ท่านตากลับมาแล้ว

       หนึ่งเดือนต่อมา เตียวหย่งไจ้กับภรรยาที่ได้รับข่าวจากพิราบสื่อสารเมื่อสองสัปดาห์ก่อน  พวกเขาเร่งเดินทางทั้งวันทั้งคืนรีบมาหาหลานสาวสุดที่รักอย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย  ดีที่สองผู้เฒ่ามีวรยุทธสูงส่งและร่างกายแข็งแรง  ยิ่งยาบำรุงที่หลานสาวให้ไว้คราก่อนนี้ดีนักแล  พวกเขาเหมือนกลับไปเป็นหนุ่มเป็นสาวเลยเชียวล่ะ

       เตียวเฟยหลิวเองก็ซื้อจวนไม่ไกลจากจวนโหวนัก  ห่างกันแค่หนึ่งจวนกั้นขวางเท่านั้น  แถมจวนใหม่ยังใหญ่กว่าเก่าเกือบสี่เท่าเสียด้วย  เตียวเฟยหลิวไม่สนใจราคาว่าจะแพงขนาดไหน  ก็นางมันร๊วยย ฮ่า ฮ่า

       ตอนนี้ตระกูลชิวจึงย้ายสำมะโนครัวมายังจวนใหม่ได้สองสัปดาห์หลังจากปรับปรุงจวนใหม่เล็กน้อย  ท่านปู่ท่านย่าขยันเดินไปหาหลานสาวที่กำลังท้องแทบวันเว้นวันเลยทีเดียว  ชิวเพ่ยเพ่ยที่มีคนห้อมล้อมมากมาย คราแรกนางก็ไม่ค่อยชอบใจนัก  แต่พอนึกได้ว่าพวกท่านรักและเป็นห่วงนางนี่นะ  นางจึงปล่อยเลยตามเลย  ปกตินางจะไม่ขี้หงุดหงิดขนาดนี้ อาจเป็นเพราะอาการของคนท้องก็เป็นได้

       ช่วงนี้งานในตำหนักมีท่านแม่คนงามมาช่วยแบ่งเบา  ทำให้ชิวเพ่ยเพ่ยกิน ๆ นอน ๆ อย่างสบายอารมณ์  เตียวเฟยหลิวหมั่นไส้บุตรสาวไม่น้อย  แต่ทำอย่างไรได้ ในเมื่อนางท้องอยู่  หากปล่อยให้บุตรสาวนางเคร่งเครียดมากเกินไป  หลานนางที่กำลังจะเกิดจะไม่อารมณ์ร้ายหรืออย่างไรเล่า  นางไม่อยากเสี่ยงเรื่องแบบนี้หรอกนะ  นางอยากได้หลานที่น่ารักมากกว่า

       เฟยหยุนที่ได้ข่าวตั้งแต่วันแรก รีบหนีงานกลับจวนไปเฝ้าเมียรักทันที เฟยโหวจึงต้องรับหน้าที่แทนบุตรชายเสียนี่  เขาได้แต่บ่นป้อย ๆ ว่ามันจะเห่ออะไรขนาดนั้น  ขนาดว่าเขาเองดีใจไม่น้อยเช่นกัน แต่ยังคงทำงานให้เสร็จเสียก่อนดีกว่า  ไม่อย่างนั้นเขากลับไปก็ไม่สบายใจอยู่ดี

       เตียวหย่งไจ้กับเจียวไฉ่หลานขนของไปไว้ที่จวนบุตรสาวก่อน  จากนั้นก็ชวนท่านปู่ ท่านย่าของหลานสาวไปเยี่ยมนางด้วยกัน  ส่วนของฝากสองรถม้านั้นหรือ เขาก็ให้คนขับไปไว้ที่จวนโหวแล้วน่ะซี

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่รู้ว่าท่านตาท่านยายกลับมาแล้ว  นางอยากรีบวิ่งออกไปหาพวกท่านใจจะขาด  เสียดายที่แม่สามีเข้มงวดมาก กลัวนางจะเผลอทำร้ายลูกน้อยในครรภ์  นางจึงต้องนั่งรอที่เรือนอย่างสงบเสงี่ยมต่อไป

       กระทั่งสี่ผู้ชราพากันมาพร้อมรอยยิ้ม  ชิวเพ่ยเพ่ยรีบลุกขึ้นจะไปคารวะเหล่าผู้คนที่รักนาง  แต่กลับได้รับการโบกมือห้ามปรามเป็นพัลวัน พวกท่านบอกว่านางกำลังท้องกำลังไส้ เหตุไฉนจึงต้องลำบากมากมารยาทขนาดนี้  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงได้แต่นั่งกลับลงไป

       เหล่าผู้ชราทั้งสี่ต่างมาลูบหัวหลานรักที่ตอนนี้กำลังจะเป็นแม่คนและมีเหลนให้พวกเขาเลี้ยงแล้ว  พวกเขาที่ชราไม่รู้ว่าจะตายวันตายพรุ่ง  แต่พอหลานสาวกำลังจะมีทายาทให้พวกเขาอุ้มชูเลี้ยงดูได้สักพัก  มันก็เหมือนทำให้พวกเขามีอายุขัยเพิ่มขึ้นอีกนับสิบปีเลยทีเดียว

       ท่านตายังพูดเจื้อยแจ้วเรื่องไปเที่ยวกับท่านยายให้ทุกคนฟัง  ทำเอาสองปู่ย่าอิจฉาไม่น้อย  เสียดายที่พวกเขาร่างกายไม่แข็งแรงเท่าตากับยายของหลานสาว  ถึงอยากจะไปก็คงไปเที่ยวได้ไม่ไกลหรอก  ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นสายตาท่านปู่ท่านย่าเข้า นางจึงสัญญาว่าจะลองหาจ้วงจื่อในเมืองใกล้ๆ แล้วทำเป็นเรือนพักร้อนให้พวกท่านปู่ ท่านย่าได้ไปพักผ่อนบ้าง

       สองผู้ชราแย้มรอยยิ้มให้หลานสาวแสนกตัญญู  พร้อมทั้งเอ่ยคำขอบคุณนางเสียยกใหญ่  ไม่เสียแรงที่พวกเขารักเอ็นดูนางมาตลอด  พวกเขาคิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ยอมให้สะใภ้มีนางเพียงคนเดียว  ถึงนางจะเป็นหญิง แต่เด็กหญิงคนนี้ไม่เคยทำให้พวกเขาผิดหวังแม้เพียงนิด

       เฟยโหวฮูหยินฟังคำของลูกสะใภ้ นางก็เห็นว่าดี  นาน ๆ ที พวกเขาสองครอบครัวน่าจะไปเที่ยวกันเสียบ้าง  ส่วนท่านตาท่านยายของชิวเพ่ยเพ่ยน่ะหรือ  นี่แค่เรื่องขี้ปะติ๋วมาก  พวกเขาเพียงสั่งคนไปจัดการไม่นานจ้วงจื่อน่าจะแล้วเสร็จ

       ท่านตามองเรือนเก่าของหลานสาวแล้วไม่ค่อยพอใจนัก  เขาลืมไปว่าจวนโหวนี้สร้างมานานและยังไม่ได้รับการปรับปรุง  เตียวหย่งไจ้จึงเสนอว่าเขาจะช่วยปรับปรุงจวนโหวใหม่ทั้งหมดได้หรือไม่  เวลาเหลนเขาเกิดจะได้มีเรือนพักด้วย  ความจริงจวนโหวนี้นับว่ากว้างไม่น้อย เพียงแต่เรือนเก่าหลายหลังไม่มีคนอยู่จนถูกทิ้งร้างและผุพังไปแล้ว  ด้านท่านยายของชิวเพ่ยเพ่ยก็เห็นด้วยเช่นกัน  นางอยากทำลานและสวนที่มีสระบัวเอาไว้พักผ่อนด้วยท่าจะดี

       เฟยโหวฮูหยินคราแรกไม่ยินยอม  นางจะให้ผู้อาวุโสมาเสียเงินเสียทองให้จวนพวกนางได้อย่างไร  แต่พอทุกคนคะยั้นคะยอให้รับของขวัญจากท่านตา  นางจึงยอมพยักหน้าให้เขาทำตามใจ

       ด้านเตียวหย่งไจ้ที่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของจวนแล้ว  เขารอส่งหลานสาวนอนพักก่อนจึงจะไปสั่งการคนของเขาให้รีบมาตรวจดูและร่างแบบให้พวกเขาดูก่อน  ถึงยังไงการปลูกเรือนก็ต้องตามใจผู้อยู่สิ ใช่ไหม?