ตอนที่5
หึงหรือหวง
คงศักดิ์กำลังจะเตรียมตัวออกไปแจ้งความเรื่องของ ลูกชายที่หายตัวไป แต่เขาดันกลับมาเสียก่อน
“มาแล้วเหรอพ่อตัวดี”
คงศักดิ์ทักทายลูกชาย ด้วยน้ำเสียงที่ออกจากไรฟันอย่างสุดจะโมโห
“แล้วจะไปไหนกัน เตรียมจะไปกันทั้งบ้านเลย”
อิศราเห็นทุกคนไม่เว้นแม้แต่ชมเพลิน ก็มายืนหน้าบ้านรอคนขับรถเอารถออกมารับจึงถามด้วยความสงสัย
“ก็จะไปแจ้งความคนหายอย่างไรกันล่ะ แกทำอะไรลงไปรู้ไหมเขาเป็นห่วงกันทั้งบ้าน ปลอดภัยกลับมาก็ดีแล้ว ยังมีเรื่องที่แกกับฉันยังต้องคุยกันอีก”
อิศราถึงกับรู้สึกหวาดหวั่นกับน้ำเสียงที่บิดาของเขาใช้ นานมากแล้วที่พ่อของเขาไม่ได้ใช้น้ำเสียงแบบนี้กับใคร
ทุกคนต่างถูกสั่งให้มานั่งรับฟังเรื่องที่คงศักดิ์จะพูดคุยกับลูกชายด้วย เพราะถือว่าเหตุการณ์ในวันนั้นทุกคนต่างก็รับรู้ร่วมกัน
“ไหนแกบอกว่าไปจัดการเรื่องแฟนแกที่อังกฤษ และทำไมถึงกลายเป็นว่าผู้หญิงเขาถึงได้มาตามหาแกที่นี่”คงศักดิ์ใส่อารมณ์
“พ่อพูดเรื่องอะไร ผมงงไปหมดแล้ว”
ชายหนุ่มไม่ได้แกล้ง แต่เขาไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าบิดาของเขาหมายถึงผู้หญิงคนไหน
“ลิเดีย ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนแกไม่ใช่เหรอ”
“โถ่....คุณพ่อ ผมไปอยู่ในสังคมที่นั่นเราแค่ออกเดทกัน แล้วก็มีอะไรกัน ที่นั่นเขายังไม่ถือว่าเป็นคนรักกันหรอกและผมก็บอกเลิกเธอก่อนที่จะกลับเมืองไทยแล้ว เธอมาที่นี่เพราะอะไรผมไม่รู้เรื่องด้วยเลย แต่สำหรับผมความสัมพันธ์ของผมกับเธอมันแค่ชั่วคราวเท่านั้น ซึ่งเธอก็โอเค แล้วอยู่ดี ๆ มาเรียกร้องแบบนี้ ผมไม่ผิดนะ”
คงศักดิ์เชื่อในสิ่งที่ลูกชายพูดแต่ก็ไม่ได้เห็นเป็นเรื่องที่ดี เพราะเรื่องแบบนี้ในสังคมไทยยังไม่ยอมรับ
“แต่ที่นี่ประเทศไทย แกจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ แกมีเมียแล้ว หายหน้าไปแบบนี้คิดถึงหัวใจของชมเพลินบ้างไหม ว่าเขาจะเป็นห่วงแกแค่ไหน”
อิศราหันไปมองหน้าชมเพลินที่ยังคงนั่งก้มหน้าเหมือนที่เธอชอบทำทุกที ด้วยสีหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกใด ๆ
“คุณพ่อแน่ใจใช่ไหมครับ ว่าลูกสะใภ้คุณพ่อเป็นห่วงผม ตั้งแต่ผมกลับยังไม่เห็นว่าภรรยาจะมองหน้าสามีสักครั้ง ผมว่าเธอคงเสียใจมากกว่าที่ผมยังมีชีวิตอยู่”
คงศักดิ์เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่ทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโมโห รตีรีบลุกออกจากเก้าอี้และพูดอะไรบางอย่างเมื่อเห็นสามีเอามือกดไปที่หัวใจของเขา
“คุณอิศราไปพักผ่อนเถอะค่ะ กลับมาเหนื่อยๆ”
รตีรีบพูดปิดการประชุม ใจจริงอิศราอยากจะพูดกับแม่เลี้ยงให้รู้ว่าเธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้เขาทำอะไร แต่อดเป็นห่วงบิดาไม่ได้กลัวจะโมโหมากกว่านี้จึงยอมลุกเดินเข้าห้องไป
อิศราเข้าไปถึงห้องนอน เห็นเตียงที่เขากับชมเพลินเคยมีความสุขร่วมกันเขาก็อดยิ้มออกมาไม่ได้ และชายหนุ่มก็มั่นใจ ว่าเดี๋ยวหญิงสาวต้องหาเรื่องมาหาเขาที่ห้องแน่ ๆ
เกือบถึงเวลาของอาหารมือเย็นแล้ว อิศราแน่ในว่าหญิงสาวคงไม่มาหาเขาแล้ว จึงออกไปเดินดูในบ้าน พบเพียงแต่วรรษมนกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่
“มน พี่สะใภ้เธอไปไหน”
คนเป็นน้องได้ยินคำถามแอบยิ้มอยู่ในใจและแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เพื่อให้พี่ชายถามอีกรอบ
“มน” ชายหนุ่มกระแทกเสียง
“คะ ว่าไงนะ”
“พี่ถามว่าชมเพลินไปไหน”
“อ๋อ....พี่เพลินออกไปกับพี่คชาเพื่อนสนิทเธอค่ะ ตั้งแต่เมื่อเที่ยงแล้วนะคะ และบอกเอาไว้ว่าจะไม่กลับมากินข้าวเย็นทุกคนไม่ต้องรอ พี่อิศคิดถึงภรรยาเหรอคะ ถึงได้มาถามถึง”
วรรษมนแกล้วแซวแหย่อารมณ์พี่ชาย เพราะเธอรู้คนอย่างพี่ชายเธอไม่มีทางยอมรับแน่นอน เพราะชมเพลินเป็นลูกสาวของแม่เลี้ยงที่เขาแสนเกลียด
“ไร้สาระ พี่จะให้ไปทำความสะอาดห้องให้หน่อย ไม่อยู่หลายวัน ฝุ่นเต็มไปหมด แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อไม่อยู่เดี๋ยวให้แม่บ้านทำ สงสัยจะลืมตัวว่ามีผัวแล้ว ถึงได้ออกไปแรดๆกับผู้ชาย”
วรรษมนรู้สึกไม่พอใจที่พี่ชายของเธอพูดจาหยาบคายและเห็นแก่ตัวกับชมเพลินเกินไปแล้วจึงตอบโต้กลับไป
“คนที่ลืมตัว มนว่าไม่ใช่เพลินหรอกค่ะ แต่เป็นพี่อิศต่างหาก ที่คงจะลืมตัวว่าเป็นผัวคนแล้ว ถึงได้หายตัวไปโดยที่ไม่บอกให้ใครรู้ และมนขอบอกอะไรพี่อิศอีกอย่างนะคะ ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอก ที่เขาชอบผู้ชายที่เอาแต่หยาบคายใส่ ระวังสักวันไอ้ปากที่บอกไม่ชอบไม่รัก แล้วอย่ามาเสียใจที่หลัง ถ้าถูกใครเขาแย่งไป”
คำพูดของน้องสาวที่ว่าเขาไม่ดี ชายหนุ่มไม่ได้สนใจกับคำพูดตรงนั้น แต่เขากลับสนใจตรงที่บอกให้ระวังจะถูกแย่งไป ทำเอาถึงกับรู้สึกหัวร้อนขึ้นมาทันที
อิศรานั่งรอที่สวนหน้าบ้านในมุมที่มืดที่สุด เพื่อรอการกลับมาของชมเพลิน ด้วยหัวใจที่ยิ่งนานมันยิ่งร้อนระอุขึ้น
“อุ๊ย!”
หญิงสาวตกใจเมื่อกำลังจะเดินเข้าบ้านอยู่ดี ๆ ถูกใครบางคนดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้
“โอ๊ย!”
ชมเพลินกัดเข้าที่แขนอย่างเต็มแรง เพราะเธอคิดว่าคือคนร้ายจนอิศราร้องลั่นด้วยความเจ็บ
“คุณอิศ เพลินขอโทษ เพลินไม่รู้ว่าใครคิดว่าพวกโจร”
หญิงสาวรีบจับแขนของสามีขึ้นมาดู ด้วยความรู้สึกสงสาร เพราะเธอกัดเขาเข้าอย่างเต็มแรง
“ดีเหมือนกันออกไปกับคนอื่นมา พอกลับมาถึงผัวกอดกลับกัดเข้าเต็มแรง”
ชายหนุ่มดึงแขนออกจากมือของหญิงสาวและเดินกลับไปที่ห้องทำท่าไม่พอใจ เพื่อหวังให้อีกฝ่ายตามไปง้อและมันก็ได้ผล
“ไปกับมันมาสนุกไหมล่ะ” ชายหนุ่มถามทันทีหลังจากประตูห้องปิดสนิท
“สนุกค่ะ คชาเขาเป็นคนที่ใครคุยด้วยก็สนุกสบายใจ”
หญิงสาวตอบคำถามซื่อ ๆ ตามคำถามที่อิศราถามโดยที่ไม่คิดอะไร
“อุ๊ย! คุณอิศ”
อีกครั้งที่ชมเพลินถูกอุ้มชายหนุ่มอุ้มเธอโยนลงบนที่นอนอย่างไม่ทันตั้งตัว
“สนุกกว่านอนกับผมไหมครับ คุณภรรยา”
เป็นคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ชายหนุ่มทั้งจูบ ทั้งลูบไล้ไปทั่วร่างกายด้วยความคิดถึงและบวกกับความหึงที่เห็นภรรยาตัวเองออกไปกับชายอื่นด้วย จึงบรรเลงบทรักอย่างไม่รอให้ชมเพลินได้พูดหรือบอกอะไรเลย
หญิงสาวไม่ปัดป้องใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะตัวเธอเองก็คิดถึงเขาไม่ต่างกัน แต่ด้วยเรื่องของหญิงสาวลูกครึ่งและการที่เขาหายตัวไปโดยไม่คิดจะติดต่อกลับมา ทำให้เธอไม่สบายใจจึงออกไปเที่ยวกับคชาเพื่อคลายความเสียใจ
บทรักครั้งที่สองทุกอย่างดูเข้ากันเป็นอย่างดี ต่างจากครั้งแรก ชมเพลินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันทำไมเธอถึงมีความสุขกับบทรักที่เขามอบให้เธอทั้งที่เธอก็บอกตัวเองเสมอว่าเขาเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นเท่านั้น
ตอนที่6การมาของใครสองคน เช้านี้เป็นเช้าที่สดใสและมีความสุขสำหรับชมเพลิน เพราะเธอได้นอนกอดกับผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี ถึงแม้ตอนเช้าเธอจะต้องรีบตื่นก่อนทุกคนในบ้านก็ตามเพราะไม่อยากให้ใครมาเห็น “วันนี้เข้าบริษัทแล้วเริ่มเรียนรู้งานเลยนะ ถึงพ่อจะยกหุ้นให้น้องแต่แกเป็นพี่อย่างไรก็ต้องช่วยน้องอยู่ดี” คงศักดิ์ไม่ได้ยกหุ้นในบริษัทให้กับอิศราก็จริง แต่เขาแต่งตั้งชายหนุ่มเป็นผู้จัดการบริษัท มีเงินเดือนเกือบสองแสนบาทและมีหน้าที่ดูแลบริษัทรองจากประธานที่ตอนนี้คงศักดิ์ดำรงตำแหน่งอยู่ “ผมขอช่วยจนน้องเรียนจบนะ เพราะผมคงต้องหาทำกิจการของตัวเองจากที่ดินที่ผมได้บ้าง แต่ก็คงยังช่วยน้องอยู่เพียงแต่ไม่เต็มตัว” คำพูดของอิศราทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกภูมิใจที่ลูกชายของเขาเริ่มโต และอยากจะยืนด้วยขาของตัวเอง “ก็ได้ แต่อย่าทิ้งน้องแล้วกัน ตอนนี้ก็คิดไปก่อนว่าจะทำอะไร คิดได้ค่อยมาปรึกษากันดู” คงศักดิ์อยากรู้ว่าลูกชายของเขาจะใช้ที่ดินที่ได้ทั้งที่เชียงใหม่ เชียงราย ปทุมธานี อยุธยา เพื่อใช้ทำกิจการอะไรบ้าง ชมเพลินนั่งฟังสองคนพ่อลูกคุยกันบนโต๊ะอ
ตอนที่ 7เรือนหอสร้างเสร็จ ตลอดเวลาสามวันที่เมธาวีกับอังกอร์เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ หญิงสาวสร้างความปวดหัวให้กับอิศราและชมเพลินเป็นอย่างมาก ทั้งคู่จะต้องทะเลาะกันก่อนนอนทุกคืนด้วยเรื่องของแม่ลูกคู่นี้ และอิศราจะง้อภรรยาด้วยวิธีเดิมๆ ทุกที จนตอนนี้ชมเพลินเริ่มกลัวตัวเองจะพลาดท่าท้อง เพราะชายหนุ่มเล่นไม่หยุดเลยสักวัน อิศราตัดสินใจเข้าไปคุยกับเมธาวีที่สวนหน้าบ้าน ในวันที่สี่ของการมาอยู่ที่นี่ เพราะพรุ่งนี้ผมดีเอ็นเออาจจะออกแล้ว “เมย์พรุ่งนี้ผลอาจจะออกแล้ว ทั้งคุณทั้งผมต่างก็รู้ดี ว่าความจริงมันเป็นแบบไหน คุณยังจะฝืนอยู่ที่นี่เพื่ออะไร คุณพ่อของผมเขาฟ้องคุณจริง ๆ นะ” หญิงสาวเอื้อมมือมาจับมือของชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามแต่อิศรารีบดึงมือออกทันที เพราะรู้สึกทั้งกลัวและรังเกลียดเพื่อนคนนี้ไปแล้ว “เมย์รักอิศนะ อังกอร์ก็รักอิศเหมือนพ่อ พวกเราจะอยู่กันได้อย่างไรถ้าไม่มีอิศ” “คุณต้องอยู่ให้ได้ เพราะผมต้องมีชีวิตของผม อังกอร์ยังคงเป็นหลานของผมเช่นเดิม อย่าทำให้เรื่องแย่ไปกว่านี้เลย ถ้าคุณถูกฟ้อง ต้องใช้เงินสู้คดี พ่อแ
ตอนที่8ลองใจ เรือนหอตกแต่งเรียบร้อยแล้ว ทั้งสองคนย้ายเข้าไปอยู่พร้อมกับทำบุญบ้านอย่างเป็นทางการ ชมเพลินมองบ้านหลังใหญ่ที่ตอนนี้มันกลายเป็นบ้านของเธอกับอิศราแล้วด้วยความรู้สึกดีใจ เธอกับเขาจดทะเบียนสมรสด้วยกันมาสามเดือนกว่าแล้ว ผ่านเรื่องวุ่นวาย ปวดหัวมาก็หลายเรื่อง ชมเพลินหวังว่าคงไม่มีเรื่องอะไรมาให้เธอต้องปวดหัวอีก “คืนนี้เราต้องฉลองห้องนอนใหม่กันสักหน่อย ผมคงต้องเอาจริงแล้ว สามเดือนกว่าแล้วยังไม่มีทีท่าว่าตัวน้อยจะมาเลย ป่านนี้คนเขาคงว่าผมไม่มีน้ำยาแน่ๆ” อิศราพูดจบก็ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไป เขาจู่โจมบรรเลงบทรักเพื่อเพิ่มสมาชิกให้กับบ้านหลังใหญ่ทันที เช้านี้ชมเพลินต้องทำกับข้าวให้ตัวเองกับสามี แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเพราะปกติเธอก็ทำอยู่แล้ว ตอนที่อยู่บ้านหลังโน้น อิศราเดินลงมาจากชั้นสองของบ้าน พร้อมกับรอยยิ้มเมื่อได้กลิ่นอาหารที่ภรรยาทำ “แค่กลิ่น ผมก็หิวแล้ว ใกล้เสร็จหรือยังครับแม่ครัว” “นั่งรอที่โต๊ะเลยค่ะ อุ่นต้มอีกหน่อยก็พร้อมกินค่ะ” อิศรารักและคิดถึงแม่ของเขามาก เรื่องการทำอาหารก็เป็นส่วนหนึ่ง
ตอนที่9เมื่อเพื่อนไม่อยากเป็นเพื่อน ค่ำคืนที่แสนสับสนของชมเพลินและเป็นค่ำคืนที่แสนเจ็บปวดของอิศรา ชายหนุ่มนอนกอดหญิงสาวที่นอนนิ่งไม่พูดไม่จา เขาไม่คิดเลยว่าที่เขาคิดจะลองใจภรรยาจะทำให้เรื่องราวเลวร้ายไปแบบนี้ เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่เห็นจะมีอาการโกรธหรือไม่พอใจเขาเลย เช้านี้กับข้าวทุกอย่างถูกจัดวางไว้บนโต๊ะอาหารอย่างเรียบร้อย แต่ไร้เงาของชมเพลิน เธอออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้า โดยที่ไม่ได้บอกใครแม้แต่รตีว่าเธอไปไหน “พ่อครับวันนี้ผมขอไม่ไปทำงานนะ ขออยู่บ้านง้อเมียหน่อยแต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าชมเพลินเขาออกไปไหน เขาบอกใครไว้มั่งหรือเปล่า” ชายหนุ่มเดินไปหาบิดาที่บ้านและพูดลอย ๆ เพื่อหวังให้ แม่เลี้ยงของเขาได้ยินและอาจจะบอกเขาว่าภรรยาของเขาไปไหน รตีเข้าใจว่าลูกเขยเธอต้องการอะไร แต่ในเมื่อเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกัน จึงได้แต่เดินเข้าไปในครัว ไม่สนใจขายหนุ่มที่กำลังหันมองตาม “ผู้หญิงถ้าเขาไม่รัก เขาก็จะไม่หึง แล้วถ้าเขาหึงจนถึงจุดอิ่มตัว เขาก็จะไปจากแกแล้วไม่กลับมา” คงศักดิ์ไม่ใช่พ่อประเภทเข้าข้างลูก เขาจึงพูดให
ตอนที่10คุณคือคนสำคัญ เช้าวันนี้รตีชวนลูกสาวออกไปเสริมสวยด้วย ทั้งที่ความจริงปกติแล้ว เธอก็ไปคนเดียวตลอด “ดูปล่อยเนื้อปล่อยตัว ที่คุณคงศักดิ์เขาไม่ให้ลูกไปทำงานแค่ไม่อยากให้ลูกต้องเหนื่อยกับการไปสู่รบกับผู้คนในสังคม เขาไม่ได้จะให้ลูกปล่อยเนื้อปล่อยตัวแบบนี้นะ” รตีมองหน้าลูกสาวที่นั่งรถข้าง ๆ เธอเพื่อไปยังร้านเสริมสวยที่เธอทำประจำ สองคนแม่ลูกใช้เวลาอยู่ในร้านเสริมสวยเกือบทั้งวัน เพราะทางร้านสั่งอาหารมาให้ “คุณแม่เพลินทำจะหมดทั้งตัวแล้วนะคะ กลับกันได้หรือยัง” หญิงสาวเริ่มกังวลว่าจะกลับไปไม่ทันทำกับข้าวมื้อให้สามีของเธอ “แม่ขอทำเล็บอีกครึ่งชั่วโมง รับรองกลับทันแน่นอน” สองคนแม่ลูกเดินออกจากร้าน รตีหันมามองหน้าลูกสาวของเธอ พอได้บำรุงนิดบำรุงหน่อยก็ดูสวยขึ้นเป็นกองเลย “จำคำแม่ไว้นะ การที่เรามีสามีต้องดูแลตัวเองอย่าคิดว่าเขาเลือกเราแล้ว จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ เพราะการที่เราปล่อยให้ตัวเองดูโทรมมันก็เท่ากับว่าเราดูแลตัวเองไม่เป็นแล้วเราจะไปดูแลคนอื่นได้อย่างไรกัน” รตีด้วยความเป็นแม่ เธออบรมสั่งสอนลูกสาวเรื่
ตอนที่11วิวาห์วุ่น นอกจากงานแต่งงานที่ต้องเตรียมกันอย่างเร่งด่วนแล้ว รตีต้องแยกตัวเองไปเฝ้าสามี ส่วนอิศราก็ต้องไปจัดการงานที่บริษัท หน้าที่เป็นแม่งานจึงตกเป็นของวรรษมน น้องสาวที่แสนน่ารักที่เต็มใจและเต็มที่กับการเตรียมงานให้พี่ชาย ทุกเย็นอิศราจะพาเจ้าสาวของเขาออกแจกการ์ดแขกต่าง ๆ โดยเลือกเฉพาะที่ใกล้ชิดและสนิทจริง ๆ เพราะโรงแรมที่เช่าสถานที่ไว้ รองรับแขกได้ไม่เกินสองร้อยคนเท่านั้น “เอ้า! มาไงล่ะเพื่อนได้ข่าวว่ากลับจากอังกฤษมาตั้งนานแล้ว ไม่เห็นมาแวะหากันบ้างเลย” โยธินเพื่อนสนิทที่สุดของอิศราเพราะทั้งคู่เรียนมัธยมด้วยกันและยังตามไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยกันอีก “ยุ่งหลายเรื่องว่ะ จริง ๆ มีเรื่องที่อยากจะคุยกับแกมากมายเลยไอ้โย” อิศราหยุดพูดทันที เมื่อภรรยาของโยธินเดินมาร่วมวงสนทนาด้วย พร้อมกับสาวใช้ที่นำขนมและเครื่องดื่มมาต้อนรับ “เพื่อนพี่โยคนนี้เข็มไม่ได้เจออีกเลยนะคะหลังจากงานแต่งงานของเรา” เข็มเธอเป็นลูกสาวผู้มีบารมีในบ้านเมืองที่พ่อของโยธินจับคลุมถุงชนให้ทันที หลังจากที่เขากลับมาจากอังกฤษ “พอกินเลี้ยงงาน
ตอนที่ 1นาทีของชีวิต อเรนโซมาเฟียหนุ่มลูกครึ่งอิตาลีไทยนั่งรถส่วนตัวจากบริษัทเล็ก ๆ ของครอบครัวที่เปิดสาขาในเมืองไทยจากสนามบินมายังโรงพยาบาลที่ตอนนี้มีคนที่เขารักกำลังจะจากเขาไป ภาพเก่าแห่งวันวานย้อนมาในความทรงจำ ความรักระหว่างมาเฟียหนุ่มกับหญิงสาวกำพร้าก่อตัวขึ้นเมื่อครั้งที่อเรนโซกลับมาดูแลบ้านและสาขาของบริษัทที่เมืองไทยเมื่อสี่ปีที่แล้ว เขาได้พบรักกับเบญญาหญิงสาวกำพร้าที่ทำงานเป็นเลขาในบริษัทนำเข้าอะไหล่รถยนต์ ทั้งคู่อยู่กินกันแบบลับ ๆ จนมีลูกด้วยกันสองคน คือเพชรกับทับทิม พอคิดขึ้นมาถึงลูก ๆ ทั้งสองคน อเรนโซพยายามเงยหน้าเพื่อไม่ให้น้ำตาที่แสนจะอ่อนแอไหลออกมาแต่สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้มัน การมาเมืองไทยครั้งนี้สำหรับอเรนโซมาเฟียที่มีเงินมากมายล้นฟ้ามันคือการมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันทั้งครอบครัวเป็นครั้งสุดท้าย เบญญากำลังจะจากไปด้วยโรคมะเร็งที่เขาเองเพิ่งจะได้รู้ว่าเธอป่วยเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมา เขาทุ่มเงินเพื่อยื้อชีวิตของภรรยาไว้และตั้งใจว่าเขากลับอิตาลีไปครั้งนี้เพื่อไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยและจะกลับมาดูแลภรรยาจนกว่าอาการของเธอจะดีขึ้นแต่สุดท้ายเขากลับต้
ตอนที่ 2คำขอสุดท้าย “เบญผมขอโทษ” คำพูดเดียวที่อเรนโซคิดได้ในเวลานี้ สายตาที่อ่อนแอมองสบตากับภรรยาที่เขาทอดทิ้งให้เธอต้องดูแลตัวเองและลูก ๆ มาโดยลำพังตลอด คนป่วยส่งยิ้มแบบฝืด ๆ ให้กับชายผู้ที่เป็นเจ้าของหัวใจเธอเพียงคนเดียว “คุณไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย เรื่องที่เบญป่วยมันเป็นเรื่องของร่างกายและคุณก็พยายามหาทางรักษาที่ดีที่สุดให้กับเบญแล้ว อย่าทำให้เบญไม่สบายใจที่เห็นคุณเศร้าแบบนี้สิคะ” สองมือซีดลูบหน้าสามีด้วยความเข้มแข็งที่มีเพียงน้อยนิดแต่เบญญาก็เลือกที่จะแสดงมันออกมาเพื่อให้ชายหนุ่มสบายใจขึ้นเพราะสิ่งที่เธอต้องการคือให้สามีเข้มแข็งเพื่อที่เขาจะต้องทำหน้าที่เป็นพ่อและดูแลลูก ๆ ทั้งสองคนต่อไปโดยที่ไม่มีเธอแล้ว “อเรนโซคุณสัญญาได้ไหมว่าถ้าเบญจากไปแล้วคุณจะไม่เอาลูก ๆ ไปอิตาลี เบญรู้ว่าคุณคงลำบากใจแต่คุณเข้าในใช่ไหมว่าที่นั่นไม่ได้ปลอดภัยและลูก ๆ ของเราก็ไม่เหมาะกับที่นั่น รับปากและสัญญากับเบญนะคะ” “ผมไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้วลูก ๆ จะอยู่กับใคร ญาติพี่น้องทั้งของเบญและผมก็ไม่มี” ชายหนุ่มคิดไม่ออกว่าถ้าเขาไม่เอาลูก ๆ ไป