ติดใจรัก

   “อยากลองไหมอ้น”เอใช้มือลูบที่ก้นอวบอิ่มของอ้น ซึ่งเอก็อยากลองเช่นกัน เพราะเได้ยินแต่เพื่อนบางคนที่เคยลองบอกเด็ด ส่วนอ้นนั้นไม่อยากปฏิเสธเพราะเขาก็อยากรับรู้รสชาตินี้เหมือนกัน แต่เขาก็กลัวเจ็บเพราะขนาดท่อนเอ็นของเอใหญ่ยาวพอสมควร

   “นายยังไม่บอกเราเลยว่าต้องการไหม”เอใช้มือล้วงเขาไปในกางเกงของอ้น โดยที่อ้นยังไม่อนุญาตแต่อย่างใด แต่ท่าทางที่นิ่งเงียบของอ้นก็บอกเป็นนัยๆว่าไม่ปฏิเสธ

   “ถ้านายไม่พูดเราถือว่านายโอเคนะ”เอดึงกางเกงของอ้นออก ซึ่งทีแรกอ้นก็นิ่งเฉยแต่เอมีปัญหาถอดกางเกงของอ้นเขาจึงช่วยขยับร่างให้ดึงออกง่ายขึ้น

   เมื่อเอถอดกางเกงของอ้นออกจนหมด และเผยเห็นก้นที่ขาวอวบอิ่มไร้ริ้วรอย จนทำให้เอมีอารมณ์ใคร่พิศวาสขึ้นมาทันที จึงทำให้ท่อนเอ็นของเขาขยายใหญ่เต็มที่ เอจึงถอดกางเกงของเขาออกอย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้อารมณ์ใครพิศวาสร้อนจนทนไม่ไหว ส่วนอ้นนอนนิ่งแต่ในไม่ได้นิ่งตามไปด้วย เพราะเขารู้สึกตื่นเต้นและกลัวในคราเดียวกัน

   เอทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงจับท่อนเอ็นของเขาจ่อไปที่ช่องทางรักของอ้น ซึ่งเอได้แค่จ่อเพราะช่องทางรักของอ้นเล็กและแคบ เอตัดสินใจอยู่พักหนึ่งว่าจะเอาอย่างไงดี จึงถามความสมัครใจของอ้น

   “โอเคไหม ถ้าโอเคเราเอาเข้าแล้วนะ ถ้าเจ็บบอกเราก็ได้นะ”

   “ฮือ”อ้นพูดคำเดียวเพราะยังอายอยู่ไม่กล้าพูดอะไรมาก

   เอค่อยๆดันท่อนเอ็นเข้าทีละน้อยเทีละนิด ซึ่งเอรู้สึกได้ว่าเข้ายากมาก และคิดไปว่านี่อาจเป็นครั้งแรกของอ้นจึงฟิตขนาดนี้ เอพยายามอีกครั้งดันท่อนเอ็นเข้าไปจนถึงกลางลำ ซึ่งในเวลานี้อ้นทั้งเจ็บและแสบเกินจะทนไหว เขาคิดว่าถ้ายังไม่เข้าไปสุดเขาจะพอแล้วเพราะเจ็บเกินทน ส่วนเอก็กลัวอ้นจะเจ็บไปมากกว่านี้ ถ้าเกิดอ้นเลิกการคันเขากลัวว่าอ้นจะไม่สนใจเขาอีกต่อไป วันหลังจะขออะไรอ้นอาจไม่ไห้เขาจึงต้องพยายาททำให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

   เอค่อยๆดันท่อนเอ็นอีกครั้งเพื่อจะได้สำเร็จตามเป้าหมายที่วางไว้ และในที่สุดเอก็ดันเข้าไปจนสุดถึงโคน เอนั้นดีใจแต่เก็บความรู้สึกไว้ ส่วนอ้นไม่สามรถบอกได้ว่าดีใจ เพราะยังเจ็บอยู่ไม่หาย เอหยุดแช่ไว้อยู่พักหลังจากนั้นจึงดึงออกและดันเข้าอย่างช้าๆอ้นนั้นแสนและเจ็บเพราะมันคับตึงจนเกินไป แต่เขาก็อดทนกัดฟันเพราะถึงอย่างไรท่อนเอ็นก็เข้าไปในนั้นแล้ว จะให้เอเอาออกก็คงจะยาก

   “เจ็บไหม”เอถาม

   “นิดหน่อย”อ้นตอบ

   “ไหวไหมถ้าไม่ไหวพอก่อนก็ได้นะ”เอพูดขึ้น

   “ไหว”อ้นตอบสั้นๆ

   เมื่ออ้นไม่ว่าอะไรเอจึงเริ่มขยับความเร็วขึ้นและซอยถี่แต่ไม่รุนแรงเท่าไร อ้นเริ่มรู้สึกความเจ็บจางหายเริ่มมีความสุขที่ช่องทางรักแต่แล้วความสุขนั้นก็หายไปมีแค่ไม่ถึงสิบวินาทีด้วยซ้ำ

   “อ่า อ่า อ่าส์”เสียงครางของเอดังขึ้นพร้อมปล่อยน้ำในกายเข้าช่องทางรักของอ้น

   อ้นคิด อะไรว่ะ แต่อ้นก็ไม่พูดอะไรได้แต่นอนนิ่งๆให้เอถอนท่อนเอ็นออกจากช่องทางรักของเขา เมื่ออ้นรู้สึกว่าเอเงียบเสียงลงเขาจึงหันไปดู และภาพที่เห็นคือเอนอนหลับอย่างสบายอุรา อ้นจึงหันกลับดึงกางเกงขึ้นด้วยอารมรมณ์เสีย เพราะนอกจากจะไม่สุขสมแล้วยังมาเจ็บที่ช่องทางรักอีก

   เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นอ้นเริ่มรู้สึกตัวเขาจึงเอื่อมมือไปกดปิดนาฬิกาปลุก หลังจากนั้นลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปที่เอกำลังหลับอย่างสบายอารมณ์ อ้นถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะรักทำให้อ้นให้อภัยเอทุกอย่าง อ้นนั่งนิ่งอยู่พักหนึ่งเขาก็ไปทำภารกิจทุกอย่างเหมือนดังเช่นวันวาน หลังจากนั้นจึงมาปลุกเอที่ไม่มีท่าทีจะตื่นได้แต่นอนนิ่งสงบ

   “เอ เอ ตื่นไปเรียนได้แล้วนี่ก็สายมากแล้วนะ”เอลืมตาขึ้นทันใด เขาจับร่างของอ้นนอนลงทับตัวเขา และพลิกร่างของเขาอยู่เหนือร่างของอ้นแล้วพรหมจูบทั่วใบหน้า

   “ที่รักของเอ”เอกอดอ้นไว้แน่น

   “ปล่อยได้แล้วต้องรีบไปเรียน”อ้นดิ้นจนหลุดจาดอ้อมกอดของเอ

   “ยังกอดไม่หายอิ่มเลย”เอแกล้งหน้างอ

   “พูดดี เมื่อคืนทั้งคืนทำไมไม่กอดจะมากอดอะไรตอนเช้าแบบนี้ไม่จริงใจนี่”อ้นพูดจริงแกมประชดจนเอสะอึก

   “เมื่อคืนเราเพลียมากเลยเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ถ้าอยากให้กอดเดี๋ยวคืนนี้จะให้กอดทั้งคืนจนหายยากเลย”

   “ใครเขาอยากให้กอดล่ะอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”

   “หรือว่าอยากกอดเรา ใช่สินายยังไม่เคยกอดเราจริงใจซักที เดี๋ยวคืนนี้เราจะให้กอดทั้งคืน จะทำอะไรเราก็ไม่ว่าจะนอนเฉย”

   “ในหัวมีแต่เรื่องอย่างว่านี่เนาะ ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้รีบไปเรียน”อ้นลุกขี้นพับผ้าห่ม ส่วนเอก็ลุกเข้าห้องน้ำไป ส่วนเหตุการณ์เมื่อวานที่อ้นต้องเดินกลับห้อง ในตอนนี้เข้าลืมไปหมดแล้วตั้งแต่เอมอบบทรักสิบวิให้เขา ถึงจะน้อยแต่อ้นก็ชอบเพราะนั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับอ้น 

   เมื่อทั้งสองแต่งเตรียมตัวเสร็จแล้ว จึงเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน อ้นนั้นพร้อมที่จะไปในทันที ติดที่เอมีท่าทีที่มีเรื่องราวจะพูดกับอ้นอีก แต่ใจก็ไม่กล้าซะเท่าไรเพราะเมื่อวานทำความผิดไว้อยู่

   “เป็นอะไรนั่งนิ่งเงียบไปเลยเดี๋ยวก็ไปเรียนสายหรอก ไม่ใช่นายสายคนเดียวเราจะสายไปด้วย”

   “เราไม่มีเงินกินข้าวเลย”

   “เมื่อวานตั้งร้อยเอาไปทำอะไรหมด ทำไมไม่เก็บไว้กินข้าววันนี้บ้าง”

   “ปะยางรถ กินข้าวสองมือก็จะหมดเหลือไม่กี่บาทหรอก”

   “แม่นายไม่ได้ให้บ้างเหรอ ถ้าอยู่แบบนี้อดตายกันพอดี”บอมบอมส่ายหัว

   “ไม่อดหรอกถ้าอ้นช่วยเลี้ยงดูหนูตกยากซักคน”อ้นทำหน้าหง่อย

   “ใครจะไปเลี้ยงนายไว้วันละร้อย เราไม่ใช่คนรวยแต่ถ้าแบ่งกันกินแบ่งกันใช้ก็พอช่วยได้บ้าง”อ้นส่ายหน้า ถึงอ้นจะรักขนาดไหนเขาก็ไม่มีให้หรอก

   “ก็ได้ห้าสิบบาทก็ยังดีเพราะจะได้ซื้อข้าวกินตอนกลางวัน”อ้นลุกขึ้นหอมแก้มอ้นทันที

   “หอมอยู่นั่นแหละ”อ้นแอบอมยิ้ม

   “หอมแลกเงินหอมครั้งละสิบบาท”เอหอมแก้มอ้นทั้งซ้ายขวาหกครั้ง

   “ก็ได้”อ้นหยิบเงินในกระเป๋าให้เอห้าสิบบาท

   “ขอบใจมาก เมื่อกี้หอมหกครั้งแถมหนึ่งครั้ง แต่อยากได้โบนัสอ้นหอมแก้มเราอีกสักครั้งไหม”เอเสียงอ่อยออดอ้อน

   “ทีเดียวพอนะ”อ้นกล้าๆกลัวๆแต่ก็อยากหอมจึงค่อยๆยื่นริมฝีปากไปที่บริเวณแก้มของเอ แต่เอเห็นว่านานจึงห้นหน้ามา ซึ่งเป็นจังหวะปากประกบปากกันทันที อ้นตกใจจึงรีบถอนริมฝีปากออก

   “จะหันมาก็ไม่บอก”อ้นหน้าแดง

   “ไม่เห็นเป็นไรเลย เมื่อคืนทำมากกว่านี้ตั้งเยอะ”

         “ไม่ต้องมาพูดดีเลย”        

   “ไปกันเถอะ วันนี้เราไม่ใช่รถนะ”

   “ถึงใช้ก็ไม่ให้ยืมหรอก ต้องลงโทษบ้าง”

   “ได้เลย ผลัดกันลงโทษ คืนนี้โดนแน่”

   “ทะลึ่ง”อ้นตีไปที่หลังของเอ

   เมื่อทั้งสองพูดคุยกันสักพัก หลังจากนั้นทั้งสองก็ไปที่วิทยาลัยโดยในวันนี้อ้นเป็นคนขับ มาส่งเอที่หน้าวิทยาลัยส่วนตัวของเขาก็ขับต่อไปในวิทยาลัยของตัวเองที่เรียน

   เมื่อเอลงจากรถและเข้าไปในวิทยาลัยก็ถูกเพื่อนรักอย่างตั๊มแซวทันที เพราะเมื่อวานก็ยืมรถมาใช้วันนี้ก็มาส่งอีก และยังมีเงินใช้ซื้อข้าวกิน แต่ก่อนหน้านี้ต้องหยิบยืมคนอื่นไปทั่ว โดยเฉพาะตั้มที่ให้ยืมแต่ไม่ได้คืนสักที

   “วันนี้แฟนมาส่งอิจฉาจัง”ตั้มพูด

   “เอ้ย พูดดีๆนะเว้ย บอกกี่ครั้งว่าเพื่อน แหมแซวอยู่ได้”เอตบไปที่บ่าของตั้ม

   “เพื่อนจริงเหรอ “เพื่อนร่วมห้องอีกคนเดินเข้ามาร่วมสนธนาด้วย

   “ถ้าเพื่อนจริงติดต่อให้หน่อย น่ารักวะตะมุตะมิดีนะกูว่า”ตูนเพื่อนร่วมห้องพูดต่อ

   “ถ้าอยากรู้จักก็ไปหาเองซิ”เอโบ้ยปากไปทางที่อ้นเรียน

   “หึงเว้ย”ตูนหัวเราะ

   “เลิกพูดดีกว่าพรุ่งนี้จะสอบแล้ว ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลย”เอเปลื่ยนเรื่องทันที

   “เปลื่ยนเรื่องเลยเพื่อนเรา สงสัยจะเรื่องจริงซะแล้วมั้ง”ตั้มยังแซวไม่เลิก

   “อยากพูดอะไรก็พูดไปเลยเรื่องไม่จริง”เอพูด

   “เอาล่ะไม่แซวแล้ว แต่อยากรู้จังมึงเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมวะ”ตั้มถาม

   “ก็ขอแม่ให้มาส่งซิ ป่านนี้ยังด่าไม่เลิกเลยนะมึง”เอโกหกอย่างแนบเนียน

   “กูยังไม่ได้จ่ายเลยว่ะ ไม่รู้จะหาเงินที่ไหนมึงพอมีลู่ทางบ้างไหม “ตูนมีสีหน้าที่นิ่งลง

   “คุยอะไรกัน”เจนเดินมาสมทบอีกคน

   “ก็ไอ้ตูนมันยังไม่ได้จ่ายค่าเทอมเลย”ตั้มพูดขึ้น

   “จะไปเครียดทำไมเรื่องเล็กน้อย”เจนพูดขึ้น

   “เล็กน้อยบ้าอะไร ถ้าไม่จ่ายค่าเทอมกูก็เรียนไม่จบนะเว้ย”ตูนพูดขึ้นแล้วมองหน้าเจน

   “ก็หาแฟนรวยๆสักคนซิ “เจนยิ้มให้ทุกคน

   “กูไม่หล่อเหมือนมึงนี่จะได้หาง่ายๆ”ตูนหน้าบึ้ง

   “ก็ดูไอ้เอซิ  มันก็ไม่ได้หล่ออะไรเลย มันยังหาได้เลยมีเงินจ่ายค่าเทอมด้วย”เจนมองหน้าเอแล้วยิ้ม

   “มึงพูดๆดีๆนะใครแฟนกู”เอเริ่มไม่พอใจคำพูดของเจน

   “อ้าว ก็หนุ่มพาณิชย์นั่นไง ยอมนิดๆหน่อยๆเดี๋ยวก็ได้เงินใช้แล้ว”เจนยักคิ้วใส่เอ

   “มึงเคยทำเหรอวะ”

   “กูไม่เคยหรอกเว้ย กูมีเงินไม่ใช่คนแบบมึง”

   “มึงวอนซะแล้วหาเรื่องกูเหรอวะไอ้เจน”

   “เปล่า ถ้าไม่ได้ทำอย่าร้อนตัว”

   “กูไม่ได้ร้อนตัว แต่มึงปากหมา”

   “เอ้ย กูพูดกับมึงดีๆนะเว้ย “

   “ถ้าแบบนี้พูดดี ก็สมควรต่อยปาก”เอเดินเข้าไปกำลังจะง้างหมัดใส่เจน แต่ตั้มห้ามไว้ทันโดยกอดลำตัวเอไว้

   “ใจเย็นๆเพื่อนพรุ่งนี้สอบท่องไว้ในใจ”ตั้มพูด

   “ไอ้เจนมึงก็พูดกับไอเอเกินไป จริงหรือไม่จริงก็เรื่องของมัน มึงไปยุ่งอะไรกับมัน”ตูนพยายามยืนกั้นร่างของเจนไว้

   “โธ่ ไอ้แมงดา”เจนยังไม่ยอมหยุด

   “ไอ้ตั้มมึงปล่อยกู เดี๋ยวนี้ กูยอมโดนไล่ออก ขอสั่งสอนไอ้เจนมันหน่อยปากมันไม่ควรมีไว้พูด”ตั้มพยายามดิ้น

   “โธ่ ไอ้ลูกหมา มึงจะมีปัญญาอะไรทำกูว่ะ”

   “เอ้ย ไอ้เจนมึงจะมากไปแล้วนะเว้ย เพื่อนกันพูดดีไม่ได้เหรอวะ แซวกันพอหอมปากหอมคอก็พอ และอีกอย่างถ้าเป็นกูก็ยอมวะ ได้เงินใช้ไม่เห็นเสียหายตรงไหน”ตูนกอดเอวของเจนไว้และลากไปทางอื่น

   “พอเถอะเอ อย่าไปสนคนย่างไอ้เจนเลย ใครๆก็รู้ว่ามันปากไม่ดี ไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็เจอดี ไม่ต้องถึงมีอเองหรอก”ตั้มกอดร่างของเอไว้และลากไปอีกทาง เพื่อที่จะไม่ให้ทั้งสองได้เจอกัน

   เมื่อตั้มกับเอย้ายที่มานั่งกันสองคนอีกฝั่ง ปล่อยให้ตูนลากเจนไปอีกที่หนึ่ง เอนั่งนิ่งด้วยความโกรธกับคำพูดของเจนที่ดูถูกเขา และข้อสำคัญมันเป็นเรื่องจริงก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่สนุกและได้เงินใช้แต่นี่ต้องโดนเพื่อนดุถูกและแซว จึงทำให้เอเสียหน้าและเสียความรู้สึกไปพอสมควร

   “มึงก็ไม่ต้องไปสนใจกับคำพูดของไอ้เจนมันหรอก เอาเวลามาอ่านหนังสือดีกว่า และเตรียมตัวหางานหลังจากเรียนจบไม่ดีกว่าเหรอว่ะเพื่อน”ตั้มพูด

   “จริงของมึง กูก็ใจร้อนไปแต่มันก็น่าโกรธใช่ไหมวะ”

   “ช่างมันเถอะ จริงไม่จริงมันอยู่ที่ตัวเรา ถึงมันจะจริงก็เรื่องของเรา ถ้าเราไม่มีเงินใช้ไม่มีที่อยู่ไม่มีค่าโน้นค่านี้ คนที่ว่าเรามันก็ไม่ได้ให้เงินใช้ จะไปสนใจทำไมจริงไหมเพื่อน”

   “จริง แต่เราเท่านั้นที่รู้”เอนิ่งชั่วครูเพราะมันเรื่องจริงทุกอย่าง

   “เอาน่าทนอีกหน่อยอีกไม่กี่วันเราก็จบกันแล้ว ต่อไปก็คงไม่ได้เจอน้องอ้นของนาย ทุกอย่างลงตัวเพราะนายก็ต้องไปหางานทำ ส่วนน้องอ้นก็อาจเรียนต่อหรือไปทำงานที่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าไม่อยากเจอก็แยกทางกันหลังเรียนจบ ถ้ายังรักเขาอยู่ก็ตามไปอยู่ด้วยกัน”ตั้มยิ้มทันทีได้แขวะนิดหน่อยก็ยังดี

   “ไอ้ตั้มมึงอยากโดนต่อยเหรอวะ แหม มีช่องแซวไม่ได้เลยตอดนิดตอดหน่อยตลอดเวลา”

   “อย่าไปซีเรียสให้มันมากนักเลย อ่านหนังสือดีกว่า”ตั้มหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

   ส่วนเอก็ครุ่นคิดว่าหลังจากเรียนจบจะทำอย่างไรดีกับอ้น