เข้าได้นิดหน่อย

จ้าวอิ้งฉางใช้มือหนาดันต้นขาขาวของสตรีให้ยกสูงและกว้างขึ้น จากนั้นก้มหน้าเข้าซอกระหว่างขาของสตรี จมูกโด่งแตะที่เนินเนื้อนุ่มแล้วแลบลิ้นเลียกลีบดอกไม้ที่ขนาบร่องฉ่ำทั้งสองข้าง มือข้างหนึ่งก็ยื่นนิ้วเรียวคลึงติ่งเกสรนูนที่เริ่มโผล่ยื่นออกมาทักทาย

“อื้ม อ้า”

สตรีที่หลับลึกส่งเสียงครางหวานให้ใจบุรุษหวั่นไหว เขาอยากจะทำขั้นตอนต่อไปเร็วๆ แล้วแต่ก็ต้องข่มกลั้นเอาไว้ จับเรียวขาขาวพาดบ่าของตน แล้วใช้ลิ้นชิมความหวานส่วนล่างของสตรีอย่างพิถีพิถัน

อืม มันก็นุ่ม เพลินและถูกปากดีนะ

จิ้วอิ้งฉางพอได้ลองสัมผัสก็เริ่มติดใจ เขาตวัดลิ้นร้อนขึ้นลงและสอดเข้าร่องที่ชุ่มฉ่ำ ริมฝีปากก็ดูดเม้มเนื้อนุ่มเป็นระยะ ทำให้สตรีใต้ร่างแอ่นสะโพกสูงขึ้นราวกับต้องการให้เขากินถนัดกว่าเดิม

ใช้เวลาประมาณหนึ่งถ้วยน้ำชา ร่างอวบอัดก็เริ่มกระตุกเกร็ง น้ำหวานไหลออกมาจากช่องทางรัก เขาจึงช่วยเลียทำความสะอาดอย่างไม่รังเกียจ

หลังจากนั้นบุรุษก็เปลี่ยนท่าทางของตน เขานั่งคุกเข่าแล้วดันโคนขาสตรียกสูงอีกครั้ง อีกทั้งยังจับกางออกจนกลีบเนื้ออ้าออก เห็นปากทางเข้าโพรงรัก

เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่ สูดลมหายใจเข้าจนลึก มังกรตัวใหญ่ยาวด้านล่างเริ่มขยับตามการเต้นของหัวใจที่รัวราวกับเวลาได้ยินเสียงกลองออกศึก

และนี่ก็คือศึกบนเตียงของเขา

เขาจับมังกรของตนพาดกลางร่องเนื้อ ขยับเอวสอบให้ลำเขื่องถูกขึ้นลงผ่านโพรงรักไปมา

พยายามให้ปลายของส่วนหัวเข้าไปสอดส่องสำรวจปากโพรงหลายๆ ครั้ง

เมื่อรู้สึกว่าปากทางเข้าค่อยๆ อ้าออกตามขนาดหัวหยักที่ยัดเข้าไป เขาก็ตัดสินใจดันเข้าไปในครั้งเดียว

สวบ

หัวมังกรของเขาได้มุดเข้าไปเกือบหมดแล้ว

เขาขยับเอวให้ส่วนหัวหยักของตนวนรอบโพรงนุ่มแล้วก็ดันเข้าทีละนิด ช้าๆ

สุดท้ายส่วนหัวหยักก็เข้าไปได้จดมิด

แต่ตรงลำใหญ่ที่ยาวนั้น เขาพยายามดันเข้าไปช้าๆ มันก็ยังไม่เข้า

จ้าวอิ้งฉางจึงแช่หัวหยัก ให้โพรงเนื้อนุ่มตอดรัดสิ่งแปลกปลอมที่เพิ่งเข้าไป

ได้เวลาที่น้องชายข้า น้องสาวเจ้าทำความรู้จักกันเสียที

เขาหยุดแล้วหลับตาดื่มด่ำซึมซับความรู้สึกนี้ อ่า มันสบายดีจริงๆ แม้จะรู้สึกคับแน่นไปบ้าง

เมื่อครั้งนี้ทำได้เพียงเท่านี้ เขาจึงถอนแก่นกายของตนออก ใช้มือและนิ้วเรียวทั้งห้าของตนทำให้มังกรพ่นน้ำรดลงบนเนินเนื้อโหนกนูน

เขาจ้องมองน้ำขาวขุ่นของตนบนกายของสตรีด้วยใจที่เบิกบานและดีใจอย่างมาก

อยากรู้เหมือนกันว่า หากมังกรของตนมุดเข้าไปได้จนสุดถึงโคน เขาจะสามารถอึดทนได้นานเพียงใด

หากทำให้สตรีดิ้นพล่านและร้องครวญครางเสียงหลงทั้งคืนหรือยันเช้าคงดีไม่น้อย

ฝากไว้ก่อนนะคนงาม เดี๋ยวข้าจะมาจัดการเจ้าต่อ

เขาก้มหน้าลงจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มอยู่เนิ่นนาน แล้วจ้องมองเรือนร่างยั่วยวนด้วยความเสียดาย

สักวันหนึ่งต้องพานางเข้าวัง จะกินนางทุกเวลาที่ต้องการ ไม่ต้องเสียเวลาตามตัวนางว่าไปอยู่ที่ใด

ถึงเวลาที่สมควร จ้าวอิ้งฉางก็ห่มผ้าห่มให้สตรีอย่างดี นางจะได้ไม่ต้องลมหนาวจนเป็นไข้หวัด ส่วนเสื้อผ้าที่ถูกถอดออกมานั้นเขาก็พับแล้ววางด้านข้างเตียง

ให้นางเปลือยแบบนี้ไปก่อน เผื่อเขาเปลี่ยนใจกลับมาหานาง จะได้ไม่ต้องถอดอีกรอบ

........

ท้องพระโรง

เช้าวันถัดมาเหล่าขุนนางที่มาเข้าเฝ้าต่างแปลกใจที่ฮ่องเต้ของพวกเขานั้นร่าเริงแจ่มใสในระดับที่ผิดปกติ แม้เมื่อวานดูสดชื่นอารมณ์ดี แต่วันนี้มากกว่าเมื่อวานนัก

ไม่ว่าฝ่าบาทจะรับฟังปัญหาปากท้องของประชาชน ปัญหาการทุจริต หรือปัญหาการเมืองใดๆ ที่เป็นเรื่องเครียดจริงจัง เขาก็จะยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง แล้วบอกวิธีแก้ปัญหาด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลาย ไม่มีความโกรธเกรี้ยวหงุดหงิดแม้แต่น้อย

หลังจากว่าราชการเสร็จ จินเผยก็ยังรั้งอยู่ข้างกายของจ้าวอิ้งฉาง เขามองฝ่าบาทของตนเองด้วยแววตาครุ่นคิด ก่อนจะตบเข่าฉาดแล้วทำน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ

ท่าทางเช่นนี้ของเขาทำให้จ้าวอิ้งฉางที่กำลังเหม่อลอย ใบหน้าเคลิบเคลิ้มถึงกับสะดุ้งตกใจ

“ฝ่าบาท ทรงทำสำเร็จแล้วใช่หรือไม่” จินเผยหายใจไม่เป็นจังหวะ มองออกว่ากำลังลุ้นสุดขีด

จ้าวอิ้งฉางยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย “ก็ประมาณหนึ่ง แม้จะยังเข้าไม่สุด แต่ก็รู้แล้วว่าการถูกความนุ่มตอดรัดรู้สึกอย่างไร”

“ดีเลยพะย่ะค่ะ”

จินเผยอยากจะโห่ร้องแต่ก็เก็บอาการไว้ รอตอนที่ฝ่าบาททำสำเร็จทุกขั้นตอนค่อยจุดประทัดแล้วตีฆ้องพร้อมกันทีเดียว

“รอวันที่ฝ่าบาทราบรื่นสมหวังเมื่อไหร่ กระหม่อมจะสั่งให้จัดงานเทศกาล มังกรทะยานฟ้า” เขาพูดพลางชี้นิ้วขึ้นฟ้า

จ้าวอิ้งฉางถลึงตาใส่เขา ก่อนจะเก็บอาการ พูดเสียงราบเรียบ “เกินไป” เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนกล่าวต่อ

“จัดงานเลี้ยงภายในก็พอ อย่าให้เอิกเกริก”

........

ซูเหยียนตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็พบว่าตนเองถูกจับถอดเสื้อผ้าจนเปลือยเปล่า ที่เนินเนื้อนุ่มก็ยังมีคราบน้ำเหนียว ในหัวก็นึกถึงบุรุษวันก่อนขึ้นมา

“ไอ้หล่อแต่บ้ากาม”

นางบ่นแล้วลุกขึ้นมาอาบน้ำชำระร่างกาย เห็นรอยแดงบนผิวรวมถึงจุกนูนบนเต้าทั้งสองข้างที่ถูกดูดจนเต่งตึงเป็นสีชมพูเข้มก็ได้แต่โมโหตัวเอง

เมื่อคืนเพราะเรื่องเก็บผักให้ฮ่องเต้ นางวิตกกังวล ปวดหัวราวกับถูกเชือกบีบรัด จึงกินยาสงบจิตใจและยาบรรเทาอาการปวด นึกไม่ถึงเลยว่าฤทธิ์ของยาจะทำให้นอนหลับจนไม่รู้เรื่องขนาดนี้

ก็ไม่ได้ไม่รู้เรื่องเสียทีเดียว แค่ฝันว่ามีบุรุษรูปงามมาปรนนิบัติร่างกายให้เบาสบายตัว

กลับกลายเป็นไม่ใช่ฝัน แต่เป็นเรื่องจริง

สตรีอาบน้ำไปก็สำรวจร่างกายตัวเองไป หัวคิ้วขมวดเข้าหากันอย่างลืมตัว

“ได้ใส่เข้าไปหรือยังนะ โอ้ย ทำไมข้าถึงหลับลึกขนาดนี้เนี่ย ยาท่านหมอดีเกินไปแล้ว”

อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ซูเหยียนก็นั่งหน้ามุ่ยบนโต๊ะ “กลับวังก็อาจจะถูกลงโทษ อยู่ที่นี่ก็เจอคนหื่นกาม ข้าจะไปนอนที่ไหนดี”

นางเข้าวังตั้งแต่อายุสิบสี่ สหายที่สนิทก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว อีกทั้งทุกคนต่างรู้ว่านางอยู่ในวังหลวง ดังนั้นถ้าจะไปขอความช่วยเหลืออาจจะเดือดร้อนกันหมด

“จะนอนโรงเตี๊ยมก็เงินไม่พอ โถ่เอ้ย ข้าน่าจะขโมยผักผลไม้มาขายเอากำไรบ้างนะ ไม่น่าเป็นคนดีที่ยากจนเลย” สตรีบ่นพลางคิดหาทางออกที่ดีกว่านี้

“ข้าไปช่วยงานโรงหมอดีกว่า นอนเฝ้าคนป่วยและก็มีข้าวกิน”

ซูเหยียนยิ้มออกมา มือเรียวรีบเก็บข้าวของแล้วเดินทางไปทันที

........

โรงหมอฝูคัง

ซูเหยียนเข้าไปของานทำในโรงหมอสองสามวัน นางเสนอตัวตากยาและหั่นยา นอกจากนั้นยังขอนอนเฝ้าผู้ป่วยในเวลากลางคืน

ค่าแรงแล้วแต่ท่านหมอ ขออาหารกับที่พักเป็นหลักสำคัญ

สตรีทำงานอย่างขยันขันแข็งจนถึงเวลาพักตอนเย็น นางจึงเข้าไปกินข้าว กินเสร็จระหว่างรอไปเฝ้าไข้ก็นั่งมองคนจัดยาด้วยความสนใจ

........

ห้องตรวจโรค

“ไม่ทราบว่าอาการของฝ่า...เอ่อ นายท่านเป็นอย่างไรบ้าง” ท่านหมอฮาเต๋อเอ่ยถามขณะแมะชีพจรของจ้าวอิ้งฉาง

“กินยาที่ท่านหมอจัดให้ร่วมกับสมุนไพรของแคว้นไท่ก็รู้สึกสบายตัวขึ้น เอ่อ ส่วนเรื่องนั้น ข้าพบว่ามีสตรีนางหนึ่งทำให้ข้ามีอารมณ์ได้”

จ้าวอิ้งฉางตอบเสียงไม่ดังมากนัก

“สตรีนางหนึ่ง กับสตรีนางอื่นนายท่านไร้ความรู้สึก แต่กลับมีอารมณ์กับสตรีนางหนึ่ง ข้าน้อยว่า นายท่านน่าจะมีปัญหาทางด้านจิตใจมากกว่าปัญหาทางกาย”

หมอฮาเต๋อวิเคราะห์จากข้อมูลที่ได้รับฟัง ฝ่ามือที่จับพู่กันตวัดลงบนกระดาษเขียนใบสั่งยาอย่างรวดเร็ว

“อีกเรื่องที่สำคัญ นายท่านควรมีสัมพันธ์กับสตรีนางนั้นบ่อยๆ อย่าเว้นช่วงนาน สภาพร่างกายจะได้คุ้นชินกับการทำกิจกรรมอย่างว่า และยังช่วยรักษาอาการทางใจด้วย”

“อืม” จ้าวอิ้งฉางรับคำ ในหัวเริ่มคิดว่าจะพาสตรีนางนั้นไปไว้ที่ไหน เขาถึงจะได้ไปหานางง่ายๆ

แต่ก่อนอื่นต้องหาตัวนางให้เจอก่อน

เขาเดินออกนอกห้องตรวจผ่านบริเวณจัดยา ดวงตาเหยี่ยวเห็นสตรีที่คุ้นเคยนั่งมองยาสมุนไพรด้วยใบหน้าสนใจ

คิดไม่ถึงว่าจะพบตัวได้ง่ายเช่นนี้ ท่าทางนางแบบนี้ก็น่ารักดีนะ

เขาส่งสายตาไปยังเหล่าองครักษ์ที่สวมชุดชาวบ้านทั่วไป พวกองครักษ์แยกย้ายแล้วหายตัวไปอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเป็นคุ้มกันแบบเดียวกับองครักษ์เงา

เมื่อไร้คนข้างกาย จ้าวอิ้งฉางก็เดินไปรวบร่างบางของซูเหยียนไปที่รถม้าของตน มีองครักษ์นายหนึ่งไปบอกเรื่องนี้กับท่านหมอฮาว่าจะพาตัวนางไป

หมอฮาเต๋อถึงกับตกใจ สตรีคนที่ฝ่าบาทเอ่ยถึง กลับเป็นสตรีที่แอบมาช่วยงานเขาเป็นประจำ