Thank you for Love บทรัก

Thank you for Love บทรัก

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13
โดย:   กระดาษสีเลือด  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
51บท
3views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

คำโปรยปราย 'น้องสาว' คำนี้เธอเริ่มใช้ตั้งแต่ได้พบเจอกับเขา... ส่วนคำว่า 'พี่ชาย' คือสถานะที่เขา 'ไม่ต้องการ' ใช้กับเธอ น้องแพร: เดี๋ยวนี้...พี่เคนชอบทำ ให้ฉันใจเต้นแรงอยู่เรื่อยเลย พี่เคน: น้องสาวผม ผมหวง ผู้ชายคนไหนก็ห้ามแตะ ห้ามมอง ...และก็ห้ามยุ่งกับเธอเด็ดขาด! และจะหาว่าผม 'ไม่เตือน'

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

Prologue

Prologueเวลา 20.49 น. ณ. ประเทศญี่ปุ่นร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแบบเก่าๆ วิ่งไปตามเส้นทางอย่างไม่คิดชีวิต ห่างไปทางด้านหลังของเด็กหญิงตัวน้อยนั้น มีร่างสูงใหญ่ของชายชุดดำสองสามคนกำลังวิ่งตามหลังเธอมาเช่นกันแต่เด็กน้อยก็ไม่ได้หันกลับไปมองด้านหลังบ่อยนัก เพราะกลัวว่าความเร็วในการวิ่งของเธอจะลดลงตามลำดับ ที่เธอทำตอนนี้คือวิ่งไปในที่คนเยอะๆ หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากใครสักคนที่พึ่งพาได้...แต่พอคิดๆแล้ว ความคิดแรกของเธอท่าจะเวิร์กและดีกว่ามาก สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือวิ่งให้เร็ว และหายเข้าไปในฝูงชนก็แค่นั้น...“อดทนอีกนิดนะแพรพรรณ อีกไม่นานเราก็จะรอดแล้ว” เสียงเล็กบอกกับตัวเอง ก่อนจะตั้งใจวิ่งต่อไป‘แพรพรรณ’ คือชื่อจริงของเธอ และชื่อเต็มๆของเธอก็คือ ‘แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ เธอมีชื่อเล่นว่า ‘แพร’ และตอนนี้เธอก็เป็นเพียงแค่ ‘เด็กหญิง แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ วัยเก้าขวบเพียงเท่านั้นเธอไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเด็กๆหลายคนทั่วไปแต่เธอต้องใช้ชีวิตอย่าง ‘นางทาส’ หลังครัวเรือนในบ้านหลังใหญ่ที่สวยงาม มองผิวเผินคนบ้านนั้นมองดูแล้วใจดี แต่เบื้องหลังผู้คนเหล่านั้นก็เหมือน ‘ปีศาจ’ ดีๆนี่เอง ...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
51
Prologue
Prologueเวลา 20.49 น. ณ. ประเทศญี่ปุ่นร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแบบเก่าๆ วิ่งไปตามเส้นทางอย่างไม่คิดชีวิต ห่างไปทางด้านหลังของเด็กหญิงตัวน้อยนั้น มีร่างสูงใหญ่ของชายชุดดำสองสามคนกำลังวิ่งตามหลังเธอมาเช่นกันแต่เด็กน้อยก็ไม่ได้หันกลับไปมองด้านหลังบ่อยนัก เพราะกลัวว่าความเร็วในการวิ่งของเธอจะลดลงตามลำดับ ที่เธอทำตอนนี้คือวิ่งไปในที่คนเยอะๆ หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากใครสักคนที่พึ่งพาได้...แต่พอคิดๆแล้ว ความคิดแรกของเธอท่าจะเวิร์กและดีกว่ามาก สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือวิ่งให้เร็ว และหายเข้าไปในฝูงชนก็แค่นั้น...“อดทนอีกนิดนะแพรพรรณ อีกไม่นานเราก็จะรอดแล้ว” เสียงเล็กบอกกับตัวเอง ก่อนจะตั้งใจวิ่งต่อไป‘แพรพรรณ’ คือชื่อจริงของเธอ และชื่อเต็มๆของเธอก็คือ ‘แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ เธอมีชื่อเล่นว่า ‘แพร’ และตอนนี้เธอก็เป็นเพียงแค่ ‘เด็กหญิง แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ วัยเก้าขวบเพียงเท่านั้นเธอไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเด็กๆหลายคนทั่วไปแต่เธอต้องใช้ชีวิตอย่าง ‘นางทาส’ หลังครัวเรือนในบ้านหลังใหญ่ที่สวยงาม มองผิวเผินคนบ้านนั้นมองดูแล้วใจดี แต่เบื้องหลังผู้คนเหล่านั้นก็เหมือน ‘ปีศาจ’ ดีๆนี่เอง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 1
EPISODE 01“อาการโดยรวมแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะค่ะ มีแค่รอยฟกช้ำบางส่วนเท่านั้นค่ะ”แพทย์หญิงที่มาตรวจอาการแพรพรรณบอกกับเด็กหนุ่ม ที่แต่งตัวดูดี และเนี้ยบกว่าเด็กวัยรุ่นทั่วไปด้วยรอยยิ้มหวาน เธออดรู้สึกประหม่าเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนี้ไม่ได้ ถึงเธอจะอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เธอก็ยังรู้สึกเขินอายไม่ได้กับบุคลิกเย็นชา แต่แสนสุภาพนั้น ยิ่งได้มองดูใกล้แบบนี้ เธอก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนญี่ปุ่นโดยแท้ อาจเป็นลูกครึ่งที่เธอก็ไม่อาจทราบได้ว่าประเทศอะไร“แล้วเธอจะฟื้นเมื่อไหร่ครับ” เด็กหนุ่มถามแพทย์หญิงเสียงนิ่ง แต่สุภาพตามอายุฟังแล้วไม่ได้กดดันจนน่ากลัว เหมือนที่เขาใช้กับบรรดาลูกน้อง“อันนี้หมอยังระบุแน่ชัดไม่ได้ เพราะคนไข้ใช้ร่างกายหนักเกินความจำเป็นทำให้ร่างกายเกิดความอ่อนเพลีย และต้องการการพักผ่อนอย่างมากค่ะ” แพทย์หญิงบอกด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจถามเรื่องส่วนของเด็กหนุ่มออกไป “เอ่อ ไม่ทราบว่าเธอเป็นอะไรกับคุณหรือค่ะ”“...” ไม่มีคำตอบจากเด็กหนุ่ม แต่แค่เพียงแพทย์หญิงเผลอสบตาคมเข้า พลันก็ต้องรู้สึกขนลุกก่อนจะมีท่าทีลนลาน เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง“เอ่อ คือท
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 2
EPISODE 02“จริงป้า เดี๋ยวพอไอ้ลิ้นจี่กลับมาป้าก็ลองถามมันดูนะ รับรองมันจะเล่าให้ป้าฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยแหละ” ชะอมบอกอย่างมีเลศนัย“อ้าว! แล้วทำไมแกไม่เล่าให้ข้าฟังเลยวะ?” ป้ากล้วยบอกชะอมอย่างกับวัยรุ่นใจร้อน นางอยากจะฟังเรื่องทั้งหมดมันเสียเดี๋ยวนี้เลย แต่ก็ได้รอยยิ้มแหยๆของสาวรุ่นลูกกลับมาก่อนที่จะพูดว่า...“พอดี...ฉันรู้มาแค่นี้จริงๆจ้า ถ้าอยากรู้ลึกต้องถามไอ้ลิ้นจี่กับไอ้ใบตองมัน สองคนนี้มันเก็บความลับไว้เยอะมาก แม้กระทั่งใครเป็นคนตีหมาตายตรงหน้าปากซอยตอนกลางคืนมันยังรู้กันเลย” ประโยคท้ายชะอมบอกกับป้ากล้วยเสียงติดตลก ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้อย่างที่บอกป้าไปหรอก เธอแค่อยากจะเก็บความลับที่เคยให้ไว้กับคุณท่าน ในเมื่อสัญญาแล้ว ก็ต้องเป็นสัญญาสิ แต่ถ้าใครเป็นคนพูดนี่...มันก็อีกเรื่องหนึ่ง จริงมั้ย!“แกนี่ก็นะ มาทำให้ข้าอยากรู้และก็จากไปอย่างนิ่มๆ” หญิงวัยกลางคนส่ายหัวไปมา กับความฉลาดของสาวรุ่นลูกด้วยความเอ็นดู ฉับพลันก็ทำให้คิดถึงเด็กหญิงแพรพรรณขึ้นมาไม่ได้ รายนั้นเป็นเด็กดี ว่านอนสอนง่าย ถึงจะดูใสซื่อแต่ความฉลาดก็มีมากพอตัว แล้วแบบนี้ป้ากล้วยจะไม่รู้สึกรักและเอ็นดูเด็กน้อยได้อย่างไร“แ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 3
EPISODE 03หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาล จนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสองปี!ตอนนี้ฉันก็อายุสิบเอ็ดปีแล้ว ฉันยังอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นและก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับมามี๊ทุกอย่าง โดยมีข้อแม้แค่อย่างเดียวคือ ฉัน ‘ต้องรัก’ พี่เคนให้มากที่สุด พอฉันถามมามี๊ว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ท่านก็จะยิ้มอบอุ่นกลับมาทุกครั้ง แล้วบอกกับฉันเสียงนุ่มว่า ‘เมื่อหนูแพรโตแล้วหนูจะเข้าใจทุกอย่าง’แรกๆฉันก็สงสัยพอเวลาเคลื่อนผ่านไป ฉันก็เริ่มปล่อยวางกับคำถามที่เคยถามมามี๊ ก่อนจะทำหน้าที่ของฉันตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่าน ทุกคนในบ้าน ‘ยามาดะ’ นั่นใจดีกับฉันทุกคนโดยเฉพาะ ‘คุณปู่’ ท่านชอบเอาขนมมาให้ฉันกินทุกครั้งเมื่อเรามีโอกาสไปเยี่ยมท่านที่ต่างจังหวัดอ้อ...เกือบลืมเล่าไป หลังจากที่ฉันตกลงจะเป็น ‘ลูกบุญธรรม’ ของมามี๊และแด๊ดดี้แล้วพวกท่านก็ดำเนินการเอกสารและข้อมูต่างๆเกี่ยวกับตัวฉันอยู่ประมาณเกือบหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเก้าเดือนได้แหละ...อันที่จริงเรื่องคงไม่จบเร็วแบบนี้ แต่มามี๊บอกว่าท่านใช้ ‘อิทธิพล’ ของตระกูลเราเข้าช่วย เรื่องทุกอย่างจึงจบเร็วแล้วไม่เกิดปัญหา แต่ท่านยังบอกอีกว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรเรียนแบบ แต่ที่ท่านทำเพราะต้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 4
EPISODE 04“น่ารัก...แล้วจะรักไหม?” แต่แล้วกลับแปลกไปจากทุกครั้ง พี่เคนกลับตั้งคำถามจากคำพูดของฉันอย่างไม่มีเหตุผล“รักสิค่ะ แพรรักพี่เคนที่สุดในโลกเลย” แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจกับมันมากนัก ในขณะที่บอกประโยคนี้ฉันก็กอดพี่เคนไปด้วยอย่างเคยชิน แต่แล้วพี่เคนก็ทำให้ฉันแปลกใจอีกครั้ง โดยการพูดกับฉันในประโยคต่อมาว่า...“ถ้ารัก...ห้ามทิ้งพี่ไปไหนนะครับ” อะไรของเขากันนะพี่ชายคนนี้นี่ เดี๋ยวนี้หัดเรียกร้องความสนใจเหรอ...ยอมก็ได้ เห็นว่าเป็นพี่เคนของหนูแพรหรอกนะ ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าจะยอมตอบให้ง่ายๆน่ะ“...แพรจะอยู่กับพี่เคนจนกว่าความตายจะแยกเราจากกันเลยค่ะ” บอกเพียงเท่านั้นฉันก็กอดร่างสูงแน่นขึ้นไปอีก“ครับ พี่เชื่อทุกคำที่หนูแพรบอกอยู่แล้ว” ถึงจะแปลกใจหลายครั้ง แต่ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันเลือกที่จะปล่อยผ่านไป และคลายอ้อมกอดเพื่อให้พี่เคนได้เตรียมข้าวกล่องให้เสร็จ แล้วหลังจากนี้ฉันก็จะให้พี่เคนไปส่งฉันที่โรงเรียนหลังจากที่พี่เคนทำข้าวกล่องของฉันและของเขาเสร็จแล้ว พี่เคนก็เดินลงจากรถมาส่งฉัน ที่หน้าโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ที่นี้ถึงจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก แต่ก็มีเด็ก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 5
EPISODE 05“วันนี้มาเรียนคนเดียวเหรอ” ยูโกะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉันถามขึ้นมา ในขณะที่ในมือยังถือหนังสือราวกับเธอกำลังจะสิงเข้าไปในนั้นเสียให้ได้...ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่“อ่อ เปล่าหรอกวันนี้เรารบอกให้พี่เคนมาส่งน่ะ”“จริงหรอ!.” นั้นไงไม่มีพิรุธเลย และดูเหมือนยูโกะจะรู้ว่าเผลอแสดงอาการมากเกินไปจึงกลับ มาก้มหน้าสนใจหนังสือในมือเหมือนเดิม“อืม...แล้วนี่เพื่อนยังไม่มากันอีกหรอ” เพราะฉันไม่อยากให้เพื่อนอายหรอกนะ จึงเปลี่ยนเรื่องในการสนทนานี้น่ะ โดยการถามถึงเพื่อนในกลุ่มอีกสามคน“อา...เห็นไลน์ในกลุ่มบอกว่าจะไปหาของกิน อีกเดี๋ยวก็คงมาแหละ”“ทั้งสามคนเลยเนี่ยนะ?” ฉันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ อย่างน้อยมันต้องมีสองคนที่ไปซื้อของกันจริงๆแต่อีกคน...ไม่แน่ใจเลย“น่าจะนะ...แต่ยูโกะว่าไรอันกับซันญ่าน่าจะไปมากกว่า ส่วนคิตตี้ยูโกะไม่แน่ใจ” ยูโกะบอกออกมาตามตรง“คิดเหมือนกันเลยจ้า...แล้วนี่อ่านอะไรอยู่อ่อ?”“หนังสือประวัติศาสตร์ทั่วไปแหละ” ยูโกะบอกกับฉันมาแค่นั้น ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อแต่ไม่ใช่กับมือของเธอที่เลื่อนกล่องสีสวยสดใสมาให้ฉันก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “แม่ยูโกะทำขนมสูตรใหม่น่ะ ซันไชน์
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 6
EPISODE 06“คิตตี้! ซันญ่า! ไรอัน! ได้อะไรกันมากันบ้างอ่า” ฉันร้องเรียงเพื่อนเสียงดังตามประสาเด็ก เพื่อกลมเกลื่อนเรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้ ...ไม่อยากเห็นเพื่อนเศร้า เดี๋ยวเราเศร้าตาม“เออ! ได้เยอะเลยเอาไว้กินตอนพักเที่ยงดีกว่า” คิตตี้บอกเสียงห้าวมาแต่ไกล ก่อนจะเดินฉับๆมานั่งข้างยูโกะที่ตอนนี้มีรอยยิ้มบ้างแล้ว ถึงแม้จะเป็นยิ้มเศร้าๆก็เถอะ และตามมาด้วยซันญ่าเพื่อนผู้นิ่งเงียบ แต่ฉลาดเป็นกรดที่เดินถือถุงอะไรนักก็ไม่รู้มาวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหยิบกระเป๋าใบใหญ่ที่พับอยู่ออกมา ก่อนจะจัดการแยกออกเป็นสองส่วนของกินส่วนแรกน่าจะซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อ เยอะพอสมควรเอาไว้สำหรับกินกันตอนพักเที่ยง เอ๊ะ! เมื่อกี้ฉันเห็นแวบๆนะมันมีเทียนสีเล็กๆสำหรับเป่าเค้กด้วย ซันญ่าเหมือนจะรู้ความคิดฉันจึงส่งสายบอกมาว่า ‘เงียบไว้’ ฉันเข้าใจดีจึงพยักหน้าสงยิ้มไปให้เธอ โชคดีที่ยูโกะหันไปคุยเรื่องหนังสือที่เธออ่านอยู่กับคิตตี้ เลยไม่ได้ให้ความสนใจกับของบนโต๊ะมากเท่าไหร่และไรอันที่เพิ่งเดินกลับมาตัวเปล่า มีแค่ขวดนมเปรี้ยวติดมือมาสองขวดก็เดินเข้ามาสมทบ ก่อนจะหาที่นั่งก่อนจะนั่งไรอันยังไม่วายส่งขวดนมเปรี้ยวที่ยูโกะชอบไป
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 7
EPISODE 07หลังจากที่ซันญ่าพูดออกมา ก็ไม่มีใครตอบอะไรเธอกลับไปเลย นอกจากความเงียบจนพวกเราสามคนเดินมาถึงโต๊ะที่ไรอันจองไว้ ที่ตอนนี้คิตตี้ได้เข้าไปนั่งแล้วเรียบร้อย ก็เหลือแค่ฉัน ซันญ่า และยูโกะเท่านั้นที่มาสาย“เร็วๆดิ่ หิวแล้ว...”ไรอันเร่งพวกฉันสามคนก่อนจะจัดการหยิบของจากกระเป๋าออกมา และในนั้นมีกล่องข้าวของทุกคนอยู่ในนั้น ไรอันฝากคิตตี้ส่งกล่องข้าวมาให้ฉัน ก่อนจะหันไปส่งกล่องข้าวของซันญ่า ยูโกะ และคิตตี้ ก่อนจะหยิบของตัวเองกล่องสุดท้ายขึ้นมาจากถุงบ้าง“วันนี้เราเอานมมา แล้วของทุกคนมีอะไรบ้าง” ฉันที่เปิดกล่องข้าวแล้ว หันไปถามเพื่อนคนอื่นอย่างต้องการชวนคุย“มีข้าวหน้าหมีน้อย” แต่กลับเป็นยูโกะที่ตอบคำถามฉันเป็นคนแรก“มีสลัดทูน่า กับน้ำผลไม้” นี่คือคำตอบของคิตตี้ที่ในอนาคตเธอน่าจะเข้าวงการแล้วรุ่งนะ“ส่วนของเราข้าวมันไก่” นี่คือเสียงของซันญ่าที่ตอบกลับมา คำตอบของเธอทำให้ให้ฉันอดนึกถึงเมืองไทยไม่ได้...ที่เมืองไทยก็มีข้าวมันไก่เหมือนกัน“...งั้นพวกเรามาแบ่งกันกินเหมือนเดิมนะ” ฉันบอกกับเพื่อนก่อนจะแอบตักข้าวมันไก่ของซันญ่ามาหนึ่งคำ ก่อนจะหันไปตักข้าวหน้าหมีที่มีผักแต่หน้าของยูโกะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 8
EPISODE 08“ยูโกะกลับบ้านดีๆนะ สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่!” พวกเราสี่คนบอกประสานเสียง หลังจากที่พ่อแม่ของยูโกะมารับที่หน้าโรงเรียน และเสียงของพวกเราสี่ก็ทำให้ ผู้ปกครองที่มารับลูกหลาน ต่างพากันมองอย่างสนใจ จะไม่ให้พวกเขาสนใจได้อย่างไรล่ะ เสียงดังออกขนาดนี้ ถึงแม้ฉันจะรู้สึกอายนิดๆก็เถอะและนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเราทำ พวกเราสี่คนทำกันเป็นประจำ แต่เพราะวันนี้เป็นเปิดเทอมวันแรกทุกอย่างก็เลยกลับมาอยู่จุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และพอเดียวทุกคนได้ยินกันประจำก็จะเลิกสนใจกันไปเอง“...เริ่มจากอะไรก่อนดี ไปซื้อเค้กก่อนไหม”เมื่อเห็นยูโกะเดินไปขึ้นรถกับพ่อแม่ของเธอแล้ว พวกเราสี่คนก็หันกันมาชุมนุมกันเป็นวงกลม เพื่อต้องการวางแผนจัดเตรียมงานวันเกิดวันนี้ให้ยูโกะ และคิตตี้ก็เป็นเปิดฉากสนทนานี้ขึ้นมา...“เฮ้ยเดี๋ยวดิ บอกพ่อกับแม่ของยูโกะแล้วเหรอ” ไรอันถามขึ้นมาบ้าง“บอกแล้ว บอกตั้งแต่เมื่อวานแล้ว” ซันญ่าบอกกับกลุ่มเพื่อน ก่อนจะทำหน้าเมื่อย เพื่อนคนนี้อารมณ์แปรปรวนตอนเช้ายังเห็นดีๆอยู่เลย พอตกเย็นเอาแล้วไงหน้าบอกบุญไม่รับก็มา “งั้นแบ่งหน้าที่กันดีกว่านะ” ฉันบอกกับเพื่อนๆ ทำให้ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-09
อ่านเพิ่มเติม
Episode 9
EPISODE 09"บอกยูโกะได้เลยซันไชน์" คิตตี้ที่นั่งเล่นเกมส์ในโทรศัพท์ตอนไหนไม่รู้ บอกกับฉันเป็นเวลาเดียวกัน กับที่คุณแม่ของยูโกะเอาอาหารส่งมาให้ฉัน และนั่นทำให้ฉันต้องค้อมศีรษะขอบคุณท่านไปตามมารยาท ที่ถูกสอนมาเป็นอย่างดี ก่อนจะนำอาหารไปวางไว้บนโต๊ะ เมื่อเสร็จจากการทำหน้าที่นี่แล้วจึงกลับมาดูข้อความอีกครั้งYuko:: ...?ME:: ลงมาที่ห้องรับแขกหน่อยสิYuko:: ทำเหมือนกับซันไชน์มาหายูโกะอย่างนั้นแหละ? ยูโกะพิมพ์กลับมายาวกว่าทุกครั้งและตอบกลับมาเร็วมาก เมื่อเห็นดังนั้นฉันจึงพิมพ์กลับเป็นเชิงให้รีบลงมาME:: เนี่ย! มานั่งรอจนรากงอกแล้วกดส่งเสร็จยูโกะเปิดอ่านนะ แต่ไม่ได้ตอบกลับมาเป็นข้อความเหมือนก่อนหน้านี้ แต่พาร่างบางในชุดนอนกระโปรงวิ่งลงมาจากชั้นบนของบ้านด้วยใบหน้าเหรอหรา ผมเผ้ายุงเหยิงไม่เป็นทรง และชุดนอนของเธอก็ยับนิดๆด้วย และหลังจากที่พวกฉันสี่คนเห็นสภาพของยูโกะ ต่างก็พากันลุกขึ้นจากที่นั่งและร้องเสียงดังออกมาว่า “เซอร์ไพร์!”“สุขสันต์วันเกิดนะยูโกะจัง”ตอนแรกที่ได้ยินสิ่งที่พวกเราพูดยูโกะยังทำหน้างงอยู่ แต่พอเรียบเรียงเรื่องราวได้เท่านั้นแหละ ก็วิ่งเข้ามากอดพวกฉันสามคนด้วยใบหน้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-11
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status