ข้าเป็นแค่ภรรยาผู้อ่อนแอ

       ชิวเพ่ยเพ่ยไม่ใช่มองไม่เห็นว่ามีคนหนีไปได้  นางเพียงส่งสัญญาณให้คนตามไปห่าง ๆ แล้วจัดการเสียก็เท่านั้น  เมื่อสถานการณ์กลับคืนสู่ความสงบดังเช่นก่อนหน้า  ชิวเพ่ยเพ่ยสั่งคนของนางนำศพไปทิ้งป่าให้หมากินอย่างที่นางบอกเอาไว้แล้ว หึ คนอย่างนางพูดคำไหนคำนั้นนะ ขอบอก!

       แขกเหรื่อที่เหงื่อแตกกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า  พวกเขาเข้าใจอย่างลึกซึ้งแล้วว่า  อย่าได้กล้ายุ่งเกี่ยวเทียวหาเรื่องกับคนพวกนี้หากไม่อยากตาย  คราแรกพวกเขาคิดว่าคนที่น่ากลัวจะเป็นซื่อจื่อใจโฉดเสียอีก  ที่ไหนได้ภรรยาของเขาช่างน่ากลัวเสียยิ่งกว่า บรื๋อ พวกเขาไม่น่าหลงกลใบหน้าใสซื่อนั่นก่อนหน้านี้เลยจริง ๆ เกือบไปแล้วที่คิดจะแย่งชิงนางมาเป็นสะใภ้

       ขุนนางทั้งหลายต่างมีความคิดคล้ายคลึงกันโดยไม่ได้นัดหมาย  ชิวเพ่ยเพ่ยที่เห็นว่าแขกเหรื่อเริ่มจิตใจไม่ค่อยดี  นางจึงลุกขึ้นกล่าวขอโทษพวกเขาตามแบบอย่างสตรีที่ได้รับการอบรมมาอย่างดีทำกัน

“ข้าและครอบครัวต้องขออภัยทุกท่านที่มาร่วมแสดงความยินดีกับบุตรชายในวันนี้ด้วย  ข้าไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องมากมายในวันนี้  หวังว่าทุกท่านจะไม่รังเกียจ และเชิญพวกท่านทานอาหารต่อได้เลยเจ้าค่ะ” ชิวเพ่ยเพ่ยยิ้มให้ทุกคนอย่างอ่อนหวานพร้อมดวงตาใสซื่อของนาง

“ไม่เป็นไร ๆ” บรรดาขุนนางมีหรือจะกล้าโทษว่านางกับครอบครัว พวกเขายังอยากมีลมหายใจอยู่!

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นแขกมีสีหน้าดีขึ้นแล้ว  นางก็กลับมาสู่กิริยามารยาทลูกผู้ดีดังเดิม  ทิ้งคราบนักฆ่าที่แสดงออกตอนทำร้ายคนไปจนหมดสิ้น  จนเหล่าขุนนางที่มาร่วมงานเริ่มสับสนว่าหรือสิ่งที่พวกเขาเห็นก่อนหน้าเป็นภาพลวงตากันหนอ  ทำไมฮูหยินซื่อจื่อจึงได้แตกต่างกับเมื่อกี้นักเล่า

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นสีหน้าพ่อกับแม่สามีเหมือนมีเรื่องอยากถาม นางที่เป็นสะใภ้จึงเริ่มเอื้อนเอ่ยเปิดทางให้พวกเขาเสียก่อน

“ท่านพ่อ ท่านแม่ มีอะไรอยากถามข้าหรือไม่เจ้าคะ?” นางส่งสายตาใสซื่อให้พวกเขาพร้อมยิ้มการค้าที่นางฝึกมาแต่อ้อนแต่ออก

“อืม เจ้าเก่งทางด้านวรยุทธเหรอเพ่ยเพ่ย” โหวฮูหยินถามลูกสะใภ้อย่างอยากรู้อยากเห็น

“อ่า ข้าแค่พอมีฝีมืออยู่บ้างเจ้าค่ะท่านแม่  ไม่ถึงกับเก่งกาจอย่างที่ท่านว่าเสียหน่อย  ข้าเป็นแค่ภรรยาผู้อ่อนแอของท่านพี่เท่านั้นเจ้าค่ะ” ชิวเพ่ยเพ่ยเอ่ยอย่างถ่อมตัวพร้อมทำท่าทีเอียงอายใส่สามี

“ใช่ ๆ ท่านแม่ เพ่ยเพ่ยของข้าแค่ฝึกฝนเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงขอรับ ฮิฮิ” เฟยหยุนรีบเข้าข้างภรรยารัก  เขาหวังว่าคืนนี้จะมีบริการที่ดีจากภรรยาด้วยหนา อ่า คิดแล้วก็กระชุ่มกระชวยจริง ๆ

       เฟยโหวกับภรรยาได้แต่ส่ายหน้าให้ลูกชายที่ชักจะไร้สาระขึ้นทุกวัน  ถ้าลูกสะใภ้พวกเขาฝึกแค่ให้ร่างกายแข็งแรงจริง ๆ นางจะเก่งกาจขนาดนี้ได้อย่างไร เฮ้อ มีลูกโง่นี่ช่างเป็นบาป

       องค์ชายสามที่อยู่โต๊ะข้าง ๆ ได้ยินสองสามีภรรยายังทำเป็นไร้เดียงสาก็ได้แต่หมั่นไส้ หึ ถ้าเมียเจ้าอ่อนแอ ในใต้หล้านี้คงไม่มีผู้ใดแข็งแกร่งแล้วล่ะ ไอ้สหายโง่เง่าหลงเมีย!

       ส่วนเตียวหย่งไจ้ได้แต่หัวเราะกับข้อแก้ตัวของหลานสาว  เขาล่ะชอบเสียจริง ๆ เวลาหลานสาวเข้าสู่โหมดคุณหนูผู้ดี  นางช่างน่ารักนักแล  ไม่เหมือนบุตรสาวเขาที่เอาแต่ออเซาะสามีนางนั่นหรอก ฮึ

       เจียวไฉ่หลานเองก็แอบขำกับหลานสาวนาง  หากหลานสาวนางเป็นสตรีอ่อนแอจริง ๆ ใต้หล้านี้คงไร้ซึ่งผู้แข็งแกร่งแล้ว

       เตียวเฟยหลิวหมั่นไส้บุตรสาวตัวดี  นางจึงเอาแต่ใช้หลานชายเรียกร้องความสนใจสามีนางแทน  หึ  ลูกชายเจ้าอยู่ในมือข้าแล้ว ข้าจะแกล้งเขาแทนแกล้งเจ้าเจ้าบุตรสาวเจ้าบทบาท ฮ่า ฮ่า

       ท่านปู่ ท่านย่าที่ได้แต่อ้าปากค้างตั้งแต่เห็นหลานสาวสุดเรียบร้อยของนางเตะต่อยไปก่อนหน้า  ตอนนี้พวกท่านเริ่มสงบจิตสงบใจได้บ้างแล้ว  พอได้ยินหลานสาวเอ่ยคำ พวกเขาต่างพากันพยักหน้าสนับสนุนกันหงึกหงัก ใช่ ๆ หลานสาวพวกเขาอ่อนแอจริง ๆ นะ

       แขกเหรื่อต่างนั่งทานกันพอเป็นพิธีไม่นานนัก  สักพักก็พาครอบครัวลากลับกันทีละคน ๆ พวกเขายังสัญญาว่า หากจวนโหวจัดเลี้ยงก็จะมาอีกแน่นอน  โอ้ว  ใครเล่าจะกล้าปฏิเสธพวกเขาได้ หากพวกเขายังไม่ตาย อย่างไรพวกเขาก็ต้องมาให้เห็นหน้าพร้อมบัตรเชิญ