งานเลี้ยงรับขวัญ 100 วัน

       ลูกคนแรกของชิวเพ่ยเพ่ย  เป็นท่านตาที่ช่วยตั้งชื่อให้  ท่านบอกว่า ในเมื่อเด็กคนนี้เกิดคืนเดือนมืด  ท่านจึงตั้งชื่อให้ว่าเฟยซินเยว่  ทางด้านเฟยโหวและภรรยาไม่คัดค้านชื่อนี้  พวกเขาคิดว่าชื่อนี้ไม่เลวเช่นกัน  หากให้พวกเขาคิดเองคงไม่ดีขนาดนี้  ดูอย่างเจ้าลูกชายพวกเขาสิที่ได้ชื่อว่าเฟยหยุนนั่นน่ะ

       ช่วงเดือนแรกนี้ชิวเพ่ยเพ่ยไม่สามารถออกนอกห้องของนางได้  ด้วยตามธรรมเนียมปกติของคนที่คลอดลูก  โบราณห้ามถูกลมภายนอก  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงทำตามอย่างเชื่อฟัง  ลูกชายนางเองก็แสนรู้ไม่น้อย  เขามักหิวนมเป็นเวลาโดยไม่กล้าก่อกวนนางมากเกินจำเป็น  ส่วนเฟยหยุนที่รับบทพ่อลูกอ่อน  ตอนนี้ตาเขาคล้ำเหมือนหมีแพนด้าเชียวล่ะ  เวลาบุตรชายก่อกวนยามดึก  เขาต้องเป็นคนไปที่ห้องด้านข้างเพื่อเกลี้ยกล่อมเจ้าตัวเล็กอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน  เด็กน้อยนี่ก็ช่างกระไร เขาไม่ได้หิวนมตอนดึก  เพียงแต่คึกอยากร้องเรียกหาพ่อเท่านั้นเอง

      หลังผ่านเวลาไปหนึ่งเดือน ชิวเพ่ยเพ่ยพาเฟยซินเยว่ออกมาเดินเล่นหน้าเรือนอยู่บ่อย ๆ เด็กน้อยรู้ความ ไม่ก่อกวนนางแม้แต่น้อย  ยิ่งเวลาที่เหล่าทวดมาเล่นด้วย  เฟยซินเยว่จะร่าเริงจนทำให้พวกเขาระบายยิ้มเต็มใบหน้าแทบจะตลอดเวลา

       กระทั่งเฟยซินเยว่อายุครบร้อยวัน ท่านตาท่านยายและท่านปู่ท่านย่าจัดงานร้อยวันให้เขา  โดยท่านโหวและท่านพ่อต่างเชิญแขกมารับขวัญหลานมากมายในครานี้  ชิวเพ่ยเพ่ยที่ไม่ชอบงานเลี้ยงจำใจต้องออกมากับลูกชายที่เป็นเจ้าของงาน  ยังดีที่นางพอจะฝืนแสดงละครที่ฝังลึกในกระดูกได้อยู่  ส่วนเฟยหยุนก็คอยประกบติดภรรยาและบุตรชายไม่ห่างกายไปไหน

       ฮ่องเต้ส่งองค์ชายสามมาร่วมงานพร้อมของรับขวัญหลานท่านโหวชิ้นใหญ่  ส่วนขุนนางคนอื่น ๆ ที่สนิทสนมก็มาพร้อมของรับขวัญไม่น้อยหน้าเช่นเดียวกัน  ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าอยู่ข้างใครจึงจะมีชีวิตรอด  แน่นอนว่าพวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะคิดเหมือนคนที่กบฏครั้งก่อนอีก

       ในพิธีเลือกของทำนายวันนี้  เฟยซินเยว่เลือกเป็นมีดสั้นไม้อันเล็กที่เฟยหยุนทำเองในเวลาว่าง  คนเป็นพ่อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่บุตรชายเลือกของของตนเอง  ส่วนชิวเพ่ยเพ่ยนางไม่สนใจว่าลูกจะเลือกอะไรแม้แต่น้อย  นางไม่รู้หรอกว่าอนาคตเขาจะเป็นอะไร  ถึงยังไงนางก็จะไม่บังคับลูกนาง เขาอยากทำสิ่งใด นางจะเพียงแค่สนับสนุนเขาไปจนสุดทางเท่านั้น

       วันนี้เตียวเฟยหลิวแต่งตัวเต็มที่เพื่ออวดบารมีที่ร้อยวันพันปีกว่าจะได้ฟุ่มเฟือย  ชิวกังเห็นภรรยารักมีความสุขเขาจึงเลิกบ่นเรื่องความสิ้นเปลืองกับนางมาได้หลายเดือนแล้ว  ทำให้เตียวเฟยหลิวเหมือนกับได้ขึ้นสวรรค์เสียที  คราวนี้นางได้โอกาสถลุงเงินทองที่กองท่วมหัวแล้ว ฮิฮิ

       แขกเหรื่อวันนี้มีมากเกือบร้อยคนเลยทีเดียว  พวกเขาจำไม่ได้ว่าแจกบัตรเชิญไปกี่ครอบครัว  แต่ดูเหมือนขุนนางแทบจะทั้งราชสำนักพาครอบครัวมาด้วยเกือบหมด  จนที่ทางที่จัดเตรียมไว้ดูคับแคบลงไปไม่น้อย

       โชคดีที่เฟยโหวฮูหยินกับเตียวเฟยหลิวคิดเผื่อเอาไว้แล้ว  ทำให้การเพิ่มโต๊ะและอาหารไม่เกิดความผิดพลาดขึ้นมาให้พวกเขาขายหน้า  คนช่วยงานส่วนใหญ่เป็นคนของตำหนักเมฆาดับที่เตียวหย่งไจ้เรียกมาเป็นพิเศษ  เขาสังเกตว่าคนของจวนโหวไม่สันทัดเรื่องพวกนี้นักจึงจัดการแทน

       เฟยโหวกับชิวกังช่วยกันต้อนรับแขกอยู่นานกว่าจะถึงเวลาเริ่มงานเลี้ยง  พวกเขายืนกันจนขาแข็งไปหมด  ไม่คิดจริง ๆ ว่าคนจะเยอะแยะมากมายเสียขนาดนี้จริง ๆ  พวกเขายังมองหน้ากันกับคนที่ไม่คุ้นหน้า  แต่ในเมื่อพวกเขามาอวยพรหลานชายพร้อมของขวัญจึงไม่ได้สงสัยสิ่งใด ปล่อยให้เข้าไปเหมือนคนอื่น ๆ

       พอเห็นว่าไม่น่าจะมีใครมาเพิ่มแล้ว  เฟยโหวกับชิวกังจึงกลับไปนั่งที่โต๊ะหลักกับครอบครัวเพื่อเริ่มงานเลี้ยงตามธรรมเนียมต่อทันที  หลังจากเฟยโหวยืนกล่าวคำปราศรัยไปได้ไม่นาน  คนในงานได้ยินเสียงวุ่นวายจากทางเข้าที่พวกเขาเพิ่งผ่านเข้ามา  พวกเขานึกว่าเป็นแขกใหญ่โตมาช้าหรือเปล่า เหล่าบ่าวรับใช้จึงได้เสียงดังขนาดนี้