งานเบา ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่กำลังขยายกิจการโรงน้ำชาเปิดใหม่ของตำหนักเมฆาดับ  นางอยากไปดูงานที่ต่างเมืองด้วยตัวเองเพื่อศึกษาตลาดว่ากิจการน่าจะพอไปได้หรือไม่  ในระหว่างมื้ออาหารวันหนึ่ง นางจึงปรึกษาท่านพ่อท่านแม่สามีทันที

       สองสามีภรรยามองหน้ากันอย่างไม่ยินยอม  ตอนนี้ลูกสะใภ้พวกเขาท้องได้ห้าเดือนแล้วนะ นางยังจะอยากเดินทางให้กระเทือนท้องอันใหญ่โตอีกหรือ  เฟยหยุนผู้ตามใจภรรยา พวกเขาไม่จำเป็นต้องถามความเห็นบุตรชายอยู่แล้ว  แต่ครั้งนี้กลับผิดจากที่สองสามีภรรยาคาดเอาไว้ บุตรชายเขาเอ่ยปากห้ามสะใภ้สุดที่รักก่อนใครเพื่อน

       ชิวเพ่ยเพ่ยหงุดหงิดที่สามีตัวดีอยู่ ๆ ก็ขัดใจนาง  แค่เดินทางไปตรวจงานมันจะอะไรกันนักหนา  นางไม่ได้ออกไปสู้รบปรบมือกับใครเสียหน่อย เมื่อดูแล้วว่าไม่มีใครเห็นด้วยกับนาง ชิวเพ่ยเพ่ยจึงงอนตุ๊บป่องกลับเรือนไปหลังทานอาหาร

       นางไม่ยอมคุยกับสามีตัวดีแม้แต่คำเดียว  เอาแต่ทำหน้าตาบูดบึ้งใส่เขาอยู่ตลอด  ไม่ถึงหนึ่งชั่วยามเฟยหยุนก็ยอมแพ้  เขารีบกอดภรรยารักและบอกนางว่าจะไปเป็นเพื่อนนางด้วย

       ชิวเพ่ยเพ่ยพอได้ยินคำตอบรับจากเขาแล้ว นางก็แย้มรอยยิ้มหวานให้เขาทันที ฮิฮิ ดีที่ข้าจำท่าทีท่านแม่เวลาแง่งอนท่านพ่อได้ ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ได้ออกจากจวนแน่

       วันต่อมาขบวนรถม้าของชิวเพ่ยเพ่ยจึงเต็มไปด้วยสิ่งของของเด็ก เพราะเฟยซินเยว่งอแงจะตามบิดาไปด้วย  เขาจำได้ว่าท่านพ่อท่านแม่แอบไปเที่ยวกันครั้งก่อนโดยไม่พาเขาไปด้วย ครั้งนี้เลยไม่คิดยอมแพ้พ่อแม่ของตนเองอีก

        ชิวเพ่ยเพ่ยเห็นว่าครานี้นางไม่ได้ไปไกลนัก  นางคิดจะไปตรวจงานเพียงสองเมืองที่ไม่ห่างจากเมืองหลวงมาก  รวมระยะเวลาไปกลับไม่น่าเกินหนึ่งเดือน  นางจึงตามใจเจ้าเด็กอ้วนโดยพาเขาไปด้วย

       ท่านตาท่านยายคราแรกก็อยากไปช่วยดูแลเหลน  แต่ชิวเพ่ยเพ่ยเป็นห่วงว่าท่านอายุมากแล้วจะเหนื่อยนั่งรถม้า  นางจึงฝากงานที่จ้วงจื่อนอกเมืองหลวงให้พวกท่านแทน  ก่อนหน้านั้นชิวเพ่ยเพ่ยพบที่ดินว่างเปล่าผืนใหญ่ นางคิดถึงสัญญาที่ให้กับท่านปู่ท่านย่าได้จึงแอบซื้อเอาไว้แล้ว  และค่อย ๆ ปรับปรุงพื้นที่ไปเรื่อย ๆ กระทั่งตอนนี้เหลือเพียงการสร้างเรือนพักร้อนที่นางไม่มีเวลาหาคน  นางจึงฝากท่านตาท่านยายแทนเสียเลย

        สองเฒ่าชราได้แต่กัดฟันห่างจากเหลนตัวน้อยของพวกเขา และรับปากหลานสาวว่าจะจัดการจ้วงจื่อให้เรียบร้อยก่อนนางกลับมาแล้วจะบอกความคืบหน้าให้นางทราบอีกครั้งหนึ่ง

       จากนั้นขบวนของชิวเพ่ยเพ่ยที่มีรถม้าถึงสามคันก็ออกเดินทาง  ที่ต้องไปกันหลายคันก็เพราะบ่าวทั้งสี่ของนางต้องไปคอยดูแลเจ้าเด็กอ้วนด้วยนี่ไง  ไหนจะของเล่นและเสื้อผ้าประดามีของบุตรชายนางอีกเยอะแยะ เลยต้องมีรถม้าอีกคันเอาไว้ขนของเท่านั้น

        ขบวนรถม้าไม่ได้เดินทางเร็วนักด้วยมีทั้งสตรีมีครรภ์และเด็ก  เมื่อใกล้ค่ำพวกเขาก็จะหยุดพักทุกครั้ง  ชิวเพ่ยเพ่ยที่ออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์นอกเมืองหลวงก็อารมณ์ดีไม่น้อย  นางยังนำเบ็ดตกปลามานั่งตกเล่นเวลาเห็นที่ไหนมีลำธาร  ทำให้กว่าที่พวกเขาจะไปถึงเมืองแรกที่ใกล้เมืองหลวงที่สุดก็ใช้เวลาเกือบสิบวัน

       ชิวเพ่ยเพ่ยเข้าไปด้านหลังโรงน้ำชาที่นางให้คนเปิดได้หลายเดือนแล้ว  นางแอบดูธุรกิจก็พบว่ามีทั้งคนธรรมดาและพ่อค้ามานั่งคุยกันไม่น้อย  นับว่ากิจการที่นี่พอวางใจได้แล้ว  ชิวเพ่ยเพ่ยขอดูสมุดบัญชีในเดือนที่ผ่านมา หลงจู๊ที่เป็นคนเก่าแก่ของตำหนักเมฆาดับรีบนำมาให้เจ้าตำหนักตรวจสอบ  เขาดีใจที่ได้ทำงานเบา ๆ เช่นนี้  แถมยังดูมีหน้ามีตากับคนในเมืองไม่น้อย  เจ้าตำหนักให้ส่วนแบ่งเขาถึงสามส่วน  ส่วนที่เหลือจะถูกนำส่งให้ตำหนักเมฆาดับ  ยิ่งเขาค้าขายดีเขายิ่งร่ำรวย  ใครเล่าจะไม่ชอบงานเบา ๆ เงินดีและไม่มีการเสี่ยงชีวิตแบบนี้

       ชิวเพ่ยเพ่ยพาบุตรชายเที่ยวเล่นในเมืองเพียงหนึ่งวัน พอเช้าวันถัดไปขบวนรถม้าของนางก็เดินทางต่อไปยังเมืองจิ้งเหอที่อยู่ติดกัน  การเดินทางจากที่นี่ไปใช้เวลาเพียงแค่สามวันเท่านั้น

       เมื่อไปถึงเมืองจิ้งเหอแล้ว ชิวเพ่ยเพ่ยก็ทำเช่นที่เมืองเจิ้งเหว่ยก่อนหน้านี้  นางพบว่าการค้าที่นี่ก็ไม่เลวเช่นกัน  อาจเพราะเป้าหมายลูกค้าของนางเป็นคนธรรมดาเสียส่วนใหญ่กระมัง ราคาชาและของว่างก็ไม่แพงเหมือนร้านอาหารอื่น ๆ จึงทำให้คนธรรมดาและพ่อค้าชอบที่จะนัดคุยกันที่นี่มากกว่า  สูตรชาและของว่างทั้งหมดยังเป็นของตำหนักเมฆาดับที่ทำได้เพียงที่เดียว  จึงนับเป็นจุดขายที่โดดเด่นกว่าที่อื่นมาก