พิศวาสล่ามรัก

พิศวาสล่ามรัก

last updateLast Updated : 2025-02-18
By:   จินต์พิชา  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
35Chapters
25views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Scan code to read on App

เมื่อเขาเกิดอุบัติเหตุ มีนาจึงอาสามาดูแล ความเห็นอกเห็นใจ ความใกล้ชิด และความเสน่หาทำให้สองหัวใจรวมเป็นหนึ่ง แต่ทุกอย่างก็ต้องจบเมื่อคู่หมั่นที่หายไปห้าปีกลับมาพร้อมกับทวงสัญญาการแต่งงาน

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่ 1 ผู้มีพระคุณ

“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะน้าศักดิ์” มีนาหญิงสาววัย 20 ปียกมือไหว้มารดาและสามีใหม่ ก่อนจะเอากระเป๋าและหนังสือไปเก็บบนชั้นสอง จากนั้นเธอก็สวมผ้ากันเปื้อนทับชุดนักศึกษาแล้วเดินออกมาหน้าร้านอาหารตามสั่งที่มารดาเปิดขายมาหลายปี “วันนี้ลูกค้าเยอะไหมคะแม่” “ก็เหมือนทุกวันจ้ะ มีนาหนูมาเหนื่อยๆ ทำไมไม่พักก่อนจะรีบออกมาช่วยทำไมล่ะลูก” “ไม่เป็นไรค่ะแม่ แม่ยืนทั้งวันน่าจะเหนื่อยกว่าเยอะเลย” “จะว่าเหนื่อยมันก็เหนื่อยแต่ก็ยังพอมีเวลาพัก คนไม่ได้แน่นตลอดทั้งวัน” มุกดาและกิตติศักดิ์สามีใหม่เปิดร้านขายอาหารตามสั่ง ถึงแม้ว่าร้านจะเป็นตึกแถวเล็กๆ แต่ลูกค้าก็แวะเวียนมาไม่ขาดสายเพราะในละแวกนี้มีร้านอาหารตามสั่งอยู่เพียงไม่กี่ร้านลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นพนักงานออฟฟิศและนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มีนาเรียนอยู่ บางครั้งจึงมีเพื่อนๆ ของเธอตามมาเป็นลูกค้าที่ร้านด้วย“มีนาเหลือสอบอีกกี่วันล่ะลูก แม่ว่าหนูไปอ่านหนังสือก่อนดีกว่าไหมลูก” มุกดาบอกลูกสาว“ ไม่เป็นไรค่ะ เหลือสอบอีกแค่วิชาเดียวเองค่ะ มีนาอ่านมาล่วงหน้าแล้วค่ะแม่”“งั้นก็ตามใจจ้ะ แล้วครั้งนี้จะปิดเทอมก...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
35 Chapters
ตอนที่ 1 ผู้มีพระคุณ
“สวัสดีค่ะแม่ สวัสดีค่ะน้าศักดิ์” มีนาหญิงสาววัย 20 ปียกมือไหว้มารดาและสามีใหม่ ก่อนจะเอากระเป๋าและหนังสือไปเก็บบนชั้นสอง จากนั้นเธอก็สวมผ้ากันเปื้อนทับชุดนักศึกษาแล้วเดินออกมาหน้าร้านอาหารตามสั่งที่มารดาเปิดขายมาหลายปี “วันนี้ลูกค้าเยอะไหมคะแม่” “ก็เหมือนทุกวันจ้ะ มีนาหนูมาเหนื่อยๆ ทำไมไม่พักก่อนจะรีบออกมาช่วยทำไมล่ะลูก” “ไม่เป็นไรค่ะแม่ แม่ยืนทั้งวันน่าจะเหนื่อยกว่าเยอะเลย” “จะว่าเหนื่อยมันก็เหนื่อยแต่ก็ยังพอมีเวลาพัก คนไม่ได้แน่นตลอดทั้งวัน” มุกดาและกิตติศักดิ์สามีใหม่เปิดร้านขายอาหารตามสั่ง ถึงแม้ว่าร้านจะเป็นตึกแถวเล็กๆ แต่ลูกค้าก็แวะเวียนมาไม่ขาดสายเพราะในละแวกนี้มีร้านอาหารตามสั่งอยู่เพียงไม่กี่ร้านลูกค้าส่วนใหญ่ก็จะเป็นพนักงานออฟฟิศและนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มีนาเรียนอยู่ บางครั้งจึงมีเพื่อนๆ ของเธอตามมาเป็นลูกค้าที่ร้านด้วย“มีนาเหลือสอบอีกกี่วันล่ะลูก แม่ว่าหนูไปอ่านหนังสือก่อนดีกว่าไหมลูก” มุกดาบอกลูกสาว“ ไม่เป็นไรค่ะ เหลือสอบอีกแค่วิชาเดียวเองค่ะ มีนาอ่านมาล่วงหน้าแล้วค่ะแม่”“งั้นก็ตามใจจ้ะ แล้วครั้งนี้จะปิดเทอมก
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 2 เป็นห่วง
ร้านอาหารตามสั่งปิดในเวลาหนึ่งทุ่ม หลังจากช่วยมารดาเก็บร้านเสร็จแล้วมีนาก็ขอตัวไปอาบน้ำ ก่อนที่กิตติศักดิ์ซึ่งออกไปดื่มเหล้ากับเพื่อนจะกลับ เธอรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่ตั้งแต่เขาย้ายเข้ามาอยู่ด้วย เกือบสามเดือนที่ผ่านมามีนาไม่เคยนอนหลับสนิทเพราะรู้สึกระแวงไปหมด เนื่องจากมีอยู่ครั้งหนึ่งกิตติศักดิ์เมาแล้วเดินเข้าในห้องของเธอ แต่พอหญิงสาวโวยวายเขาก็บอกว่าเมาแล้วเข้าห้องผิด มีนาไม่ได้บอกเรื่องนี้กับมารดาเพราะเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่ แต่จากนั้นมากเธอก็ระวังตัวมากขึ้น มีหลายครั้งที่เธอเห็นว่าสามีใหม่ของมารดาชอบแอบมอง แต่ก่อนมีนาชอบใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อกล้ามเวลานอน แต่พอเห็นสายตาของเขาที่จ้องมาแล้วหญิงสาวก็เปลี่ยนเป็นใส่กางเกงขายาวและเสื้อยืดแทน เธอไม่กล้าบอกเรื่องนี้กับมารดา เพราะคิดว่าตัวเองจะเอาตัวรอดจากเขาได้ และหลังจากเรียนจบก็จะขอมารดาออกไปอยู่ตามลำพัง หลังจากอาบน้ำเสร็จมีนาก็มานั่งอยู่หน้าทีวีเพื่อจะคุยกับมารดา “แม่คะ พรุ่งนี้มีนาสอบเสร็จตั้งแต่เที่ยงมีนาขอไปเยี่ยมคุณดลที่โรงพยาบาลได้ไหมคะ” “พี่ชบาไลน์มาบอกแล้วเหรอว่าเ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 3 นานแค่ไหนแล้วนะ
คุณดวงกมลและลูกสาวที่เพิ่งกลับมาจากการทานอาหารกลางวัน อดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นว่าตอนนี้หน้าห้องของลูกชายมีผู้หญิงสวมชุดนักศึกษานั่งรออยู่ แต่พอเดินเข้ามาใกล้หายสงสัย “มีนา” “สวัสดีค่ะคุณดวงกมล คุณฤดี มีนามาเยี่ยมคุณดลค่ะ” “มาเยี่ยมแล้วทำไมไม่เข้าไปในห้องล่ะ มานั่งอยู่ตรงนี้ทำไมแล้วมาถึงนานหรือยัง” “มาถึงได้สักพักแล้วค่ะ มีนาไม่กล้าเข้าไปเยี่ยม” “กลัวอะไร” “มีนาไม่รู้ว่าเหมาะสมไหมที่มีนามาเยี่ยม มีนาเป็นแค่เด็กทุนไม่ได้เป็นญาติก็เลยไม่กล้าเข้าไปค่ะ” “หมอไม่ได้ห้ามเยี่ยมสักหน่อยเข้าไปเถอะ” ดลฤดีชวน หญิงสาวเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยที่ตอนนี้บนเตียงมีผู้ชายร่างสูงนอนอยู่ แขนของเขาเข้าเฝือกยาวตั้งแต่ข้อมือถึงข้อศอก ส่วนจุดอื่นเธอไม่เห็นบาดแผลเพราะเขาห่มผ้าไว้ “คุณฤดีคะ มีนาถามได้ไหมว่าคุณดลเป็นอะไรมากหรือเปล่าคะ” “ไม่เป็นอะไรมากหรอกจ้ะ ก็แค่กระดูกแขนกับกระดูกหน้าแข้งและกระดูกข้อเท้าร้าว แล้วก็มีแผลไฟไหม้ที่หัวไหล่” “ไฟไหม้เหรอคะ มีนานึกว่าคุณดลโดนรถชน” ตอนที่คุยกับพี่ชบาเธอรู้แค
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 4 ครั้งนี้ไม่เจ็บเท่าไหร่
หลังจากนั่งคุยกันพักใหญ่ พยาบาลก็เข้ามาทำแผล นฤดลบอกให้หญิงสาวออกไปรอนอกห้องเพราะกลัวว่าหญิงสาวเห็นแผลของเขาแล้วจะกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้ “มีนาอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณดลไงคะ ถ้าเจ็บก็บีบมือมีนาไว้แน่นๆ นะคะ” หญิงสาวกระซิบ ก่อนจะสอดมือเข้าใต้ผ้าห่ม มือเล็กสอดนิ้วเข้ากับมือใหญ่ บีบเบาๆ อย่างให้กำลังใจ แผลที่หัวไหล่มีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ พยาบาลต้องค่อยๆ ดึงผ้าก็อซอย่างเบาที่สุด แต่ก็ยังมีเลือดไหลซึมออกมาจากรอยแผล “ต้องทำแผลทุกวันไหมคะ” มีนาชวนเธอคุย “ค่ะ ต้องทำแผลและเปลี่ยนผ้าทุกวัน จะเจ็บหน่อยนะคะ เพราะแผลค่อนข้างลึกค่ะ” เธอหันมาตอบทั้งคนถามและบอกคนเจ็บไปพร้อมๆ กัน “นานไหมคะกว่าแผลจะหาย” มีนาถามด้วยความอยากรู้ “ดูจากลักษณะและความลึกแล้วก็ประมาณเดือนกว่าถึงจะหายสนิทค่ะ แต่แผลก็จะตื้นขึ้นทีละนิดนะคะ หลังจากสัปดาห์แรกคุณต้องพยายามยกแขนข้างนี้ขึ้นบ้าง ช่วงแรกอาจจะเจ็บหน่อย” “ทำไมต้องยกล่ะคะ รอให้หายก่อนไม่ได้เหรอคะ” มีนายังคงถามต่อ “ถ้าคนไข้ไม่ใช้แขนหรือขยับหัวไหล่ข้างที่เจ็บเลย หัวไหล่ของคนไข้จะยึดติดได้ค่ะ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 5 กันไว้ดีกว่าแก้
รถคันหรูจอดหน้าร้านอาหารตามสั่ง มีนาที่นั่งคู่มากับคนขับรถด้านหน้า รีบเปิดประตูลงมาก่อน จากนั้นตัวเองก็เปิดประตูทางด้านหลังให้กับดลฤดี ส่วนอีกด้านคนขับรถก็เปิดให้กับคุณดวงกมล“สวัสดีค่ะคุณท่าน คุณฤดี มีนาไปกวนอะไรหรือเปล่าคะถึงได้พามาส่ง” มุกดายกมือไหว้ผู้มีพระคุณทั้งสอง“ไม่ได้กวนหรอกจ้ะน้ามุก”“เชิญคุณท่านกับคุณฤดีด้านในก่อนนะคะ ร้านคับแคบไปหน่อย”“ไม่เป็นไรจ้ะมุกดา ที่ฉันกับลูกสาวมาวันนี้ก็อยากจะมาขออนุญาตพามีนาไปช่วยดูแลลูกชายฉันสักระยะ ไม่รู้จะรบกวนเกินไปหรือเปล่า”“ไม่เลยค่ะ มีนาปิดเทอมหลายเดือนคุณท่านใช้งานได้เต็มที่เลยนะคะ”“แล้วที่ร้านไม่ลำบากใช่ไหม”“ไม่เลยค่ะ ให้มีนาไปอยู่กับคุณท่านช่วงปิดเทอมเลยก็ได้นะคะ”ดวงกมลมองไปในร้านเห็นผู้ชายคนหนึ่งนั่งมองมาทางพวกเขา เธอก็เดาว่าน่าจะเป็นสามีใหม่ของมุกดา เพราะตอนนั่งมาในรถมีนาเล่าให้ฟังบ้างแล้วว่าตอนนี้ที่ร้านมีสามีใหม่ของมารดามาช่วยขายของและมาอาศัยอยู่ด้วย“มีนาล่ะ ว่ายังไง”“ได้ค่ะ มีนาไม่มีปัญหา”“ถ้าอย่างนั้นหนูก็เก็บของรอ พรุ่งนี้เช้าพี่จะให้น้าชัยแวะรับหนูไปที่โรงพยาบาล”“ได้ค่ะ มีนาจะเตรียมตัวรอตั้งแต่เช้านะคะ”“ถ้าอ
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 6 บางอย่างไม่เหมือนเดิม
เช้าวันใหม่มีนาจัดของใช้ที่จำเป็นและเสื้อผ้าสำหรับนอนที่โรงพยาบาลลงกระเป๋าจากนั้นลงก็มานั่งรอที่หน้าร้าน ซึ่งตอนนี้มีลูกค้าขาประจำมานั่งทานตั้งแต่ร้านเปิดในเวลาเจ็ดโมงเช้า “ไปดูแลคุณดลจริงๆ นะมีนา ไม่ใช่ว่าเอาแต่นั่งเล่นโทรศัพท์นะลูก” มุกดาเตือนลูกสาวเพราะเข้าใจดีว่าเด็กวัยรุ่นมักจะติดโทรศัพท์และไม่ค่อยสนใจสิ่งรอบข้าง “แต่ถ้าคุณดลหลับ มีนาก็เล่นได้ใช่ไหมคะ” “จ้ะ แล้วหนูเตรียมของไปค้างที่โรงพยาบาลกี่คืนล่ะลูก” “พี่ฤดีบอกสามคืนค่ะ ถ้าต้องอยู่ต่อค่อยกลับมาเอาเพิ่มค่ะแม่” “จ้ะลูก ถ้าหนูอยากได้อะไรเพิ่มก็โทรมาบอกนะเดี๋ยวแม่จะเอาไปให้ก็ได้” “ค่ะแม่ มีนาไปก่อนนะคะ ตอนเย็นมีนาจะโทรหานะคะแม่” หญิงสาวรีบบอกมารดาเมื่อเห็นรถมาจอดที่หน้าร้าน แต่หญิงสาวยังเดินมาไม่ถึงรถดลฤดีก็เปิดประตูลงมาก่อน “สวัสดีค่ะพี่ฤดี” มีนายกมือไหว้อย่างนอบน้อม “สวัสดีจ้ะมีนา ไปรอบนรถเลยพี่ขอคุยกับแม่หนูสักหน่อย” “ได้ค่ะพี่ฤดี” พอมีนาขึ้นรถเรียบร้อยแล้วดลฤดีก็เดินมาหามุกดาที่กำลังคิดเงินลูกค้าคนหนึ่ง
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 7 ทำความรู้จัก
พอดลฤดีกลับไปแล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ มีนาปอกผลไม้ใส่กล่องพลาสติกแช่ตู้เย็นไว้ จากนั้นก็กลับมานั่งเงียบ สายตามองระหว่างนฤดลกับมือถือสลับกันไปมา “มีนา มาตรงนี้หน่อย” “ค่ะ คุณดลมีอะไรจะใช้มีนาคะ” หญิงสาวรีบลุกมาหาเขาอย่างกระตือรือร้น การได้อยู่กับเขาตามลำพังมันยากกว่าที่เธอคิดไว้มาก เธอทำตัวไม่ถูก กลัวจะทำให้เขารำคาญ ถ้าเขาไม่พอใจแล้วไล่เธอกลับก็คงไม่ดีแน่ๆ “นั่งลงก่อน” “ค่ะ” “พี่ฤดีบอกว่าเธอจะมาดูแลฉันจนกว่าจะเปิดเทอมใช่ไหม” “ค่ะ” “ปกติแล้วปิดเทอมที่ผ่านมาเธอทำอะไรบ้าง” “ก็ช่วยแม่ขายของที่ร้านค่ะ” “มาดูแลฉันแบบนี้แล้วตอนนี้ใครช่วยแม่ล่ะ” “น้าศักดิ์ค่ะ” “ขยายความหน่อยได้ไหม น้าศักดิ์เป็นใครมาจากไหน” แม้จะรู้จากพี่สาวมาบ้างแต่เขาก็อยากฟังจากปากของเจ้าตัวอีกครั้ง “เรื่องมันยาวนะคะ” “เธอก็เห็นว่าฉันมีเวลาว่างทั้งวัน เพราะฉะนั้นอยากเล่าอะไรก็เล่ามาเลย” “คุณดลจะไม่รำคาญใช่ไหม” “ถ้าฉันรำคาญฉันจะบอก โอเคไหม”
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 8 ตัดสินใจ
ผ่านมาหนึ่งสัปดาห์แล้วที่มีนาเข้ามาดูแลนฤดล ตอนนี้เธอสามารถทำแผลให้กับเขาได้โดยไม่ต้องให้พยาบาลคอยสอนแล้ว ถึงแม้จะทำช้าไปบ้างเพราะกลัวว่าเขาเจ็บ แต่นฤดลก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาเห็นถึงความตั้งใจของหญิงสาว “คุณดลค่ะ บ่ายนี้มีนาขอไปเอาของที่บ้านนะคะ” “แล้วเธอไม่อยู่ตอนฉันทำกายภาพเหรอ แล้วฉันจะจับมือใคร” เพราะทุกครั้งที่นักกายภาพบำบัดเข้ามาบริหารร่างกายเขามักจะจับมือเธอไว้เสมอ ทั้งที่ไม่ได้เจ็บอะไรมากแต่นฤดลก็อุ่นใจที่อย่างน้อยก็ยังมีคนคอยให้กำลังใจเขา “จับมือพี่พยาบาลไปก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวขากลับมีนาจะซื้อขนมมาฝาก” “ฉันไม่ใช่เด็กนะ” “แล้วคุณดลอยากกินอะไรล่ะคะ” “อยากกินราดหน้าฝีมือป้าแข ไปเอาที่บ้านให้หน่อยได้ไหม” “ได้ค่ะ คุณดลบอกป้าแขทำไว้รอได้เลยนะคะ เดี๋ยวมีนาไปเอาให้เอง ไม่น่าจะเกินห้าโมงเย็น” “แล้วจะไปยังไง” “นั่งรถเมล์ไปค่ะ” “ฉันว่ามันไม่สะดวกเลย เธอนั่งรถแท็กซี่ไปดีกว่าไหม ถ้านั่งรถเมล์แล้วต้องเดินเข้าซอยไปอีก บ้านฉันไม่ได้อยู่ต้นซอยนะ” “แต่ที่ปากซอยมีวินมอเตอร์ไซค์
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 9 ใจเต้นแรง
มีนากลับมาถึงโรงพยาบาลก็ถึงเวลาอาหารเย็นของนฤดลพอดี หญิงสาวเตรียมราดหน้าใส่จานให้เขาและตัวเองก่อนจะลากโต๊ะคร่อมมาเตียงให้เขา ส่วนตัวเองก็มานั่งทานที่โต๊ะทานข้าว ระหว่างทานนฤดดลก็แอบมองหน้ามีนาไปด้วย เขารู้สึกว่ามีนามีอะไรบางอย่างในใจ แต่ไม่กล้าถามเพราะคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องส่วนตัว หลังจากทานอาหารพยาบาลมาเช็ดตัวและพาเข้าห้องน้ำอย่างเคย เพราะลำพังมีนาคนเดียวคงไม่สามารถพยุงเขาลงจากเตียงใต้ “ผมขอออกไปข้างนอกไปสุดอาการข้างนอกได้ไหมครับ” นฤดลถามพยาบาลหลังจากที่เขาเข้าห้องน้ำเสร็จและยังนั่งอยู่บนรถเข็น “ได้ครับ คุณดลจะไปไหนเดี๋ยวผมพาไปครับ” “ผมไม่อยากขึ้นไปที่สวนบนดาดฟ้า เขาให้ขึ้นไปใช่ไหมครับ” “ขึ้นได้ครับ” “ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมให้มีนาพาไปเอง” “มีนา ว่าไงพาฉันขึ้นไปได้ไหม” “ได้ค่ะ บนนั้นสวยมากเลยค่ะ อากาศก็สดชื่นมากด้วย” “เคยขึ้นไปแล้วเหรอ” “ค่ะ มีนาขึ้นไปหลายครั้งแล้วตอนที่คุณดลให้พี่พยาบาลเช็ดตัว” “มีนา ถ้าไม่ไหวก็โทรลงมาตาพี่ได้นะ” “ค่ะพี่ก้อง”
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
ตอนที่ 10 กลับบ้าน
หลังจากอยู่ที่โรงพยาบาลมาถึงสองเดือน เฝือกที่แขนและที่ขาก็ถูกถอดออกแต่ยังต้องใส่อุปกรณ์พยุงข้อเท้าไว้ พอนฤดลฝึกเดินด้วยไม้เท้าคล่อง หมอก็อนุญาตให้เขากลับบ้านได้ แต่แทนที่เขาจะกลับบ้านชายหนุ่มกลับตรงไปประชุมที่บริษัทก่อน ทำให้มีนาก็ต้องตามไปรอที่บริษัทด้วยเพราะหมอกำชับกับเธอมาว่าต้องคอยระวังไม่ให้ชายหนุ่มลงน้ำหนักที่เท้าซ้าย หญิงสาวจึงตามติดเขาตลอดเพราะกลัวเขาจะเผลอลงน้ำหนัก กว่านฤดลจะประชุมเสร็จมีนาก็นั่งสัปหงกไปแล้วหลายรอบ “มีนา” เสียงทุ้มเรียกคนที่กำลังหลับฝันดีอยู่บนโซฟา “ประชุมเสร็จแล้วเหรอคะ” “เสร็จแล้ว ดูท่าทางเธอจะง่วงมากเลยนะ ฉันบอกให้ไปรอที่บ้านก็ไม่เชื่อ” “ก็มีนามีหน้าที่ดูคุณดลจนกว่าจะหายสนิทนี่คะ แล้วคุณดลจะกลับบ้านเลยไหมหรือไปไหนต่อคะ” “ก็ต้องรีบกลับบ้านสิ ตอนนี้ฉันหิวมากคิดถึงกับข้าวฝีมือป้าแขด้วย” “เดินไหวไหมคะ” เพราะดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่ชินกับไม้เท้าสักเท่าไหร่เธอก็อดเป็นห่วงไม่ได้ แต่พอเสนอให้ใช้รถเข็นนั่งชายหนุ่มก็ไม่ยอม “ไหวสิ แต่อาจช้าหน่อย มีนาเอาไอแพดกับแฟ้มที่วางบนโต๊ะมาด
last updateLast Updated : 2025-02-12
Read more
Scan code to read on App
DMCA.com Protection Status