ยังไม่พอ

ไต้ชินอ๋องแทบทะยานมาที่เรือนนอน ตอนเปิดประตูใช้เท้า ตอนปิดก็ยังใช้เท้ากระแทกปิดเสียงดังปัง ร่างบางในห่อผ้าอยู่ไม่สุข มือน้อยเลื้อยออกมาสอดเข้าสาบชุดลูบไล้ผิวเนื้อของเขา สัมผัสราวถูกขนนกปัดผ่าน สร้างความวาบหวามจนต้องข่มเสียงครางแสนพอใจ

แม้ความคิดจะอยากจับนางทุ่มลงบนเตียง ตามด้วยคร่อมทับทรมานให้สาสมกับความต้องการในอก แต่เขาสนใจอย่างอื่นมากกว่า จึงต้องสะกดความร้อนรุ่มวางหญิงสาวผู้อ้างตัวว่าคือหงอี้ แมวขี้เซาที่เขาเลี้ยงไว้ข้างกายตลอดสามปี

เมื่อเป็นอิสระ หงอี้ใช้มือปัดผ้าคลุมออกอย่างนึกรำคาญ นางร้อนแทบตายแล้วแต่ชินอ๋องยังใช้มันห่อตัว ไยต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย

นางก็แค่แมวตัวหนึ่งอุ้มไว้ในอกอย่างเปิดเผย มีสิ่งใดน่าอายกัน

นัยน์ตาสีเทากลม แวววาวจากแรงปรารถนา มองใบหน้าแดงก่ำของพ่อตัวร้ายหยาดเยิ้ม ยังคงไม่เข้าใจอยู่เหมือนเดิม

นางแค่แอบดื่มสุราเองมิใช่หรือ ความร้อนในร่างกายโดยเฉพาะส่วนนั้นมาจากไหน

หงอี้สับสนแต่ร่างกายไม่รักดีกลับเอนกายลงบนเตียงเย็นชืด บิดเร่าอย่างชอบใจ ชินอ๋องหายใจหอบกับภาพยั่วราคะของสตรีบนเตียง ผ้าปูสีดำตัดกับผิวกายนวลลออ เส้นผมสีเทาออกเงินกระจายไปทั่วหมอนใบใหญ่

“อื้อ...เย็นจัง”

บัดซบ! บัดซบ! บัดซบ!

นางกำลังท้าทายความอดทนของเขาอยู่ แม้จะกรุ่นโกรธจนอยากจับร่างน้อยนั่นโยนออกจากห้อง แต่สายตากลับไม่ยอมละไปจากเรือนร่างอวบอิ่มทุกส่วน โดยเฉพาะเนินเขาสองลูก มันกำลังถูกเจ้าของใช้มือเรียวลูบไล้ บีบคลึง ริมฝีปากอิ่มแดงเรื่อถูกฟันขาวขบกัด ปลายหางตาปรากฏหยาดน้ำใส

น่าจับกระแทกให้ร้องครวญครางทั้งคืน!

ชินอ๋องยังคงลากสายตาวาววับจากภูเขาใหญ่สองลูกมายังเอวคอดกิ่ว สะดือเล็กจิ๋วน่าลงลิ้นเย้าหยอก และ เนินเนื้ออวบมีหญ้าปกคลุมบางเบากำลังถูกเรียวขาเล็กถูไถปกปิดกลีบผกาจากสายตาพยัคฆ์ร้าย

เร็วกว่าความคิด มือหนาจับเข่าทั้งสองข้างเบะเรียวขาเปิดอ้า เผยให้เห็นน้ำหวานฉ่ำเคลือบกลีบผกาอูมที่หลบซ่อนในคราแรก ยากเย็นเหลือเกินที่จะเมินเฉยต่อภาพความงามของสตรีแปลกหน้า

เขาคือบุรุษคนหนึ่ง แม้เวลาปกติจะมีความยับยั้งชั่งใจ ทว่าบัดนี้ฤทธิ์ยากำหนัดแล่นพล่านในเลือดจนขาดสติ ก้มลงดื่มกินน้ำหวานใสตรงกลีบบุปผาอย่างหน้ามืดตามัว

“ฮ๊ะ..อื้อ..ซวน~”

หงอี้สะท้านเฮือกเมื่อความนุ่มสากลากผ่านร่องงามสีชมพู นางเห็นทุกอย่าง สมองพร่ามัวประมวลผลขาด ๆ หาย ๆ ร่างกายส่วนนั้นกำลังถูกลิ้นร้ายมอบความเสียวอย่างไร้ปรานี ปลายเท้าทั้งสองจิกเกร็ง เรียวปากอิ่มอ้าหอบครางหวาน มือทั้งสองยังคงบีบนวดเต้าอิ่ม บีบบี้ยอดถันหวังให้ช่วยระบายความซ่านเสียว

เรียวขาทั้งสองข้างพยายามหนีบเข้าหากัน ด้วยเรี่ยวแรงอันน้อยนิด กลับเป็นเพียงความหวังลม ๆ แล้ง ๆ เมื่อมันเบะอ้าจากการจับยึดของมือหนา เอวคอดเด้งแอ่นไปตามเรียวลิ้นสาก นัยน์ตาสีรัตติกาลเหลือบขึ้นมองร่างบางแสนหวาน ภาพแสนลามกของนางผลักดันสติอันน้อยนิดของชินอ๋องให้ปลิวหาย

น้ำหนักผะแผ่วเน้นหนักขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว หงอี้สะบัดหน้าจนผมยาวกระจาย กรีดร้องเมื่อเม็ดกระสันถูกขยี้หนักสลับเบา ส่วนรูเล็กขมิบตอดถูกท้องนิ้วสากถูวนสะกิดเกาจนน้ำเมือกไหลทะลักยิ่งกว่าเดิม

กายบางแอ่นโค้งแผ่นหลังไม่ติดที่นอน กระตุกสั่นริกน้ำตาไหลเป็นสายจากความเสียวที่ได้รับ

นางไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้ว่าสิ่งที่ถูกกระทำนี้คืออะไร แต่อยากหาเหตุผลมากเพียงใดการถูกเล่นงานหนัก ๆ ของคนตัวโตตรงหว่างขา ยิ่งทำสติพล่าเบลอเตลิดลอย รูหวานขมิบรัดอากาศถี่รัวเมื่อนางแตกกระจายเพียงถูกเขาละเล็งลิ้น

ชินอ๋องปาดเลีย ชิมน้ำสีใสหลังส่งหญิงสาวแตะขอบสวรรค์ ยอดถันนั่นดึงดูดให้ร่างหนาผละจากกลีบอูมอวบ ลากเรียวลิ้นจากเนินหญ้ามาพักยังสะดือบุ๋ม ตวัดลิ้นเป็นวงกลม ห่อจนปลายแหลมแหย่เย้ารูเล็ก

ความเสียวยังคงไม่เลือนหายนางก็ถูกเล่นงานอีกครั้ง หงอี้ครางหอบทั้งกระทดกายหนีแต่มือหนากลับยึดเอวคอด ดึงนางลงมาหยุดใต้ร่าง

ปัดมือของนางออกจากปทุมสร่าง ประคองมันไว้ในอุ้งมือทั้งสองลูก ดูดเลียจากฐานนุ่มแล้วใช้เรียวปากหนาแสนร้อนผ่าวครอบครองยอดถันข้างหนึ่ง ดูดหายไปครึ่งเต้าปานทารกหิวกระหายน้ำนมจากมารดา

“อ๊า!...”

ผิวของนางเนียนเรียบแสนลื่นมือ ชินอ๋องไม่ปล่อยให้ยอดถันอีกข้างเหงา ใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางบีบดึงสลับกับการสะกิดจนบวมเป่ง หงอี้นอนแผ่ตาลอย ทำได้เพียงปล่อยเสียงครางแสนหวานและดึงทึ้งเส้นผมสีดำของคนที่กำลังดื่มนมของนางอย่างตะกละตะกลาม

แอ่นหน้าอกป้อนทรวงอิ่มให้เขากินได้ถนัดด้วยความเต็มใจ กลีบร่องถูกท่อนลำแข็งขืนถูไถตามรอยแยก ไม่รู้ได้ว่าชินอ๋องถอดชุดออกไปตอนไหน

นางถูกปรนเปรอ กรีดร้องจนเสียงแหบเสียงแห้ง สะโพกกลมกระดกเร่าเข้าหาลำใหญ่อย่างออดอ้อน ต้องการบางอย่างเข้ามาเติมเต็มภายใน

ชินอ๋องครางเสียวในลำคอเมื่อปลายป้านกำลังถูกร่องหวานเชิญชวน กระตุกหงึกหงักอยากมุดเข้าไปทักทายผนังอ่อนนุ่มด้านใน แต่จำต้องใจเย็น เล้าโลมนางให้พร้อมรับตัวตนแสนใหญ่โตของเขามากกว่านี้

ท่อนลำถูขึ้นลง สะกิดตุ่มเสียวเรียกน้ำเมือกลื่นไหลนองออกมาเคลือบไปทั่วความยาวจนมันวาว

“ฮึก...ซวน อ๊ะ..ข้าเสียว” หงอี้ประท้วงเสียงเครือ เหงื่อผุดพรายตามไรผม นัยน์ตาสีเทาหยาดเยิ้ม สบดวงตาของชินอ๋องที่มองนางทั้งที่ยังคงใช้ลิ้นรังแกยอดถันไม่หยุด ยังมีส่วนล่างเร่งเร้าให้นางแตะฝั่งฝันเป็นครั้งที่สอง

“แฮ่ก ๆ ซวน~ อึก ข้าไม่ไหว”

คนตัวเล็กใบหน้าแดงก่ำจากแรงสุขสม รูร่องยังคงขมิบถี่ สะโพกสั่นกระตุกเมื่ออีกคนไม่ยอมหยุดพักให้นางหายใจ เรียวขาอ่อนแรงเกาะเกี่ยวเอวสอบของคนด้านบน นิ้วเรียวกรีดกรายเล็บไปตามแผ่นหลังและหน้าอกกว้าง ส่งสายตาออดอ้อน หวังให้เขาสงสารยอมให้นางได้หยุดพักหายใจ

“นี่แค่เริ่มต้นก็ไม่ไหวแล้วหรือ” ยอมปล่อยยอดถันที่ยกให้เป็นของโปรดนับแต่นี้ออกจากปาก ใบหน้าหล่อเหลากระตุกยิ้มร้าย ส่งผลให้ใจดวงน้อยเต้นรัว หงอี้เขินอายจนต้องผินดวงหน้าหลบสายตาร้อนแรงของชินอ๋อง

สามปีที่เคียงข้างนางไม่เคยได้เห็นสีหน้าแววตาเช่นนี้จากเขา เหตุใดต้องมาเห็นในความฝันแสนวาบหวามนี้ด้วย

เขามันตัวอันตรายเกินไป อันตรายต่อหัวใจดวงน้อยของนางให้เผลอไผลตกหลุมพรางนั้น

ชินอ๋องมองดวงหน้างามแดงเรื่อ ปากอิ่มถูกเม้มแน่น ผมยุ่งคลอเคลียกรอบหน้าจนต้องใช้ปลายนิ้วเกลี่ยไปคล้องใบหูเล็ก

นึกเอ็นดูคนใต้ร่าง ทั้งน่ารักน่ารังแก จึงอดใจไม่ไหวกดจมูกสูดดมพวงแก้มอิ่ม ไล้มาจนถึงสันคอขาว จุมพิตฝากฝังความเป็นเจ้าของเอาไว้หลายจุด ถอนหน้าออกมามองผลงานของตัวเองแล้วยกยิ้มพอใจ

อ๋องหนุ่มผละออกมานั่งชันเข่า จับใต้ข้อพับขาของหญิงสาวดันขึ้นชิดอก สะโพกอวบกระดกขึ้นอวดอ้าร่องสีชมพูกลายเป็นสีแดงก่ำ หลุบเปลือกตามองส่วนแนบชิดด้านล่าง กลีบดอกผกามีเส้นขนสีอ่อนประดับไว้บางเบา กำลังอ้ารับท่อนลำของเขา เสียดสีจนเกิดเสียงเฉอะแฉะผสมเสียงลมหายใจหอบของคนทั้งสองดังไปทั่วห้องนอนกว้าง

เมื่อคิดว่านางพร้อมพรักแล้ว มือหนาจึงกดหัวทู่ค่อย ๆ ดันเข้าไปด้านใน เพียงแต่ปลายหัวเท่านั้นนางก็บีบรัดเขาจนขยับแทบไม่ได้

“อ่าส์ อย่าเกร็ง”

นิ้วโป้งถูกส่งไปขยี้เม็ดเต่ง หวังให้ช่องทางผลิตน้ำหวานออกมายิ่งกว่าเดิม หงอี้ทั้งเสียวทั้งทรมาน ไม่คิดว่ารสรักระหว่างชายหญิงจะร้อนแรงขนาดนี้ แถมคนสร้างความรัญจวนให้ยังเป็นอ๋องตัวร้ายชอบทำหน้าตายไร้อารมณ์ตลอดเวลา

ชินอ๋องนึกขัดใจที่คนใต้ร่างมีดวงตาล่องลอย ราวคิดเรื่องอื่นทั้งที่เขาต้องกดข่มตัวเองไม่ให้เผลอทำรุนแรงจนนางเจ็บปวด จึงแกล้งกระทุ้งเอ็นใหญ่เข้าไปจนสุดโคนในคราวเดียวเมื่อรู้สึกว่านางผ่อนคลาย

“อ๊ายยยย”

ความคิดลอยล่องถูกความเจ็บปวดกระชากกลับมาพบกับความจริง ร่างบางกระตุก ดวงหน้าบิดเบ้ทั้งเจ็บทั้งจุก เพื่อส่งผ่านความเจ็บปวดของตัวเองให้คนตัวโตรับรู้ นางจึงใช้เล็บขูดต้นแขน หน้าอกของเขาเป็นการเอาคืนจนเลือดซิบ

ความแสบจากฝีมือของแมวน้อยไม่พอให้เขาสนใจ เมื่อยามนี้แรงตอดรัดภายในของนางกำลังเล่นงานเขาจนแทบหลั่งริน ชินอ๋องแหงนหน้าสูดลมหายใจ แล้วก้มลงป้อนจูบแสนหวานหวังให้นางผ่อนคลาย

รสจูบอันอ่อนโยน นำพาให้เรียวปากอิ่มเผยออ้า ตอบรับเกรียวลิ้นหนาที่สอดเข้ามาทักทายในโพรงปาก เรียวแขนยกขึ้นคล้องคอแกร่ง เผลอหลับตาพริ้มอย่างคนเคลิบเคลิ้ม หยาดน้ำตาจากความเจ็บปวดไหลริน

ชินอ๋องตักตวงจนพอใจจึงผละออก ซุกไซ้ใบหน้าตามซอกคอ สูดกลิ่นหอมอันคุ้นเคยผสมกลิ่นเหงื่อ มือทั้งสองข้างทำหน้าที่สอดคล้อง ทั้งลูบไล้เอวคอดมาจนถึงเรียวขาเนียน ส่วนอีกข้างบีบคลึงจนเนื้อนุ่มเต็มมือ

ความเจ็บปวดเลือนหาย กลายเป็นความอึดอัดจนต้องส่ายเอวร่อน มองเขาตาละห้อย ขอร้องคนพี่ให้ขยับมันเสียที

“ซวนจ๋า...ขยับหน่อย อึก...มันอึดอัด”

หลี่ไต้ซวนดวงใจกระตุก หลังคนใต้ร่างเรียกเขาเสียงหวาน ยังไม่รวมความรู้สึกของการเป็นเจ้าของ ที่ก่อเกิดขึ้นหลังได้ครอบครองนางสุดลำโคน

คิดอย่างหมายมาด หากนางคือหงอี้ก็จะไม่มีทางเป็นของใครนอกจากเขา

เอวสอบถอดถอนตัวตนออกมาครึ่งลำ บั้นท้ายกลมกลึงยกลอยตามติดอย่างถวิลหา แล้วกดเข้าหาผนังนุ่มเนิบช้า จังหวะสอดรับทำให้ตัวตนของเขาฝังลึกแนบแน่น บทรักแสนเนิบนาบค่อยเป็นค่อยไปช่วยทำให้เราสองสัมผัสถึงกันได้มากขึ้น

“อะ อ๊ะ อ๊า”

แต่มันไม่พอ

ไม่เคยพอจนเกิดความโลภ อยากครอบครองมากกว่านี้

ตีตราประทับ ฝากฝังตัวเขาไว้ในกายนาง

บั้นท้ายแกร่งสะบัดเข้าสุดออกสุด หลังถูกผนังอุ่นเล่นงานจนสติขาดผึง จังหวะเนิบช้าเปลี่ยนเป็นรัวถี่