ตาทวดมาหา

       ระหว่างที่ชิวเพ่ยเพ่ยกับเฟยหยุนออกไปท่องเที่ยว  เฟยซินเยว่กำลังตาลายกับสมุดบัญชีที่เขาได้รับมาตรวจสอบเป็นจำนวนมาก เขานับถือท่านแม่ของเขาจริง ๆ ที่นางสามารถจัดการบัญชีจำนวนมากได้โดยไม่มีอาการเบื่อหน่ายเช่นที่เขาเป็น  ยิ่งตอนนี้ร้านของตำหนักเมฆาดับรวมทั้งห้าแคว้นอาจมีมากกว่า 500 ร้านค้าแล้ว  นางยังคงสามารถตรวจสอบได้อย่างละเอียดจนไม่มีใครกล้าโกงนางแม้แต่อีแปะเดียว

       หลังจากเฟยซินเยว่หัวหมุนวุ่นวายอยู่เกือบสองสัปดาห์  วันนี้ท่านตาทวดมาเยี่ยมเขาถึงเรือนอย่างน่าแปลกใจ  เฟยซินเยว่รีบหยุดงานที่กำลังทำอยู่แล้วเดินไปพยุงท่านตาทวดเข้ามานั่งอย่างห่วงใย  ตอนนี้ท่านตาทวดอายุมากแล้ว  เขายังจำได้ว่าตอนเด็ก ๆ ท่านมักเล่นกับเขาอย่างสนุกสนานและดูแลเขาเป็นอย่างดี  เวลาเขาถูกท่านแม่พาซ้อมวรยุทธจนบอบช้ำก็เป็นท่านตาที่มานั่งทายาแล้วบ่นท่านแม่ให้เขาฟัง  จนเขาหายจากอาการเจ็บช้ำไปเลย

“ท่านตาทวดมาได้อย่างไรขอรับ” หลังพาท่านตาทวดนั่งแล้วเขารีบสอบถามอย่างสงสัย

“อืม ข้าเป็นห่วงกลัวว่าเจ้าจะทำงานหนักไม่ไหวน่ะสิ  แล้วเจ้าเป็นอย่างไรบ้างอาเยว่”

“ข้าสบายดีขอรับท่านตา  งานเหล่านี้ท่านแม่สอนข้ามานานแล้วขอรับ เพียงแต่จำนวนมันเยอะไปหน่อยเท่านั้นเอง” เฟยซินเยว่ตอบกลับท่านตาทวดของเขาพร้อมรอยยิ้ม

“เฮ้อ เจ้าต้องลำบากหน่อยนะอาเยว่  ยิ่งกิจการของตำหนักขยายใหญ่ขึ้น ภาระที่เจ้าต้องดูแลก็มากตามไปด้วยนั่นแหละนะ  ถ้าเจ้ามีสิ่งใดสงสัยหรือไม่แน่ใจก็มาถามตาทวดกับยายทวดได้ตลอด อย่าได้รีบตัดสินใจเองจนผิดพลาดเล่า  กว่าพ่อกับแม่เจ้าจะกลับมา ตาทวดก็ไม่รู้ว่าจะอีกนานเพียงใด”

“ข้าเข้าใจแล้วขอรับท่านตาทวด  ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องข้าหรอกขอรับ เรื่องเหล่านี้ข้ายังพอจัดการเองได้  ถ้าสิ่งใดที่ข้าไม่แน่ใจ ข้ารับรองว่าจะรีบวิ่งไปหาท่านตาทวดกับท่านยายทวดขอรับ”

       เตียวหย่งไจ้เห็นเหลนคนโตรับปากแบบนี้แล้วก็สบายใจ  เหลนคนนี้เขาใกล้ชิดมากกว่าเหลนอีกสองคนมากนัก  อาจเพราะเขาเป็นเหลนชายคนโตด้วยก็เป็นได้  ในทุกช่วงวัยของเฟยซินเยว่จะมีพวกเขาเหล่าทวดดูแลอยู่เสมอ

       เฟยซินเยว่เองก็เข้าใจถึงความห่วงใยของพวกท่านทวดของเขาดี  เขาจึงตอบรับความห่วงใยจากท่านด้วยรอยยิ้ม  เฟยซินเยว่ชวนท่านตาทวดทานอาหารกับเขาและพักผ่อนที่นี่อีกสักหลายวัน  แต่เตียวหย่งไจ้ไม่อยากปล่อยให้ภรรยารักนอนคนเดียว  เขาคุยกับเหลนชายอีกนิดหน่อยแล้วจึงขอตัวออกจากจวนไป

        เฟยซินเยว่เดินออกไปส่งท่านตาทวดขึ้นรถม้าด้วยตัวเอง  เขายังสัญญาว่าเสร็จงานแล้วจะรีบไปเยี่ยมพวกท่านที่จ้วงจื่อด้วย  เขาไม่ได้ไปพักผ่อนที่นั่นนานแล้วก็ชักจะคิดถึง  การได้นอนแช่น้ำพุร้อนเป็นอะไรที่สบายสุด ๆ จริง ๆ  ท่านแม่ของเขาช่างโชคดียิ่งนักที่บังเอิญพบกับที่ดินที่ดีเช่นนี้

       เตียวหย่งไจ้กลับถึงจ้วงจื่อแล้วก็เล่าให้ภรรยาฟังถึงเหลนชายคนเก่งของพวกเขา  เจียวไฉ่หลานฟังไปยิ้มไป  นางไม่ได้พบเหลนชายคนโตนานแล้วเหมือนกันนะเนี่ย  น่าจะสองสามเดือนได้กระมัง  ลองว่าเขาบอกจะมาก็คงอีกไม่นานจริง ๆ นั่นแหละนะ  เหลนคนนี้ของพวกเขามีนิสัยไม่ต่างจากหลานสาวที่พูดคำไหนคำนั้นไม่ผิด  ต่างจากเหลนอีกสองคนที่แทบจำคำพูดตัวเองไม่ได้เอาเสียเลย  ยิ่งเหลนสาวคนเดียวของพวกเขา  นางช่างมีนิสัยเจ้าเล่ห์เหมือนบุตรสาวพวกเขาเสียจริง ๆ นี่ขนาดว่าโหวฮูหยินเป็นคนดูแลสั่งสอน  แต่นางยังแอบซ่อนความกะล่อนและซุกซนจนท่านโหวสองสามีภรรยาไม่ระแคะระคายแม้แต่น้อย

       เฟยเหวินหน่วนไม่เคยรู้เลยว่าท่านทวดของนางที่เคยเจอนิสัยของเตียวเฟยหลิวมาตลอดชีวิตจะจับได้ว่านางซุกซนแทบจะไม่ต่างกัน  นางยังคิดว่าการแสดงตบตาของนางที่ใช้กับท่านปู่ท่านย่านั้นได้ผลกับคนอื่น ๆ เช่นเดียวกัน

       ตั้งแต่ที่เฟยโหวเกษียณแล้วชวนภรรยามาพักที่จ้วงจื่อกับท่านตาท่านยายของชิวเพ่ยเพ่ย  พวกเขาสองสามีภรรยายังชวนอดีตฮ่องเต้และอดีตฮองเฮามาพักด้วย  ตอนนี้ที่จ้วงจื่อจะมีครอบครัวประจำอยู่สามครอบครัวตลอดทั้งปี  พวกเขาใช้ชีวิตที่นี่ได้เป็นอย่างดีสมกับที่เป็นสถานที่พักผ่อนชื่อดังแห่งหนึ่งของเมืองหลวงเลยทีเดียว