《Full》ตอนพิเศษนายสามีเย็นชากับคุณภรรยาแสนห้าว!เวลา 21.28 น.ตึก! ตึก! ตึก...เกศชมพูในชุดเดรสเกาะอกสีหวานกำลังเดินตามแรงจูงของสามี เท้าเล็กในรองเท้าส้นสูงสามนิ้วก้าวตามคนตัวสูงข้างหน้า ใบหน้าสวยตอนนี้ฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะก่อนหน้านี้คนที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอนั้นได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่ต่างประเทศ เขาเดินออกไปคุยแค่ไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมก่อนจะมาลากเธออกจางานแต่งเพื่อนสนิทในเวลาต่อมา...ใช่! ตอนนี้เธออยู่ในงานแต่งของเพื่อนสนิทอย่าง ‘แพรพรรณ’ สาวน้อยที่มีบุคลิกราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบและคุณหนู ตอนนี้เธอได้สะละโสดเป็นคนที่สองในกลุ่มเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุด โดยเจ้าบ่าวในงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ ‘พี่ชายบุญธรรม’ ของแพรพรรณเกศชมพูเคยแอบคิดเล่นว่าสองคนนี่ต้องมีซัมติงกันอย่างแน่นอน แต่แล้วความคิดเล่นๆนั้นของเธอกลับเป็นความจริงขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่ช่างเรื่องสองคนนั้นก่อน ตอนนี้เธอต้องการคุยกับคุณสามีเธอที่เอาแต่ลากเธออกจากงาน และตั้งแต่ลากเธออกมาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย จนตอนนี้เธอชักหงุดหงิดในความเงียบขรึมของเขาซะแล้วสิ-Kedchompoo’s talk-
《Full》-ตอนพิเศษ-🎉นางร้ายแสนสวยกับผู้ชายหน้าหนวด🎉ภายในงานเลี้ยงแต่งงานของแพรพรรณและยามาดะ เคนนั้นมีเหล่าผู้ใหญ่และคนดังในวงการมากมายได้มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองคน และหนึ่งในนั้นก็ร่วมไปถึงเพื่อนสนิททั้งในและนอกวงการอย่าง 'เจนนิเฟอร์ ฟอกซ์' ด้วยร่างบอบบางแต่สูงเพียวในชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงสดกำลังเดินทอดน่องลงบนรองเท้าส้นสูงมากกว่าสามนิ้วด้วยท่าทางมั่นใจสายตากลมโตสีน้ำตาลกวาดมองไปทั่วงานอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้เธอกำลังใช้สายตามองหาเพื่อนชายหัวใจหญิงอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่เพราะในงานนี้มีผู้คนมากกว่าร้อยชีวิตกำลังเดินขวั่กไขว่ไปมาจนน่าเวียนหัว จึงทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมานิดๆ...แล้วอีกอย่างในงานตอนนี้นั้นก็จัดขึ้นในเวลากลางคืน โดยจัดขึ้นที่โรงแรมในเครือ KM Group โรงแรมที่สามีเพื่อนสนิทของเธอมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย"โอ๊ย! อีนังยอดชายด์อยู่ไหน...บอกว่าให้รออยู่ที่ซุ้มอาหาร มั่วแต่ไปแรดหาผัวคนที่ร้อยอยู่นั่นแหละ!"เจนนิเฟอร์เอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิดและงุนง่านในเวลาเดียวกัน เพราะก่อนหน้านี้สิบนาทีเธอเพิ่งจะเดินทางมาถึงงาน เนื่องจากทำงานเพิ่งเสร็จและอีกอย่างเมื่อเช้าในพิธีหมั้นของเพื่อนส
Prologueเวลา 20.49 น. ณ. ประเทศญี่ปุ่นร่างเล็กในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแบบเก่าๆ วิ่งไปตามเส้นทางอย่างไม่คิดชีวิต ห่างไปทางด้านหลังของเด็กหญิงตัวน้อยนั้น มีร่างสูงใหญ่ของชายชุดดำสองสามคนกำลังวิ่งตามหลังเธอมาเช่นกันแต่เด็กน้อยก็ไม่ได้หันกลับไปมองด้านหลังบ่อยนัก เพราะกลัวว่าความเร็วในการวิ่งของเธอจะลดลงตามลำดับ ที่เธอทำตอนนี้คือวิ่งไปในที่คนเยอะๆ หรือไม่ก็ขอความช่วยเหลือจากใครสักคนที่พึ่งพาได้...แต่พอคิดๆแล้ว ความคิดแรกของเธอท่าจะเวิร์กและดีกว่ามาก สิ่งที่เธอต้องทำตอนนี้ก็คือวิ่งให้เร็ว และหายเข้าไปในฝูงชนก็แค่นั้น...“อดทนอีกนิดนะแพรพรรณ อีกไม่นานเราก็จะรอดแล้ว” เสียงเล็กบอกกับตัวเอง ก่อนจะตั้งใจวิ่งต่อไป‘แพรพรรณ’ คือชื่อจริงของเธอ และชื่อเต็มๆของเธอก็คือ ‘แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ เธอมีชื่อเล่นว่า ‘แพร’ และตอนนี้เธอก็เป็นเพียงแค่ ‘เด็กหญิง แพรพรรณ บุญฐจักษ์’ วัยเก้าขวบเพียงเท่านั้นเธอไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างเด็กๆหลายคนทั่วไปแต่เธอต้องใช้ชีวิตอย่าง ‘นางทาส’ หลังครัวเรือนในบ้านหลังใหญ่ที่สวยงาม มองผิวเผินคนบ้านนั้นมองดูแล้วใจดี แต่เบื้องหลังผู้คนเหล่านั้นก็เหมือน ‘ปีศาจ’ ดีๆนี่เอง
EPISODE 01“อาการโดยรวมแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะค่ะ มีแค่รอยฟกช้ำบางส่วนเท่านั้นค่ะ”แพทย์หญิงที่มาตรวจอาการแพรพรรณบอกกับเด็กหนุ่ม ที่แต่งตัวดูดี และเนี้ยบกว่าเด็กวัยรุ่นทั่วไปด้วยรอยยิ้มหวาน เธออดรู้สึกประหม่าเด็กหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคนนี้ไม่ได้ ถึงเธอจะอายุมากกว่าคนตรงหน้า แต่เธอก็ยังรู้สึกเขินอายไม่ได้กับบุคลิกเย็นชา แต่แสนสุภาพนั้น ยิ่งได้มองดูใกล้แบบนี้ เธอก็รู้ได้ทันทีเลยว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนญี่ปุ่นโดยแท้ อาจเป็นลูกครึ่งที่เธอก็ไม่อาจทราบได้ว่าประเทศอะไร“แล้วเธอจะฟื้นเมื่อไหร่ครับ” เด็กหนุ่มถามแพทย์หญิงเสียงนิ่ง แต่สุภาพตามอายุฟังแล้วไม่ได้กดดันจนน่ากลัว เหมือนที่เขาใช้กับบรรดาลูกน้อง“อันนี้หมอยังระบุแน่ชัดไม่ได้ เพราะคนไข้ใช้ร่างกายหนักเกินความจำเป็นทำให้ร่างกายเกิดความอ่อนเพลีย และต้องการการพักผ่อนอย่างมากค่ะ” แพทย์หญิงบอกด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจถามเรื่องส่วนของเด็กหนุ่มออกไป “เอ่อ ไม่ทราบว่าเธอเป็นอะไรกับคุณหรือค่ะ”“...” ไม่มีคำตอบจากเด็กหนุ่ม แต่แค่เพียงแพทย์หญิงเผลอสบตาคมเข้า พลันก็ต้องรู้สึกขนลุกก่อนจะมีท่าทีลนลาน เหมือนกลัวอะไรบางอย่าง“เอ่อ คือท
EPISODE 02“จริงป้า เดี๋ยวพอไอ้ลิ้นจี่กลับมาป้าก็ลองถามมันดูนะ รับรองมันจะเล่าให้ป้าฟังตั้งแต่ต้นจนจบเลยแหละ” ชะอมบอกอย่างมีเลศนัย“อ้าว! แล้วทำไมแกไม่เล่าให้ข้าฟังเลยวะ?” ป้ากล้วยบอกชะอมอย่างกับวัยรุ่นใจร้อน นางอยากจะฟังเรื่องทั้งหมดมันเสียเดี๋ยวนี้เลย แต่ก็ได้รอยยิ้มแหยๆของสาวรุ่นลูกกลับมาก่อนที่จะพูดว่า...“พอดี...ฉันรู้มาแค่นี้จริงๆจ้า ถ้าอยากรู้ลึกต้องถามไอ้ลิ้นจี่กับไอ้ใบตองมัน สองคนนี้มันเก็บความลับไว้เยอะมาก แม้กระทั่งใครเป็นคนตีหมาตายตรงหน้าปากซอยตอนกลางคืนมันยังรู้กันเลย” ประโยคท้ายชะอมบอกกับป้ากล้วยเสียงติดตลก ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้อย่างที่บอกป้าไปหรอก เธอแค่อยากจะเก็บความลับที่เคยให้ไว้กับคุณท่าน ในเมื่อสัญญาแล้ว ก็ต้องเป็นสัญญาสิ แต่ถ้าใครเป็นคนพูดนี่...มันก็อีกเรื่องหนึ่ง จริงมั้ย!“แกนี่ก็นะ มาทำให้ข้าอยากรู้และก็จากไปอย่างนิ่มๆ” หญิงวัยกลางคนส่ายหัวไปมา กับความฉลาดของสาวรุ่นลูกด้วยความเอ็นดู ฉับพลันก็ทำให้คิดถึงเด็กหญิงแพรพรรณขึ้นมาไม่ได้ รายนั้นเป็นเด็กดี ว่านอนสอนง่าย ถึงจะดูใสซื่อแต่ความฉลาดก็มีมากพอตัว แล้วแบบนี้ป้ากล้วยจะไม่รู้สึกรักและเอ็นดูเด็กน้อยได้อย่างไร“แ
EPISODE 03หลังจากที่ออกมาจากโรงพยาบาล จนมาถึงตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วสองปี!ตอนนี้ฉันก็อายุสิบเอ็ดปีแล้ว ฉันยังอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่นและก็ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับมามี๊ทุกอย่าง โดยมีข้อแม้แค่อย่างเดียวคือ ฉัน ‘ต้องรัก’ พี่เคนให้มากที่สุด พอฉันถามมามี๊ว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ท่านก็จะยิ้มอบอุ่นกลับมาทุกครั้ง แล้วบอกกับฉันเสียงนุ่มว่า ‘เมื่อหนูแพรโตแล้วหนูจะเข้าใจทุกอย่าง’แรกๆฉันก็สงสัยพอเวลาเคลื่อนผ่านไป ฉันก็เริ่มปล่อยวางกับคำถามที่เคยถามมามี๊ ก่อนจะทำหน้าที่ของฉันตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่าน ทุกคนในบ้าน ‘ยามาดะ’ นั่นใจดีกับฉันทุกคนโดยเฉพาะ ‘คุณปู่’ ท่านชอบเอาขนมมาให้ฉันกินทุกครั้งเมื่อเรามีโอกาสไปเยี่ยมท่านที่ต่างจังหวัดอ้อ...เกือบลืมเล่าไป หลังจากที่ฉันตกลงจะเป็น ‘ลูกบุญธรรม’ ของมามี๊และแด๊ดดี้แล้วพวกท่านก็ดำเนินการเอกสารและข้อมูต่างๆเกี่ยวกับตัวฉันอยู่ประมาณเกือบหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเก้าเดือนได้แหละ...อันที่จริงเรื่องคงไม่จบเร็วแบบนี้ แต่มามี๊บอกว่าท่านใช้ ‘อิทธิพล’ ของตระกูลเราเข้าช่วย เรื่องทุกอย่างจึงจบเร็วแล้วไม่เกิดปัญหา แต่ท่านยังบอกอีกว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรเรียนแบบ แต่ที่ท่านทำเพราะต้
EPISODE 04“น่ารัก...แล้วจะรักไหม?” แต่แล้วกลับแปลกไปจากทุกครั้ง พี่เคนกลับตั้งคำถามจากคำพูดของฉันอย่างไม่มีเหตุผล“รักสิค่ะ แพรรักพี่เคนที่สุดในโลกเลย” แต่ฉันก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจกับมันมากนัก ในขณะที่บอกประโยคนี้ฉันก็กอดพี่เคนไปด้วยอย่างเคยชิน แต่แล้วพี่เคนก็ทำให้ฉันแปลกใจอีกครั้ง โดยการพูดกับฉันในประโยคต่อมาว่า...“ถ้ารัก...ห้ามทิ้งพี่ไปไหนนะครับ” อะไรของเขากันนะพี่ชายคนนี้นี่ เดี๋ยวนี้หัดเรียกร้องความสนใจเหรอ...ยอมก็ได้ เห็นว่าเป็นพี่เคนของหนูแพรหรอกนะ ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าจะยอมตอบให้ง่ายๆน่ะ“...แพรจะอยู่กับพี่เคนจนกว่าความตายจะแยกเราจากกันเลยค่ะ” บอกเพียงเท่านั้นฉันก็กอดร่างสูงแน่นขึ้นไปอีก“ครับ พี่เชื่อทุกคำที่หนูแพรบอกอยู่แล้ว” ถึงจะแปลกใจหลายครั้ง แต่ก็เป็นอีกครั้งที่ฉันเลือกที่จะปล่อยผ่านไป และคลายอ้อมกอดเพื่อให้พี่เคนได้เตรียมข้าวกล่องให้เสร็จ แล้วหลังจากนี้ฉันก็จะให้พี่เคนไปส่งฉันที่โรงเรียนหลังจากที่พี่เคนทำข้าวกล่องของฉันและของเขาเสร็จแล้ว พี่เคนก็เดินลงจากรถมาส่งฉัน ที่หน้าโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น ที่นี้ถึงจะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก แต่ก็มีเด็ก
EPISODE 05“วันนี้มาเรียนคนเดียวเหรอ” ยูโกะที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับฉันถามขึ้นมา ในขณะที่ในมือยังถือหนังสือราวกับเธอกำลังจะสิงเข้าไปในนั้นเสียให้ได้...ฉันรู้นะว่าเธอคิดอะไรอยู่“อ่อ เปล่าหรอกวันนี้เรารบอกให้พี่เคนมาส่งน่ะ”“จริงหรอ!.” นั้นไงไม่มีพิรุธเลย และดูเหมือนยูโกะจะรู้ว่าเผลอแสดงอาการมากเกินไปจึงกลับ มาก้มหน้าสนใจหนังสือในมือเหมือนเดิม“อืม...แล้วนี่เพื่อนยังไม่มากันอีกหรอ” เพราะฉันไม่อยากให้เพื่อนอายหรอกนะ จึงเปลี่ยนเรื่องในการสนทนานี้น่ะ โดยการถามถึงเพื่อนในกลุ่มอีกสามคน“อา...เห็นไลน์ในกลุ่มบอกว่าจะไปหาของกิน อีกเดี๋ยวก็คงมาแหละ”“ทั้งสามคนเลยเนี่ยนะ?” ฉันถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ อย่างน้อยมันต้องมีสองคนที่ไปซื้อของกันจริงๆแต่อีกคน...ไม่แน่ใจเลย“น่าจะนะ...แต่ยูโกะว่าไรอันกับซันญ่าน่าจะไปมากกว่า ส่วนคิตตี้ยูโกะไม่แน่ใจ” ยูโกะบอกออกมาตามตรง“คิดเหมือนกันเลยจ้า...แล้วนี่อ่านอะไรอยู่อ่อ?”“หนังสือประวัติศาสตร์ทั่วไปแหละ” ยูโกะบอกกับฉันมาแค่นั้น ก่อนจะหันไปสนใจหนังสือต่อแต่ไม่ใช่กับมือของเธอที่เลื่อนกล่องสีสวยสดใสมาให้ฉันก่อนจะพูดขึ้นมาว่า “แม่ยูโกะทำขนมสูตรใหม่น่ะ ซันไชน์
《Full》-ตอนพิเศษ-🎉นางร้ายแสนสวยกับผู้ชายหน้าหนวด🎉ภายในงานเลี้ยงแต่งงานของแพรพรรณและยามาดะ เคนนั้นมีเหล่าผู้ใหญ่และคนดังในวงการมากมายได้มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองคน และหนึ่งในนั้นก็ร่วมไปถึงเพื่อนสนิททั้งในและนอกวงการอย่าง 'เจนนิเฟอร์ ฟอกซ์' ด้วยร่างบอบบางแต่สูงเพียวในชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงสดกำลังเดินทอดน่องลงบนรองเท้าส้นสูงมากกว่าสามนิ้วด้วยท่าทางมั่นใจสายตากลมโตสีน้ำตาลกวาดมองไปทั่วงานอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้เธอกำลังใช้สายตามองหาเพื่อนชายหัวใจหญิงอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่เพราะในงานนี้มีผู้คนมากกว่าร้อยชีวิตกำลังเดินขวั่กไขว่ไปมาจนน่าเวียนหัว จึงทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมานิดๆ...แล้วอีกอย่างในงานตอนนี้นั้นก็จัดขึ้นในเวลากลางคืน โดยจัดขึ้นที่โรงแรมในเครือ KM Group โรงแรมที่สามีเพื่อนสนิทของเธอมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย"โอ๊ย! อีนังยอดชายด์อยู่ไหน...บอกว่าให้รออยู่ที่ซุ้มอาหาร มั่วแต่ไปแรดหาผัวคนที่ร้อยอยู่นั่นแหละ!"เจนนิเฟอร์เอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิดและงุนง่านในเวลาเดียวกัน เพราะก่อนหน้านี้สิบนาทีเธอเพิ่งจะเดินทางมาถึงงาน เนื่องจากทำงานเพิ่งเสร็จและอีกอย่างเมื่อเช้าในพิธีหมั้นของเพื่อนส
《Full》ตอนพิเศษนายสามีเย็นชากับคุณภรรยาแสนห้าว!เวลา 21.28 น.ตึก! ตึก! ตึก...เกศชมพูในชุดเดรสเกาะอกสีหวานกำลังเดินตามแรงจูงของสามี เท้าเล็กในรองเท้าส้นสูงสามนิ้วก้าวตามคนตัวสูงข้างหน้า ใบหน้าสวยตอนนี้ฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะก่อนหน้านี้คนที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอนั้นได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่ต่างประเทศ เขาเดินออกไปคุยแค่ไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมก่อนจะมาลากเธออกจางานแต่งเพื่อนสนิทในเวลาต่อมา...ใช่! ตอนนี้เธออยู่ในงานแต่งของเพื่อนสนิทอย่าง ‘แพรพรรณ’ สาวน้อยที่มีบุคลิกราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบและคุณหนู ตอนนี้เธอได้สะละโสดเป็นคนที่สองในกลุ่มเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุด โดยเจ้าบ่าวในงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ ‘พี่ชายบุญธรรม’ ของแพรพรรณเกศชมพูเคยแอบคิดเล่นว่าสองคนนี่ต้องมีซัมติงกันอย่างแน่นอน แต่แล้วความคิดเล่นๆนั้นของเธอกลับเป็นความจริงขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่ช่างเรื่องสองคนนั้นก่อน ตอนนี้เธอต้องการคุยกับคุณสามีเธอที่เอาแต่ลากเธออกจากงาน และตั้งแต่ลากเธออกมาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย จนตอนนี้เธอชักหงุดหงิดในความเงียบขรึมของเขาซะแล้วสิ-Kedchompoo’s talk-
《Full》Special 3❤ KEN × PAEPUN ❤-Ken's talk-จุ๊บ!"อื้อ~" เสียงของคนตัวเล็กในอ้อมกอดร้องออกมาด้วยความขัดใจ เมื่อผมแกล้งจุ๊บริมฝีปากบางเล่น ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆแล้ว เพราะเมื่อคืนกว่าผมและคนในอ้อมกอดจะได้นอนก็ล่วงเลยมาเกือบเช้า...ก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ เมียผมออกจะน่ากินขนาดนี้ ให้กินทั้งวันก็ยังไหวเลย เมื่อคิดได้แบบนั้นผมจึงก้มลงไปหอมแก้มเนียนเพื่อก่อกวนเวลานอนของเล่นอีกครั้งเฮ้อ! ยิ่งอยู่ใกล้ร่างบางผมรู้สึกว่าผมก็ยิ่งหลงเธอ เมื่อก่อนจำได้ว่าไม่ได้เป็นถึงขนาดนี้นะ แต่พอได้แต่งงานอยู่ด้วยกันแค่นั้นแหละ...รู้เรื่องเลยครับ!อาการคนติดเมียขาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว เป็นยังไงเมื่อก่อนไม่เคยสนใจ ออกจะคิดว่ามันความโอเวอร์ ไม่มีใครเป็นอะไรขนาดนั้นหรอกแต่พอผมได้สัมผัสมัน...อื้ม! ไม่มีคำว่า 'โอเวอร์' ไปสำหรับคนรักเมียหลงเมีย พูดไปอาจะยังไม่ค่อยเข้าถึงความรู้สึกที่ผมสื่อออกมา...งั้นผมจะบอกอาการของผมว่ามันหนักขั้นไหน ที่จริงผมว่ามันก็ไม่ค่อยหนักมากเท่าไหร่ นั้นคือความคิดในตอนแรก...วันหนึ่งผมต้องได้เห็นหน้าเมียไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ต้องได้กอด ได้หอมและได้จูบเธอทุกครั้งที่ออกจากบ้าน พอตกเย็น
《Full》Special 2❤ KEN × PAEPUN ❤หลังจากที่ฉันแต่งงานกับพี่เคนตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วหลายเดือน พี่เคนดีกับฉันมาก เขาดูแลใส่ใจฉันดีทุกอย่าง ถึงแม้บางวันเขาจะต้องออกไปทำงาน แต่พอเขากลับมาบ้านทุกครั้ง ก็จะเห็นฉันทำอาหารไว้รอเขา...ซึ่งหลังจากที่ฉันแต่งงานฉันก็เริ่มเรียนทำอาหารแบบจริงจัง ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมามันก็โอเคนะ ถึงรสชาติจะได้อร่อยเหมือนร้านอาหารดังๆ แต่มันก็ทานได้แล้วไม่เป็นอะไร แฮร่ๆตอนนี้ฉันมาพักผ่อนที่ประเทศบ้านเกิดพี่เคน พูดง่ายๆก็คือตอนนี้ฉันอยู่ที่ญี่ปุ่น เพราะอยากมีเวลาอยู่กับพี่เคนบ้างเพราะตอนนี้ฉันก็ยังมีอาชีพเป็นนักแสดงเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันไม่ค่อยรับงานละครแล้ว รับแต่พวกโฆษณาเหตุผลที่ฉันไม่ได้รับงานละครนั้น ก็ไม่ใช่อะไรหรอก...พี่เคนเขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ ก็อยากรู้ๆกันว่าเขานั้นไม่อยากให้ฉันเป็นนักแสดงแต่แต่แรกอยู่แล้ว ...แต่เป็นฉันเองที่ดื้อดึงอยากจะเป็นให้ได้"...วันนี้คุณจะทำอาหารไทยหรือค่ะ?" เสียงคนในชุดเมดที่กำลังช่วยฉันหั่นผักอยู่เอ่ยขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เราจะคุยและถามเกี่ยวกับอาหาร"ใช่! เมื่อวานพี่เคนบอกว่าอยากกินอาหารไทย แล้วอีก
Special 1❤ KEN × PAEPUN ❤เวลา 19.46 น.ณ. โรงแรม KM Groupกึก! เสียงรองเท้าหนังมันปราบกระทบพื้นคอนกรีดจนเกิดเสียง ร่างสูงในชุดสูทสากลยืนข้างรถหรูราคาแพง ก่อนจะหันกลับไปเรียกหาคนในรถที่นั่งเคียงข้างกันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง"หนูอีฟ..."'อำพล' มองไปข้างในรถหรูนั้น นัยน์ตาคมไหววูบทุกครั้งที่มองใบหน้าหวานของคนที่อยู่ในรถ ยิ่งมองผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้สึกว่าเธอก็ยิ่งสวย สวยไปหมด...ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา รูปร่างหรือแม้แต่จิตใจของเธอ"...คะ?" เสียงหวานของ 'อันนา' ขานรับอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ว่าเขาเรียกเธอทำไมก่อนที่ในเวลาต่อมา เธอจะก้าวลงจากรถโดยมีมือเรียวของเขาช่วยจับเอาไว้"ไปกันเถอะ ป่านนี้คู่บ่าวสาวคงมารอต้อนรับแล้ว" อำพลพูดหลังจากปิดประตูรถ และหลังจากนั้นเขาก็จับมือเรียวเล็กของคนข้างกายมาคล้องแขน ก่อนทั้งสองจะพากันเดินเข้าไปในงานหลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดออกมายังชั้นห้องบอลลูนขนาดใหญ่ ที่ตอนนี้มีผู้คนต่างเดินไปมากันอย่างครึกครื้น ทุกคนต่างแต่งกายด้วยความสุภาพและเป็นทางการกันหมดผู้หญิงต่างแต่งชุดราตรีหรือไม่ก็ชุดเดรสสีหวานกันเสียส่วนใหญ่ ส่วนชุดของผู้ชายนั้นเป็นชุดสูทสากลแทบทุกคนตึก! ตึก! ตึก..
Episode 81 End.หลังจากที่ฉันฟังคำพูดนั้นที่หลุดออกมาจากปากพี่เคนนั้น ฉันก็ได้แต่ยืนขมวดคิ้วด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย ฉันเข้าใจในสิ่งที่เขาเอ่ยออกมานะ แต่ฉันกลับไปกล้าคิดไปเองนะสิ!"พี่เคนหมายความไงค่ะ?" ฉันถามเข้าออกไปตรงๆ ก่อนจะสบตากับเขาเพื่อรอคำตอบ แต่หลังจากที่ฉันถามเขาออกไปไม่นาน ฉันก็ต้องชะงักและตกใจเมื่อเห็นกระทำของเขาที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน"...แต่งงานกับพี่นะหนูแพร"พี่เคนเอ่ยในพูดประโยคนี้ หลังจากคุกเข่าขอฉันแต่งงาน และการกระทำเขาในตอนนี้นั้นก็ทำเอาสาวๆและใครหลายคนแอบกรีดและคุยกันเสียงกับภาพตรงที่เขาแสดงออกมา ก่อนที่ฉันจะหันไปมองทางด้านหลังจากได้ยินเสียงบทสนนาที่ดังมาแว่วๆ"เอ้ย! ฉันว่าผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...""อ้าวแกกกก! จะไม่คุ้นได้ไงก็เนี่ยมันพี่ชายบุญธรรมของแพรพรรณเลยนะ!""...เฮ้ย! ถ้าคนนี้พี่ชายบุญธรรมแพรพรรณแล้วผู้หญิงคนนี้ใครล่ะ แต่ท่าทางคุ้นๆเหมือนแพรพรรณนางเอกดังเลย ใช่ป่ะแก..."เสียงผู้คนยังดังไม่หยุด จนฉันต้องละสายตาจากคนพวกนั้นและหันมาโฟกัสที่คนร่างสูงตรงหน้าที่กำลังนั่งคุกเข่ามองมายังฉัน"..." ฉันมองสบตากับพี่เคนผ่านแว่นตาดำนิ่งๆ ในใจ
EPISODE 80"พวกเธอ...*เราจะหมั้นแล้วนะ"พรวด!!!ชายด์ที่กำลังนั่งจิบน้ำเปล่าล้างปากอยู่นั้น ก็เผลอสำลักน้ำออกมาทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองลูกพีชที่ทำหน้าเบื่อหน่ายแต่ก็ดึงทิชชูส่งไปให้เพื่อนอย่างเป็นห่วง"อะไรนะ! นี่นายจะหมั้นแล้วเหรอเมื่อไหร่ ทำไมพวกฉันไม่เห็นรู้เลยล่ะ?" เจนนี่ที่ได้ยินก็ถึงกับโวยวายขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะพยายามระงับอารมณ์เมื่อเหลือบไปเห็นลูกค้าในร้านและพนักงานต่างมองมาทร่โต๊ะพวกเราด้วยสายตาตำหนิ แต่เจนนี่กลับไม่สนใจ และหันไปให้ความสนใจกับลูกพีชอีกครั้ง"เออนั้นดิ! ไหนครั้งนั้นบอกว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้นไง ผู้ใหญ่แค่จับคลุมถุงชนเฉยๆไม่ใช่?" พิงค์ที่นั่งเอนหลังกับเกาอี้อยู่เอ่ยถามเสียงเรียบ สายตากลมโตนิ่งเรียบเหมือนคำพูดตอนนี้พวกเราสี่คนหันไปมองลูกพีชเป็นตาเดียว รอคอยคำตอบจากอีกฝ่าย หรือคำอธิบายจากเขาอีกครั้ง"...อือ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว พิงค์น่าจะเข้าใจเรามากที่สุดนะ""ยังไงอ่ะ?" เจนนี่ร้องถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับมองหน้าลูกพีชกับพิงค์สลับกันไปมา"โอ๊ยยย! นังชะนีปากแดงที่พีทมันหมายถึง คือมันกำลังจะบอกว่า ตอนนี้มันกำลังมีความรักกับคู่หมั้นที่เมื่อก่อนไม
EPISODE 79 (NC18++)"พะ พี่เคนคะ...มันสกปรกนะ! อย่าเลยค่ะ!"เสียงหวานที่นอนใต้ร่างผมพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร ผมแกล้งทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่เธอร้องขอ และเลือกที่จะทำตามใจตัวเองมากกว่าผมจัดการปลุกอารมณ์รักและอารมณ์มืดของน้องจนสำเร็จ และตอนนี้เธอก็เอาแต่ร้องเรียกหาผมไม่หยุด จนผมรู้สึกอดที่จะพอใจไม่ได้...เพราะผมตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมก้มลงไปดูดดึงอกอวบที่ตั้งเด่นอยู่ต้องหน้าด้วยความกระหาย ก่อนจะค่อยจับเรียวขาแยกออกจากกันช้าๆและใช้ท่อนเอ็นที่เริ่มแข็งตัวค่อยสัมผัสถูไถไปมาตรงเนื้ออวบนูน...โดยเฉพาะตรงกลีบร่องที่ยังมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาตลอดเวลาที่ผมสัมผัสจุดนั้นของเธอ"อื้อ! พี่เคนคะ...แพร พะ แพรไม่ไหว อ่าห์ ละ แล้วคะ อ่าห์ อื้อ!" เสียงหวานร้องเรียกหาผมอีกครั้งในตอนที่ผมใช้ท่อนเอ็นสัมผัสไปตามกลีบร่องในจังหวะเนิบช้า พร้อมกับใช้นิ้วโป้งกดคลึงส่วนอ่อนไหวนั้นให้น้องได้ทรมานเล่น"พะ พี่เคน...แพร แพรไม่ไหวแล้ว ได้โปรด!!!" ผมก้มลงไปดอมดมซอกคอขาว ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนตัวเองเกยคางไว้บนไหล่ของผมแล้วใช้ฟันกัดหัวไหล่เบาๆ"ซี้ดดด! หนูแพรต้องการอะไรครับ...บอกพี่ได้ไหม หื้ม...
Episode 78 NC18+++"...พี่เคนรักหนูแพรนะครับ แล้วจะรักแบบนี้ตลอดไป""อื้อ!" หลังจากบอกกับคนตัวเล็กเธอก็ส่งเสียงครางเมื่อผมเลื่อนริมฝีปากลงไปประกบจูบกับเธออีกครั้ง และเสียงของเธอผมจะถือเป็นเสียงการตอบรับความรักของผมที่ต่อเธอแล้วกัน ถึงน้องจะไม่เคยบอกรักผมกลับมาเลยสักครั้ง เพราะตั้งแต่สารภาพรักน้องออกไป น้องก็ไม่เคยพูดคำว่ารักให้ผมได้ยินอีกเลยจนตอนนี้ผมแอบเริ่มรู้สึกหวั่นใจแล้วสิว่าตกลงแล้ว...น้องรักผมแบบที่ผมรักน้องหรือเปล่า?แต่ก็ไม่เป็นไร...เพราะแค่ผมรักน้องแค่นี้มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว ผมจะรอวันที่น้องเต็มใจบอกรักผม จะไม่บังคับฝืนใจเธอ เหมือนอย่างที่กำลังจะทำตอนนี้เพราะแค่นี้...เธอก็ช้ำไปทั้งตัวแล้ว หากผมยังดื้อดึงบังคับเอา ‘ความรัก’ จากน้องอีกผมคงจะถูกน้องเกลียดจนไม่ให้อภัยแน่...ผมก้มลงไปดูดริมฝีปากจิ้มลิ้มของคนใต้ล่าง หลังจากจัดการเสื้อผ้าทั้งของผมและของน้องออกไปจนหมด ตอนนี้ก็เท่ากับว่า ผมกับน้องกำลังเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ไม่มีสิ่งใดขว้างกัน นอกจากอากาศภายในห้อง...ผมจูบน้องอย่างกระหาย และยิ่งผมจูบ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลงมัวเมาไปกับความไร้เดียงสาของคนตัวเล็ก และตอนนี้