สำเร็จลุล่วง

“เสียงร้องครางเช่นนี้เด็ดเสียจริง ทำเอาข้าอยากไปส่งเสียงให้กำลังใจถึงภายในห้อง”

จินเผยนั่งโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลเรือนนอน เมื่อได้ยินเสียงก็รู้สึกคึกคักอยากโห่ร้องเสียงดัง

            อีกใจก็อยากเข้าไปชี้แนะอย่างละเอียดยิบที่ข้างเตียง

            เห็นเขาหน้าตาหงิมๆ ดูเรียบร้อย ทว่าตั้งแต่ศึกษาเรื่องอย่างว่าพร้อมกับจ้าวอิ้งฉาง เขาก็ลองใช้ทฤษฎีปฏิบัติกับนางคณิกา เมื่อค้นพบว่าสุขสม ล่องลอยและสบายตัว เขาจึงไปหอนางโลมเพื่อทบทวนทักษะนี้อยู่เป็นประจำ อนาคตฮูหยินของเขาต้องติดใจร้องขอไม่หยุดปากแน่นอน

            ........

            ร่างของสตรีกระตุกเกร็ง ท่อนล่างตอดรัดนิ้วเรียวตุบๆ แถมยังหลั่งน้ำใสชโลมนิ้วจนสตรีต้องหลบสายตาของบุรุษที่จ้องมองใบหน้านางด้วยความพอใจ

            ใช้แค่นิ้วก็ส่งนางขึ้นสวรรค์ได้แล้ว เขานี้เก่งกาจเสียจริง

            บุรุษมองสายตาเย้ายวนของสตรี จากนั้นก็ลงมือในขั้นตอนถัดไป

            ลงลิ้นให้สะโพกนางร่อนไปมา โลมเลียให้นางเสียวซ่านร้องครางลั่นห้อง

            เขาก้มหน้าลงให้จมูกและปากประทับลงบนร่องรักที่ยังเปียกชุ่ม ลิ้นร้อนตวัดเลียความหวานบนกลีบเนื้อแล้วสลับแหย่ร่องรักพร้อมเกร็งแล้วทำท่าฉกลงบนติ่งเนื้อนูนที่เผยโฉมออกมา

            ซูเหยียนแหงนหน้าสูดปากส่งเสียงครางด้วยความสุขสม

            นางรู้สึกว่ากลีบเนื้ออ่อนและเนินเนื้อโหนกนูนของตนถูกบุรุษใช้ริมฝีปากดูดเม้ม ลิ้นก็ทั้งแยงทั้งเลียจนเหมือนกับว่าอวัยวะของตนจะละลายเข้าไปในปากของเขา

            ยิ่งเขากดจมูกและเพิ่มน้ำหนักที่ปาก สะโพกกลมกลึงก็ยกสูงดันใส่ใบหน้าคมเข้ม

            ไม่ต่างกับการเชื้อเชิญและส่งสารท้ารบ

            ถ้าแน่จริงก็จัดการขั้นต่อไปสิ โพรงเนื้อนุ่มของข้ารอมังกรของเจ้ามาอวดดีอยู่นะ

            รับรู้ได้ว่าปากโพรงรักคุ้นชินกับการเล้าโลม จ้าวอิ้งฉางจึงลุกขึ้นนั่งชันเข่า จับมังกรที่ผงาดพร้อมสู้ศึกจ่อลงไปที่ปากถ้ำร้อน

            เขาขยับเอวสอบช้าๆ ดันส่งให้ส่วนหัวมังกรของเขามุดเข้าไปสำรวจโพรงถ้ำที่คับแคบและชุ่มชื้น

            “อื้อ แน่นจังเลย”

ซูเหยียนขยับเอวและสะโพกพยายามจะหนีการสอดใส่ แต่มือหนาของจ้าวอิ้งฉางจับต้นขาขาวรั้งไว้ไม่ให้ขยับหนี ครั้งนี้จะต้องแทรกท่อนยาวเข้าจนมิดโคนให้ได้

บุรุษคิดในใจ เขาขยับเอวแรงๆ หนึ่งครั้งส่งส่วนหัวหยักเข้าไปจนมิด รอให้ปากถ้ำรักบีบรัดทำความรู้จักท่อนเอ็นแข็งและหยุ่นสักพัก เมื่อได้จังหวะก็ขยับเอวถี่ๆ รัวๆ ราวกับตอกตะปูลงไปในร่องจนมิดลำ

ดวงตาเหยี่ยวมองดูแก่นกายของตนถูกส่วนล่างของสตรีกลืนกิน ภาพท่อนเนื้อคาอยู่ในรู มีกลีบเนื้อนุ่มสัมผัสแนบชิด แล้วถูกภายในรูบีบรัดเหมือนจะถูกรีดน้ำเชื้อ ทำให้เขารู้สึกมหัศจรรย์ยิ่งนัก

นี่เป็นการเชื่อมกันระหว่างคนสองคนได้อย่างงดงามและสมบูรณ์

ของเขาใหญ่ขนาดนี้ ของสตรียังรองรับได้จนหมด

มังกรตัวเขื่องนอนสงบเพราะถูกโพรงเนื้อบีบรัดสักพัก มันก็เริ่มขยับตัวสู้ศึกด้วยความคึกคัก ส่วนหัวหยักและลำตัวยาวครูดเข้าออกช่องเนื้อนุ่มที่ตอดรัดแน่น แม้จะคับจนแทบขยับตัวไม่ได้ แต่มันก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกกระทำฝ่ายเดียว

จ้าวอิ้งฉางก้มหน้าบดริมฝีปากของซูเหยียน ลิ้นร้ายเกี่ยวลิ้นนุ่มของสตรีแล้วดึงมาดูดอย่างดุดัน เอวสอบก็ขยับเป็นจังหวะส่งแก่นกายกระแทกร่องรักดังตับ ตับ ตับ ไม่หยุด

อ่า เสียงนี้ฟังแล้วไพเราะยิ่งนัก

ซูเหยียนที่ถูกจูบปาก ท่อนล่างถูกกระแทกถี่ๆ แรงๆ ในหัวของนางก็เลิกกังวลทุกอย่าง คิดแค่อ้าขารับความเสียวซ่านนี้ให้เต็มที่ ส่วนบริเวณท้องน้อยรู้สึกปั่นป่วนเหมือนมีพายุหมุนก่อตัวอยู่ในนั้น

ทำให้ร่างกายโคลงเคลง ล่องลอย เหมือนจะลอยไปแตะที่เส้นขอบฟ้าได้ตลอดเวลา

........

เสียงครางแสนหวานเงียบหายไป เสียงเนื้อกระทบเนื้อเข้ามาแทนที่ บรรดาองครักษ์และจินเผยที่รอลุ้นอยู่ด้านนอกต่างชูกำปั้นให้กันด้วยความดีใจ

วันนี้ต้องบันทึกลงหน้าประวัติศาสตร์ ฮ่องเต้ของพวกเขาในที่สุดก็เสียพรหมจรรย์เต็มตัวสักที

จากวันนี้ไปพวกเขาก็หาเมียได้แล้ว

เพราะจ้าวอิ้งฉางเคยกล่าวไว้ว่า หากข้าไม่สมหวังในเรื่องบนเตียง พวกเจ้าที่เป็นองครักษ์ก็อย่าหวังว่าจะมีเมีย ให้ไปหอนางโลมผ่อนคลายได้เมื่อมีวันหยุดเท่านั้น

คำกล่าวนี้รวมถึงจินเผยด้วย เขาจึงยังไม่ได้แต่งงานเช่นกัน

........

“เจ้าเป็นสตรีของข้าแล้ว เจ้าชื่ออะไร” จ้าวอิ้งฉางถอนริมฝีปาก เอ่ยถามสตรีน้ำเสียงอ่อนโยน

สตรีของเขานั้นมีมากมาย แต่สตรีที่กินมังกรของโอรสสวรรค์เช่นเขามีแค่นางคนเดียว

“เมิ่งเหยียน เรียกข้าว่าเมิ่งเหยียนหรือเหยียนเอ๋อร์ก็ได้” ซูเหยียนพูดชื่อที่คนอื่นใช้เรียกนาง ไม่ได้บอกชื่อจริงออกไป

“เมิ่งเหยียน”

จ้าวอิ้งฉางเรียกชื่อนาง สกุลเมิ่งไม่น่ามีผู้ใดเป็นขุนนาง ถึงจะยากหน่อยหากพานางเข้าวัง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

“เรียกข้าว่าต้าอิ้ง” จ้าวอิ้งฉางบอกสตรี ตอนนี้ยังไม่เปิดเผยสถายนะ ไม่สะดวกให้นางรู้ชื่อจริง

“คิคิ” ซูเหยียนหัวเราะออกมา เห็นสายตาสงสัยของบุรุษจึงอธิบาย

“ทั้งใหญ่ทั้งแข็ง ท่านตั้งชื่อให้ตัวเองหรือ”

จ้าวอิ้งฉางเงียบไปชั่วลมหายใจ หากนางรู้ชื่อจริงของเขาคงรู้สึกจุกกว่านี้ ‘แข็งและยาว’

ที่จริงชื่อนี้หมายถึงสรรพสิ่งในโลกล้วนมีความแข็งแกร่ง และสามารถมีชีวิตได้ยืนยาว แต่ถ้าแปลตามบริบทที่อยู่บนเตียงก็ตรงๆ ตามชื่อ ‘แข็งและยาว’

            สามารถทำให้สตรีจุกและเสียวได้เป็นวันๆ

            ได้ยินเสียงหัวเราะของสตรีใต้ร่าง จ้าวอิ้งฉางก็หมั่นเขี้ยว เขาเพิ่มแรงที่บั้นเอวให้ท่อนเอ็นแกร่งกระทุ้งเข้าร่องรักหนักๆ เน้นๆ ซูเหยียนจึงเลิกหัวเราะ แต่ร้อง “อ้า อ้า อ้า” ตามจังหวะที่ถูกแทงลงมา

            เสียงครางหวานประสานกับเสียงกระทบของเนื้อดังขึ้นเป็นเวลานาน จ้าวอิ้งฉางส่งซูเหยียนแต่ขอบฟ้าหลายครั้งในที่สุดก็ถึงตาเขาที่เสร็จสม

            น้ำรักขาวขุ่นของบุรุษหลั่งออกมาใส่โพรงเนื้อนุ่มของสตรี จ้าวอิ้งฉางแช่แก่นกายตนเองไว้พักใหญ่ เผื่อในวันนี้จะมีโอรสสวรรค์ถือกำเนิดขึ้น

            หากติดตั้งแต่ครั้งแรกเขาคงโอ้อวดไปได้อีกนาน

            “ท่านปล่อยในหรือ” ซูเหยียนตั้งสติได้ถามด้วยความตกใจ

            “ใช่ หรือเจ้าไม่อยากเป็นภรรยาเอก” บุรุษถามกลับ

            “แล้วสามีข้าล่ะ หมายถึงครอบครัวสามีข้า” ซูเหยียนสีหน้าวิตกกังวลชัดเจน

            จ้าวอิ้งฉางยกแขนแกร่งขึ้นมาโอบกอดซูเหยียน ฝ่ามืออีกอย่างลูบศีรษะเบาๆ เขาพยายามทำให้นางคลายกังวล

“ข้านี่ไงสามีเจ้า เกิดเรื่องอะไรข้าจะรับไว้เอง เจ้านอนพักเถอะ ไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้นหรอก”

            อยู่ดีๆ ข้าก็ได้สามี ซูเหยียนคิดในใจก่อนผล็อยหลับด้วยความเหนื่อย ชีวิตของนางและต้าอิ้งผู้นี้จะเกิดอันตรายหรือไม่นะ หากมีคนรู้เรื่องแล้วไปฟ้องกล่าวโทษนางให้ฮ่องเต้ฟัง

            ได้แต่ภาวนาอย่าให้ต้าอิ้งผู้นี้มีศัตรูเยอะเลย หากนางถูกศัตรูของเขาสืบค้นประวัติอาจจะมีเรื่องจริงๆ ก็เป็นได้

ผู้ที่รู้จักกับกงกงในวังหลวงเช่นเขาต้องมีอิทธิพลในระดับหนึ่ง วันใดวันหนึ่งเกิดไปขัดแข้งขัดขากับใครเข้า ย่อมต้องมีปัญหาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

            นอกจากเขาจะยอมทิ้งทุกอย่างในเมืองหลวง แล้วหนีไปอยู่กับนาง

            ........

            วังหลวง

            จ้าวอิ้งฉางเลิกประชุมขุนนางด้วยอารมณ์สดใส เขารีบเดินกลับตำหนักหมิงเหอ ไม่ให้จินเผยที่อยู่ข้างหลังเดินตามทัน

            “ฝ่าบาท เล่าให้ฟังหน่อยนะ” บุรุษก้าวขาด้วยความรวดเร็ว ปากก็ส่งเสียงไม่หยุด

            เมื่อถึงตำหนักหมิงเหอ จินเผยก็ยังพร่ำถามไม่หยุดปาก “ดีใช่หรือไม่ แล้วนางสุดยอดเลยไหม”

            “ระวังคำพูดด้วย สตรีที่เจ้าถามถึงคือว่าที่ฮองเฮา” จ้าวอิ้งฉางเอ่ยเสียงเข้ม

            “โอ้ คิดไม่ถึงว่าจะได้ยินคำนี้จากฝ่าบาท รับสตรีหม้ายที่ชาติตระกูลต่ำต้อยมาเป็นฮองเฮา ย่อมต้องมีเสียงวิพากย์วิจารณ์จากขุนนางและบรรดาราษฎรแน่นอน” จินเผยกล่าว

“แต่ทำอย่างนี้สิ ถึงจะเป็นสุภาพบุรุษ”

            “อืม เจ้าเร่งทำงานที่ข้าสั่งได้แล้ว อนุญาตให้สตรีหม้ายที่ต้องการแต่งงานใหม่ไว้ทุกข์ให้สามีอย่างน้อยหนึ่งปีก็พอ อีกอย่าง ครอบครัวฝั่งสามีไม่มีสิทธิ์คัดค้าน ถ้าหากมีข้อโต้แย้งหรือมีข้อร้องเรียน ให้ที่ว่าการเมืองที่ว่าการอำเภอรับผิดชอบตัดสินคดี”

            เมื่อจ้าวอิ้งฉางกล่าวจบ หยางกงกงก็เข้ามากราบทูลด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก