กำจัด

       ชิวเพ่ยเพ่ยออกจากเมืองเจิ้งตามเส้นทางที่ได้รับข่าวของรถม้าต้องสงสัยไปทางชายแดนแคว้นจ้านในขณะนี้  ระหว่างทางที่ใกล้จะถึงเมืองเหิง องครักษ์เงาได้รับสัญญาณข่าวจากตำแหน่งไม่ไกลนัก  เขารีบใช้วิชาตัวเบาไปสอบถามทันที  พอฟังจบแล้วเขารีบกลับไปหาคุณหนูแล้วรายงานทุกอย่างที่ทราบ

       ชิวเพ่ยเพ่ยคำนวณเวลาจากที่นี่ไปถึงจุดนั้นน่าจะใช้เวลาเกือบหนึ่งวัน  นางไม่อาจรอนานขนาดนั้นได้  ตอนนี้นางรู้สึกไม่ดีผิดปกติ  นางกลัวว่าสามีนางจะเป็นอะไรไปเสียก่อน  ชิวเพ่ยเพ่ยทิ้งม้าให้องครักษ์ส่งคนมาพามันไปพัก นางเร่งเร้าลมปราณจนถึงขีดสุดแล้วใช้วิชาตัวเบาไปที่นั่นปานสายลมวูบหนึ่ง

       องครักษ์ทั้งสองรู้ว่าถึงอย่างไรพวกเขาก็ตามนางไม่ทัน  จึงได้แต่พาม้าไปแวะสาขาใกล้ ๆ แล้วค่อยตามนางไปทีหลังก็ยังไม่สาย  ถึงอย่างไรคุณหนูของพวกเขาก็มักทิ้งกลิ่นให้พวกเขาตามได้ทุกครั้งอยู่แล้ว  เรื่องการพลัดหลงกันของพวกเขานั้นยิ่งเป็นไปไม่ได้

       ชิวเพ่ยเพ่ยใช้วิชาตัวเบาไปถึงตำแหน่งที่ได้รับข่าวภายในเวลาเพียงสามชั่วยาม  นางเห็นคนของตำหนักเมฆาดับรออยู่ก่อนแล้ว  หัวหน้ากลุ่มรีบรายงานทุกอย่างอย่างละเอียด  ชิวเพ่ยเพ่ยจึงสั่งการให้พวกเขาทรมานคนที่จับสามีนางมาเสีย  เค้นข่าวออกมาให้ได้ว่าใครช่างบังอาจแตะต้องสามีของนาง

       หัวหน้ากลุ่มรีบรับปากทั้งที่ขนลุกเกรียวจากความหวาดกลัวเจ้าตำหนัก  นางเล่นไม่เก็บงำพลังปราณตั้งแต่มาถึงเลยแม้แต่น้อย  เขาแทบจะกระอักเลือดตายแล้วหากไม่ฝืนปิดปากไว้ เฮ้อ ท่านเจ้าตำหนักขอรับ ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว อั่ก!

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นคนของนางกระอักเลือดออกมา จึงนึกได้ว่าตนลืมเก็บงำพลังปราณ  นางรีบปกปิดพลังปราณทันที แล้วยื่นขวดยาบำรุงเลือดให้เขาเป็นการขอโทษ  ก็นะ นางลืมตัวไปหน่อยนี่นา ฮะ ฮะ

       หัวหน้ากลุ่มรีบรับยามาแล้วก้มหน้าขอบคุณเจ้าตำหนัก  จากนั้นหันกายจากไปทำตามคำสั่งของนางในทันใด

       ชิวเพ่ยเพ่ยไม่สนใจเสียงร้องด้านนอกรถม้า  นางเข้าไปตรวจสอบอาการสามีแล้วเห็นว่าเขาบาดเจ็บสาหัสจนแผลเริ่มอักเสบแล้ว  นางรีบยัดยาสารพัดสรรพคุณเข้าไปบำรุงสามีคนดีของนางทันที  พร้อมกับส่งพลังปราณเข้าไปทำให้ฤทธิ์ยามีผลเร็วขึ้น  ไม่ถึงสองเค่อ เฟยหยุนก็ได้สติ  เขารู้สึกถึงอ้อมกอดที่คุ้นเคย พร้อมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกายภรรยาสุดที่รัก เฟยหยุนรีบเอ่ยปากขอโทษที่ทำให้นางลำบากอีกแล้ว

       ชิวเพ่ยเพ่ยความจริงอยากต่อว่าเขาอยู่หรอก  แต่พอมองใบหน้าซีดเพราะเสียเลือดมากและบาดแผลที่ยังไม่หายดีพวกนั้น  นางก็ไม่อาจหักใจต่อว่าเขาได้ลงคอ  ชิวเพ่ยเพ่ยบอกให้เขานอนพักผ่อนก่อน  ตอนเช้านางจะพาเขาไปพักในเมือง  เฟยหยุนพยักหน้าให้ภรรยาอย่างเหนื่อยล้า เขาหลับไปในเวลาไม่นานพร้อมกอดเอวภรรยารักไว้แน่น  เขาคิดว่าเขาฝันไปหรือไม่ที่ได้พบนางก่อนตายอีกครั้ง

       ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นเขากอดนางแน่นแบบนี้ก็ได้แต่จนใจ  เขาคงยังมีไข้ตัวร้อนอยู่เลย  แล้วกอดนางเอาไว้แบบนี้ นางจะเช็ดตัวให้เขาได้อย่างไรเล่า เฮ้อ มีผัวเป็นตัวตนช่างแสนลำบากเสียจริง ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยได้แต่เอ่ยปากเรียกคนของนางให้ไปหาผ้าชุบน้ำมาให้แทน  ไม่นานนักก็มีคนยื่นผ้าที่ชุบน้ำแล้วมาให้ในรถม้า  ชิวเพ่ยเพ่ยรับมาแล้วเช็ดหน้าเช็ดตาให้เฟยหยุน  นางยังเช็ดแขนและลำตัวโดยหลีกเลี่ยงบาดแผลเพื่อลดความร้อนในตัวของเขา

       หลังเช็ดตัวให้สามีเสร็จ หัวหน้ากลุ่มก็มารายงานนางเรื่องตัวต้นเหตุที่กล้าจับสามีนางมาในครั้งนี้  ชิวเพ่ยเพ่ยพอรู้ว่าเป็นเจ้าอดีตองค์ชายหน้าปลาจวดนั่นก็ยิ่งโกรธแค้นเขาเป็นเท่าตัว  ไม่ใช่ว่านางไม่รู้ว่าเขากับสามีมีปัญหากันมาตลอด  แต่นางไม่คิดว่าคนอย่างเขากล้าที่จะจับสามีนางมาอย่างไม่กลัวตายเลยสักนิดนี่สิ หึ ดี ดีมาก  ในเมื่อเจ้าอยากตายนักข้าจักจัดให้ตามที่ขอ

       หัวหน้ากลุ่มที่กำจัดคนร้ายทั้งสองไปแล้วหลังทราบความจริงทั้งหมด เขารอเจ้าตำหนักสั่งการต่อไปอย่างสงบที่ข้างรถม้า  กระทั่งเช้า ชิวเพ่ยเพ่ยสั่งให้คนบางส่วนพาสามีนางไปพักรักษาตัวที่สาขาเมืองเหิงรอนาง  นางจะไปกำจัดคนที่คิดร้ายกับสามีนางให้หมดสิ้นเสียที  คราวหน้านางจะได้ไม่ต้องเหนื่อยมาช่วยเขาอยู่บ่อย ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยส่งตั๋วแลกเงินให้คนที่ดูแลสามีนางเอาไว้สองหมื่นตำลึง หนึ่งหมื่นตำลึงใช้ดูแลสามีนางให้ดี  ส่วนอีกหนึ่งหมื่นตำลึงนางให้เป็นค่าจ้างพวกเขาอย่างใจป้ำ

       บรรดาสมาชิกคนอื่นที่ยังไม่ได้รับคำสั่งต่างอิจฉาคนทั้งห้าที่อยู่ดี ๆ ก็ได้เงินฟรีกับอีแค่ดูแลสามีท่านเจ้าตำหนัก  แต่พวกเขาจะทำสิ่งใดได้เล่า ในเมื่อท่านเจ้าตำหนักยังไม่ใช้งานพวกเขาเลย

       หลังจากขบวนคนและรถม้าจากไป  ชิวเพ่ยเพ่ยหันมาสั่งการคนที่เหลืออีกสิบกว่าคนว่าให้ตามนางให้ทัน  นางจะพาพวกเขาไปจัดการอดีตองค์ชายหน้าเหียกที่แคว้นจ้าน

       คนที่เหลือพอได้ฟังแล้วต่างยิ้มดีใจกันใหญ่ หึหึ  พวกเขาน่าจะได้รับค่าเหนื่อยไม่น้อยจากท่านเจ้าตำหนักเป็นแน่ในครานี้  จากนั้นทุกคนต่างใช้วิชาตัวเบาอันล้ำเลิศของพวกเขา เร่งฝีเท้าตามท่านเจ้าตำหนักอย่างรวดเร็ว

       ห้าวันต่อมา ชิวเพ่ยเพ่ยพาคนของนางถล่มจวนของอดีตเจ้าชายจนราบเป็นหน้ากลอง  นางยังใช้เลือดของอดีตองค์ชายเขียนอักษรเอาไว้ว่า

“หากพวกเจ้ากล้ายุ่งกับจวนโหวแคว้นหนานอีก นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเจ้าจะได้รับเท่านั้น  จงเก็บหัวหดหางของพวกเจ้าเอาไว้ให้ดี ๆ ไม่เช่นนั้นข้าผู้นี้จะกำจัดแคว้นจ้านออกจากแผ่นดินแทน”