ข่าวลือแม่ทัพ

       ตั้งแต่งานเป็นเหยื่อครั้งก่อน เฟยหยุนก็ไม่ได้เข้าไปที่ค่ายอีกเลย  เขาบอกรองแม่ทัพเอาไว้แล้วว่าให้มารายงานเขาที่จวน  ช่วงนี้ภรรยาเขาท้องจึงต้องการคนดูแล  เขาที่เป็นสามีย่อมต้องอยู่ที่บ้าน  องค์ชายสามแสนจะเอือมระอาสหายสนิท  แต่เขาเองก็รู้สึกผิดกับเรื่องคราก่อนไม่น้อยเช่นกัน เขามารู้ทีหลังว่าเฟยหยุนเกือบตายพร้อมองครักษ์ทั้งสี่  ยังดีที่เขารอดมาได้ทั้งหมด  ขนาดหนึ่งเดือนหลังเกิดเรื่อง องครักษ์ของเฟยหยุนทั้งสี่คนยังไม่หายดีเลย  เขาสามารถเดาได้ว่าพวกเขาบาดเจ็บสาหัสกันขนาดไหน  แต่ที่สหายเขาหายเร็วกว่าใครเพื่อน คงเป็นเพราะภรรยาผู้เก่งกาจนั่นแหละ  เขารู้อยู่แล้วว่านางเก่งทั้งการปรุงยาและใช้ยาพิษ  แต่ไม่คิดว่าจะเก่งถึงขนาดนี้จริง ๆ  เขายังอยากได้ยาของนางมาเอาไว้ใช้ยามฉุกเฉินบ้าง คงต้องรอให้นางคลอดบุตรครั้งนี้เสียก่อนเขาค่อยขอซื้อจากนางก็แล้วกัน

       ฮ่องเต้เองก็ได้รับรายงานเรื่องของเฟยหยุนเช่นกัน  เขาไม่สนใจว่าเฟยหยุนจะเข้าไปดูแลค่ายนอกเมืองหรือไม่  ถึงอย่างไรเพื่อนเขาที่เป็นแม่ทัพใหญ่ก็ช่วยเขาดูแลอยู่ดี  เรื่องนี้เลยทำให้เฟยหยุนนั่ง ๆ นอน ๆ เลี้ยงดูบุตรชายที่จวนอย่างสบายใจ

       กระทั่งมีคนปากมากไม่รู้ความจริงพากันเล่าลือว่าซื่อจื่อถูกปลดจากแม่ทัพเพราะไม่เห็นเขาเข้าไปค่ายทหารนอกเมืองมาหลายเดือนแล้ว  จากคนที่คุยกันเพียงไม่กี่คน  กลายเป็นข่าวกระจายไปทั่วเมืองหลวงในเวลาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์  แต่เหล่าคนที่อยู่ในจวนโหวไม่มีใครสนใจ  ก็ในเมื่อความจริงฮ่องเต้ไม่ได้ว่าอะไรเฟยหยุนเสียหน่อย  คนอื่นอยากสอดรู้หรืออยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ  พวกเขาตอนนี้ต้องประคบประหงมลูกสะใภ้จนไม่ว่างไปสนใจเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้นแล้ว

       วันต่อมาเฟยหยุนพาบุตรชายไปหาซื้อของเล่นที่ร้านในเมืองหลวง  ผู้คนภายในเมืองยิ่งเชื่อถือข่าวลือมากกว่าเดิม  แต่พวกเขาหรือจะกล้าเข้าไปถามแม่ทัพใจโฉดผู้นี้  ยิ่งตอนนี้เขามีตำแหน่งเป็นซื่อจื่อจวนโหวก็ยิ่งไม่กล้าแกว่งเท้าหาเสี้ยนไปกันใหญ่

       เฟยซินเยว่ที่เพิ่งเคยออกมาตลาดครั้งแรกเขายิ่งตื่นเต้นดีใจ  เฝ้าพูดกับบิดาเสียงอ้อแอ้ด้วยอยากถามว่าตรงนั้นเป็นอะไร  เฟยหยุนบิดาก็เหมือนจะรู้ว่าบุตรชายอยากรู้สิ่งใด  เขาอธิบายเสียงนุ่มพร้อมชี้ชวนบุตรชายดูร้านรวงต่าง ๆ  กระทั่งไปถึงร้านของเล่น  บุตรชายที่อายุได้เก้าเดือนของเขาก็ดิ้นจะลงไปหยิบของเล่นเอง  เฟยหยุนผู้รักบุตรชายจึงได้ปล่อยเขาลงไปให้คลานด้านล่าง  รอกลับจวนค่อยพาไปอาบน้ำก็แล้วกัน  ในเมื่อเขาอยากเล่นก็ปล่อยเขาเล่น  เกิดเป็นลูกชายข้ามาทำสำรวยไม่ได้นะ

       เฟยหยุนที่พกเงินมาไม่มากได้แต่ปวดหัวกับบุตรสุดที่รัก  เฟยซินเยว่เล่นชี้จะเอาของเล่นเสียทุกอย่าง  ดีที่องครักษ์ของชิวเพ่ยเพ่ยรู้ดีว่าสามีคุณหนูพวกเขายากจนจึงได้มากระซิบบอกว่าให้ร้านส่งใบเรียกเก็บเงินไปที่จวนได้  แล้วเดี๋ยวคุณหนูจะจัดการเองนั่นแหละ

       เฟยหยุนจึงเพิ่งนึกได้ว่าเขามีภรรยาแสนร่ำรวยนี่นา อา วาสนาเขาช่างดีจริง ๆ ฮิ ฮิ

       เฟยหยุนกระแอมครั้งหนึ่งแล้วบอกเจ้าของร้านนำของเล่นไปส่งพร้อมใบเรียกเก็บเงินไปที่จวนโหว  จากนั้นเขาก็พาบุตรชายเดินกลับจวนไปอย่างไม่เหลียวหลัง  เขาต้องรีบไปบอกภรรยาเอาไว้เสียก่อนสิ ไม่อย่างนั้นนางจะเตรียมเงินทันได้อย่างไร ใช่ไหม?

       กระทั่งถึงเรือน ชิวเพ่ยเพ่ยฟังสามีที่ยืนห่างจากนางไปเกือบสองเมตรจบ  นางแค่ยื่นตั๋วแลกเงินหนึ่งหมื่นตำลึงให้บ่าวข้างกายเพื่อส่งให้สามีเท่านั้น  จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาดูบัญชีร้านค้าต่อ  ช่วงก่อนนางยุ่งกับการปรุงยาบำรุงตัวเอง งานพวกนี้จึงล่าช้ามาจนตอนนี้นี่แหละ  ลองคิดว่าเป็นคนอื่นสิ จะทำได้ขนาดนางไหม  ร้านรวงทั้งห้าแคว้นมีน้อยเสียเมื่อไหร่  นี่ยังดีที่นางเรียกดูบัญชีทุกสามเดือน  หากทิ้งเอาไว้นานกว่านี้มีหวังนางคงตายคาสมุดบัญชีกองพะเนินพวกนี้แน่ เฮ้อ อยากรวยก็ช่วยไม่ได้ที่ต้องเหนื่อยสินะ

       เมื่อคนจากร้านของเล่นนำของมาส่งพร้อมใบเรียกเก็บเงินเกือบหนึ่งพันตำลึง  เขาสั่งคนในจวนนำของไปไว้ที่ห้องบุตรชายก่อน ส่วนเขาก็ส่งตั๋วแลกเงินให้คนที่มาส่งของหนึ่งพันตำลึง  โชคดีที่เขาสั่งให้องครักษ์ไปแลกย่อยตั๋วแลกเงินที่ภรรยาส่งมาให้เสียก่อน  ไม่อย่างนั้นคงถูกคนจากร้านของเล่นด่าเตลิดเปิดเปิงแน่