เข้าสู่ระบบแชร์
15.สู้ตาย
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-13 12:14:02เมื่ออลิสาเดินมาทางถึงที่บ้าน เธอก็ตรงเข้าห้องนอนในทันที ตอนนี้ในไร่ไม่มีใครที่น่าไว้ใจสักคนรวมไปถึงพี่ส้มแป้นด้วย
เพราะการจะเข้าถึงบัญชีรายรับรายจ่ายของไร่จะต้องเป็นคนที่อยู่ใกล้ตัวเธอพอสมควร อลิสากดโทรศัพท์เพื่อโทรหาพี่ที่เธอสนิท “ว่าไงยัยลิสา” “พี่ไคโรคะ ลิสามีเรื่องอยากจะขอความช่วยเหลือค่ะ” พี่ไคโรเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัย เธอสนิทกับพี่ไคโรเพราะว่าพี่เขาบ้าดูดวงเหมือนสกาย แต่เธอไม่ได้บ้าถึงขนาดนั้นนะ กับพี่ไคโรจะใช้คำว่าบ้าดูดวงก็คงไม่ได้เพราะว่าพี่เขาคลั่งดูดวงมาก มันเลยขั้นของคำว่าบ้าไปไกลเลย “ว่ามาสิ” “ลิสาขอยืมเงินหน่อยค่ะ” ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมให้ไร่พูนสุขและพี่เตลองซ์มาถือไพ่เหนือกว่าเธออีกแล้ว เธอจะทำให้พวกเขารู้ว่า ต่อให้ไม่มีพูนสุข อุดมรักก็สามารถกลับมายิ่งใหญ่ได้อีกครั้ง!! วันรุ่งขึ้นพี่ไคโรก็ขับรถมาที่ไร่ของเธอพร้อมกับ..ซินแส “ที่ตรงนี้ดีมากเลยครับ เป็นเนินที่สายลมแห่งทรัพย์พัดผ่านมา ไม่ว่าจะลงทุนทำอะไรก็แล้วแต่ มีแต่จะงอกงามไม่มีหด” ไคโรพยักหน้าเพื่อเป็นการรับรู้ เขาให้ซินแสกลับไปก่อนเพื่อดูฤกษ์งามยามดีในการสร้างโรงแรม.. “เรื่องไร่องุ่นพี่ว่ามันต่อยอดได้เยอะมาก เราเองก็เรียนมาไม่ใช่รึไงลิสา แล้วทำไมไม่เอาความรู้มาพัฒนาบ้านเราหื้อ” อลิสาเดินเข้าไปกอดแขนของพี่ไคโร เอาจริงๆ พี่ไคโรหล่อมากเลยนะ หล่อแบบตาแตกอ่ะ แถมรวยอีกต่างหาก แต่เหมือนความรักกับพี่ไคโรเป็นเส้นขนาดกันเพราะว่าพี่ไคโรจะต้องเป็นแฟนกับผู้หญิงที่เกิดวันและเวลาที่สมพงศ์กัน.. บ้าดูดวงถึงขั้นนั้น ไม่มีผู้หญิงที่ไหนทนความบ้าคลั่งของพี่ไคโรได้หรอก “เพราะลิสารู้ไงว่าทำคนเดียวมันไม่รอด ก็เลยชวนพี่ไคโรมาทำด้วยกัน” “ที่นี่ดีมากๆ เลยนะลิสา มีคนมากมายนับไม่ถ้วนที่อยากมีที่ดีแบบนี้ มีน้ำอุดมสมบูรณ์แถมมีไร่องุ่นที่พร้อมเก็บเกี่ยว เรื่องการก่อสร้างพี่จะสรุปผลพร้อมกับหาหุ้นส่วนมาสักสองสามคน เราอาจจะใช้เนื้อที่ประมาณห้าสิบไร่ขึ้นไปกับส่วนของโรมแรม อีกร้อยห้าสิบไร่ที่เหลือ พี่อยากจะให้เราเก็บต้นองุ่นพวกนี้ไว้นะ ทำโรงบ่มไวน์ ทำแยมและทำน้ำผลไม้ขาย พี่ว่าแนวคิดแบบนี้โคตรดีเลย” “หนูก็คิดแบบนั้น เพียงแต่ว่าไม่มีทุน” ไคโรบีบจมูกของอลิสาเบาๆ “แกมาปรึกษาถูกคนแล้วลิสา เดี๋ยวได้ฤกษ์ก่อสร้างเมื่อไหร่พี่จะมาที่นี่อีกที วันนี้พี่ต้องไปก่อน มีไปดูที่ดินที่เชียงใหม่อีก” อ่า..คนรวยนี่น่าอิจฉาชะมัดเลย “คราวๆ เงินทุนที่แกจะต้องเตรียมเอาไว้ต่อคนไม่น่าต่ำกว่ายี่สิบล้าน..จัดสรรปันส่วนเงินให้พร้อม ลิสารู้ใช่ไหมว่าเรื่องธุรกิจพี่จริงจังเสมอ” อลิสาพยักหน้าเร็วๆ “แน่นอนค่ะ หนูเองก็จริงจังเหมือนกันเลย ไม่ต้องห่วงๆ” ยี่สิบล้าน..จะไปหาจากไปกันฟะ!! หลังจากนั้นพี่ไคโรก็ขอตัวกลับก่อน สิ่งที่เขาเอาไว้ให้อลิสาคือกระดาษเกี่ยวกับรายละเอียดคร่าวๆ ของโรงแรมและผู้ถือหุ้น ส่วนกระดาษแผ่นสุดท้ายคือบทสวดมนต์ พร้อมกับข้อความที่เขียนเอาไว้ด้านล่างตัวเล็กๆ ว่า “สวดมนต์ก่อนนอนทุกคืนด้วยนะลิสา ดวงแกตอนนี้กำลังจะรุ่ง เพราะแบบนั้นช่วงนี้เลยมีมารผจญเยอะ” อลิสาหัวเราะเบาๆ คงจะเยอะจริงๆ อย่างที่พี่ไคโรว่า ช่วงนี้เหมือนชีวิตต้องเจออะไรมากมายโดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว หากว่าเธอตัวคนเดียวก็คงจะยอมแพ้ไปแล้ว แต่ว่านี่เธอกำลังแบกยายและไร่อุดมรักเอาไว้บนหลัง “ตาจ๋า ทำไมไร่ของเราถึงได้ชื่ออุดมรักล่ะ” มือที่เหี่ยวย่นของตาลูบผมของหลานสาวตัวน้อยด้วยความอ่อนโยน “เพราะอุดมเป็นชื่อของยายยังไงล่ะ แต่จริงๆ แล้วที่ชื่ออุดมรักเพราะว่าตาอยากให้บรรยากาศภายในไร่องุ่นแห่งนี้ตลบอบอวลและอุดมไปด้วยความรัก ตาอยากให้ลิสาของตาอยู่ที่นี่อย่างมีความสุข ไม่ว่าจะผ่านไปอีกสิบปีหรือยี่สิบปี ลิสาก็จะมีองุ่นพวกนี้เก็บกินตลอดไป..” ตาสร้างที่มีมาด้วยความรัก แล้วจะให้เธอยอมแพ้ง่ายๆ ได้ยังไง เห็นทีว่าวันนี้เธอจะต้องไปเยี่ยมพี่จองชัยบ้างแล้ว อลิสาเดินกลับเข้ามาในออฟฟิตก็เห็นพี่ส้มแป้นกำลังชำกิ่งพันธุ์อยู่ “เมื่อวานไปคุยงานกับคุณเตเรียบร้อนดีไหมคะคุณหนู” อลิสาสูดหายใจเข้าลึกๆ ใบหน้าสวยหวานนั้นยังคงประดับด้วยรอยยิ้ม “ยังไม่ค่อยได้ข้อเสนอที่ถูกใจเท่าไหร่ค่ะ ลิสาว่าจะไปลองคุยกับไร่เจริญรุ่งดูบ้าง เผื่อพี่จองจะมีข้อเสนอที่ดีมากกว่านั้น” พี่ส้มแป้นส่งยิ้มแห้งให้กับเธอ “แต่ทางคุณเตน่าจะพร้อมจ่ายเงินไม่ใช่เหรอคะ เพราะหากเป็นเรื่องเงินทอง ทางไร่พูนสุขมีสภาพคล่องมากกว่าไร่เจริญรุ่งอยู่แล้ว” ชัดเจนเกินไปไหมเนี่ย เธอแค่ลองๆ หยั่งเชิงไปเท่านั้น แต่ดูเหมือนพี่ส้มแป้นจะเข้าข้างพี่เตมากกว่าอย่างเห็นได้ชัด “ค่ะ เรื่องเงินทองลิสาต้องใช้เวลาตัดสินใจหน่อย ลิสาไปก่อนนะคะ” เธอเข้าไปหยิบเอกสารมาสองสามฉบับก่อนจะเดินไปที่จักรยานสีดำที่จอดอยู่ เดินไปที่ไร่เจริญรุ่งมันแอบไกลนิดๆ เหมือนกัน เพราะอย่างนั้นขี่จักรยานไปน่าจะดีกว่า บรรยากาศของไร่เจริญรุ่งนั้นแตกต่างจากไร่พูนสุขลิบลับเลย เธอได้กลิ่นหอมขององุ่นตั้งแต่ปั่นจักรยานเข้ามาที่นี่ คนงานกำลังลำเลียงองุ่นใส่ลังเพื่อขนไปส่งยังห้างสรรพสินค้าและส่งไปตลาดค้าส่ง สุดยอดเลย..ไร่องุ่นของพี่จองนั่นยาวไกลสุดลูกหูลูกตาแถมยังออกลูกตลอด “ลิสา..มาทางนี้สิครับ” เมื่อจองชัยมองเห็นใบหน้าที่ตกตะลึงของลิสาเขาก็โบกมือไปมาเพื่อเรียกเธอเข้าในไร่ เขาพาเธอมานั่งยังที่พักซึ่งเป็นศาลาหลังเล็กที่อยู่โคนต้นองุ่น..ที่มีขนาดใหญ่มากๆ แถมยังแผ่กิ่งก้านสาขาออกไปให้ร่มเงากับผู้คนที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่นี่ อย่าบอกนะว่านี่คือ ต้นองุ่นร้อยปีที่ยายฝังทองเอาไว้ อลิสาเผลอยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว เธอกำลังตกตะลึงกับความใหญ่โตของต้นองุ่น อลิสายื่นมือไปจับที่ลำต้นองุ่นขนาดใหญ่นั้นเบาๆ นี่คือต้นองุ่นที่คุณตาทวดของเธอปลูก เป็นต้นองุ่นที่ตาพยายามรักษามันเอาไว้เพราะว่าคนที่ปลูกมันได้ลาจากโลกนี้ไปแล้ว “สวยใช่ไหม? น่าแปลกที่พี่ไม่สามารถหาชื่อของสายพันธุ์เจ้าร้อยปีได้เลย องุ่นต้นนี้จะออกลูกแค่ปีละครั้งเท่านั้น แถมลูกที่ออกมามีสีที่ไม่เหมือนองุ่นพันธุ์อื่นๆ เลย เป็นสีม่วงที่เกือบจะอมดำ พอกัดไปคำแรกจะได้รสเปรี้ยวอ่อนๆ แต่พออยู่ในปากนานๆ จะมีรสหวานหอมแบบที่กินลูกเดียวไม่เคยพอ” อ่า..รอยยิ้มของพี่จองมันสวยซะจนเธอไม่รู้ว่าจะเอาตาไปไว้ตรงไหนดีบทที่เกี่ยวข้อง
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 16.เจ็บใจ
สายตาของอลิสานั้นไล่มองไปตามกิ่งก้านที่แผ่ออกอย่างสวยงามราวกับว่านี่คืองานศิลปะบนใบหน้าหวานขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ มุมปากปรากฏรอยยิ้มออกมาอย่างน่ามอง“หวังว่าปีหน้าลิสาจะได้ชิมองุ่นอร่อยๆ ของเจ้าร้อยปีบ้างนะคะ”“แน่นอนสิ ลิสาจะต้องได้ชิมและได้มาเก็บด้วยตัวเองเลย ว่าแต่ในมือของเรามันคืออะไรกัน?”อ่า..เธอมัวแต่ชื่นชมเจ้าต้นองุ่นร้อยปีจนลืมเป้าหมายในการมาที่นี่ไปซะสนิทเลย อลิสายื่นเอกสารในมือให้กับพี่จองชัย“ลิสาคิดว่าจะแบ่งขายที่ดินค่ะ”จองชัยยกมือขึ้นมาลูบผมของเธอเบาๆ ด้วยความเอ็นดู“เป็นเจ้าของไร่ เหนื่อยมากเลยใช่ไหม มาสิ มาบอกรายละเอียดให้พี่ฟังหน่อยว่าเรายังขาดเงินอีกเท่าไหร่?”จะกี่ครั้งความอ่อนโยนของพี่จองชัยก็ทำให้เธอรู้สึกดีได้เสมอเลย อลิสาอธิบายคร่าๆ ว่าเธอจะขายตรงไหนบ้างและกี่ไร่“ลิสากำลังจะทำโรงแรมค่ะ เพราะแบบนั้นก็เลยต้องการเงินทุนสักก้อนในการลงทุนกับพี่ที่รู้จักกัน”จองชัยพยักหน้าด้วยความเข้าใจ“แสดงว่าเราต้องการเงินประมาณสามสิบล้าน ลงทุนทำโรงแรมยี่สิบล้านส่วนอีกสิบล้านเอามาหมุนเวียนในสวนและทำโรงบ่มไวน์?”อลิสาหยักหน้าเร็วๆ“ใช่เลยค่ะ แบบนั้นเลย”“ถ้าเป็นอย่างนั้นลิสาไม่ต้อง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 17.ไม่รู้ว่าต้องรู้สึกแบบไหน
สองมือสั่นระริกยกมือขึ้นมาปิดบังใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา เมื่อเธอมองเห็นหน้าของเจ้าของเสียงนั่น ลิสาก็รีบหันหน้าหนีและเช็ดน้ำตาในทันทีแต่ทว่าเขากลับไวกว่า เตลองซ์อุ้มอลิสาขึ้นมาจากพื้นหญ้าเขาเปิดประตูรถก่อนจะโยนเธอเข้าไปในนั้น“ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะ”เมื่อเขากำลังจะปิดประตูรถเธอก็รีบเอามือมาดันไว้“ไม่พาไปขายหรอกน่า..”เรื่องนั้นเธอรู้ แถมยังรู้อีกต่างหากว่าเธอหลบหนีเขาไม่ได้“ช่วยเอาจักรยาน..ขึ้นรถไปด้วยได้ไหมคะ”เธอพึ่งจะทำซาเล้งพัง อลิสายังไม่อยากทำจักรยานหายไปอีกคัน และเมื่อพูดจบอลิสาก็ก้มหน้าลงเช็ดน้ำตาตัวเองอีกครั้ง“รู้แล้ว นั่งดีๆ”เขาปิดประตูรถก่อนจะยกจักรยานเธอขึ้นเอาไว้ท้ายรถ เขาตามหาเธอซะทั่วเลย..เพราะส้มแป้นบอกว่าอลิสากำลังไปที่ไร่เจริญรุ่งเพื่อไปหาจองชัย แต่พอเขาไปที่ไร่เจริญรุ่งจองชัยก็ทำหน้าหงอยๆ พร้อมกับบอกว่าอลิสาออกมาแล้ว พอเขาโทรเช็คที่ส้มแป้นก็พบว่าเธอยังไม่กลับไปที่ไร่ เขาก็เลยขับรถตามหาเธอไปเรื่อยๆ จนมาถึงที่นี่เมื่อเขารู้ว่าเธอไปหาจองชัย ภายในใจของเขาก็ปั่นป่วนแบบไม่เคยเป็นมาก่อน แต่ทว่าพอเขามองเห็นไหล่ของเธอที่มันกำลังสั่นไหวจากการร้องไห้..มันเหมือนกับมีเข็มที
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 18.ไม่ต้องเป็นแฟนแล้ว
ไฉไลกำลังมองถังใส่ปลามากมายที่วางเรียงรายอยู่ท้ายไร่ เธอพึ่งกลับมาจากโรงเรียนและพ่อใช้ให้เธอมาช่วยทำกับข้าว..ต้นยำปลา ปลาเผา เมี่ยงปลาเผา หมกปลา..สารพัดเมนูที่ทำจากปลากำลังถูกรังสรรค์ด้วยฝีมือของคนงานทั้งสองไร่“ไฉไล..เธอลืมเอาหนังสือกลับมา”ใบหน้าของเด็กสาวขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อเมื่อเธอเห็นออสการ์เดินมาทางนี้ เราเรียนโรงเรียนเดียวกันก็จริง แต่เขาเรียนห้องอีพีซึ่งเป็นห้องพิเศษที่ต้องจ่ายค่าเทอมแพงกว่าห้องที่เธอเรียนหลายเท่าตัว เพราะอย่างนั้นถึงเราจะเรียนที่โรงเรียนเดียวกันแต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะได้เห็นหน้าเขาบ่อยๆ“ขอบคุณนะออสการ์”“ไม่เป็นไร เราไปเปลี่ยนชุดก่อนจะ เดี๋ยวจะลงมาช่วยทำอาหารไม่รู้ว่าเฮียนึกยังไงถึงได้เหมาปลามาเลี้ยงแบบนี้”“นั่นสิ เราก็จะไปเปลี่ยนเสื้อเหมือนกัน เดี๋ยวมาเจอกันนะ”เธอโบกมือลาเขา โดยที่หัวใจของเธอมันลอยตามเขาไปไม่หยุดหย่อนเลย..ไอ้ใจไม่รักดีเอ้ย!! ทำไมยอมตามเขาไปง่ายขนาดนั้นกัน..ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เธอแอบชอบเขา รู้สึกตัวอีกทีสายตาของเธอมันก็หยุดอยู่ที่เขาแล้ว“ไฉไล รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ เดี๋ยวเสื้อนักเรียนก็เลอะหมดหรอก”“ค่ะแม่ เดี๋ยวหนูมานะคะ”ไฉไลเดินกลับบ้า
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 19.ความชัดเจน
หลังจากนั้นคนงานของไร่ทั้งสองก็เริ่มลงมือทานอาหารเย็นด้วยกัน มีการก่อกองไฟเพื่อเผาปลาและมีเหล้ามากมายหลากหลายชนิดวางเรียงรายเอาไว้ให้เลือกสรรอลิสาเลือกที่จะไม่แตะต้องของมึนเมาพวกนั้นเลย เพราะว่าเธอยังขยาดไม่หาย หลังจากที่ดื่มอย่างหนักหนาสาหัสในวันนั้นกับสกายและ..พี่เต“วันนี้ไม่ดื่มงั้นเหรอ หรือว่าอยากให้ป้อนอีก”“พี่ต้องขับรถกลับไม่ใช่เหรอคะ ห้ามดื่มนะคะ”เตลองซ์หัวเราะออกมาเสียงดัง“อย่าลืมสิว่าบ้านของพี่อยู่แค่ตรงนี้เอง พี่เดินไปไม่กี่สิบก้าวก็ถึงแล้วจอดรถเอาไว้ที่นี่ก็ได้..อยากกลับแล้วงั้นเหรอ”อลิสาพยักหน้าเบาๆ“กลับไปที่บ้านพี่ใช่ไหม..ไปอยู่กับพี่เถอะนะ ขอแค่วันนี้ก็ได้พรุ่งนี้พี่จะยอมให้ลิสานอนที่บ้านกับยายวันหนึ่ง..”“ทำไมคะ ทำไมต้องเป็นวันนี้?”“เพราะพี่มีเรื่องอีกเยอะที่จะพูดกับลิสา พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นเราร้องไห้..อยากจะกอดปลอบและจูบแรงๆ สักที”เธอกำลังคาดหวังอะไรจากคนคนนี้กันนะ..“งั้นเดี๋ยวลิสาไปบอกพี่ส้มแป้นก่อนนะคะ”เตลองซ์พยักหน้าแต่เขากลับจับมือของเธอเอาไว้ แล้วลุกเดินไปหาส้มแป้นพร้อมๆ กันกับเธอ อลิสาได้แต่กลอกตามองบน“วันนี้ลิสาจะไปค้างกับผมครับ ฝากดูแลยายอุดมแทน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 20.ร้อนรน
ในขณะที่เธอกำลังจริงจังอยู่ ก็เป็นอีกครั้งที่เขา..ล้อเล่น อลิสาทำท่าจะลุกขึ้นแต่เตลองซ์รีบกอดเอวเธอเอาไว้แน่น“ก็ได้ๆ เป็นทุกอย่างเลย เป็นคนรัก เป็นแฟน เป็นเมีย”หลังจากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นแล้วพาอลิสาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำให้เธอ“วันนี้ห้ามทำอะไรที่มากไปกว่าการอาบน้ำนะคะ..ไม่อย่างนั้นลิสาจะไม่มานอนที่นี่อีกแล้วเพราะว่าพี่พูดไม่เป็นคำพูด”เตลองซ์ไม่ได้รับปากหรือว่าพูดอะไร เขาถอดเสื้อเธอออกช้าๆ“อีกนานแค่ไหนเราจะได้แต่งงานกัน?”ให้ตายเถอะเราพึ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ด้วยซ้ำ“เราพึ่งรู้จักกันเองนะคะ”“เวลาไม่สำคัญเลยสำหรับพี่ ลิสาพี่อายุสามสิบห้าแล้วนะ พี่ไม่มีเวลามาคบเล่นๆ หรอกเพราะอย่างนั้นพี่ต้องการความจริงจังจากความสัมพันธ์ในครั้งนี้แบบมากๆ เลย”อลิสาหลับตาลงช้าๆ“ลิสาพึ่งเคยมีพี่เป็นแฟนคนแรก..ลิสาอยากจะใช้ชีวิตเป็นแฟนกันนานๆ ในสาสมกับที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย”แล้วการเป็นเมียมันไม่เหมือนการเป็นแฟนตรงไหนกัน? ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใจลิสาเท่าไหร่ แต่เตลองซ์ก็ไม่คิดขัดใจเธอเขาไม่รู้ว่าจองชัยยื่นข้อเสนออะไรให้ลิสา แต่หมอนั่นจะต้องทำพลาดครั้งใหญ่หลวงมากแน่ๆโอกาสถึงได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 21.น้อยใจ
อลิสาพยายามคาดเดาความคิดของเขา เธอบอกไปแล้วว่าเธอไม่อยากผิดใจกัน ทว่าตอนนี้เธอมีคนรักที่จะต้องแสดงความซื่อสัตย์กับเขา..“ลิสาคบกับพี่เตแล้วค่ะ คบหากันในฐานะคนรัก”เธอกล่าวคำนั้นออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่สำหรับจองชัยรอยยิ้มนั้นของเธอมันช่างเสียดแทงเข้าไปในใจและสร้างความเจ็บปวดบาดลึกชนิดที่ทำเขาแทบหายใจไม่ออกเลย..“ยะ..อย่างงั้นเองเหรอ แบบนั้นเองสินะ”เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อยราวกับคนที่กำลังอับจนหนทาง ดวงตาของจองชัยทั้งสับสนและพร่ามัวไปหมด เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ“ลิสาไม่ได้โกรธพี่ก็ดีแล้ว งั้นพี่กลับก่อนนะ”อลิสาไม่แน่ใจว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของพี่จองชัย..เขาแค่ก้าวพลาดเพียงก้าวเดียวแต่ทำให้หมากทั้งกระดานพลิกคว่ำไปหมด ทั้งๆ ที่เมื่อวานเธอมาหาเขาและส่งมอบโอกาสให้ เขาดันไม่รับโอกาสนั้นเอาไว้ แต่กลับหยิบยื่นความได้เปรียบนั้นให้เตลองซ์ด้วยความโง่เขลาของตัวเองถึงแม้ว่าอลิสาจะบอกว่าเธอและเตลองซ์คบกันแต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ เพราะตราบใดที่ทั้งสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน เขาย่อมยังมีโอกาสอยู่เสมอเมื่อจองชัยเดินออกมาจากไร่อุดมรักเพื่อเข้าสู่ไร่เจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 22.ที่ไหนก็ได้ NC
ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของเตลองซ์จะดูไปทางน้อยใจ แต่ทว่าที่ใบหน้าของเขากลับฉีกยิ้มกว้างอย่างน่าหมั่นไส้เขายื่นมือมาจับมือของอลิสาเอาไว้พี่รอได้ แต่อย่านานมากจนพี่ไม่มีแรงทำลูกก็แล้วกัน ใช่ไหมครับยาย ยายอุดมเองก็อยากจะอุ้มหลานเร็วๆ ใช่ไหม?”ยายอุดมหัวเราะเบาๆ“ยายมีหลานตั้งนานแล้ว ลิสาไงหลานรักของยาย”แก้มของอลิสานั้นเปลี่ยนเป็นสีกุหลาบ เธอมองหน้าพี่เตลองซ์สลับกับมองหน้าของยาย“หนูจะมีเหลนให้ยายได้อุ้มนะคะ จะมีแน่นอนค่ะ แต่ยายช่วยรออีกนิดนะคะ เอาไว้หนูรวยเมื่อไหร่หนูมีลูกแน่”“ขอเลขบัญชีหน่อยสิ หากว่าอยากรวยเดี๋ยวโอนเงินให้เลย..ที่เหลือก็แค่ไปทำลูกกันใช่ไหม?”ขนาดต่อหน้ายาย เขายังไม่คิดเมตตาปรานีเธอแม้แต่นิดเดียวเลยไอ้คนกะล่อนอลิสายกมือขึ้นมาตีที่แขนของเตลองซ์แรงๆ“พี่เต พูดแบบนั้นได้ยังไง”“เพราะว่าพี่จริงใจไง ยายครับผมจองลิสาไว้แล้วนะ ห้ามยกให้คนอื่นนอกจากเตลองซ์คนนี้คนเดียวนะครับ”หลังจากนั้นเราก็นั่งพูดคุยกันจนถึงช่วงค่ำ เธอก็เดินมาส่งเขากลับไร่ และอลิสาเลือกที่จะเขาถึงแค่ท้ายไร่อุดมรักเท่านั้น เธอไม่คิดจะเดินไปส่งเขาที่บ้านหรอก เพราะว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะยินยอมให้เธอกลับมานอนที่บ้านแน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 23. มีแฟนแล้วนะ NC
ความตื่นตัวของอีกฝ่ายสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย ขณะที่มือใหญ่กดร่างของเธอให้จมลงไปบนเตียงนอนเสียงหอบหายใจถี่กระชั้น ต้นขาด้านในสะท้าน เธอได้แต่บิดตัวเร่าภายใต้ร่างกายของเขา เมื่อการกดแทรกทวีความรุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ“อา..ดีใช่ไหม?”เขาเอ่ยถามโดยที่สายตายังคงจ้องหน้าเธอ ส่วนด้านล่างก็ขยับเสียดสีไปมาอย่างรุนแรง“ให้ตายเถอะ อย่ารัดแน่นแบบนั้นสิลิสา..”“ชะ..ช่วยทำช้าลงได้ไหมคะ..อื้อ!”เตลองซ์แสยะยิ้ม ความเป็นชายแทรกลึกเข้ามา ก่อนจะถูกดึงออกเขาปรายตามองร่องทางรักสีหวานที่กำลังโอบรัดอากาศเบาๆ ราวกับต้องการบางอย่างมาเติมเต็ม“เห็นไหม ทำช้าๆ ไม่ดีหรอก..แรงๆ ถึงใจกว่าเยอะ”เตลองซ์กดแทรกความเป็นชายเข้าไปครึ่งลำแล้วเขาก็หยุดชะงักลงพร้อมกับมองหน้าของลิสา..“อยากให้ใส่เข้าไปอีกไหม..หรือพอเท่านี้ดี”เธอไม่รู้ว่าเขาจะแกล้งเธอทำไมกัน เขาขยับเข้าออกแค่ปากทางตื้นๆ เหมือนพยายามกลั่นแกล้งให้เธอเรียกร้องไปให้ถึงจุดที่ลึกที่สุด“อา..พี่เต อย่าแกล้งลิสาสิคะ”เตลองซ์หัวเราะเบาๆ เมื่อเขาเห็นแววตาที่หงุดหงิดของเธอ เขากดแทรกส่วนที่เหลือจมมิดเข้ามาจนสุดความยาวในครั้งเดียว และมันทำให้ลิสาแอ่นสะโพกขึ้นมาอย่างลืมตัว“อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13
บทล่าสุด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 32.ห้ามคืนคำ
“พูดก็พูดเถอะ เรื่องของแกมันเหมือนกับในละครหลังข่าวเลยวะลิสา”สกายพูดพร้อมกับหมุนตัวของลิสาเบาๆ เพราะตรวจดูความเรียบร้อย วันนี้เพื่อนของเธอสวยมากกว่าทุกวันเลยอลิสาอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่กระโปรงยาวฟูฟ่อง ที่บนเรือนผมสวมมงกุฎดอกไม้เอาไว้ ส่วนที่มือก็ถือช่อดอกไม้เล็กๆ ไว้ด้วย“นั่นสินะ บางทีเราก็คิดนะว่าเหมือนเราเกิดมาเพื่อแต่งงานกับพี่เตเลย..”โรงแรมของเธอสร้างเสร็จก่อนปีใหม่สองเดือน แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเพจของโรงแรมเปิดตัวก็มียอดจองเข้าพักยาวจนถึงปีหน้าเลย อาจจะเพราะผู้คนโหยหาธรรมชาติ อีกทั้งพี่ไคโรยังมีความสามารถในการสร้างโรงแรมของเราออกมาได้เหมือนกับอยู่ที่อิตาลีจริงๆ เลยเรื่องนั้นต้องยกความดีความชอบให้เขา และเรื่องฤกษ์แต่งงานก็เป็นพี่ไคโรเหมือนเดิมที่หาวันที่ดีที่สุดแบบที่เร็วที่สุดตามความต้องการของพี่เตลองซ์ได้“พรหมลิขิตสุดๆ ไปเลย”สกายพูดพร้อมกับจับมือของอลิสาเอาไว้“ขอให้แกมีความสุขมากๆ นะ”ส่วนอีกด้านเป็นพี่อาร์มที่เข้าไปแสดงความยินดีกับเตลองซ์“ให้ตายเหอะ นี่อย่าบอกนะว่าได้แต่งงานกันเพราะกู เหลือเชื่อจริงๆ เลย”เตลองซ์หัวเราะ เขาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ“แต่งงานกันเพราะกู
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 31.โชคชะตา NC
ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป.. “อา..” ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น “ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว” เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป.. “อะ..อึ่ก” เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อ
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 30.พูดเล่นที่ไหน
อลิสามองแผ่นหลังของพี่จองชัยและคุณเบลินดาที่เดินเคียงข้างกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหวังว่าคำพูดของเธอมันจะสามารถสะเทือนกำแพงในใจของพี่จองชัยได้ไม่มากก็น้อยทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนผิด ถ้ายอมหันหน้ามาคุยกันตั้งนานก็คงไม่ต้องทะเลาะกันยาวนานมากขนาดนี้“กลับบ้านกันเถอะครับ พี่ง่วงแล้ว”“ที่นี่บ้านลิสาค่ะ จะกลับไปไหนได้อีก”เตลองซ์หน้ามุ่ย“งั้นขึ้นห้องกันเถอะครับ..เมียจ๋า ไม่ว่าจะยังไงคืนนี้พี่ไม่ยอมนอนคนเดียวแน่นอน พี่นอนคนเดียวมาหลายคืนแล้วนะ เมื่อวานลิสาก็อ้างว่าติดงาน เดี๋ยวนี้ติดงานมากกว่าพี่อีกเหรอครับ”จะว่าไป..เธอไม่ได้ไปอยู่กับเขานานแล้วเหมือนกัน“ก็ได้ค่ะ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวลิสาช่วยไฉไลเก็บจานก่อน”“ได้เลยครับ เพื่อเมียนานแค่ไหนก็รอ”อลิสาหันหน้ามาหาเตลองซ์ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วหอมแก้มเขาเบาๆ“ไปนั่งรอตรงนั้นเลยค่ะ”เธอชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาไปนั่งรอดีกว่ามายืนรอแบบนี้ เตลองซ์ยกมือขึ้นมาถูแก้มเบาๆ ตรงที่ลิสาพึ่งจะจุมพิตไปเมื่อครู่ ใบหน้าของเขาในตอนนี้คงกำลังยิ้มอยู่สินะ เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้าเลยอลิสาไม่ได้
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 29.ไม่ปล่อยมือ
จองชัยจับมือของเบลินดาเอาไว้“วันนี้พอเท่านี้เถอะครับ เรากลับกันเถอะ”เมื่อจองชัยพูดจบเขาก็จูงมือของเบลินดาออกไปจากที่นี่“ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวต้นเรื่องแท้ๆ มาทำท่าเหมือนรู้สึกผิดงั้นเหรอไอ้จอง ทุเรศฉิบหายเลยว่ะ”จองชัยหันหลังกลับมามองหน้าของเตลองซ์“เออ กูมันทุเรศ แล้วยังไงล่ะ? หากว่ามึงมั่นใจในความรักของมึงทำไมจะต้องกลัว..”เตลองซ์ทำท่าจะถลาเข้าไปหาจองชัยแต่อลิสาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ เธอมองหน้าเตลองซ์ด้วยสายตาโกรธเคืองเล็กน้อย“ไปขอโทษคุณเบลินดาแบบตั้งใจมากกว่านี้ค่ะ”อลิสาชี้นิ้วไปที่คุณเบลินดาเพื่อให้เตลองซ์ไปขอโทษเธอ ทว่าเตลองซ์กลับขมวดคิ้วมองหน้าของอลิสา“ลิสา..นี่พี่เป็นคนผิดงั้นเหรอ?”“หากถามลิสาก็ผิดทั้งคู่นั้นแหละ เพราะอย่างนั้นพี่เตไปขอโทษของลินดา หลังจากนั้นคุณลินดาก็ขอโทษพี่เตนะคะ ไม่เหนื่อยงั้นเหรอ โกรธแค้นกันมาเป็นสิบๆ ปีแบบนี้ ให้มันพอแค่นี้และหลังจากนี้ไปก็สนใจแค่ความสุขของตัวเองเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องการแก้แค้นหรือว่าอะไรแล้ว..นับจากนี้ไปใครมีความสุขมากกว่าคนนั้นชนะค่ะ”เตลองซ์เม้มปากเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาเบลินดาที่กำลังทำท่าจะร้องไห้ออกมา“ผม..ขอโทษครับ หวังว่
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 28.เราน่ะไม่เคยรักกันเลย
เบลินดากำมือแน่นเมื่อเธอมองเห็นคุณปู่สุขมองหน้าของอลิสา สายตาเอ็นดูแบบนั้นในตอนที่เธอเป็นแฟนกับเตลองซ์ เธอไม่เคยได้รับมันเลยสักครั้งเดียว“ผมได้ข่าวมาว่าหุ้นส่วนอีกคนเป็นคนที่อลิสาแอบชอบมาตั้งแต่สมัยมหาลัย..แต่เธอไม่เคยบอกกล่าวความในใจออกไปเลย”เบลินดาส่งเสียงร้องเหอะออกมา“พึ่งรู้ว่านายเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนะจองชัย อย่าบอกนะว่าที่นายทุ่มเทช่วยพี่ทำลายเต เพราะว่านายชอบอลิสา?”ความรู้สึกในใจมันขุ่นมัวไปหมดจนไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างชัดเจนหรือเต็มปากได้ ว่าตกลงแล้วเขารู้สึกอย่างไรกับอลิสากันแน่รักเธอ หรือว่าต้องการเธอมาเพื่อจะให้คุณตาภูมิใจในตัวเขา“แต่นายจะรู้สึกยังไงมันไม่สำคัญหรอกนะจองชัย เพราะว่าพี่จะทำลายความรักครั้งนี้ของเตลองซ์เอง จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้หมอนั่นมีความสุขกับคนรักเหมือนกับที่มันทำกับพี่”อลิสาเดินไปดูปลาก็พบว่ามันถูกเผาจนได้ที่แล้ว เธอใช้กรรไกรตัดหนังออกเบาๆ เพื่อให้ง่ายต่อการทานแล้วใช้ให้คนยกปลาเผาไปให้คุณตาและคุณยายที่อยู่บนบ้าน“น่าทานสุดๆ เลยพี่ลิสา พี่ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนะเนี่ย”ไฉไลพูดพร้อมกับทำจมูกขยับไปมาเพื่อสุดดมกลิ่นปลาเผาที่หอมฟุ้งไปทั่วไร่“ไม่ขนาด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 27.มั่นคง
สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรักแต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียวเพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริมส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลยเมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมันส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิตคุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวันเหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภา
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 26.รักแรก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลยสินะ..แต่ปัญหาของพี่เตลองซ์กับคุณเบลินดามันดูเหมือนจะร้ายแรงมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีกเขาทั้งสองคนไม่ใช่คนรักกันเหมือนที่เธอได้คาดเดาไปก่อนหน้า แต่ว่าเป็นคู่แค้นกันมากกว่า“แต่เมื่อปีที่แล้วพี่ได้ยินมาว่าลินดาไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทำไมยัยนั่นถึงกลับมากันนะ แถมมาร่วมหุ้นทำโรงแรมกับลิสาอีก บอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วงมากๆ เลย”อลิสาล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่ด้านบนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง“มีคำกล่าวจากหนังสือว่า ในการทำอะไรสักอย่างหากทางไหนที่เดินไปแล้วไม่เจออุปสรรคแสดงว่ามาผิดทาง เพราะแบบนั้นลิสาไม่กลัวหรอกค่ะ ไม่กลัวทั้งปัญหาเรื่องการทำโรงแรม และไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ของลิสากับพี่เตจะมีปัญหาด้วย..อย่ากลัวไปเลยค่ะ เห็นแบบนี้ลิสามั่นคงมากกว่าที่พี่คิดอีกนะคะ”เตลองซ์ยกมือขึ้นมาเพื่อปังแดดที่กำลังส่องมาที่ใบหน้าของลิสา รอยยิ้มของเธอวันนี้มันช่างสวยงามเหมือนกับดอกทานตะวันที่กำลังผลิบานเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการมีคนรัก มันจะดีแบบนี้..“นั่นสินะ ไม่ว่าลิสาจะมีปัญหาอะไรพี่จะปกป้องลิสาเอง”เตลองจุมพิตลงไปบนหน้า
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 25.ความในใจ
หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลยตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันทีเขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 24.ปัญหา
เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอเตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”อลิสาหัวเราะเบาๆ“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุดใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมา
