กลัวแล้วเมียจ๋า

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นตัวต้นเรื่องหนีไปเสียแล้ว นางจึงได้แต่มาลงกับสามี ชิวเพ่ยเพ่ยทั้งทุบทั้งตีสามีพร้อมถามเขาว่าเขากล้าที่จะไปหาความสุขหรือไม่

       เฟยหยุนที่กำลังถูกภรรยานวดตัวอย่างไม่เบามือ เขาได้แต่ร้องโอดโอยแล้วบอกนางว่าเขาไม่เคยคิดที่จะทำแบบนั้นจริง ๆ หนา เป็นองค์ชายสามหาเรื่องก่อกวนเขาเท่านั้นเอง  กว่าที่ชิวเพ่ยเพ่ยจะสงบลง เฟยหยุนก็ช้ำไปทั้งตัว

       พอเห็นว่าภรรยาสงบแล้ว เขารีบถามนางว่ามาได้อย่างไร ทำไมไม่พักผ่อนที่บ้าน  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงเล่าเรื่องเตียวเตียวให้เขาฟัง  เฟยหยุนโกรธมากที่บ่าวคนนี้กล้าคิดปีนเตียงเขา หึ คิดว่าเขาเหมือนผู้ชายคนอื่นหรืออย่างไรกัน เขารักภรรยาคนเดียวรู้เอาไว้ซะด้วย!

       เฟยหยุนจึงเสนอวิธีให้ภรรยาไปหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นให้ยาทำลายมดลูกเอย  ส่งนางขายซ่องเอย โอ้ยย แต่ละอย่าง ดีดีทั้งน๊านนน  ชิวเพ่ยเพ่ยมองสามีที่นางคิดว่าเป็นคนดีตาโต  โอ้โห สามีข้าชั่วร้ายไม่เบา

       แต่สุดท้ายแล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยไม่อยากทำบาปกรรมมากเกินไป  นางจึงปล่อยให้สี่บ่าวของท่านยายจัดการไปเถอะ  นางจะคิดเสียว่าไม่เคยรู้เรื่องนี้เพื่อความสบายใจของนางเอง  เฟยหยุนเห็นว่าภรรยาตัดสินใจแล้ว เขาจึงไม่รบเร้านางอีก  เขายังจะสั่งของว่างมาให้นางทาน  แต่ชิวเพ่ยเพ่ยหมดอารมณ์แล้วน่ะซี

       เฟยหยุนจึงพยุงภรรยาออกจากร้านชาเจ้าปัญหาโดยไว  ส่วนค่าใช้จ่ายน่ะเหรอ เชิญเจ้าของร้านไปเรียกเก็บกับองค์ชายสามตัวต้นเหตุสิ เรื่องอะไรเขาจะต้องจ่าย หึ

       บรรดาขาเผือกในโรงน้ำชาดูหน้าตาซื่อจื่อผู้ได้ชื่อว่าใจโฉดเมื่อก่อน  แต่ตอนนี้กลับเหมือนแมวน้อยที่เชื่องเชื่อกับแม่เสือท้องโย้คนงาม  โอ้  พวกเขาช่างเหมาะสมกันเสียจริง ๆ สามีใจโฉดไม่พอ  ภรรยายังอารมณ์ร้ายอีก อั้ยย่ะ คู่สร้างคู่สมชัด ๆ

       เฟยหยุนไม่รู้เลยว่า คนอื่นมองเขาต่างออกไปจากเมื่อก่อนมากหลังแต่งงาน  อาการกลัวเมียไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ ขอบอก!

       พอจะกลับจวนโหว ชิวเพ่ยเพ่ยกลับสั่งให้ไปหาท่านตาท่านยายแทน นางยังรู้สึกไม่ดีอยู่หน่อย ๆ จึงอยากไประบายกับพวกท่าน  เฟยหยุนที่รักภรรยา มีหรือจะไม่ตามใจนาง  เขายินดีพานางไปทุกที่ที่นางต้องการ

       สองเฒ่าชราที่เห็นหลานสาวมาหาโดยไม่บอกก่อน พวกเขาพอจะรู้ว่านางคิดอะไร  ครั้นจะชวนปู่กับย่านางมาก็ไม่อยากให้พวกเขาคิดมาก สองคนนั้นเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา เรื่องแบบนี้จึงไม่ควรให้พวกเขาไม่สบายใจ

       ชิวเพ่ยเพ่ยระบายความรู้สึกทั้งหมดของนางออกมาอย่างเศร้าสร้อย นางรู้สึกเสียใจจริง ๆ ที่มองคนผิดได้ขนาดนี้  เฟยหยุนได้แต่กอดปลอบภรรยาตัวน้อย  เขาผ่านเรื่องแบบนี้มามากมายตั้งแต่ยังเด็ก จึงไม่รู้สึกอะไรนัก  แต่ภรรยาเขาต่างจากเขามาก  รอบตัวนางล้วนมีแต่คนรักและจริงใจ พอมาเจอคนใกล้ตัวหักหลังเข้า นางจึงเสียศูนย์อย่างที่เห็น

       ดีที่ท่านตาท่านยายรู้นิสัยชิวเพ่ยเพ่ยดี  พวกเขาพูดจาอธิบายอย่างใจเย็น  และยังสอนสั่งหลานสาวเพิ่มเติมด้วยว่า  อย่าได้เชื่อใจใครนอกจากคนในครอบครัวเท่านั้น  คนอื่นก็คือคนอื่น  ไม่ว่าปากพวกเขาจะบอกว่าจริงใจอย่างไร  แต่กาลเวลาเปลี่ยน คนเราก็ต้องเปลี่ยนแปลง  เราไม่รู้ว่าจะมีใครคิดดีกับเราตลอดไปหรือไม่

       ชิวเพ่ยเพ่ยฟังคำสอนของท่านตาท่านยาย  นางเข้าใจแล้วว่า จากนี้ต่อไป  นางจะไว้ใจเพียงครอบครัว  ไม่ว่าคนของนางจะพูดอย่างไร นางยังต้องเผื่อใจเอาไว้ครึ่งหนึ่งเสมอ  นี่จึงจะทำให้นางแข็งแกร่งอย่างแท้จริง

       ทั้งสามคนพอเป็นว่าชิวเพ่ยเพ่ยอารมณ์ดีขึ้นมากแล้ว  พวกเขาจึงชวนกันทานอาหารเย็นที่นี่เสียเลย  เฟยหยุนให้คนไปชวนท่านพ่อท่านแม่มาด้วย  มื้อเย็นวันนี้จึงกลายเป็นครอบครัวใหญ่ไปเลย

       เตียวเฟยหลิวที่โมโหเรื่องเตียวเตียว  นางไล่แม่ของเตียวเตียวออกโดยไม่บอกเหตุผลกับนาง  คราแรกนางไม่คิดว่าแม่ของเตียวเตียวจะรู้เรื่องนี้  แต่องครักษ์ของนางบอกว่า  แม่ของเตียวเตียวดีใจมากที่ลูกสาวไม่กลับเรือน  นางยังคิดว่าลูกสาวนางได้เป็นอนุจวนโหวแล้ว  และกำลังจะไปแสดงละครเรียกร้องความบริสุทธิ์ให้บุตรสาวตามแผนที่พวกเขาวางเอาไว้  เตียวเฟยหลิวจึงยินดีที่จะทำลายครอบครัวนี้อย่างเต็มใจ

       อย่าได้ถามว่านางจะทำอย่างไร  แค่รอให้พวกเขากลายเป็นยิ่งกว่าขอทานนั่นถึงจะสาสม  แม้แต่ที่ซุกหัวนอน นางก็จะไม่ให้ครอบครัวนี้มี หึ ทำร้ายใครไม่ทำ กล้ามาทำร้ายลูกสาวที่นางเบ่งออกมาเหรอ รู้จักเตียวเฟยหลิวน้อยไปเสียแล้ว