คลอดบุตร

      สัปดาห์ต่อมาขณะที่ทุกคนต่างพักผ่อนยามค่ำคืน  ชิวเพ่ยเพ่ยปวดท้องอย่างหนักจนร้องเสียงดังออกมา  เฟยหยุนได้ยินภรรยาเข้าเขาจึงรีบลุกไปจุดเทียน  เขาเห็นมีน้ำไหลนองเต็มเตียงไปหมดก็ยิ่งตกใจ  รีบตะโกนเรียกบ่าวของชิวเพ่ยเพ่ยให้เข้ามาดูทันที

       สี่บ่าวเห็นภาพคุณหนูตรงหน้า พวกนางรู้ว่าคุณหนูจะคลอดแล้ว  นางขอให้ซื่อจื่อออกไปรอข้างนอก  ด้านนี้พวกนางจะจัดการเอง  องครักษ์รีบไปกระจายข่าวบอกเตียวหย่งไจ้กับภรรยา  และเตียวเฟยหลิวกับสามี  ส่วนเฟยหยุนก็ให้คนของเขารีบไปตามพ่อกับแม่เช่นกัน

       โชคดีที่พวกเขาเตรียมหมอตำแยเอาไว้หลายวันแล้ว  เรื่องการทำคลอดจึงไม่น่าห่วงมากนัก  แต่เฟยหยุนที่เห็นภรรยาปวดท้องจนหน้าตาบิดเบี้ยวไปหมด เขาได้แต่นึกสงสารนาง  ถ้าเขารู้ว่าการคลอดบุตรจะทรมานขนาดนี้  เขาไม่น่าปล่อยให้นางขยันทดลองวิชาในตำราของแม่ยายเลย ฮือ ภรรยาจ๋า อดทนหน่อยนะ

       ไม่ถึงสองเค่อ  ทุกคนที่พักในจวนโหวก็มาพร้อมกันที่หน้าเรือนของชิวเพ่ยเพ่ย  แม้แต่ท่านปู่ท่านย่าที่พักผ่อนไปแล้วยังแข็งใจตื่นมาดูหลานสาวของพวกเขา  พวกเขาเป็นห่วงนางมากจนไม่อาจรอที่เรือนได้หรอก  ถึงจะไม่ได้เข้าไปอยู่ให้กำลังใจ  แต่ขอแค่อยู่ใกล้หน้าประตูแค่นี้พวกเขาก็พอใจมากแล้ว

       เฟยหยุนให้เหล่าผู้อาวุโสนั่งพักรอกันเสียก่อน  ด้วยกลัวพวกท่านจะเหนื่อยล้าจากการรอคอย  เขาเองก็ไม่รู้ว่ากว่าภรรยาจะคลอดต้องใช้เวลานานเท่าใด  เขาจึงได้แต่เดินไปเดินมารออย่างกระวนกระวาย  ยิ่งได้ยินเสียงนางร้องอย่างเจ็บปวด  หัวใจเขาแทบจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

       ชิวเพ่ยเพ่ยที่กำลังจะคลอดเด็กน้อย นางพยายามฟังสิ่งที่หมอตำแยบอกทุกอย่าง  ในเมื่อนางไม่เคยเรียนรู้วิธีการทำคลอดมาก่อนจึงต้องรับฟังผู้มีประสบการณ์เสียก่อน  บ่าวทั้งสี่ไม่ยอมห่างกายคุณหนูของพวกนาง  ทุกคนแบ่งหน้าที่กันอย่างเป็นระเบียบ  บ่าวที่อายุมากที่สุดคอยให้กำลังใจชิวเพ่ยเพ่ยและบอกจังหวะในการเบ่งตามที่หมอตำแยสั่ง

       หลังทนอาการเจ็บปวดหน่วงมาเกือบชั่วยาม  เสียงเด็กร้องก็ดังออกมา พร้อมกับท้องของชิวเพ่ยเพ่ยไม่เจ็บปวดเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว  นางผ่อนลมหายใจยาวออกมาอย่างเหนื่อยล้า  นี่ถ้าไม่ได้ยาบำรุงที่บ่าวของนางยัดเข้ามาให้ก่อนหน้านี้  สภาพนางคงแย่ยิ่งกว่าตอนนี้เสียอีก

       บ่าวทั้งสี่ช่วยกันทำความสะอาดคุณหนูและนายน้อยที่เพิ่งเกิด  เมื่อนายน้อยสะอาดสะอ้านดีแล้ว ตัวแทนบ่าวในห้องก็อุ้มนายน้อยออกไปให้คนที่รอด้านนอกชื่นชม

       เฟยหยุนพอเห็นบ่าวออกมาก็รีบถามเรื่องภรรยาก่อนใครเพื่อน  เมื่อรู้ว่านางแค่อ่อนเพลียจากการคลอดจึงค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อย  เขารีบเข้าไปหาภรรยารักในทันใด  โดยไม่สนใจเจ้าตัวน้อยที่เหล่าผู้อาวุโสผลัดกันชื่นชมอยู่

“เพ่ยเพ่ย ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องเจ็บปวดขนาดนี้” เฟยหยุนพูดกับภรรยาที่ตาปรือแทบจะหลับจากความเหนื่อยล้า

“หืม เจ้าพูดอะไร ข้าไม่เป็นไรสักหน่อย  แค่เหนื่อยเท่านั้น  ข้าง่วงแล้ว” ชิวเพ่ยเพ่ยพูดทั้งที่ตาไม่ยอมลืมขึ้นมาอีก  นางผล็อยหลับไปเสียแล้ว

       เฟยหยุนได้แต่พึมพำเบา ๆ ว่าไม่อยากให้นางคลอดอีกแล้ว  แต่ถึงเขาจะพูดออกมาแบบนี้  ก็ต้องดูว่าชิวเพ่ยเพ่ยยอมหรือไม่เสียก่อน

        เมื่อเห็นว่านางไม่น่าจะตื่นเร็ว ๆ นี้ เฟยหยุนจึงออกไปดูแลผู้อาวุโสทั้งหลายเสียก่อน  ตอนนี้เกือบรุ่งสางแล้ว  หากพวกเขาอยากพักผ่อนก็จะได้ให้ไปพักผ่อนกันก่อน  ส่วนเจ้าเด็กตัวเหม็นนี่เขาไม่ห่วงอะไรมากนัก เพราะมีบ่าวของท่านยายนางดูแลอยู่

       เหล่าผู้อาวุโสพอได้เล่นกับหลานชายแล้ว  พวกเขาปล่อยให้บ่าวของชิวเพ่ยเพ่ยพาเด็กไปพักผ่อน  จากนั้นจึงกลับไปพักผ่อนต่อเช่นกัน  พวกเขาได้นอนกันเพียงนิดเดียว  ตอนนี้จึงต้องพักกันต่อแล้ว  ส่วนอาหารเช้าคงจะกินกันหลังตื่นเลยทีเดียวนั่นแหละ

       เฟยหยุนส่งทุกคนออกจากเรือนพร้อมรอยยิ้ม  เขารีบกลับเข้าไปนอนกอดภรรยาก่อนไปลางานสักสองสามวันในวันนี้  ในเมื่อภรรยารักเพิ่งคลอดลูก  เขาผู้เป็นสามีที่แสนดีจำต้องทำหน้าที่น่ะซี