เรือนหอสร้างเสร็จ

ตอนที่ 7

เรือนหอสร้างเสร็จ

         ตลอดเวลาสามวันที่เมธาวีกับอังกอร์เข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ หญิงสาวสร้างความปวดหัวให้กับอิศราและชมเพลินเป็นอย่างมาก

         ทั้งคู่จะต้องทะเลาะกันก่อนนอนทุกคืนด้วยเรื่องของแม่ลูกคู่นี้ และอิศราจะง้อภรรยาด้วยวิธีเดิมๆ ทุกที จนตอนนี้ชมเพลินเริ่มกลัวตัวเองจะพลาดท่าท้อง เพราะชายหนุ่มเล่นไม่หยุดเลยสักวัน

         อิศราตัดสินใจเข้าไปคุยกับเมธาวีที่สวนหน้าบ้าน ในวันที่สี่ของการมาอยู่ที่นี่ เพราะพรุ่งนี้ผมดีเอ็นเออาจจะออกแล้ว

         “เมย์พรุ่งนี้ผลอาจจะออกแล้ว ทั้งคุณทั้งผมต่างก็รู้ดี                      ว่าความจริงมันเป็นแบบไหน คุณยังจะฝืนอยู่ที่นี่เพื่ออะไร คุณพ่อของผมเขาฟ้องคุณจริง ๆ นะ”

         หญิงสาวเอื้อมมือมาจับมือของชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามแต่อิศรารีบดึงมือออกทันที เพราะรู้สึกทั้งกลัวและรังเกลียดเพื่อนคนนี้ไปแล้ว

         “เมย์รักอิศนะ อังกอร์ก็รักอิศเหมือนพ่อ พวกเราจะอยู่กันได้อย่างไรถ้าไม่มีอิศ”

         “คุณต้องอยู่ให้ได้ เพราะผมต้องมีชีวิตของผม อังกอร์ยังคงเป็นหลานของผมเช่นเดิม อย่าทำให้เรื่องแย่ไปกว่านี้เลย ถ้าคุณถูกฟ้อง ต้องใช้เงินสู้คดี พ่อแม่คุณก็จะรู้เรื่องนี้ด้วย ลองคิดดูให้ดี ยังพอมีเวลาเหลือ”

         ชายหนุ่มพูดทุกอย่างที่เขาอยากพูดแล้ว จึงรีบเดินออกมาเพราะไม่อยากให้ชมเพลินเข้าใจเขาผิดอีก ถึงแม้ตอนนี้อิศราจะยังไม่ยอมรับกับตัวเองว่ารักลูกสาวของแม่เลี้ยงเข้าแล้ว แต่เขาก็รู้สึกผิดเวลาทำให้เธอไม่สบายใจ จึงไม่อยากทำ

         เช้าวันต่อมาไม่มีใครเห็นเมธาวีกับอังกอร์แล้ว แม่บ้านบอกว่าทั้งสองคนพากันหิ้วกระเป๋าออกไปตั้งแต่เช้ามืด

         ผลดีเอ็นเอออกมาเร็ว เพราะคงศักดิ์ยอมจ่ายแพงเพื่อเร่งรัด และผลก็ออกมาอย่าที่อิศราบอกไว้ เขาไม่ใช่พ่อของเด็กผู้ชายคนนั้น

         “เชื่อผมหรือยังล่ะ”

         อิศราทำท่ากอดอกภูมิใจ ส่งยิ้มให้กับชมเพลิน ที่กำลังยิ้มด้วยความดีใจและโล่งใจเหมือนกับชายหนุ่ม

         เรือนหอสร้างเสร็จเหลือแต่ตกแต่งภายในให้เรียบร้อย สาเหตุที่อิศราไม่ได้สนใจในการดูการสร้าง เพราะเขาได้คุยและตกลงเรื่องนี้กับเพื่อนที่เป็นเจ้าของบริษัทรับสร้างบ้านไว้เรียบร้อยแล้ว

         “พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปซื้อของเข้าบ้านนะ แต่คงต้องขอเป็นช่วงค่ำ ๆ หน่อย งานที่บริษัทยังเรียนรู้ไปไม่ถึงไหนเลย”

         ชายหนุ่มเดินคุยกับภรรยาระหว่างที่กำลังเดินดูภายในของเรือนหอที่สร้างเสร็จแล้ว

         “คุณอิศ เราย้ายเข้ามาอยู่กันสองคน บ้านใหญ่แบบนี้คงเหงาน่าดูนะคะ”

         หญิงสาวอยากทัดทานตั้งแต่เริ่มสร้างแล้ว ว่ามันดูใหญ่เกินไปแต่เธอไม่กล้ากลัวจะทำให้อีกฝ่ายไม่พอใจที่คิดตรงข้ามกับเขา

         “ใช่มันใหญ่เกินไป สำหรับสองคน เธอก็รีบหาสมาชิกมาเพิ่ม จะได้ไหมเหงา”

         ชายหนุ่มพูดและหันมามองภรรยาด้วยรอยยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ เขาคงคิดว่าชมเพลินคงเข้าใจความหมายแต่เปล่าเลย เธอยังคงเดินไปคิดไป ว่าอิศราหมายถึงอะไรกัน

         ทั้งสองคนเดินขึ้นไปที่ชั้นบนของบ้าน มีถึงสี่ห้องนอน แต่ละห้องก็ไม่ใช่เล็ก ๆ ยิ่งทำให้หญิงสาวยิ่งพยายามคิดว่าสมาชิกที่                ชายหนุ่มให้เขาหามาเพิ่มคืออะไร

         “ห้องนอนเราอยู่ในสุดนะ ส่วนห้องที่อยู่ใกล้บันไดผมตั้งใจจะทำเป็นห้องแต่งตัว เสื้อผ้าผู้หญิงยิ่งมีเยอะอยู่ด้วย ผมไม่ชอบให้ในห้องนอนมีอะไรมากมาย และอีกสองห้องคุณก็รีบจัดสมาชิกเพิ่มมา”

         อิศราเริ่มรู้แล้ว ว่าชมเพลินไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด จึงย้ำอีกหนึ่งรอบ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้หญิงสาวคิดอะไรได้เพิ่มเลย

         ชมเพลินคิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออกเลยตัดสินใจว่าถามตรง ๆ เลยดีกว่า

         “คุณอิศหมายถึงอะไรคะที่ให้หาสมาชิกเพิ่ม เพลินไม่เข้าใจ แล้วเพลินก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปหามาจากไหนด้วย”

         “ผมไม่ได้ให้หา แต่ผมให้เราช่วยกันสร้าง ความจริงแล้วผมก็สร้างอยู่ทุกคืนนะ แต่ไม่รู้จะสำเร็จเมื่อไหร่”

         อิศราพูดจบก็คว้าตัวชมเพลินมาทั้งกอดทั้งหอม เพราะอยู่ในบ้านกันแค่สองคนไม่จำเป็นต้องอายใคร

         “ทะลึ่งใหญ่แล้วคุณอิศ”

         ชมเพลินตีไปที่แขนของอิศราก้มหน้าหลบเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายหอมแก้มได้ถนัด

         “คุณกินยาคุมกำเนิดหรือเปล่า”

         อิศราจับไหล่ทั้งสองข้างของหญิงสาวให้หันหน้ามามองสบตากับเขาอย่างจริงจัง

         “ไม่ได้กินค่ะ ทำไมคะหรือคุณอิศอยากให้เพลินกิน”

         หญิงสาวถามอย่างที่คิดจริง ๆ เพราะเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ายาคุมเขากินกันแบบไหนอย่างไร เลยเข้าใจว่าที่ถูกถามแบบนี้อาจเป็นเพราะคนถามกลัวเธอจะท้อง

         “ดีแล้ว ถ้ากินจะได้ให้เลิก บ้านหลังตั้งใหญ่ เราต้องรีบมีลูกจะได้ไม่เหงา”

         “แต่ถ้าเรามีลูกแล้วครบห้าปี คุณอิศหย่ากับเพลินแล้วลูกล่ะคะ อย่ามีเลยสงสารลูก”

         ชมเพลินเธอคิดอยู่ตลอดเวลาว่าทุกวันนี้ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์สุดท้ายแล้ว ชายหนุ่มก็ต้องหย่ากับเธอเมื่อถึงเวลาตามกำหนด

         อิศราบีบไหล่เล็กแน่นกว่าเดิม มองหน้าถอนหายใจยาว เหมือนกำลังรู้สึกไม่พอใจอะไรบางอย่างในตัวหญิงสาว

         “เธออยากหย่ากับฉันรึ” ชายหนุ่มเน้นเสียง

         “ทุกอย่างอยู่ที่คุณ เพลินเป็นผู้หญิงไม่เคยอยากได้ชื่อว่าเป็นหม้าย หรือมีสามีหลายคนหรอกค่ะ แต่คุณอิศเองนั่นแหละที่เป็นฝ่ายที่จะต้องการอิสระ”

         ชมเพลินพยายามจะแกะมือทั้งสองขางที่บีบไหล่เธอไว้ แต่กลับถูกชายหนุ่มดึงตัวเธอและกดใบหน้าให้แนบลงกับอกเขา ลูบผมเธอเบา ๆ อย่างเอ็นดู

         “ถึงผมจะเป็นผู้ชาย ผมก็ไม่อยากเป็นพ่อหม้าย แล้วก็ไม่อยากได้ชื่อว่ามีหลายเมียเหมือนกัน”

         ชมเพลินได้ยินคำพูดแบบนี้ หญิงสาวอดยิ้มไม่ได้ เธอสวมกอดชายหนุ่มตอบด้วยความรู้สึกที่แสนอุ่นใจ

         ความสุขที่กำลังมี ชมเพลินก็เก็บเกี่ยวมันไว้ในหัวใจให้ได้มากที่สุด แต่เธอก็ไม่เคยลืมตัว ยังคงรู้ตัวเองอยู่เสมอ ว่าเธอเป็นใคร และอาจมีสักวันที่ความสุขแบบนี้จะหายไปจากชีวิต หญิงสาวพยายามไม่ปล่อยหัวใจให้รักสามีจำเป็นของเธอมากเกินไปเพราะกลัวเวลาที่ต้องเสียใจ มันจะเจ็บหนัก