รักนี้เพื่อเธอ

       หลังจากสอบเสร็จอ้นก็รีบกลับมาที่ห้องทันทีเพื่อรอเอ เพราะอ้นได้ไปหาเอที่ในวิทยาลัยแต่ไม่เจอ ซึ่งอ้นคาดว่าเอน่าจะไปเลี้ยงฉลองตอนก่อนจบการศึกษา ซึ่งในความคิดที่อ้นคาดไว้นั้นผิดถนัดเพราะเอได้กลับมาในสภาพที่ปกติที่สุด

       “ทำอะไรกินจ๊ะ”เอพูดจาอย่างน่าฟัง

       “ก็หลายอย่างนะ”อ้นหันมายิ้มให้เอ

       “แต่วันนี้ไม่อยากกินเราอยากไปดูหนังมากกว่า”

       “กินก่อนค่อยไปดูก็ได้”เอพูดขึ้น

       “เสียดายของน่ะ”

       “ไม่ต้องเสียดายหรอก เพราะวันนี้เราสอบเสร็จกันแล้ว หลังจากนี้เรายังไม่รู้เลยว่าจะไปกันทางไหน”

       “ใช่”อ้นมีสีหน้าซึมลงนิดหน่อย

       “ก็นั่นไงเราควรใช้เวลาที่เหลืออยู่หาความสุขใส่ตัวให้มากที่สุด”

       “เหรอ แล้วนายจะเรียนต่อไหม”

       “ยังไม่รู้เลย แล้วนายล่ะ”

       “เรียนซิ แต่ก็ต้องไปเรียนกรุงเทพ”

       “เราคงไม่ได้เจอกันแล้วซิเนาะ”เอก็ไมได้คิดอะไรมาก เพราะเขาก็ไม่คาดหวังว่าจะอยู่กับอ้นต่อไปหรอก

       “ใช่ เราคงคิดถึงนายมาก แต่ก็ดีเหมือนกันที่เราจะไปดูหนังด้วยกัน จะได้เก็บความรู้สึกดีดีไว้เนาะ แต่ก็ยังเหลืออีกหลายวันที่เราจะยังอยู่ด้วยกันไม่ใช่เหรอ และอีกอย่างโทรศัพท์ก็มีเราก็ค่อยติดต่อกันก็ได้ เราว่าถ้านายไม่เรียนต่อก็น่าจะไปทำงานทีกรุงเทพนะ”

       “ก็ไม่แน่นะ”เอพูดเอาใจอ้น

       “ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะดีมากเลย”อ้นอมยิ้ม

       “เสียเวลาพูดกันเยอะแล้วเราไปดูหนังกันดีกว่า”

       “ฮือ นายไปอาบน้ำซิเราอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวเราจะแต่งตัวรอนาย” อ้นเก็บอาหารการกินเอาไว้ในตู้เย็น เพราะเขาคิดว่าไปดูหนังได้บรรยากาศมากกว่ามานั่งกินข้าวในห้อง

       เมื่อทั้งสองอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขับรถมอเตอร์ไซค์กันไปที่ห้างสรรพสินค้าในตัวจังหวัดทันที ซึ่งอ้นตามใจเอเต็มที่ว่าจะดูหนังเรื่องอะไร

       “แต่เราไม่มีเงินเลยนะ”เอพูดอ่ำอึ้ง

       “ไม่เป็นไรหรอก”อ้นนั้นเตรียมใจกับเตรียมเงินมาอยู่แล้ว

       “อ้นจะดูเรื่องอะไรล่ะ”เอถาม

       “ได้หมดนั่นแหละ”

       เอจึงตัดสินใจดูหนังฝรั่ง ส่วนอ้นไม่ได้ชอบแต่ก็แสร้งว่าชอบเพราะเขาอยากให้เอมีความสุข แต่ก่อนที่จะเข้าไปในโรงหนังอ้นก็พูดขึ้น

       “ถ่ายรูปคู่ก่อนที่โปสเตอร์หนังหน่อยไหม”

       “ได้สิ”เอไม่ได้คิดอะไรมาก

       อ้นจึงหยิบโทรศัพท์มือถือมาเซฟฟี่ถ่ายรูปคู่สองสามรูป หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เข้าไปดูหนังในโรงหนัง เมื่อเข้าไปข้างในเอนั้นตั้งใจดูไม่ได้สนใจอ้นแม้แต่น้อย เพราะเป็นหนังที่เขาอยากดูมาก แต่ไม่มีเงินที่จะมาดู เขาต้องทนฟังเพื่อนๆในห้องพูดคุยกันหนังเรื่องนี้ เขาได้แต่นั่งฟังอย่างเดียวไม่สามารถที่จะออกความคิดเห็นอะไรออกมาได้แม้แต่น้อย ส่วนเอก็ไมได้ชอบดูเพราะไม่ใช่แนวที่ตัวเขาชอบเท่าไร เขาจึงนั่งหลับจนหนังจบเรื่อง ตื่นมาอีกทีเพราะเอได้ปลุกให้ตื่นเนื่องด้วยหนังจบแล้ว

       “ไม่ชอบเหรอ”เอถามทันทีที่อ้นลืมตาขึ้น

       “ชอบ แต่ง่วงนอน เพราะก่อนหน้านี้อ่านหนึงสือเยอะไปหน่อย”

       “เราออกไปข้างนอกก่อนเถอะ”

       ทั้งเอและอ้นออกมาจนถึงหน้าโรงหนัง และได้ตกลงกันว่าจะกลับไปกินอาหารที่อ้นซื้อ มาไว้ที่ห้อง แต่ก็ไม่เป็นดั่งใจเพราะเสียงโทรศัพท์มือถือของเอก็ดังขึ้น

       “ฮัลโหล” 

       “ไอ้เอมาเดี๋ยวนี้เลยนะมึงน่ะ เพื่อนๆเขารอมึงคนเดียว ตั้งวงแล้วเนี่ยจะขาดมึงได้ไง”

       “คือว่า เอ่อก็ได้”

       เอกกดวางมือถือและหันไปมองอ้นที่กำลังมองเขาอย่างใคร่รู้ จนทำให้เอนั้นยังไม่ค่อยกล้าพูดอะไรออกมา จนอ้นเป็นฝ่ายพูดออกมาเอง

       “เพื่อนโทรมาว่าไง”ฃ

       “คือว่า ไอ้ตั้มมันมาชวนไปดื่มเหล้า”เอพูดเสียงอ่อย เพราะเขาอยากไปมาก

       “ก็ไปสิ เดี๋ยวอ้นไปส่งที่หอเพื่อนก็ได้”อ้นกลั้นใจพูด

       “ขอบใจมากนะ แล้วรอเรากลับไปกินข้าวด้วยนะ แล้วหลังจากนั้นค่อยทำเรื่องอย่างว่ากัน”คำพูดท่อนท้ายเอกระซิบค่อยๆข้างหูอ้น

       “บ้าพูดอะไรไปเรื่อย”อ้นอมยิ้ม

       “ไม่ต้องยิ้มเลย ยิ่งยิ้มเรายิ้มอยาก รีบไปส่งเราก่อนเถอะ เราจะได้รีบกินแล้วรีบกลับมาหานาย”เอแกล้งอมยิ้ม

       “ฮือ”

       อ้นได้ไปส่งเอแค่ปากทางเขาห้องเช่าของตั้มเพื่อนของเอเท่านั้น เพราะเอไม่ให้เข้าไปเพราะอายเพื่อน หลังจากหลายวันก่อนเพื่อนของเขาแซวเรื่องนี้ ซึ่งอ้นก็เข้าใจเรื่องนี้ดีเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะขอแค่ได้อยู่กับเอเป็นบางเวลาเขาก็พอใจมากที่สุดแล้ว

       เมื่ออ้นกลับมาถึงห้องเขาจึงจัดแจงอุ่นอาหารไว้รอเอทันที ส่วนในจิตใจนั้นอ้นก็กระหยิ่มยิ้มย่อง จากนั้นอ้นก็นั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออ้นเปิดดูรูปของเขากับเอที่ถ่ายหันหน้าโรงหนัง อ้นถึงกับตั้งเป็นภาพหน้าจอ และมีความก่ำกึ้งว่าจะโพสต์ในในโซเซียลดีไหม ซึ่งอ้นก็ลังเลอยู่พักหนึ่งเขาจึงตัดสินใจที่จะโพสต์ เพราะเขาคิดว่าไม่น่าเสียหายอะไรก็แค่รูปถ่ายธรรมดา อ้นจนกดโพสต์ในทันทีเพียงไม่นานก็ไม่เพื่อนๆในโซเซียลต่างคอมเม้นต่างๆมากมาย โดยมีจีจี้เพื่อนรักคนแรกที่คอมเม้นท์ก่อนใคร

       “คิดดีแล้วเหรอ”

       เมื่ออ้นอ่านก็รู้สึกเคืองในใจจีจี้นิดหน่อย

       “คิดดีแล้วจร้า แค่เพื่อนกันแค่นั้น”

       “ตามใจ”

       “จร้า”อ้นพิมพ์ตอบกลับในทันที

       ตอนนี้อ้นไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแพราะเขากำลังมีความสุขกับความรักครั้งที่ได้พบเจอ เขาจึงทุ่มกับรักกนี้อย่างมากและวาดฝันในวิมานใว้หลายอย่าง

       ในขณะเดียวกันที่วงเหล้าซึ่งมีอยู่สี่คน ตั้ม ตูน เจน และเอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เจนกับเอก็ไม่ถูกกันเท่าไร ส่วนในวงเหล้าที่มียังไม่สมานเท่าที่ควร

       “เอ มึงจะทำอะไรต่อวะ”ตั้มถาม

       “ทำงานวะ กูไม่มีเงินเรียนต่อหรอก”เอพูดขึ้น

       “กูก็เหมือนกันวะ เอ่อก็ดีเดี๋ยวเราไปหางานที่ต่างจังหวัดดีกว่า แถวนิคมอุตสาหกรรมนายดีไหม”ตั้มพูด

       “ดี จะได้มีเงินใช้”

       “แหม แน่นอนอยู่แล้วมันต้องมีเงินใช้อยู่แล้วนี่ถ้าทำงานนะ”

       “ก็ใช่น่ะสิ”

       “นายล่ะเจน”ตั้มถาม

       “คงไปเรียนต่อนั่นแหละ แม่อยากให้เรียนต่อแต่ก็ไม่อยากเรียนหรอกน่าเบื่อจะตาย”

       “ไอ้เจนนี่ก็แปลก เขาอยากเรียนกันแต่มันดันไม่อยากเรียน”ตูนพูดขึ้น

       “เอาน่าเพื่ออนาคต”ตั้มพูดขึ้นมา

       “ไอ้เอถ้ามึงไปทำงานแล้วเอาน้องอ้นไว้ที่ไหนล่ะ”เจนจ้องมองหน้าเอ

       “มันเกี่ยวอะไรกับมึงล่ะ”

       “ไอ้นี่กูถามมึงดีๆนะก็เห็นนอนอยู่ห้องเดียวกันนี่ก็นึกว่าจะตามกันซะอีก”

       “ไปเรียนต่อเหมือนมึงนั่นแหละ”เอพูดโดยไม่มองหน้าเจน

       “ถ้าอยางนั้นมึงไม่คิดถึงเหอรวะ คนเคยนอนด้วยกันน่าจะมีความผูกพันกันบ้าง”

       “ทางใครทางมันซิเรียนจบแล้วนี่”

       “แต่น้องอ้นอาจจะไม่จบก็ได้นะ เห็นตามไม่ห่างเลยนี่”

       “มึงเลิกพูดได้ไหมกูมากินเหล้าไม่ได้มาให้มึงถามโน้นถามนี่”

       “ไอ้เจน เรียนจบกันแล้วก็อย่าไปอะไรกับไอ้เอมันมากนักเลย มึงก็เกินไปพูดอะไรไม่คิด”ตั้มทนไม่ไหวจึงพูดขึ้นมา

       “ใช่ ไหนๆก็จบแล้ว”ตูนสนับสนุนความคิดนี้ทันที

       “กูก็แค่อยากรู้แค่นั้นไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรหรอกวะ กูขอโทษก็ได้ไหนจะเรียนจบแล้วก็ไม่อยากทะเลาะกับมึง”เจนอมยิ้มด้วยความสะใจ

       อ้นทนฟังและทำเป็นไม่ได้ยิน เขาจึงหยิบมือถือมาเปิดดู พอเปิดปุ๊บเขาก็เห็นรูปของเขากับอ้นขึ้นมาในหน้าแรกของ เอจึงมีสีหน้าตกใจไม่คาดคิดว่าอ้นจะโพสต์รูปของเขา ในขณะเดียวกันตั้มหันมามองเห็นพอดี ด้วยความปากไว้เขาจึงพูดขึ้น

       “มึงไปไหนมากับไอ้อ้นนะ”

       “เอ้ย ไอ้เอไหนมึงบอกไม่มีอะไรกันไง”เจนพูดขึ้น

       เอจึงกดปิดมือถือทันทีโดยที่คนที่เหลือไม่ได้เห็น แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคคนอื่นเพราะสามารถดูในเครื่องของตัวเองได้ ทั้งตูนและเจนจึงปิดดูในทันที

       “ว้าว ไปดูหนังด้วยกันนี่หว่า”

       “หวานแหววเชียวน่าอิจฉา ไหนบอกไม่มีอะไรกัน”เจนขยี้ต่อเนื่อง

       เอไม่รู้จะทำอย่างไงในเมื่อหลักฐานมันฟัอง มีทางเดียวที่เขาจะทำได้ในขณะนี้ คือกลับไปห้องเขาเพื่อหนีหน้าเพราะเขารู้สึกอายเพื่อน โดยเฉพาะไอ้เจนที่แซวแซะไม่เลิกลาก

       “กูกลับแล้ว ตั้มไปส่งกูหน่อย”เอลุกขึ้นยืน

       “เอ้ย จะรีบกลับไปไหนวะเหล้ายังไม่หมดเลย”ตั้มพูดขึ้น

       “กูไม่มีอารมณ์กิน ขืนอยู่ได้เตะคนวะ”เอมองไปที่หน้าของเจน

       “เพื่อนพูดแค่นี้ทำเป็นโกรธ ก็ได้กูขอโทษ”เจนพูดขึ้น

       “เก็บคำว่าขอโทษไว้ในปากมึงนั่นแหละ ขอโทษบ่อยเกินไปหน่อยมั้งมึงนะ”

       เอพูดจบก็เดินไปรอตั้มที่รถในทันที โดยมีตั้มเดินตามที่จะไปส่ง ส่วนเจนนั้นเขารู้สึกเจ็บใจ ที่เจ็บใจคือเห็นเอไปเที่ยวกับอ้น ทำไมไม่เป็นเขาต่างหาก ที่เขาเจนแซวแซะเอตลอดเวลาเพราะรักแต่ไม่กล้าบอก จึงแสดงออกมาทางแกล้งเอมากกว่า

       “เป็นอะไรวะไอ้เจนเงียบไปเลยเมื่อกี้ยังปากดีอยู่เลย”ตูนเอ่ยขึ้น

       “ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านเถอะวะ”

       “ก็ดีหมดสนุกแล้ว เพราะปากมึงนั่นแหละ”

       “ไอ้ตูนปากมึงเหรอนะ”

       “ก็ปากกูซิวะจะปากใครไอ้นี่อย่างไงวะ”

       “ไม่ต้องพูดมากกลับบ้านได้แล้ว”เจนรู้สึกหงุดหงิดมาก ตอนแรกเขากะญาติดีกับเอแต่ก็ผิดคาดเกิดทะเลาะกันขึ้นมาอีกด้วยความปากกับใจไม่ตรงกันนั่นเอง

       เมื่อเจนเดินมาถึงที่หน้าหอของตั้มก็เห็นตั้มสตาร์ทรถไม่ติดเขาจึงเดินเข้าไปดู

       “รถมันเก่าก็แบบนี้แหละวะ”เจนพูดขึ้น

       “ปากมึงจริงๆเลยไอ้เจน ถ้างั้นมึงไปส่งไอ้เอมันหน่อยซิวะ”ตั้มหยุดสตาร์ทรถทันทีเพราะเหนี่อยเกินไป

       “โอ๊ย โทรให้น้องอ้นมารับซิวะ”

       “ถ้ามึงไม่อยากไปส่งกูเดินกลับก็ได้ไม่ต้องไปส่งกูหรอก”ตั้มเดินไปทันที

       “เดี๋ยวก่อน กูไปส่งก็ได้”

       ลึกๆแล้วเจนดีใจมากที่จะได้ไปส่งเอ เขาจึงพยายามสลัดให้ตูนนั้นอยู่กับตั้ม เพื่อที่เขาจะได้มีเวลาอยู่กับเอก่อนที่จะไม่ได้เจอกันอีก

       “ไอ้ตูนอยู่กับไอ้ตั้มมันไปก่อนเดี่ยวกูจะส่งไอ้เอ”

       “กูไม่อยากให้มึงไปกันสองคนเดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก”

       “เอ่อ น่า รับรองไม่ทะเลาะหรอก”เจนยิ้ม

       “ก็ได้ สงสารไอ้ตั้มนอนคนเดียว พรุ่งนี้เราก็ต้องแยกย้ายกันแล้วโชคดีนะเว้ยเพื่อน”ตูนพูดขึ้น

       “เช่นกันเพื่อน”

       เมื่อเจนพูดจบเขาก็รีบสตาร์ทรถของเขาออกไปในทันที เพื่อที่จะให้ทันเอที่กำลังเดินกลับด้วยความโมโห ชั่วเวลาไม่ถึงนาทีเจนก็ตามมาทันเอ ที่กำลังเดินอยู่ข้างทาง เมื่อเอได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์เขาจึงหันมามองเจนแล้วหันหน้ากลับ

       “ไอ้เอขึ้นรถเดี๋ยวกูไปส่ง”

       “กูไม่ขึ้นหรอกกูจะเดินไป ไม่อยากเป็นภาระใคร เดี๋ยวมาทวงบุญคุณทีหลัง”

       “ถึงอย่างไงเราก็เป็นเพื่อนกัน ที่กูคอยแกล้งมึงก็เพราะกูรักมึงนะเว้ย”

       “อะไร”เอหันหน้ามามองด้วยความประหลาดใจ ในคำพูดของเจนที่ดูผิดปกติจากเมื่อก่อนโดยสิ้นเชิง

       “กูหมายถึงกูรักมึงแบบเพื่อนถึงล้อเล่น มึงอ ย่าโกรธกูซิวะไหนๆก็เรียนจบกันแล้ว คุยกันดีๆสักครั้งดีกว่า”

       เอหยุดมองเจนชั่วครู่ เจนจึงหยุดรถเพื่อรอให้เอได้ขึ้นซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ สายตาทั้งสองประสานกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ จนเจนต้องหลบตาเพราะมีความนัยน์อยู่ในนั้น ส่วนเอนั้นไม่ได้มีความรู้สึกอะไรกับเจนแม้แต่น้อยในทางที่ชอบใคร่

       “ก็ได้”เอขึ้นรถซ้อนท้ายทันที

       “ให้ไปส่งที่ไหน”เจนถาม

       เอจึงบอกทางไปที่หอของอ้น หลังจากนั้นเจนก็ขับไปอย่างช้าๆเพื่อจะได้อยู่บนรถกลับเอนานๆ

       “หอไอ้อ้นเหรอวะที่จะไปน่ะ”เจนพูดขึ้น

       “ใช่ กูจะไปขนเสื้อผ้า”

       “แล้วจะไปอยู่ที่ไหนมืดค่ำแล้วนี่”

       “อยู่กับมึงซักคืนได้ไหม พรุ่งนี้กูก็กลับบ้านก่อน หลังจากนั้นกูก็จะไปหางานทำตามนิคมอุตสหกรรม”

       “ได้สิ”เจนอมยิ้มอย่างยินดี

       “บ้านมึงอยู่ไกลไหม”

       “ไม่ไกลหรอกแค่แปดสิบกว่าโล”

       “กูไปส่งไหมวะ”

       “ไม่ต้องหรอกเสียเวลามึง เดี๋ยวกูขึ้นรถกลับก็ได้”

       “ไม่เสียเวลาหรอก เราจะได้คุยกันไง ปรับความเข้าใจกัน เพราะอย่างไงเราก็เป็นเพื่อนกันไง”

       “ก็ได้ ถ้ามึงคิดว่ากูเป็นเพื่อนมึง”

       “เพื่อนซะวะ มาเป็นเพื่อนกันตอนเรียนจบนี่ก็แปลกดีเหมือนกัน”

       “ใช่ มึงชอบกวนกูตลอดเลย ชอบทำให้กูโมโห มึงทำแบบนั้นทำไมวะ”

       “ก็ไม่มีอะไรแกล้งมึงสนุกดี”

       “มึงนี่เลวจริงๆมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น”

       “เอาน่ากูขอโทษมึงด้วยก็แล้วกัน ต่อไปนี้เราก็เป็นเพื่อนกันแล้ว อย่าไปพูดความหลังที่ผ่านมาเลยว่าไหม”       

       “ฮือ กูก็ว่างั้นแหละ”

       “ถึงแล้วหอไอ้อ้น มึงจะทำอย่าไงต่อ”เจนจอดรถหน้าห้องเข้าของอ้น

       “มึงรอกูอยู่นี่นะเดี๋ยวกูไปเก็บเสื้อผ้าก่อน”

       “ฮือ”

            เอลงจากรถและรีบเดินขึ้นไปที่ห้องเช่าของอ้นทันที เพราะเขารู้สึกโกรธมากที่อ้นเอารูปของเขาไปในใน