เกิดขึ้นและจบไป

         “คุณคะมีแขกมาที่หน้าบ้านค่ะ หน้าตาเหมือนจะไม่ใช่คนไทย แต่ก็เหมือนคนไทยนะคะ”

         ป้าฤทัยแม่บ้านของครอบครัวนี้ เดินหน้าตื่นมาบอกคงศักดิ์ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โซฟาห้องรับแขก

         “ฟังแล้วก็งงดี สรุปจะเหมือนหรือไม่เหมือนคนไทย เอาเป็นว่า ไปเชิญเขาเข้ามาแล้วกัน”

         ป้าฤทัยรับคำสั่งเสร็จก็รีบวิ่งกลับไปที่ประตูหน้าบ้าน เพราะเธอไม่ยอมเปิดประตูให้แขกเลย ด้วยความไม่คุ้นหน้าเธอจึงรู้สึกไม่ไว้วางใจ

         “เชิญนั่งก่อนครับ”

 คงศักดิ์หันไปพูดกับสาวผมสีน้ำตาดวงตาสีฟ้าแต่มีเคล้าหน้าเหมือนคนไทย

“ไปเรียกคุณรตีกับลูกฉันมาด้วย แล้วก็ยกน้ำมาดูแลแขกด้วยนะ” เจ้าของบ้านหันไปสั่งป้าฤทัย

“หนูเป็นใครมาจากไหน แนะนำตัวหน่อนสิ”

“สวัสดีค่ะ ฉันชื่อลิเดียแป็นแฟนอิศค่ะ เราอยู่ด้วยกันที่อังกฤษ แต่อิศบอกว่าจะกลับมาเมืองไทยเรื่องครอบครัวแล้วจะรีบกลับไป แต่ฉันติดต่อเขาไม่ได้เลยจึงเดินทางมาที่นี่ พอดีฉันมีแม่เป็นคนไทยจึงมีญาติอยู่ที่นี่ค่ะ”

ลิเดียแนะนำตัวพร้อมบอกเหตุผลที่เธอต้องเดินทางจากอังกฤษมาถึงที่ไทยเพราะเหตุผลอะไร

“มากันแล้ว นั่งกันก่อน เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังว่าแขกของเราคนนี้คือใคร”

คงศักดิ์หันไปบอกกับรตี วรรษมนและชมเพลินที่เพิ่งเดินมาถึงด้วยท่าทีที่ไม่สบายใจ

         เมื่อทุกคนนั่งลงอยู่พร้อมหน้ากันแล้ว คงศักดิ์ก็เริ่มเล่าตามที่หญิงสาวหน้าตาลูกครึ่งเล่าให้เขาฟัง

         “คุณพระ!” รตีอุทานด้วยความตกใจ

         ชมเพลินเธอมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยหัวใจที่แตกสลาย ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ไปบอกเลิกใคร และแถมยังให้แฟนของเขามาทำร้ายหัวใจเธอถึงที่นี่

         “ก่อนอื่นฉันขอแนะนำตัวเองก่อนนะ ฉันคงศักดิ์เป็นพ่อ และนี่รตีแม่เลี้ยงของเจ้าอิศ ส่วนที่นั่งอยู่ทางนั้นคือวรรษมนน้องสองคนเดียวของเจ้าอิศเขา”

         คงศักดิ์หยุดพูดและถอนหายใจยาว ๆ มองหน้าชมเพลินและหันมามองหน้าแขกคนใหม่ด้วยความสงสารความรู้สึกของทั้งคู่

         “ส่วนหญิงสาวที่ใส่เสื้อสีฟ้า เธอชื่อชมเพลินเป็นภรรยาของอิศรา”

         ลิเดียและชมเพลินต่างหันมาสบตากันด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน สำหรับชมเพลินเธอรู้สึกไร้ค่า ส่วนลิเดียเธอกำลังรู้สึกเหมือนตัวเองโดนหลอก

         “อิศเขามาที่นี่จริง ๆ แต่เขาบอกว่าจะขอกลับไปอังกฤษเพื่อไปบอกแฟนที่นู่นให้รู้ว่าตอนนี้เขามีภรรยาแล้ว หายไปได้เกือบสัปดาห์ไม่มีข่าวคราวเลย แปลว่าเขาไม่ได้ไปบอกหนูลิเดียใช่ไหม”

         หญิงสาวส่ายหัว เธอเองก็ไม่ได้ข่าวคราวเลย เฝ้าแต่รอวันที่เขาจะกลับมาที่อังกฤษ จนตัดสินมาตามหาเขาที่นี่

         “ถ้าอย่างนั้นพ่อต้องขอโทษแทนเจ้าอิศด้วย ที่ไม่ได้บอกความจริงกับหนู พ่อก็ขอเป็นคนบอกแทน ตอนนี้เจ้าอิศเขามีภรรยาแล้ว”

         ลิเดียใช้สองมือขาวปิดหน้าตัวเองและร้องไห้ด้วยความเสียใจ ที่สุดท้ายเธอดั้นด้นมาตามหาผู้ชายที่หลอกลวงเธอ

         รตีพยายามพูดปลอบใจในฐานะที่เป็นผู้หญิงเหมือนกัน ส่วนชมเพลินก็มีวรรษมนคอยจับมือไว้ งานนี้มีคนเจ็บถึงสองคน

         ลิเดียตั้งสติได้ เช็ดน้ำตาแล้วพยายามหยุดร้องไห้ ก่อนจะขอตัวกลับบ้านญาติก่อนเพื่อจะรีบจองเที่ยวบินกลับอังกฤษให้เร็วที่สุด

         เมื่อแขกกลับเหลือเพียงแค่สมาชิกในครอบครัว ทุกคนต่างมองหน้ากัน เพื่อหวังว่าใครจะมีคำตอบว่าอิศราหายไปไหน

         “ไอ้ลูกบ้า มันจะสร้างเรื่องไปถึงไหน บอกกับเราว่าจะไปจัดการเรื่องผู้หญิงที่อังกฤษแต่สุดท้าย ก็ปล่อยให้ผู้หญิงเขาต้องมาตามหาแบบนี้”

         คงศักดิ์อารมณ์เสียแล้วก็โมโหลูกชายมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่รู้ว่าลูกชายอยู่ที่ไหน

         “เรือนหอก็เริ่มสร้างแล้ว มันก็ยังไม่คิดจะกลับมาดู มันไปไหนของมัน”

         ผู้เป็นพ่อต้องทำหน้าที่ในการดูแลการสร้างเรือนหอแทน เพราะทั้งบ้านมีแต่ผู้หญิงไม่มีใครรู้เรื่องงานก่อสร้างเลย

         “ชมเพลินหนูก็ไม่ต้องคิดอะไรมากนะ พ่อว่าคงต้องมีมาอีกเรื่องแบบนี้ ไม่รู้มันมีแฟนทีเดียวหลายคนเลยหรือเปล่า ไปเอานิสัยนี้มาจากไหนกัน”

         คนเป็นพ่อหันไปปลอบใจลูกสะใภ้ เพราะรู้ว่าตอนนี้เธอคงรู้สึกใจเสีย ทั้งเรื่องที่ชายหนุ่มหายตัวไปและยังมีผู้หญิงมาหาที่บ้านแบบนี้อีก

         “เพลินเข้าใจค่ะ เราคุยกันแล้ว ว่าเราจะแค่จดทะเบียนสมรสกันเฉย ๆ คุนอิศและเพลินยังคงมีอิสระได้เหมือนเดิม”

         ทุกคนต่างพากันหันไปมองหน้าชมเพลิน เพราะสิ่งที่เธอพูดมันไม่มีทางเป็นไปได้ คนอย่างอิศราไม่มีทางจะยอมให้คนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยามีอิสระแน่นอน ถึงแม้ตัวเขาจะอิสระก็ตาม

         “เพลินนี่ลูกจะเป็นครอบครัวกันนะ ไม่ใช่เล่นขายของ แล้วไปตกลงอะไรกันแบบนั้น ”

         รตีหันไปต่อว่าลูกสาว เพราะเธอไม่คิดเลยว่าชมเพลินจะคิดอะไรได้น้อยแบบนี้

         “คุณต้องจัดการลูกชายตัวแสบของคุณให้รู้เรื่องนะคะ รตีเห็นแก่ความดีของคุณถึงยอมให้ชมเพลินจดทะเบียนด้วย ถ้าเป็นแบบนี้ลูกสาวรตีตายทั้งเป็นแน่”

         ความเป็นแม่ทำให้รตีรู้สึกเลือดขึ้นหน้าทั้งที่ปกติเธอไม่เคยแสดงความโกรธหรือโมโหใครแบบนี้เลย

         “ผมจัดการแน่ แต่ตอนนี้เจ้าอิศมันหายตัวไปไหน ป่านนี้ยังไม่ติดต่อมา”

         “พ่อคะเรามัวแต่มานั่งโกรธพี่อิศ มนเริ่มกลัวแล้วว่า พี่ชายมนเกิดอันตรายหรือเปล่าถึงได้หายไปแบบนี้”

         คำพูดของวรรษมนทำเอาคงศักดิ์กับชมเพลินเปลี่ยนอารมณ์จากโมโหเป็นรู้สึกห่วงแทน

         “พ่อก็ลืมคิดไปเลย เอาอย่างนี้ถ้าภายในวันนี้เรายังติดต่อเจ้าอิศไม่ได้ พ่อจะไปแจ้งความแล้ว”

         ทุกคนต่างมองหน้ากันแล้วก็เห็นด้วยกับความคิดของคงศักดิ์เพราะชายหนุ่มหายตัวไปหลายวันแล้ว