ให้ลูกชายคนโต

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่สอนบุตรชายคนโตในทุกสิ่งที่นางเรียนรู้มาตลอดชีวิตตั้งแต่เขาอายุห้าขวบ  นางเห็นว่าตอนนี้เขาน่าจะดูแลตำหนักเมฆาดับแทนนางได้แล้ว  ชิวเพ่ยเพ่ยส่งจดหมายไปบอกท่านตาที่พักผ่อนกับท่านยายที่จ้วงจื่อนอกเมืองมาตลอดสองสามปีที่ผ่านมา  พวกท่านชมชอบบรรยากาศธรรมชาติที่มีน้ำพุร้อนที่นั่นมากนัก  ยิ่งมีคนมาพักผ่อนพอให้ท่านได้พูดคุยคลายเหงาก็ยิ่งไม่อยากจากไปไหน

       นางได้รับจดหมายตอบกลับจากท่านในช่วงเย็นของวันพอดี  ท่านตาบอกว่าแล้วแต่นางจะตัดสินใจ  หากเห็นว่าหลานชายคนโตเหมาะสม ท่านก็ไม่คัดค้าน  เพียงแค่ให้นางช่วยดูแลอยู่ห่าง ๆ ก่อนจะปล่อยมือเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้วก็พอ  ชิวเพ่ยเพ่ยอ่านจดหมายที่คนของนางส่งมาให้แล้วก็ยิ้มอย่างสบายใจได้เสียที  ตำหนักเมฆาดับนี้เป็นท่านตาที่ส่งมอบให้นางมา  ตอนนี้นางต้องการมอบให้ลูกชายคนโตเช่นกัน อย่างไรการเคารพท่านตาคือสิ่งที่นางทำมาตลอดตั้งแต่เด็กแล้ว

       วันต่อมาชิวเพ่ยเพ่ยบอกสามีนางว่าจะพาบุตรชายเดินทางไปสาขาใหญ่ตำหนักเมฆาดับบนภูเขาสักหลายวัน  เฟยหยุนได้แต่ทำหน้างอคอหักด้วยไม่อยากจากภรรยารักแม้แต่นิดเดียว  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงต้องใช้ไม้ตายว่ากลับมาจะชดเชยให้เขาสักหลายท่าเท่านั้นแหละ เฟยหยุนก็เปลี่ยนหน้าเป็นแย้มยิ้มพร้อมบอกภรรยาให้เดินทางปลอดภัยไปเสียแล้ว

       ชิวเพ่ยเพ่ยชักเอือมระอาความท่ามากของสามีนางที่นับวันจะเจ้าเล่ห์มากขึ้นเสียจริง ๆ  แต่จะอย่างไรเขาก็เป็นสามีคนเดียวของนางนี่นะ นางแค่ตามใจเขาหน่อยก็คงไม่เป็นไร

       ส่วนบุตรชายคนรองกับบุตรสาวนาง ไม่ยอมไปด้วยดังเช่นปกติ  พวกเขาไม่ชอบเดินทางไปที่นั่นตั้งแต่อายุ 7 ขวบ  นางเคยพาพวกเขาไปก่อนหน้านั้นแล้วพวกเขากล่าวว่าที่นั่นวังเวงเกินไป  ไม่มีเรื่องสนุกให้พวกเขาเล่นเหมือนที่เมืองหลวง  ตั้งแต่นั้นมาจึงมีแต่นางและบุตรชายคนโตที่ไปด้วยกันบ่อย ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยชวนบุตรชายขี่ม้าไปเพื่อความรวดเร็ว  วันนี้ท่านแม่สามีนางพาบุตรสาวไปเที่ยวที่จ้วงจื่อหาท่านตาท่านยายด้วยเช่นกัน  ครั้งนี้ชิวเพ่ยเพ่ยไม่ได้ส่งคำสั่งลับให้กับเหล่าหัวหน้าสาขา  แต่นางส่งข่าวบอกพวกเขาล่วงหน้าแล้วว่ามีเรื่องจะแจ้งให้ทราบตั้งแต่สองสัปดาห์ก่อนแล้ว  นางไม่อยากให้พวกเขาเหนื่อยจากการเดินทาง  อีกทั้งเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอย่างคราก่อน  นางจึงไม่คิดสิ่งใดมากมายนัก

       สองแม่ลูกไปถึงตำหนักเมฆาดับบนภูเขาในอีกสองวันต่อมา  นางพบว่าเหล่าหัวหน้าสาขามาถึงกันล่วงหน้าตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงพาบุตรชายเข้าไปพักผ่อนรอการประชุมพรุ่งนี้ นางค่อยแจ้งเรื่องให้พวกเขาทราบก็แล้วกัน  พออายุนางเริ่มมากก็ดูเหมือนจะเหนื่อยเร็วขึ้นกว่าเดิมไม่น้อยเลยทีเดียว

       พ่อบ้านคนเดิมที่ชิวเพ่ยเพ่ยคอยให้ยาบำรุงดังเช่นท่านตาท่านยายยังคงมีสุขภาพดีอยู่  เขามาดูแลนางกับบุตรชายทุกครั้งไม่เคยขาด  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงมักให้เงินเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเขาก่อนกลับไปอยู่ตลอด  อย่าถามว่าคนในตำหนักเมฆาดับมีใครกล้าก่อเรื่องเหมือน 15 ปีก่อนหรือไม่เลย  ตอนนี้หากคนมาใหม่ที่มีความคิดไม่ดีกับเจ้าตำหนักเมื่อไหร่ คนผู้นั้นมักจะตายก่อนจะได้ก่อเรื่องแทบทุกครั้ง

       ไม่ใช่ว่าเหล่าฮ่องเต้และองค์หญิง องค์ชายไม่อยากก่อเรื่องกับตำหนักเมฆาดับในช่วง 15 ปีที่ผ่านมา  เป็นเพียงว่าข่าวของพวกเขาถูกคนในสาขาตรวจพบก่อนไปเสียทุกทีเท่านั้น  ทำให้คนที่คิดเรื่องชั่ว ๆ ถูกวางยาปางตายไปเกือบหมดราชวงศ์  เหลือแค่คนที่อยู่เป็นเท่านั้นที่ยังยิ่งใหญ่อยู่ได้ในขณะนี้  ทำให้ในปัจจุบัน  ข่าววงในกล่าวเอาไว้ว่า  หากมีใครกล้าแส่หาเรื่องกับตำหนักเมฆาดับ  ก็ให้พวกเขารอเก็บศพกันเองเถิด  คนอื่น ๆ ที่รับรู้ก็จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นหากมีการตายเกิดขึ้นดังเช่นตัวอย่างหลาย ๆ ครั้งดังที่ผ่านมานั่นแล

       ในห้องประชุมตำหนักเมฆาดับหลังอาหารเช้าวันต่อมา  ชิวเพ่ยเพ่ยแนะนำบุตรชายคนโตเฟยซินเยว่ที่จะมารับตำแหน่งเจ้าตำหนักแทนนาง  นางยังฝากฝังเหล่าหัวหน้าสาขาซึ่งตอนนี้กลายเป็นผู้อาวุโสกันหมดแล้ว ให้ช่วยบุตรชายนางดูแลด้วยอีกแรงหนึ่ง  แถมนางยังปรามเบา ๆ ว่าหากเกิดสิ่งใดขึ้นกับบุตรชายนางหรือคนในครอบครัว  คนพวกนั้นที่กระทำจะไม่มีศพที่สมบูรณ์และไม่มีแม้แต่คนส่งศพ

       หัวหน้าสาขาที่เคยเห็นกับตาว่าเจ้าตำหนักน่ากลัวมากเพียงใด พวกเขาฟังคำบอกของนางแล้วได้แต่ขนลุกเกรียว  ดีที่พวกเขาสอนสั่งคนของพวกเขาเป็นอย่างดี  ถ้าใครมีปัญหาพวกเขาจะจัดการอย่างไม่ละเว้นแน่นอน

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นทุกคนตอบรับคำขอของนาง นางจึงแย้มยิ้มอย่างดีใจ  นางยังมอบตั๋วแลกเงินให้พวกเขาเป็นค่าเหนื่อยอีกคนละหนึ่งพันตำลึงเป็นเงินส่วนตัวด้วย  หัวหน้าสาขาแต่ละคนจึงหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง  พวกเขาที่เข้าสู่วัยกลางคนค่อนไปด้านบน ๆ ก็เหนื่อยจริง ๆ นั่นแหละ  แต่เพื่อท่านเจ้าตำหนักสุดแสนใจดีคนนี้ พวกเขาจะไม่มาได้อย่างไร ฮิฮิ