หึงหรือหวง

ตอนที่5

หึงหรือหวง

         คงศักดิ์กำลังจะเตรียมตัวออกไปแจ้งความเรื่องของ              ลูกชายที่หายตัวไป แต่เขาดันกลับมาเสียก่อน

         “มาแล้วเหรอพ่อตัวดี”

         คงศักดิ์ทักทายลูกชาย ด้วยน้ำเสียงที่ออกจากไรฟันอย่างสุดจะโมโห

         “แล้วจะไปไหนกัน เตรียมจะไปกันทั้งบ้านเลย”

         อิศราเห็นทุกคนไม่เว้นแม้แต่ชมเพลิน ก็มายืนหน้าบ้านรอคนขับรถเอารถออกมารับจึงถามด้วยความสงสัย

         “ก็จะไปแจ้งความคนหายอย่างไรกันล่ะ แกทำอะไรลงไปรู้ไหมเขาเป็นห่วงกันทั้งบ้าน ปลอดภัยกลับมาก็ดีแล้ว ยังมีเรื่องที่แกกับฉันยังต้องคุยกันอีก”

         อิศราถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นกับน้ำเสียงที่บิดาของเขาใช้ นานมากแล้วที่พ่อของเขาไม่ได้ใช้น้ำเสียงแบบนี้กับใคร

         ทุกคนต่างถูกสั่งให้มานั่งรับฟังเรื่องที่คงศักดิ์จะพูดคุยกับลูกชายด้วย เพราะถือว่าเหตุการณ์ในวันนั้นทุกคนต่างก็รับรู้ร่วมกัน

         “ไหนแกบอกว่าไปจัดการเรื่องแฟนแกที่อังกฤษ และทำไมถึงกลายเป็นว่าผู้หญิงเขาถึงได้มาตามหาแกที่นี่”คงศักดิ์ใส่อารมณ์

         “พ่อพูดเรื่องอะไร ผมงงไปหมดแล้ว”

         ชายหนุ่มไม่ได้แกล้ง แต่เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าบิดาของเขาหมายถึงผู้หญิงคนไหน

         “ลิเดีย ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนแกไม่ใช่เหรอ”

         “โถ่....คุณพ่อ ผมไปอยู่ในสังคมที่นั่นเราแค่ออกเดทกัน แล้วก็มีอะไรกัน ที่นั่นเขายังไม่ถือว่าเป็นคนรักกันหรอกและผมก็บอกเลิกเธอก่อนที่จะกลับเมืองไทยแล้ว เธอมาที่นี่เพราะอะไรผมไม่รู้เรื่องด้วยเลย แต่สำหรับผมความสัมพันธ์ของผมกับเธอมันแค่ชั่วคราวเท่านั้น ซึ่งเธอก็โอเค แล้วอยู่ดี ๆ มาเรียกร้องแบบนี้ ผมไม่ผิดนะ”

         คงศักดิ์เชื่อในสิ่งที่ลูกชายพูดแต่ก็ไม่ได้เห็นเป็นเรื่องที่ดี เพราะเรื่องแบบนี้ในสังคมไทยยังไม่ยอมรับ

         “แต่ที่นี่ประเทศไทย แกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ แกมีเมียแล้ว หายหน้าไปแบบนี้คิดถึงหัวใจของชมเพลินบ้างไหม ว่าเขาจะเป็นห่วงแกแค่ไหน”

         อิศราหันไปมองหน้าชมเพลินที่ยังคงนั่งก้มหน้าเหมือนที่เธอชอบทำทุกที ด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ

         “คุณพ่อแน่ใจใช่ไหมครับ ว่าลูกสะใภ้คุณพ่อเป็นห่วงผม ตั้งแต่ผมกลับยังไม่เห็นว่าภรรยาจะมองหน้าสามีสักครั้ง ผมว่าเธอคงเสียใจมากกว่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่”

         คงศักดิ์เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโมโห รตีรีบลุกออกจากเก้าอี้และพูดอะไรบางอย่างเมื่อเห็นสามีเอามือกดไปที่หัวใจของเขา

         “คุณอิศราไปพักผ่อนเถอะค่ะ กลับมาเหนื่อยๆ”

         รตีรีบพูดปิดการประชุม ใจจริงอิศราอยากจะพูดกับแม่เลี้ยงให้รู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้เขาทำอะไร แต่อดเป็นห่วงบิดาไม่ได้กลัวจะโมโหมากกว่านี้จึงยอมลุกเดินเข้าห้องไป

         อิศราเข้าไปถึงห้องนอน เห็นเตียงที่เขากับชมเพลินเคยมีความสุขร่วมกันเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ และชายหนุ่มก็มั่นใจ ว่าเดี๋ยวหญิงสาวต้องหาเรื่องมาหาเขาที่ห้องแน่ ๆ

         เกือบถึงเวลาของอาหารมือเย็นแล้ว อิศราแน่ในว่าหญิงสาวคงไม่มาหาเขาแล้ว จึงออกไปเดินดูในบ้าน พบเพียงแต่วรรษมนกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่

         “มน พี่สะใภ้เธอไปไหน”

         คนเป็นน้องได้ยินคำถามแอบยิ้มอยู่ในใจและแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เพื่อให้พี่ชายถามอีกรอบ

         “มน” ชายหนุ่มกระแทกเสียง

         “คะ ว่าไงนะ”

         “พี่ถามว่าชมเพลินไปไหน”

         “อ๋อ....พี่เพลินออกไปกับพี่คชาเพื่อนสนิทเธอค่ะ ตั้งแต่เมื่อเที่ยงแล้วนะคะ และบอกเอาไว้ว่าจะไม่กลับมากินข้าวเย็นทุกคนไม่ต้องรอ พี่อิศคิดถึงภรรยาเหรอคะ ถึงได้มาถามถึง”

         วรรษมนแกล้วแซวแหย่อารมณ์พี่ชาย เพราะเธอรู้คนอย่างพี่ชายเธอไม่มีทางยอมรับแน่นอน เพราะชมเพลินเป็นลูกสาวของแม่เลี้ยงที่เขาแสนเกลียด

         “ไร้สาระ พี่จะให้ไปทำความสะอาดห้องให้หน่อย ไม่อยู่หลายวัน ฝุ่นเต็มไปหมด แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อไม่อยู่เดี๋ยวให้แม่บ้านทำ สงสัยจะลืมตัวว่ามีผัวแล้ว ถึงได้ออกไปแรดๆกับผู้ชาย”

         วรรษมนรู้สึกไม่พอใจที่พี่ชายของเธอพูดจาหยาบคายและเห็นแก่ตัวกับชมเพลินเกินไปแล้วจึงตอบโต้กลับไป

         “คนที่ลืมตัว มนว่าไม่ใช่เพลินหรอกค่ะ แต่เป็นพี่อิศต่างหาก ที่คงจะลืมตัวว่าเป็นผัวคนแล้ว ถึงได้หายตัวไปโดยที่ไม่บอกให้ใครรู้ และมนขอบอกอะไรพี่อิศอีกอย่างนะคะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอก               ที่เขาชอบผู้ชายที่เอาแต่หยาบคายใส่ ระวังสักวันไอ้ปากที่บอกไม่ชอบไม่รัก แล้วอย่ามาเสียใจที่หลัง ถ้าถูกใครเขาแย่งไป”

         คำพูดของน้องสาวที่ว่าเขาไม่ดี ชายหนุ่มไม่ได้สนใจกับคำพูดตรงนั้น แต่เขากลับสนใจตรงที่บอกให้ระวังจะถูกแย่งไป ทำเอาถึงกับรู้สึกหัวร้อนขึ้นมาทันที

         อิศรานั่งรอที่สวนหน้าบ้านในมุมที่มืดที่สุด เพื่อรอการกลับมาของชมเพลิน ด้วยหัวใจที่ยิ่งนานมันยิ่งร้อนระอุขึ้น

         “อุ๊ย!”

         หญิงสาวตกใจเมื่อกำลังจะเดินเข้าบ้านอยู่ดี ๆ ถูกใครบางคนดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้

         “โอ๊ย!”

         ชมเพลินกัดเข้าที่แขนอย่างเต็มแรง เพราะเธอคิดว่าคือคนร้ายจนอิศราร้องลั่นด้วยความเจ็บ

         “คุณอิศ เพลินขอโทษ เพลินไม่รู้ว่าใครคิดว่าพวกโจร”

         หญิงสาวรีบจับแขนของสามีขึ้นมาดู ด้วยความรู้สึกสงสาร เพราะเธอกัดเขาเข้าอย่างเต็มแรง

         “ดีเหมือนกันออกไปกับคนอื่นมา พอกลับมาถึงผัวกอดกลับกัดเข้าเต็มแรง”

         ชายหนุ่มดึงแขนออกจากมือของหญิงสาวและเดินกลับไปที่ห้องทำท่าไม่พอใจ เพื่อหวังให้อีกฝ่ายตามไปง้อและมันก็ได้ผล

         “ไปกับมันมาสนุกไหมล่ะ” ชายหนุ่มถามทันทีหลังจากประตูห้องปิดสนิท

         “สนุกค่ะ คชาเขาเป็นคนที่ใครคุยด้วยก็สนุกสบายใจ”

         หญิงสาวตอบคำถามซื่อ ๆ ตามคำถามที่อิศราถามโดยที่ไม่คิดอะไร

         “อุ๊ย! คุณอิศ”

         อีกครั้งที่ชมเพลินถูกอุ้มชายหนุ่มอุ้มเธอโยนลงบนที่นอนอย่างไม่ทันตั้งตัว

         “สนุกกว่านอนกับผมไหมครับ คุณภรรยา”

         เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ชายหนุ่มทั้งจูบ ทั้งลูบไล้ไปทั่วร่างกายด้วยความคิดถึงและบวกกับความหึงที่เห็นภรรยาตัวเองออกไปกับชายอื่นด้วย จึงบรรเลงบทรักอย่างไม่รอให้ชมเพลินได้พูดหรือบอกอะไรเลย

         หญิงสาวไม่ปัดป้องใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะตัวเธอเองก็คิดถึงเขาไม่ต่างกัน แต่ด้วยเรื่องของหญิงสาวลูกครึ่งและการที่เขาหายตัวไปโดยไม่คิดจะติดต่อกลับมา ทำให้เธอไม่สบายใจจึงออกไปเที่ยวกับคชาเพื่อคลายความเสียใจ

         บทรักครั้งที่สองทุกอย่างดูเข้ากันเป็นอย่างดี ต่างจากครั้งแรก ชมเพลินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมเธอถึงมีความสุขกับบทรักที่เขามอบให้เธอทั้งที่เธอก็บอกตัวเองเสมอว่าเขาเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น