ครั้งแรกที่ได้ดูหนังสด

“ตรงนี้เย็นสบายดีจัง”

ซูเหยียน สตรีวัยสิบแปดปี ใบหน้ารูปแตง ดวงตากลมโต ริมฝีปากอวบอิ่ม เรือนร่างทั้งหน้าอกและสะโพกล้วนโค้งนูนยั่วยวนชวนให้หลงใหล นางหาที่ริมสระน้ำแล้วหย่อนตัวลงนั่งพักผ่อน

         ซูเหยียนเป็นสตรีที่ฮ่องเต้ทรงเพิกเฉยไม่สนพระทัย นางเข้าวังมาตั้งแต่อายุยังน้อย สิบสี่ขวบปีตระกูลซูส่งนางเข้าวังหลวงเพื่อให้รออภิเษกและแต่งตั้งเป็นฮองเฮา แต่เข้าวังได้ไม่ถึงหนึ่งเดือน ฮ่องเต้ก็เกิดไม่พอพระทัยสกุลซู คนในตระกูลของนางที่รับราชการถูกลดขั้นและไปทำงานต่างเมือง ส่งผลให้คนอื่นๆ ในครอบครัวต้องย้ายตามจนไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ในเมืองหลวง

         ส่วนตัวนางนั้นถูกส่งมาอยู่แปลงผักในเขตพระราชฐาน ขนาดตำหนักเย็นยังไม่ได้อยู่ ที่ตำหนักเย็นนั่นฮ่องเต้ให้เฉพาะสตรีที่เคยปรนนิบัติแล้วอยู่เท่านั้น นางจึงกลายเป็นสตรีตำแหน่งต่ำต้อยต้องมาคอยปลูกผัก ผักเหล่านี้ปลูกจากเมล็ดพันธุ์ที่เป็นของบรรณาการจากต่างแคว้น เมื่อได้ผลผลิตออกมาก็ถูกส่งให้ฮ่องเต้และบรรดาเชื้อพระวงศ์รวมถึงเหล่านางสนมขั้นสูงในวัง

         แต่ด้วยความดื้อรั้นของซูเหยียน ผักทั้งหมดที่เพาะปลูกได้นั้นมีหรือจะถูกส่งเข้าครัวหลวงทั้งหมด แน่นอนว่านางต้องเก็บไว้กินเองส่วนหนึ่ง และแบ่งให้ผู้ที่สนิทสนมอีกส่วนหนึ่ง

         แม้ไม่ใช่จำนวนน้อย แต่ก็ไม่ได้มากจนทำให้ผู้ตรวจรับเกิดความสงสัย

         เวลาหลักของซูเหยียนนอกจากปลูกผัก หัดทำอาหารแล้ว นางยังฝึกวิทยายุทธ์วิชาที่เคยร่ำเรียนมาตั้งแต่เด็ก แม้จะไม่ได้เก่งฉกาจเท่ากับคนที่มีอาวุธครบครัน แต่ก็ทำให้นางมีแรงและพลังเยอะกว่าสตรีหรือบุรุษทั่วไป สามารถปกป้องตนเองให้ปลอดภัยได้

         “แม่นางซู” เข่อถิง บุรุษวัยละอ่อนคนหนึ่งเดินมาหานางด้วยท่าทางคล่องแคล่ว

“เจ้าต้องส่งมะเขือเทศสองตะกร้าภายในวันพรุ่งนี้นะ ฝ่าบาทจะแต่งตั้งกุ้ยเฟย ในครัวจึงจะทำอาหารถวาย”

         เข่อถิงช่วยงานในครัวหลวงมาได้สองปีแล้ว เขาจึงคุ้นเคยกับซูเหยียนเป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่รู้ประวัติของซูเหยียน ไม่รู้ว่านางเข้าวังมาทำงานด้วยวิธีใด

“ได้สิ” ซูเหยียนตอบรับ ตั้งแต่นางอยู่ที่นี่ เวลาฮ่องเต้รับนางสนมแต่ละครั้ง ก็จะเอาใจโดยให้ครัวหลวงปรุงอาหารที่ใช้วัตถุดิบชั้นยอดภายในวัง พืชผักแปลกๆ ที่หาซื้อไม่ได้ตามตลาดจึงเป็นวัตถุดิบแรกที่ถูกเลือกใช้

เช้าวันรุ่งขึ้น ซูเหยียนจึงรีบเก็บมะเขือเทศจนเต็มสองตะกร้า เก็บเสร็จนางก็วิ่งซอกแซกตามทางเดินด้วยความคล่องแคล่วเพื่อนำมะเขือเทศนั้นไปส่งยังฝ่ายเก็บเสบียงของครัวหลวงที่อยู่ไม่ไกลจากสวนผักมากนัก

ส่งผักเสร็จแล้ว ซูเหยียนจึงถือโอกาสแอบออกนอกวังทางด้านหลังฝั่งป่าไผ่ ประตูวังทางด้านนี้การคุ้มกันของทหารไม่แน่นหนา เพราะว่าด้านในบริเวณป่าไผ่แทบไม่มีผู้ใดเดินผ่าน ส่วนด้านนอกนั้นออกไปก็จะเป็นคูน้ำ ข้ามคูน้ำได้ถึงจะเป็นชุมชนเล็กๆ ที่ผู้คนยากไร้อาศัยอยู่

นางเดินผ่านป่าไผ่ไปจนถึงศาลาหลังน้อย ศาลาหลังนี้บางครั้งซูเหยียนก็มานั่งเล่นนอนเล่นบ้าง บางครั้งก็เอาของกินมาแอบกินไม่ให้ผู้ใดเห็น

ขณะที่ซูเหยียนกำลังจะผ่านศาลา ก็ได้ยินเสียงครวญครางของสตรี นางจึงเข้าไปแอบมองด้วยความสนใจ

เห็นสตรีเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ด้านบนถูกดึงลงมาจนเห็นหน้าอกอวบอิ่มทั้งสองเต้า ด้านล่างนั้นก็ถูกแหวกออกจนมองเห็นแก่นกายของบุรุษที่ยืนอยู่ด้านหลังกำลังผลุบเข้าผลุบออกช่องรักฉ่ำหวาน

เสียงกระทบกันของเนื้อหนังกระทบโสตประสาท เป็นเสียงที่ทำให้คนฟังต้องหยุดฝีเท้ากันแทบทุกคน

ซูเหยียนยืนจ้องภาพที่เห็นอย่างลืมตัว นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้ดูหนังสด ปกติเวลาแอบออกนอกวังหลวงก็มักจะได้ยินพวกสตรีน้อยแอบกระซิบกระซาบถึงเรื่องนี้กันบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกสนใจใคร่รู้แต่อย่างใด คิดไม่ถึงว่าของจริงจะกระตุ้นอารมณ์ได้เช่นนี้

หากข้าแต่งงานก็ต้องทำอย่างนี้เหมือนกันสินะ ซูเหยียนจดจำภาพกลีบดอกไม้ที่ดูอ่อนนุ่มดูดกลืนแก่นกายใหญ่ ยิ่งท่อนใหญ่เข้าออกเร็วและแรงขึ้น สตรีก็ยิ่งร้องครางเสียงหลง

เสียงนางช่างฟังดูมีความสุขและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน

แต่เหมือนว่ามีความสุขมากกว่านะ

มิน่าล่ะ ฮ่องเต้เจ้าสำราญนั่นถึงรับสนมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ คงชอบกลิ่นใหม่ ถึงได้เปลี่ยนไปเรื่อย

คิดถึงฮ่องเต้ที่ไม่เคยได้เห็นหน้า แม้ว่าซูเหยียนจะได้ชื่อว่าเป็นสตรีของเขา แต่นางก็ไม่สนใจอะไรแล้ว เวลานี้หากพบบุรุษที่ถูกใจ นางก็กล้าที่จะหนีออกนอกวังแล้วพาบุรุษคนดังกล่าวหนีไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว

คิดว่าแม้นางหนีออกไปแต่งงานมีลูก ฮ่องเต้ก็คงไม่รู้ว่าสตรีที่ปลูกผักหลังวังหายตัวไป

แค่คนปลูกผัก หายไปก็หามาใหม่ ไม่ใช่เรื่องที่ต้องเอามาใส่ใจ

         ส่วนที่นางเป็นสตรีของฮ่องเต้ เฮอะ สตรีคนเดียว หน้าตาก็ไม่เคยเห็น แค่เลือกวันหนี วันที่เขารับสนมเข้าวังนั่นแหละ ของใหม่สดอร่อย เขาก็ย่อมต้องขลุกอยู่กับสนมทั้งวันอยู่แล้ว ไหนเลยจะมีเวลาสนใจผู้หญิงเช่นนาง

         ซูเหยียนคิดในใจไปเรื่อยเปื่อย นางหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงของบุรุษผู้ที่กำลังขยับบั้นเอวต่อเนื่อง

         “กุ้ยเฟยยังคงตอบสนองดีเหมือนเดิมเลยพะย่ะค่ะ หากเปรียบกับรสชาติอาหารก็เป็นรสชาติเผ็ดจัดจ้าน ทำให้คนกินติดใจจนอยากกินซ้ำๆ”

         “อื้ม เจ้านี่ก็ยังปากหวานเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน” สตรีนางนั้นตอบก่อนครางออกมา

         กุ้ยเฟย เอ๊ะ ในวังนี้มีกุ้ยเฟยตำแหน่งเดียวไม่ใช่หรือ ตอนนี้ฮ่องเต้ยังไม่แต่งตั้งฮองเฮากับหวงกุ้ยเฟย ส่วนกุ้ยเฟยนั้นก็จะแต่งตั้งในวันนี้ หืม หากนางคือกุ้ยเฟย แสดงว่าฮ่องเต้ก็ถูกสวมหมวกเขียวสินะ

         ไม่ได้ๆ เรื่องนี้ข้าจะไม่ยุ่ง

         ซูเหยียนเริ่มหายใจติดขัดเมื่อรู้ข่าวคาวในวังหลวง แต่รับรองได้ว่านางจะไม่ปริปากแพร่งพรายออกไปแน่นอน ไม่ใช่เพราะกลัวอิทธิพลหรอก แต่เพราะกลัวฮ่องเต้จะจำได้ว่าเขาเคยส่งสตรีมาปลูกผักต่างหากล่ะ

         คิดดังนั้น เท้าเรียวก็เริ่มเปลี่ยนทิศทางย่องไปทางอื่นเพื่อออกนอกกำแพงวังหลวง