ท่านกล้า!!!

       เช้าวันต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยยังคงไปทานอาหารร่วมกับครอบครัวสามีอย่างมีความสุข  หลังจากกินอิ่มแล้ว นางตั้งใจจะกลับเรือนไปพักผ่อนเสียหน่อย  นับวันลูกน้อยของนางชักจะเอาใหญ่ทำให้นางพักผ่อนไม่เพียงพอตลอดคืน พอสามีนางเผลอหลับ ลูกมักจะเตะท้องนางเสียอย่างนั้น เฮ้อ นางไม่รู้จะทำอย่างไรกับเจ้าตัวเล็กนี่ดี

       ขณะกำลังเดินกลับเรือนกับบ่าวทั้งสี่  ป้าที่ดูแลนางกระซิบบอกเรื่องเตียวเตียว  ชิวเพ่ยเพ่ยชะงักเท้ากึก  ถึงแม้สีหน้าของนางจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ภายในใจนางนั้นปั่นป่วนไม่น้อย จนไม่สามารถก้าวเดินต่อเพราะกลัวตัวเองจะหกล้ม  นางจึงยืนนิ่งอยู่ก่อน

       สี่บ่าวเห็นว่าคุณหนูของตนอาการแปลก ๆ พวกนางเริ่มกระวนกระวาย  แต่ไม่นานชิวเพ่ยเพ่ยก็เอ่ยปากให้เดินต่อไปที่เรือนของนาง  นางไม่รู้ว่าจะจัดการเรื่องเช่นนี้อย่างไรดี  นี่เป็นครั้งแรกที่นางพบว่าบ่าวที่เคยสนิทกับนางมาตั้งแต่เด็ก กล้าคิดร้ายกับนาง  ถึงแม้เรื่องจะยังไม่เกิดขึ้นจริง  แต่ภายในใจนางกลับเจ็บปวดราวกับมีเข็มมาทิ่มแทง  นางเคยดูแลเตียวเตียวมาตลอดหลายปี  มีเพียงช่วงเกือบปีมานี้ตั้งแต่นางรับตำแหน่งเจ้าตำหนักที่นางมักจะไม่เรียกใช้เตียวเตียว  เป็นเพราะงานนางต้องเป็นความลับ  นางจึงระมัดระวังตัวเองมาตลอด และนางไม่เคยให้เตียวเตียวพักที่จวนตระกูลชิวเลยสักวัน

       กระทั่งเดินมาถึงเรือน ชิวเพ่ยเพ่ยได้แต่นั่งพักบนเตียงพร้อมขบคิดว่าจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดีหนอ  บ่าวคนเดิมรีบเกลี้ยกล่อมชิวเพ่ยเพ่ยให้พักผ่อนก่อนเพื่อเห็นแก่เด็กในครรภ์  ส่วนปัญหาเหล่านั้นพวกนางขอจัดการแทนเอง  ชิวเพ่ยเพ่ยฟังบ่าววัยใกล้ชราทั้งสี่แล้วจึงได้แต่พยักหน้า  ถึงอย่างไรนางก็ไม่ถนัดเรื่องนี้นัก  นางถนัดเพียงการฆ่าคนตามคำสั่ง  ถ้าอย่างนั้นก็ปล่อยให้พวกนางจัดการไปแล้วกัน

       พอบ่าวทั้งสี่ออกจากห้องนางไปแล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยส่งสัญญาณเรียกองครักษ์ของนางมาสอบถามว่าสามีนางไปที่ใดวันนี้  นางหวาดระแวงไปหมดจากเรื่องของเตียวเตียว  ตอนนี้นางอยากพบเขา

       องครักษ์ที่ทราบทุกอย่างรีบบอกว่าสามีนางอยู่ที่โรงน้ำชากับองค์ชายสาม  ชิวเพ่ยเพ่ยสั่งเขาไปเตรียมรถม้า นางอยากไปหาเขาเสียตอนนี้แล้ว  องครักษ์ผู้ภักดีรีบวิ่งเร็วจี๋ไปเตรียมการตามคำสั่ง  ไม่ถึงเค่อ รถม้าก็มารอนางที่หน้าเรือนแล้ว  ชิวเพ่ยเพ่ยไม่ชักช้า  นางค่อย ๆ ขึ้นรถไปอย่างระมัดระวัง  องครักษ์ของนางยังไม่กล้าขับเร็วจนกระเทือนถึงครรภ์คุณหนู  กว่าพวกเขาจะถึงโรงน้ำชาก็ปาเข้าไปเกือบสามเค่อ  ทั้งที่มันไม่ได้อยู่ไกลนัก

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่รู้หมายเลขห้องแล้ว นางเดินดุ่ม ๆ พร้อมท้องโต ๆ เข้าไปในโรงน้ำชาอย่างไม่คิดจะมองหน้าใคร  กระทั่งไปถึงหน้าห้องของสามี   นางกลับได้ยินบทสนทนาที่องค์ชายสามกำลังล้อเล่นกับสามีนางว่า

“ช่วงนี้ภรรยาเจ้ากำลังท้องอยู่ เจ้าไม่คิดอยากไปหาความสุขข้างนอกบ้างเหรออาหยุน  ข้ามีที่ดี ๆ มาเสนอด้วยนะ  หากเจ้าสนใจ ข้าจะได้ไปเป็นเพื่อนอย่างไรเล่า” องค์ชายสามหัวเราะคิกคักกับสหาย โดยไม่รู้ว่าแม่เสือสาวอยู่หน้าห้องแล้ว

       ชิวเพ่ยเพ่ยไม่พูดพร่ำทำเพลง  นางถีบประตูเสียงดัง โคร๊มมม! มองคนในห้องตาวาววับ  จากนั้นเสียงเย็น ๆ ของแม่เสือก็เปล่งออกมาหาสามีว่า

“ท่านกล้า!!!”

       เฟยหยุนสะดุ้งโหยง  ภรรยาเขามาได้อย่างไร  เขาตกใจแทบตายแล้ว  ตั้งแต่ภรรยาเขาท้อง องค์ชายสามมักล้อเขาเล่นเรื่องนี้อยู่บ่อย ๆ เขาจึงไม่ได้คิดมาก  แต่ภรรยาเขาน่ะสิ นางเหมือนใครที่ไหนกัน  ข้าจะมีชีวิตรอดหรือไม่เนี่ย องค์ชายนะองค์ชาย ฮือ ข้าอยากเลิกเป็นสหายท่านจริง ๆ

“เพ่ยเพ่ย เจ้ามาได้อย่างไร  รอข้าตรงนั้นอย่าขยับ ข้าจะเดินไปรับเจ้ามานั่งดี ๆ” เฟยหยุนรีบเบรกอารมณ์ภรรยา พร้อมปรี่เข้าหานางด้วยความเร็วแสง

       ชิวเพ่ยเพ่ยมองสามีตาขวาง  นางยังโกรธอยู่นะ  ไหนจะเรื่องเตียวเตียว แล้วยังจะมาได้ยินประโยคชวนเสนอบาทาให้สามีนี่อีก  องค์ชายสามที่รู้ตัวว่าปากพาซวยรีบขอตัวออกห่างจากสามีภรรยาสุดสยอง  หากเขาไม่รีบหนีไปตอนนี้ เขายังจะรอให้ภรรยาสหายฆ่าเขาตายก่อนหรืออย่างไร บรื๋อ  เขากลัวนางแทบตายแล้ว