พากลับวัง

ซูเหยียนนั่งแช่ชั่วครู่ นางหลับตาซึมซับความรู้สึกที่ห่างหายไปนาน และท่านี้เข้าลึกกว่าที่เคยทำมาทุกครั้ง

เวลาช่องรักตอดรัดความใหญ่ของอีกฝ่าย ทำให้รู้สึกดีจริงๆ

นั่งแช่สักพัก สักโพกกลมก็เริ่มถูไถบนท่อนล่างของบุรุษ มังกรยักษ์จึงถูกรูดเข้าออกจนบุรุษหลับตารับความสบายนี้

ถูไถจนน้ำใสหลั่งออกมาเยอะพอประมาณ นางก็เปลี่ยนเป็นยกสะโพกขึ้นแล้วกดสะโพกลงล่าง เหมือนกับซาลาเปาตกใส่ตะปู

ปับ ปับ ปับ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้น

จ้าวอิ้งฉางมองเรือนร่างอวบอัดกระแทกขึ้นลง เต้านมสวยทั้งสองกระเด้งไปมา ท่อนเอ็นของตนก็ผลุบเข้าออกตามจังหวะของสะโพกกลมกลึง

ละสายตายากเสียจริง

เขาเอื้อมมือหนาขึ้นขยำอกอวบอิ่ม นิ้วเรียวบีบและบี้ยอดถันอย่างเพลิดเพลิน

เสียงเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางดังออกมาถึงนอกเรือน

พวกเขาไม่ได้ทำรักกันมาสิบกว่าวัน เจอกันทั้งทีจึงใส่กันไม่หยุด

จ้าวอิ้งฉางเมื่อได้จังหวะก็ยกสะโพกกระแทกสวนบั้นท้ายของซูเหยียนที่กดลงมา ท่อนเอ็นใหญ่ตอกใส่ร่องรักจนหัวหยักแตะถึงปลายสุดโพรงรักของสตรี

“อ้า” ซูเหยียนส่งสายตาหวานฉ่ำและเคลิบเคลิ้มให้บุรุษ บ่งบอกว่านางในตอนนี้ตกอยู่ในห้วงความซาบซ่านอย่างถอนตัวไม่ขึ้น

จ้าวอิ้งฉางเห็นดังนั้นก็จับร่างนางพลิกนอนลงบนเตียงแทน ส่วนเขาลุกขึ้นคร่อม ยกขาขาวพาดไหล่แล้วแทงทวนยาวของตนเองเข้าร่องรักรัวๆ จนสตรีร้องเสียงหลง

ถูกแทงร่องถี่ๆ ซ้ำๆ ซูเหยียนรู้สึกเหมือนร่างกายของตนลอยเคว้งอยู่กลางอากาศ แล้วถูกไฟฟ้าสายเล็กๆ โจมตีเข้าตามจุดเสียว ทั้งหน้าอก ยอดถัน ท้องน้อย มากที่สุดก็คงเป็นโพรงเนื้อนุ่มที่คับแน่น

อ้า อ้า อ้า สตรีสูดปากครางไม่หยุด

สุดท้ายร่างอวบอัดก็เกร็งกระตุก โพรงเนื้อนุ่มตอดรัดแก่นกายของบุรุษอย่างแรงราวกับต้องการรีดน้ำเชื้อทุกหยาดหยดของเขาเข้าสู่โพรงมดลูกไม่เหลือให้ไหลล้นออกมาภายนอก

........

“ทำไมเวลาผ่านไปถึงห้าปีความสัมพันธ์ของฝ่าบาทกับเหยียนเอ๋อร์ถึงเพิ่งพัฒนาล่ะ หรือบุตรสาวข้าเพิ่งจะมีรูปร่างอย่างที่สตรีควรมี”

กงหว่านอี้แอบเปิดหน้าต่างมองไปยังเรือนนอนของบุตรสาวบ้านตน

“จะเป็นไปได้อย่างไรกัน เจ้าน่ะมีเรือนร่างอวบอิ่ม อกเป็นอกเอวเป็นเอวตั้งแต่อายุสิบสี่ บุตรสาวย่อมต้องเหมือนมารดาอยู่แล้ว” บิดาของซูเหยียนเข้าไปโอบกอดฮูหยินของตนเองทางด้านหลัง

พวกเขาได้ยินเสียงครางหวานทั้งเสียงร่วมรักของบุตรสาวกับบุตรเขย อารมณ์ก็เริ่มเร่าร้อนไม่ต่างกัน

บุรุษสตรีที่เพิ่งอายุสามสิบแปดย่างเข้าสามสิบเก้าปี นับว่ายังจัดจ้านไม่แพ้คนหนุ่มสาว พวกเขาปิดหน้าต่างแล้วพลอดรักกันอย่างเงียบๆ

........

เวลาผ่านไปสามวัน จ้าวอิ้งฉางถึงพาซูเหยียนกลับเมืองหลวง เขาใช้เวลาปรับความเข้าใจกับนางบนเตียงหลายชั่วยาม ยังไม่รวมที่โต๊ะ เก้าอี้ ชั้นวางของ และอ่างอาบน้ำอีกหลายชั่วยาม รวมๆ แล้วก็สองวัน

ดังนั้นวันที่สามถึงได้พากันกลับเมืองหลวง

“เหยียนเอ๋อร์เจ้ากลับไปก่อนเถอะ เดือนหน้าพ่อจะพาคนในสกุลเดินทางกลับจวนที่เมืองหลวง” บิดาของซูเหยียนพูดกับบุตรสาวตน

การย้ายทั้งตระกูลกลับเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ก็ไม่ยากเกินไปสำหรับพวกเขาที่เคยมีประสบการณ์กันมาแล้ว

อีกอย่างจวนเดิมที่เมืองหลวงก็ยังดูแลซ่อมแซมและทำความสะอาดมาโดยตลอด จึงไม่ต้องเสียเวลามากกว่านี้

“เจ้าค่ะ” ซูเหยียนรับคำบิดา นางเดินเข้าไปสวมกอดมารดาแล้วกลับไปยืนเคียงข้างจ้าวอิ้งฉาง

“พวกท่านไม่ต้องห่วงเหยียนเอ๋อร์ ข้ารับปากว่าจะดูแลนางเป็นอย่างดี” จ้าวอิ้งฉางกล่าว ตอนนี้เขายอมรับสกุลซูเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวตนเองเช่นกัน

ในขณะที่ซูเหยียนร่ำลากับครอบครัวด้วยใบหน้าสดใส กลับมีผู้หนึ่งที่สีหน้าหม่นหมอง

จินเผย เขามองซูโหรวสายตาละห้อย ใจไม่อยากพรากจากกับสตรีที่ตกหลุกรักแรกพบ

“ถ้ามันทำใจยากนักก็อยู่นี่ช่วยสกุลซูขนของละกัน” จ้าวอิ้งฉางปรายสายตามองจินเผยอย่างหมั่นไส้

จินเผยทำใบหน้าน่าสงสารราวกับลูกหมาถูกทิ้ง เขาเอ่ยลาซูโหรวซ้ำไปซ้ำมา

“รอข้านะ ข้าต้องรับผิดชอบต่อภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ เดือนหน้าเจอกัน ข้าจะให้ท่านแม่ข้ามาสู่ขอเจ้า”

ซูโหย่วกับซูหลีก้มหน้ากลั้นขำ พวกเขาไม่เคยเห็นคนที่คลั่งรักเช่นนี้มาก่อน

เขาคงไม่รู้ว่าน้องเขยของตนก็คลั่งรักมากไม่แพ้กัน

........

วังหลวง

เมื่อพวกจ้าวอิ้งฉางกลับวัง ไทเฮาก็ส่งกงกงและนางกำนัลมารับซูเหยียนไปยังตำหนักพระสนมที่เตรียมไว้ให้ทันที แม้ว่าจ้าวอิ้งฉางจะโต้แย้งอย่างไรก็ไม่เป็นผล

ไทเฮาบอกว่า ในเมื่อจะรับซูเหยียนเป็นฮองเฮาก็ควรต้องแยกกันก่อนถึงวันพระราชพิธีแต่งตั้ง

ที่จริงคือนางต้องการรู้ว่าเมื่อถูกแยกห้องนอน บุตรชายตนจะกระสับกระส่ายขนาดไหน

และแล้วก็ไม่ต่างจากที่นางคาดคิด จ้าวอิ้งฉางปลอมตัวเป็นทหารรักษาการณ์วังหมายจะลอบเข้าไปในตำหนักที่ซูเหยียนพักอยู่

บรรดาองครักษ์ต่างพากันล้อมรอบตัวเขาเพราะไม่กล้าขัดคำสั่งไทเฮา พวกเขากระแอมแล้วกระซิบบอกไปว่าตอนกลางคืนใส่ชุดดำจะพรางตัวได้ดี

บุรุษย่อมช่วยเหลือบุรุษด้วยกัน แถมอีกฝั่งยังเป็นเจ้านายเจ้าเหนือหัว พวกเขาแสร้งหลับหูหลับตาข้างหนึ่งคงไม่เป็นไร

แต่ต้องรอตอนค่ำ ถ้าแสงสว่างส่องให้เห็นชัดเจนเหมือนดั่งเวลานี้ พวกเขาแกล้งหลับตาก็คงจะไม่ไหว

แดดแรงเลยต้องหรี่ตา จึงมองไม่ออกว่าเป็นฝ่าบาท

ไทเฮาคงไม่ทรงเชื่อแน่นอน

จ้าวอิ้งฉางได้แต่รอเวลาจนพระอาทิตย์ตกดิน เขาจึงสวมชุดดำอำพรางกายแล้วใช้วรยุทธกระโดดข้ามกำแพงตำหนักของซูเหยียน ขึ้นไปบนหลังคาแล้วหาตำแหน่งดีๆ แอบลอดเข้าทางหน้าต่างที่ลับสายตา

“ฝ่าบาท มาหาหม่อมฉันทำไมหรือเพคะ ไทเฮารับสั่งแล้วว่าให้รอหลังอภิเษกและแต่งตั้งก่อน”

ซูเหยียนเดินหนีบุรุษด้วยความอาย เพราะตอนนี้บุรุษท่อนล่างเปลือยเปล่าตั้งแต่เข้ามาในตำหนักสำเร็จ

เห็นบางสิ่งชี้โด่และบางสิ่งห้อยโตงเตงก็อดหวั่นไหวไม่ได้

หรือเขารู้ว่าข้าจะต้องขัดขืนไม่ยินยอม จึงใช้แผนการนี้มาทำให้หวั่นไหว

สายตามองอาวุธประจำกายของบุรุษ สตรีก็แอบกลืนน้ำลาย เขาพร้อมขนาดนี้แล้วหากนางยังไม่ยอมจะเป็นการทรมานอีกฝ่ายเกินไปหรือเปล่า

“ข้าไม่ทำให้ผู้อื่นจับได้หรอก เจ้าก็ช่วยเงียบๆ ด้วยละกัน”

บุรุษเดินเข้าหาสตรี มือหนาแหวกชุดของนาง แล้วปลดแค่อาภรณ์ส่วนล่างออกหมดทุกชิ้นจนเห็นโหนกเนื้อนูนนิ่มที่มีไรขนบางเบาปกคลุม

กลายเป็นทั้งเขาและนางไร้อาภรณ์ปกปิดส่วนสำคัญ

จ้าวอิ้งฉางไปนั่งบนตั่งที่ปูเบาะหนานุ่ม แล้วเอนหลังนอนบนเบาะลักษณะเหมือนนอนห้อยขา

“เจ้ามานี่ นั่งทับข้า”

ซูเหยียนพยักหน้าแล้วทำตามที่เขาสั่ง นางเดินมาจนถึงตั่ง อ้าขากว้างคร่อมทับท่อนล่างของจ้าวอิ้งฉาง มือเรียวจับแก่นกายที่ตั้งตระหง่านเสียบใส่ช่องรักที่ชุ่มฉ่ำของตน

“อือ ดีมาก” บุรุษน้ำเสียงแหบพร่า เขาไม่รอช้าขยับเอวสอบส่งสะโพกของของตนกระแทกรูรักที่คับแคบรัวๆ

“ระวังเสียงดัง” ซูเหยียนถลึงตาใส่ชายหนุ่ม ส่วนตนเองพยายามกลั้นไม่ให้ครางออกมา

“ข้าลืม” จ้าวอิ้งฉางทำหน้าสำนึกผิด เขาหยุดขยับเอวแล้วปล่อยให้ซูเหยียนเป็นคนจัดการเอง

สตรีจึงเลื่อนสะโพกถูไถบนท้องน้อยที่แบนราบของบุรุษ ให้แก่นกายใหญ่มุดเข้าออกร่องเนื้อนุ่มในแนวระนาบ

หากแอบมองจากหน้าต่างที่จ้าวอิ้งฉางแง้มไว้เล็กน้อย ก็จะเห็นว่าร่างกายส่วนบนของซูเหยียนโยกไปมาช้าๆ ไม่มีสิ่งที่ผิดสังเกตแต่อย่างใด

ซูเหยียนขยับจังหวะตามที่ตนเองถูกใจได้สักพัก ร่างบางก็กระตุกเกร็งทั้งที่ยังนั่งทับทวนใหญ่ จ้าวอิ้งฉางเห็นว่านางนำหน้าเขาไปหนึ่งก้าวก็ไม่รีรอ คว้าเบาะบนตั่งวางที่พื้นด้านล่าง แล้วผลักซูเหยียนให้นอนลงกางขากว้าง จากนั้นก็เสียบร่องรักอีกครั้งแล้วขยับเอวเร็วๆ แรงๆ

ตอนแรกเขาเกรงว่าเสด็จแม่ของตนจะส่งคนมาสอดแนม จึงถอดเสื้อผ้าแค่เพียงชิ้นด้านล่าง จะได้ใส่ใหม่ได้ง่าย หรือทำท่าทางให้ผู้สอดแนมเห็นแค่ท่อนบนและเข้าใจว่าพวกเขาแค่ลอบพบกัน ไม่มีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้น

แต่ตอนนี้ตบะแตก เอวสอบกระแทกร่องแคบไม่หยุด มือที่ว่างก็แหวกชุดท่อนบนของสตรีจนเต้านมอวบอิ่มโผล่อวดโฉมให้เห็น