มีนักฆ่า

       แต่ความจริงแล้วมีชายชุดดำสวมผ้าปิดหน้าจำนวนมากกว่าร้อยคนกำลังล้อมจวนโหวเอาไว้  ด้านหน้าประตูที่มีทหารรักษาการณ์อยู่  พวกเขาพยายามต่อสู้ไม่ให้คนเหล่านี้ฝ่าเข้ามาได้  แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ  พอคนของตำหนักเมฆาดับที่มาช่วยงานออกมาพบเข้า พวกเขารีบดึงตัวทหารรักษาการณ์ที่เกือบจะถูกฆ่าออกมา  จากนั้นส่งสัญญาณให้คนอื่นไปส่งข่าวเจ้าตำหนักโดยเร็ว

       เหล่าชายชุดดำเห็นคนหลบหนีไปสามสี่คนก็ไม่ได้สนใจ  พวกเขายังคงเดินเข้าไปภายในเพื่อฆ่าเป้าหมาย  คนเหล่านี้ได้รับการว่าจ้างจากญาติของเหล่ากบฏที่หลบหนีไป  บางคนก็เป็นญาติทางฝั่งภรรยาหรือฝั่งสามีที่มีผลประโยชน์ร่วมกัน  เมื่อขาดเสาหลักไป  คนพวกนี้ที่หาทางร่ำรวยเช่นเดิมไม่ได้อีกจึงโกรธแค้น  พวกเขารู้ว่าเฟยโหวเป็นคนสนิทของฮ่องเต้จึงลงขันกันจ้างนักฆ่าจากแคว้นอื่นมาจัดการครอบครัวเฟยโหว  โดยที่ไม่รู้เลยว่าวันนี้ที่จวนมีงานเลี้ยง  เหล่านักฆ่าไม่คิดจะสนใจในเมื่อพวกเขามาจากต่างแคว้น  ฆ่าแล้วหลบหนีไปเสียก็สิ้นเรื่อง

       องครักษ์เงาได้รับรายงานจากด้านนอกลาน  เขารีบเข้าไปหาเจ้าตำหนักเพื่อรายงานในทันที  ชิวเพ่ยเพ่ยพอรู้ว่ามีนักฆ่ากล้ามาที่นี่  นางสั่งพวกเขาให้รอดูสถานการณ์ก่อน  เนื่องด้วยตอนนี้มีแขกมากมายอยู่ในงาน  อาจจะมีคนแฝงตัวเข้ามาด้วยก็เป็นได้

       ด้านเตียวหย่งไจ้เองก็มีคนมารายงานเขาเช่นกัน  สองตาหลานสบตากันอย่างรู้ใจ  พวกเขาไม่กล่าวให้คนในโต๊ะตกใจ รอให้สถานการณ์เปลี่ยนไปค่อยปลอบโยนพวกเขา  เขาเองก็อยากรู้ว่าใครที่กินดีหมีหัวใจเสือกล้าเข้ามาอาละวาดถึงจวนโหวของหลานเขยเขาเช่นกัน

       พ่อบ้านที่ได้รับแจ้งจากทหารรักษาการณ์รีบเข้ามากระซิบบอกเฟยโหวกับบุตรชายเช่นกัน  พวกเขามองหน้ากันแต่ไม่รู้จะทำอย่างไร  เพราะกองกำลังสนับสนุนของพวกเขาอยู่นอกประตูเมืองหลวง  กว่าจะไปเรียกมาคงเสียเวลาไปไม่น้อย

       เฟยหยุนมองภรรยาที่อยู่ด้านข้าง  เขาเห็นนางส่ายหน้าเบา ๆ ก็เข้าใจว่านางจัดการได้  เขาจึงเป่าปากอย่างโล่งใจ  พร้อมกับส่งสายตาบอกท่านพ่อว่าอย่างได้กังวล  เฟยโหวจึงรอคอยอย่างใจเย็นเช่นเดียวกัน

       เตียวเฟยหลิวเห็นพ่อของนางและบุตรสาวมีคนมารายงานข่าวอะไรบางอย่าง  แต่ในเมื่อพวกเขาไม่อยากบอก นางก็จะไม่ถาม  ถึงอย่างไรในงานวันนี้ก็มีแต่คนของตำหนักเมฆาดับเป็นจำนวนมาก  ไหนจะคนในสาขาที่ไม่ได้มาร่วมงานอีกกว่าร้อยคนอีกเล่า  เพียงแค่ส่งสัญญาณไป คาดว่าไม่เกินหนึ่งเค่อคงมาถึงกันหมด  ใครใช้ให้สาขาของพวกเขาอยู่ใกล้ที่นี่มากกัน  ร้านแลกเงินอยู่ห่างจากจวนเพียงหนึ่งช่วงถนนเท่านั้น

       ขณะที่แขกเหรื่อกำลังดื่มกินอย่างสุขสำราญบานใจ  ไม่นานนักพวกเขาเห็นเหล่าชายชุดดำล้อมรอบลานที่พวกเขากำลังนั่งอยู่ตอนนี้แล้ว  ขุนนางที่ไม่มีวรยุทธต่างหน้าซีดเผือด  ยกเว้นคนที่รู้ดีว่าวันนี้จะมีเรื่องสนุก ๆ ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้า  พวกเขาอยากเห็นว่าคนในจวนโหวจะตายยังไง

       คนเหล่านี้ไม่ใช่ใครอื่น  เป็นเหล่าคนแปลกหน้าที่เฟยโหวและชิวกังสงสัยแต่แรก  พวกเขาให้คนไปขโมยบัตรเชิญมาเข้าร่วมงานโดยเฉพาะ  เพื่อมาดูจุดจบของคนที่ทำให้พวกเขาขาดทุนย่อยยับ  แถมยังต้องคอยหลบหนีทางการด้วยการเปลี่ยนชื่อแซ่ใหม่อีกด้วย  เป็นใครจะไม่แค้นกัน  จากครอบครัวที่ร่ำรวยมีหน้ามีตา  กลายเป็นนักโทษหลบหนีเพียงชั่วข้ามคืน  จะโทษว่าญาติพวกเขาโง่ก็ไม่ถูก  แต่เพราะความมั่นใจมากเกินไปจนลืมที่จะเก็บซ่อนหลักฐานจนภัยลามถึงพวกเขาด้วย  ในเมื่อเรื่องมันเกิดแล้ว พวกเขาจึงได้แต่กลับมาแก้แค้นให้สาสม  ด้วยการระดมทุนครั้งใหญ่ของคนหลายสิบครอบครัว  จึงสามารถรวบรวมนักฆ่าจากต่างแคว้นได้มากกว่าร้อยคน  ครั้งนี้พวกเขามีความมั่นใจเป็นอย่างมากในการทำลายจวนโหวในวันนี้

       คนที่เป็นเหมือนหัวหน้ากลุ่มรีบตะโกนก้องสั่งการให้ฆ่าคนของจวนโหวให้หมด  พวกขุนนางที่มาร่วมงานถอนหายใจอย่างโล่งอก แสดงว่าพวกเขาน่าจะรอดแล้วใช่ไหม?