ชาติกำเนิดแสนลึกลับ

เมื่อเห็นสีหน้าของชินอ๋องกลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง อ้ายเมิ่งเหยาจึงลอบถอนหายใจโดยระวังไม่ให้บุรุษตัวโตจับได้

นางเหลือบมองคนสนิทที่ยืนตัวแข็งทื่อจากการถูกแรงกดดันรอบตัวของชินอ๋องไปนาน แล้วออกเดินนำ จึงไม่ได้เห็นรอยยิ้มชอบใจตรงมุมปากหยักของคนตัวโตด้านหลัง

ทิ้งความรู้สึกหงุดหงิดบางอย่าง ก้าวตามแผ่นหลังของสตรีที่เขาเกิดสนใจขึ้นมากะทันหัน ลึกลงไปในแววตากร้าวกระด้าง เกิดแววไม่ยินยอมต่อบางสิ่ง ทว่ากลับไร้หนทางต่อต้าน ทำได้เพียงโอนเอนตามแรงฉุดดึงที่มองไม่เห็นเพื่อหาคำตอบ

เย็นวันนั้น พอออกจากพระราชวัง ซึ่งกว่าจะหลุด ต้องนั่งมองการยื้อยุดของสองพี่น้องอยู่นานสองนาน ด้วยฮ่องเต้คิดหาข้ออ้างดึงตัวนางไว้ข้างกายอีกหนึ่งคืน ชินอ๋องไม่ยอมอ่อนข้ออาศัยช่วงทีเผลอคว้าตัวนางแล้วเดินตัวปลิวออกจากห้องทรงพระอักษร

พอกินข้าวเย็นอิ่ม หงอี้ได้รับการไหว้วานจากชินอ๋องให้ติดตามไปยังโรงประมูลซวี่หัวอีกครั้ง เบื้องหน้าของนางยังคงเป็นกรงขังขนาดใหญ่ ภายในนั้นเป็นเสือดำลายพาดกลอนตัวใหญ่ผู้หงุดหงิดง่าย นอนหมดแรงหลังถูกวางยาสลายกำลัง

ซึ่งเป็นตัวยาหายาก แทบสูญหายจากแผ่นดิน ต้องใช้ทั้งกำลังคนและกำลังทรัพย์ออกค้นหา เมื่อได้มาแล้วยังต้องให้หมอหลวงมากฝีมือช่วยกันตรวจสอบว่าเป็นของจริง มิใช่ถูกหลอมขึ้นมาใหม่แล้วอุปโลกน์ขึ้นว่าเป็นยาระดับตำนาน

ว่ากันว่ายาถูกหลอมจากคนของตระกูลเซวียน หนึ่งในผู้ปกครองแห่งเผ่าสัตว์อสูร ใช้สำหรับสัตว์อสูรด้วยกันเท่านั้น ตำนานเก่าแก่ยากจะมีจริงในสายตาชาวบ้านทั่วไป กลับเป็นเรื่องจริงที่แม้จะยากเย็นสักหน่อย ก็ใช่ว่าไม่มีอยู่จริงในสายตาของเหล่าขุนนางและชนชั้นสูง

แม้จะไม่ได้พบเจอสัตว์อสูรจำนวนมากอย่างที่ในบันทึกของแคว้นกล่าวไว้ แต่ก็มีพบเห็นบ้างในบางคราตลอดช่วงเวลาหลายปีมานี้ ราวกับว่าพวกมันพร้อมใจออกมายังโลกภายนอกเพื่อการณ์บางอย่าง

ราชสำนักและทางการปกปิดการพบสัตว์อสูรบริเวณป่าลึกในเมืองต่าง ๆ ด้วยไม่อยากให้ประชาชนแตกตื่น หวาดกลัวจนก่อความวุ่นวาย ในเมื่อพวกเขาเชื่อเสมอมาว่าสัตว์อสูรกลายเป็นตำนานที่ไม่มีจริง ก็ให้พวกเขาเชื่อเช่นนั้นต่อไป

ก่อนหน้านั้นหงอี้มีโอกาสเดินเล่นไปทั่วโรงประมูล โดยมีองครักษ์รับผิดชอบอุ้มนาง ส่วนท่านอ๋องหายเข้าไปในห้องทำงานชั้นบนสุด นางเผลอร้องอุทานอยู่ในใจหลายครั้ง หลังจากได้ยินบทสนทนาของเหล่าคนงานของโรงประมูลซวี่หัว

ในนิยายไม่ได้กล่าวถึงตำนานสัตว์อสูรอันใดนี่ เป็นแค่นิยายรักจีนโบราณ เน้นกล่าวถึงความรักของตัวละครหลัก มีปมปัญหาและเกิดความเข้าใจผิดของพระนางเล็กน้อย พล็อตเบาสบายอ่านเข้าใจง่าย

ถึงจะกล่าวอธิบายสภาพความเป็นไปของแคว้นหลี่ นักเขียนก็เขียนอย่างคลุมเครือราวไม่ใช่เรื่องสำคัญอันใด พอเข้ามาเป็นหนึ่งในตัวละครจึงพบว่ามีเรื่องราวซุกซ่อนไว้เยอะมาก ซึ่งตัวนักเขียนเองก็คงไม่คาดคิดเช่นกัน ว่านิยายของตัวเองจะแฟนตาซีขนาดนี้

หลังจากนี้ยังมีเรื่องน่าเหลือเชื่ออีกมาก เจ้าเตรียมใจเอาไว้ก็ดีนะ

น้ำเสียงคำรามแสนอ่อนแรงทว่าไม่ลดความเย่อหยิ่ง ขัดจังหวะความคิดอันฟุ้งซ่าน ทำให้หงอี้หันมองเสือดำในกรงขัง นึกสงสารสภาพของจี๋ข่าย

เขาคือพยัคฆ์ร้าย กลับถูกมนุษย์เล่นเล่ห์ใช้ยาสลายกำลัง จับตัวมาขังราวสัตว์ป่าธรรมดา ย่อมเกิดความขมขื่นในชะตาของตนเอง

เจ้าหมายความว่ายังไง

ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่เจ้าต้องรู้ ข้าต้องการพิสูจน์บางอย่างเสียก่อน

การถูกพาตัวไปเลี้ยงดูในจวนอ๋อง ก็ดีกว่าถูกมนุษย์ยื้อแย่งประมูลราวมันคือสัตว์ป่าชั้นต่ำ ที่สำคัญมันต้องการยืนยันตัวตนของหงอี้ หากนางคือคนผู้นั้น ข่าวจะถูกส่งไปยังพวกมันทุกตัวให้มุ่งหน้าสู่เมืองหลวงทันที

หงอี้ยังมีคำถามอยากถามจี๋ข่ายอีกหลายข้อ แต่ชินอ๋องเดินกลับมาพร้อมสั่งคนเคลื่อนย้ายกรงขังทันที พอเขาส่งสัญญาณนางจึงกระโจนเกาะบ่าแกร่งของผู้เป็นนาย มองจี๋ข่ายที่หลังทิ้งความอยากรู้ให้นาง ก็หันหน้าหนีหลับตาไม่ขอรับรู้สิ่งใดอีก

ผ้าสีทึบคลุมกรงขังเพื่อปกปิดสายตาของแขกไม่ได้รับเชิญ ต้องใช้คนจำนวนมากในการเคลื่อนย้าย ใช้เวลากว่าสองชั่วยามจึงมาถึงจวนอ๋อง

ถึงจะมีเวลาเตรียมการเพียงสองวัน ด้วยอำนาจของเงินสามารถเนรมิตสวนสำหรับเสือดำ โดยแบ่งพื้นที่ทางด้านทิศใต้ ซึ่งมีต้นไม้ใหญ่ทึบกว่าจุดอื่นจัดสวนจำลองขึ้นมา มันตั้งอยู่ทิศเดียวกับเรือนของหงอี้

ถือว่าท่านอ๋องทุ่มทุนเพื่อเลี้ยงจี๋ข่ายมาก ทั้งสวนหิน น้ำตกจำลอง สนามหญ้า ต้นไม้หรือแม้แต่ถ้ำหิน โดยบริเวณรอบ ๆ พื้นที่กว้างทำรั้วอิฐสูงพอ ๆ กับกำแพงรอบจวนอ๋อง

นับว่าซวนให้ความใส่ใจในตัวเจ้าไม่น้อยเลย ตอนแรกข้าไม่เห็นมีสวนพวกนี้ อยู่ที่นี่เจ้าก็เลิกทำตัวหงุดหงิดข่มขู่คนไปทั่วได้แล้วนะ พวกเขาไม่มีใครคิดร้าย เจ้าก็ควรให้ความเมตตาเช่นกัน

นางละหวั่นใจ กลัวว่าจี๋ข่ายผู้โมโหง่ายจะเผลอทำร้ายสาวใช้หรือบ่าวดูแลเข้า พอเห็นเสือดำผู้อ่อนแรงเริ่มฟื้นกำลังและถูกนำออกจากกรงขังจึงรีบออกคำสั่ง

กันไว้ดีกว่าแก้ เดี๋ยวแย่แล้วจะแก้ไม่ทัน

ข้าไม่ลงมือกับผู้ที่อ่อนแอกว่า

เช่นนั้นก็ยอดเยี่ยมเลย ข้าหวังว่าต่อจากนี้เจ้าจะให้ความร่วมมือและอยู่ในจวนอ๋องอย่างสงบเสงี่ยม

จี๋ข่ายพ่นลมออกจากจมูกเสียงดังพรืด สร้างความหวาดระแวงให้แก่คนที่ยังหลบออกไปได้ไม่ไกล ดวงตาสีอำพันของเสือดำทอดมองแมวสีขาวขนปุกปุยที่นั่งทรงตัวอยู่บนไหล่กว้างของชินอ๋อง เจ้าของจวนที่มันยืนอยู่ในตอนนี้

มวลกลิ่นอายเจือจางสีฟ้าอ่อน ลอยล่องแผ่กระจายไปรอบตัวระยะนับว่าไกลพอสมควร มั่นใจเต็มสิบส่วนว่าหงอี้คือคนที่มันและพวกที่เหลือตามหามาตลอด กระนั้นก็เลือกจะเงียบด้วยร่างกายยังไม่ฟื้นตัวดี รอให้อะไรเข้าที่ดีค่อยเปิดปากพูดคุยก็ไม่สาย