ท่านแม่รู้แล้ว

       หนึ่งปีผ่านไป ชิวเพ่ยเพ่ยและเฟยหยุนก็ยังไม่กลับมาจากการท่องเที่ยว  เฟยซินเยว่เริ่มจัดการตารางเวลาการทำงานของเขาได้ดีขึ้นมาก เขาจะพักทุกสองสัปดาห์หลังจากทำงานอย่างหนัก  แล้วจะเดินทางไปพักกับท่านทวดและท่านปู่ท่านย่าของเขาที่จ้วงจื่อครั้งละสามสี่วัน  จากนั้นก็จะกลับไปลุยงานต่อ เป็นเช่นนี้มาตลอดทั้งปี

       ส่วนเฟยหยางกวงก็ฝึกทหารและศึกษาตำราพิชัยสงครามไม่ได้ขาด  ส่วนการไปดื่มสุราและแต่งกลอนกับสหาย  เขาเลิกไปตั้งแต่วันลาสหายแล้ว  เขายังเชิญสหายมาเที่ยวที่จวนโหวได้หากต้องการ  สหายทั้งสามของเขาเป็นเพียงครอบครัวธรรมดาที่ไม่ได้ร่ำรวยมากมายอันใด  แต่พวกเขาล้วนคบหากันด้วยใจมาตลอดสิบปีที่รู้จักกัน  ซึ่งตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา เฟยหยางกวงส่งเทียบเชิญสหายมาร่วมงานวันเกิดของเขากับพี่ชาย  ไหนจะจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กับสหายทุกคนในวันเกิดของพวกเขา  ทำให้ทั้งสี่คนยิ่งสนิทสนมกันมากขึ้นไปอีก  สหายของเขาทั้งสามเพิ่งสอบขุนนางได้ในปีนี้ด้วย  เขาจึงจัดงานฉลองให้พวกเขาที่จวนโหวอีกงานหนึ่ง

       เฟยซินเยว่ไม่เคยห้ามน้องชายของเขา  เขารู้ทุกอย่างเรื่องน้องชายและน้องสาว  เขาเพียงมองพวกเขาอยู่ห่าง ๆ หากมีสิ่งใดที่ดูไม่น่าจะดีเขาจึงจะตักเตือน  ทำให้น้อง ๆ เกรงใจเขายิ่งกว่าท่านพ่อเสียอีก  ท่านพ่อเขาชอบตามใจน้องชายกับน้องสาวจนเคยชิน  มีแต่ท่านแม่ที่ยังคงควบคุมทุกคนเอาไว้ได้ภายใต้ความแข็งแกร่งของนาง  ใครเล่าจะกล้าทำให้ท่านแม่โกรธจนถูกทุบตี  พวกเขาเห็นจะมีแต่ท่านพ่อที่ชอบก่อกวนป่วนประสาทท่านแม่เล่นคนเดียวนั่นแหละที่ต้องเจ็บตัว

       วันนี้จู่ ๆ ก็มีองครักษ์นำจดหมายมาสามฉบับ  ส่งให้เขา น้องชายและน้องสาวคนละฉบับ  เขายื่นให้องครักษ์นำไปส่งน้อง ๆ ส่วนเขาก็เปิดอ่านจดหมายจากท่านพ่อท่านแม่ทันที  ปกติพวกท่านจะใช้พิราบสื่อสารส่งจดหมายมาสั้น ๆ เท่านั้น  แต่ครานี้มาเป็นจดหมายฉบับเต็ม  เขาจึงไม่รู้ว่าท่านแม่จะเขียนมาว่าอย่างไรบ้างน่ะซี

       เฟยซินเยว่อ่านจดหมายแล้วพบว่าท่านแม่บ่นเรื่องที่เขาใจอ่อนเรื่องงานมากเกินไป  เขาถึงกับงงงันว่าท่านแม่รู้ได้อย่างไร  ทั้งที่เขากำชับคนในตำหนักแล้วว่าอย่าบอกท่านแม่  จะอย่างไรคนผู้นั้นก็เพิ่งทำผิดครั้งแรกเขาจึงให้โอกาสก็เท่านั้น  แต่กลายเป็นว่าท่านแม่รู้เข้าเสียแล้ว  อ่า ป่านนี้เขาไม่รู้ว่าท่านแม่จะลงโทษคนคนนั้นอย่างไร

       ความจริงแล้วเฟยซินเยว่ไม่ใช่คนใจอ่อน  แต่เขาแค่อยากลองใช้พระเดชและพระคุณในการควบคุมคนในตำหนักลองดูเท่านั้น  ดูท่าแล้ววิธีนี้น่าจะไม่ได้ผล  ท่านแม่จึงได้ร้อนรนจนส่งจดหมายมาให้เขาแบบนี้ เฮ้อ ต่อไปเขาคงต้องเดินตามแนวทางของท่านแม่อย่างเดียวเสียแล้ว  ไม่อย่างนั้นคงเกิดปัญหาในตำหนักไม่เว้นแต่ละวัน

       ส่วนเฟยหยางกวงที่กำลังอ่านจดหมายจากท่านแม่ของเขาเช่นกัน  นางขู่เขาว่าถ้าเขาเมาจนกลับบ้านไม่ได้อีกครั้ง  นางจะรีบกลับบ้านมาเฆี่ยนตีและขังเขาไม่ให้ออกไปดื่มเหล้าอีกสักหนึ่งเดือน  เฟยหยางกวงนึกเจ็บใจว่าใครมันคาบข่าวไปบอกท่านแม่กัน  เขาแค่เมาหนักวันสองวัน มันต้องฟ้องท่านแม่เขาด้วยเหรอ ฮึ อย่าให้เขารู้นะว่าเป็นใคร  เขาจะลงโทษเสียให้เข็ด  คนอื่น ๆ รู้ดีว่าเฟยหยางกวงกลัวท่านแม่มากขนาดไหน  บุตรชายคนรองของจวนโหวหรือจะกล้าหือกับท่านแม่สายแข็งท่านนั้น  ยิ่งนางยิ้มหวานมากเท่าไหร่  บทลงโทษของนางจะยิ่งโหดร้ายมากเท่ากับรอยยิ้มนั่นแล

       เฟยเหวินหน่วนที่ตัวสั่นอย่างหวาดกลัวเนื้อความในจดหมายของท่านแม่ของนาง  นางแทบอยากจะกรีดร้องออกมาตั้งแต่ยังไม่เห็นหน้าท่านแม่ใจร้ายที่ไม่รู้ว่านางรู้ได้อย่างไรว่าเฟยเหวินหน่วนแอบหนีท่านย่าไปเที่ยวเล่นในป่าล่าสัตว์แทบทุกคืน  ไหนจะเรื่องนางไปคบหากับพวกขอทานอันธพาลในเมืองหลวงอีกเล่า ฮือ ใครมันบอกท่านแม๊ นางตายแน่แล้วคราวนี้  ข้าแค่ออกไปเที่ยวเล่น จำเป็นไหมที่ท่านแม่ต้องโหดร้ายกับข้าขนาดนี้  ท่านพ่อเจ้าขา ช่วยหน่วนหน่วยด๊วยยย!!!

       ในจดหมายของชิวเพ่ยเพ่ย นางสั่งบุตรสาวห้ามออกจากจ้วงจื่อจนกว่านางกับสามีจะกลับ  หากบุตรสาวนางฝ่าฝืน นางจะโบยให้หลังลายแล้วจับขังคุกขี้ไก่ที่ชิวเพ่ยเพ่ยเคยลงโทษสายสืบที่แอบมาสืบข่าวภายในจวน6