เข้าสู่ระบบแชร์
29.ไม่ปล่อยมือ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-13 12:21:28จองชัยจับมือของเบลินดาเอาไว้
“วันนี้พอเท่านี้เถอะครับ เรากลับกันเถอะ” เมื่อจองชัยพูดจบเขาก็จูงมือของเบลินดาออกไปจากที่นี่ “ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวต้นเรื่องแท้ๆ มาทำท่าเหมือนรู้สึกผิดงั้นเหรอไอ้จอง ทุเรศฉิบหายเลยว่ะ” จองชัยหันหลังกลับมามองหน้าของเตลองซ์ “เออ กูมันทุเรศ แล้วยังไงล่ะ? หากว่ามึงมั่นใจในความรักของมึงทำไมจะต้องกลัว..” เตลองซ์ทำท่าจะถลาเข้าไปหาจองชัยแต่อลิสาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ เธอมองหน้าเตลองซ์ด้วยสายตาโกรธเคืองเล็กน้อย “ไปขอโทษคุณเบลินดาแบบตั้งใจมากกว่านี้ค่ะ” อลิสาชี้นิ้วไปที่คุณเบลินดาเพื่อให้เตลองซ์ไปขอโทษเธอ ทว่าเตลองซ์กลับขมวดคิ้วมองหน้าของอลิสา “ลิสา..นี่พี่เป็นคนผิดงั้นเหรอ?” “หากถามลิสาก็ผิดทั้งคู่นั้นแหละ เพราะอย่างนั้นพี่เตไปขอโทษของลินดา หลังจากนั้นคุณลินดาก็ขอโทษพี่เตนะคะ ไม่เหนื่อยงั้นเหรอ โกรธแค้นกันมาเป็นสิบๆ ปีแบบนี้ ให้มันพอแค่นี้และหลังจากนี้ไปก็สนใจแค่ความสุขของตัวเองเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องการแก้แค้นหรือว่าอะไรแล้ว..นับจากนี้ไปใครมีความสุขมากกว่าคนนั้นชนะค่ะ” เตลองซ์เม้มปากเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาเบลินดาที่กำลังทำท่าจะร้องไห้ออกมา “ผม..ขอโทษครับ หวังว่าพี่จะมีความสุขมากกว่านี้ จะได้ไม่ต้องมาตามยุ่งกับเรื่องของผมกับลิสาอีก” ประโยคสุดท้ายเขาพูดเบาจบแทบจะกระซิบ เบลินดาส่งยิ้มให้กับเตลองซ์ “ก็ได้ พี่เองก็ขอโทษเหมือนกันต่อจากนี้พี่จะไม่มายุ่งกับนายแล้ว แต่จะมายุ่งกับลิสาแทน อย่าลืมสิว่าพี่เป็นหุ้นส่วนโรงแรมนะ..แฟนของนายพี่จะแย่งมาเอง” เตลองซ์ส่ายหน้าเบาๆ “พี่สู้ผมไม่ได้หรอกครับ หากว่าอยากชนะก็หาแฟนของตัวเองให้ได้ก่อนสิ โสดมาจนอายุสี่สิบกว่านี่มันไม่มีใครเอาแล้วครับ รีบไปเถอะครับผมจะพาแฟนไปนอนแล้ว นอนกอดกันแบบสองต่อสองไม่มีใครมาขัดขวางด้วย” อลิสาไม่แน่ใจว่าทั้งสองคนคุยอะไรกัน เธอมองหน้าของพี่จองชัยก่อนจะเข้าไปหาเขา “ลิสาไม่อยากจะพูดแบบนี้ แต่พี่จองเองก็เหมือนกันค่ะ พี่น่ะต้องหาคนที่ตัวเองรักให้เจอสิคะ” จองชัยมองหน้าของลิสา “แล้ว..รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่ได้รักเรา” อลิสากลอกตามองบน “สายตาของพี่มันบ่งบอกทุกอย่างเลยค่ะ พี่ไม่ได้รักลิสาเลยด้วยซ้ำ ที่พี่มาตามจีบลิสาเพราะพี่อยากให้คุณตารุ่งภูมิใจในตัวพี่ต่างหาก พี่จองคะ คนเราทุกคนมีชีวิตที่เป็นของตัวเอง พี่มีชีวิตของพี่ พี่สามารถเลือกทางเดินของตัวเองได้ ตอนแรกๆ มันอาจจะรู้สึกแย่นิดหน่อยแต่นานๆ ไปยังไงคุณตาก็ต้องเข้าใจพี่ค่ะ ลิสามองพี่เป็นพี่ชายคนหนึ่งมาโดยตลอดและลิสาอยากให้พี่หาตัวเองให้เจอ..หาความต้องการของตัวเองให้เจอเร็วๆ นะคะลิสาเอาใจช่วย” คำกล่าวของลิสามันซึมลึกลงไปในหัวใจของเขาอย่างช้าๆ คำพูดนั้นเหมือนมีพลังวิเศษที่ทำให้หัวใจของเขามันเต้นเร็วขึ้นมา ราวกับฝนตกโปรยลงมาในทะเลทรายที่แห้งแล้ง เขาไม่เคยมีความสุขสักครั้งเลย เพราะว่าจะต้องทำตามที่ตาต้องการทุกอย่าง ทั้งๆ ที่บางอย่างตาไม่ได้ร้องขอเขาด้วยซ้ำ อย่างเรื่องการเรียนให้ดีที่สุด ความสุขหนึ่งเดียวของเขาคือการทำงานในไร่ และปลูกองุ่นให้มีรสชาติหอมหวานกว่าใครๆ เขารู้สึกว่าหัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่มีคนชมว่าองุ่นของเขามันอร่อย เพราะแบบนั้นเขาเลยทุ่มเทให้กับการทำไร่อย่างเอาเป็นเอาตายโดยที่ไม่เคยคิดถึงเรื่องความรัก เขาไม่ได้รักลิสา..เธอเป็นคนสวยที่ดูไม่เบื่อแต่ว่าเขาไม่ได้ชอบคนสวยเลย เขาชอบผู้หญิงเก่งกาจที่จะเดินเคียงข้างและช่วยกันคิดกับเขาได้.. สายตาของจองชัยมองตรงไปยังใบหน้าของเบลินดาที่กำลังยืนเถียงกันกับเตลองซ์ ลองดูสักครั้งคงไม่เสียหายหรอกมั้ง..หลังจากนั้นเขาก็พาพี่เบลินดาเดินกลับมาที่ไร่ของเขา ในระหว่างทางเขาเผลอจับมือของเธอไม่ปล่อยเลย “เหมือนยกภูเขาออกจากอกเลย พี่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะสามารถคุยกับเตได้อีกครั้งโดยที่ไม่รู้สึกอยากต่อยหมอนั่น..” “พี่ลินดาครับ” จองชัยหยุดเท้าที่กำลังก้าวเดินของเขาในทันที เขายกมือขึ้นมาจับไหล่ของเบลินดาเอาไว้ “เราน่ะ ลองมานอนด้วยกันดีไหมครับ” “เพี๊ยะ!!” เธอฟาดฝ่ามือลงไปบนหน้าของเขาโดยอัตโนมัติ “เป็นบ้าอะไรเนี่ยจอง พี่จำได้ว่านายไม่ได้ดื่มเหล้าสักแก้วเลยนี่” จองชัยรู้สึกชาที่ใบหน้า แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็หันมามองสบตากับเบลินดาอีกครั้ง “พี่เองก็ไม่มีแฟนไม่ใช่รึไง ลองคบกันกับผมหน่อยไม่ได้เหรอ?” เบลินดาอ้าปากค้าง “ก็ถ้า..นายบอกว่าขอคบตั้งแต่แรก พี่คงไม่ตบหน้านายหรอก..” “แล้ว พี่ไม่อยากนอนกับผมงั้นเหรอครับ” อยากสิ..อ๊าก นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันเนี่ย เบลินดาเลือกที่จะเดินหนีจองชัยเพื่อกลับไปที่ไร่เจริญรุ่ง เธอมาค้างที่นี่บ่อยๆ บ้านของจองชัยนั้นแยกกับบ้านของคุณตาและไกลกันพอสมควร เบลินดารีบวิ่งเข้าบ้านก่อนจะปิดประตูห้องลง เธอไม่ได้มาค้างที่นี่ครั้งแรกสักหน่อย แต่ทำไมวันนี้ถึงได้..หัวใจถึงได้เต้นแรงแบบนี้กันนะ เพราะว่าเขาพึ่งจะชวนเธอนอนด้วยเรอะ เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมๆ กับจองชัยที่เดินเข้ามาในห้องของเธอ “เป็นบ้ารึไง เข้ามาทำไม?” “นี่ห้องนอนผมครับ” เบลินดากวาดสายตามองรอบๆ ก็พบว่านี่มันคือห้องนอนของเขาจริงๆ ด้วย เธอหลับตาลงช้าๆ ด้วยความอับอาย “อ่า..พี่แค่เข้ามาผิดห้อง เดี๋ยวจะรีบออกไปเดี๋ยวนี่ล่ะ” จองชัยยื่นมือมาจับมือของเบลินดาเอาไว้ เขามองหน้าเธอก่อนจะล็อคประตูห้อง “คืนนี้นอนที่นี่เถอะครับ..ผมไม่มีเวลาจะมาคบกันเล่นๆ พี่เองก็อายุเยอะแล้วด้วย เราข้ามขั้นการคบหาแล้วทำเรื่องอย่างว่ากันไปเลยเถอะครับ” เป็นอีกครั้งที่เบลินดาอ้าปากค้าง เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเจ้าเด็กที่เรียบร้อยและตั้งใจเรียนแบบจองชัยจะสามารถพูดเรื่องแบบนี้โดยที่สีหน้าไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว แต่ที่เขาพูดออกมามันก็ถูกต้องเลยนี่ เธอไม่มีใคร เบลินดาไม่ได้คบหาใครมานานมากแล้ว..และอายุเธอก็ไม่ใช่น้อยๆ แล้วด้วย หากเป็นคนอื่นก็จะต้องเสียเวลาทำความรู้จักกันใหม่ แต่หากเป็นคนที่รู้จักกันแล้วอย่างจองชัยก็ไม่ต้องเสียเวลาทำความรู้จักอะไรกันแล้ว.. “แน่ใจใช่ไหมว่าอยากอยู่กับพี่ เพราะถ้านายเริ่มมันแล้วพี่ไม่มีทางปล่อยนายไปแล้วนะ” จองชัยมองสบตาเธอ “ครับ ช่วยกอดผมเอาไว้อย่าปล่อยมือทั้งคืนเลยนะครับ”บทที่เกี่ยวข้อง
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 30.พูดเล่นที่ไหน
อลิสามองแผ่นหลังของพี่จองชัยและคุณเบลินดาที่เดินเคียงข้างกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหวังว่าคำพูดของเธอมันจะสามารถสะเทือนกำแพงในใจของพี่จองชัยได้ไม่มากก็น้อยทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนผิด ถ้ายอมหันหน้ามาคุยกันตั้งนานก็คงไม่ต้องทะเลาะกันยาวนานมากขนาดนี้“กลับบ้านกันเถอะครับ พี่ง่วงแล้ว”“ที่นี่บ้านลิสาค่ะ จะกลับไปไหนได้อีก”เตลองซ์หน้ามุ่ย“งั้นขึ้นห้องกันเถอะครับ..เมียจ๋า ไม่ว่าจะยังไงคืนนี้พี่ไม่ยอมนอนคนเดียวแน่นอน พี่นอนคนเดียวมาหลายคืนแล้วนะ เมื่อวานลิสาก็อ้างว่าติดงาน เดี๋ยวนี้ติดงานมากกว่าพี่อีกเหรอครับ”จะว่าไป..เธอไม่ได้ไปอยู่กับเขานานแล้วเหมือนกัน“ก็ได้ค่ะ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวลิสาช่วยไฉไลเก็บจานก่อน”“ได้เลยครับ เพื่อเมียนานแค่ไหนก็รอ”อลิสาหันหน้ามาหาเตลองซ์ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วหอมแก้มเขาเบาๆ“ไปนั่งรอตรงนั้นเลยค่ะ”เธอชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาไปนั่งรอดีกว่ามายืนรอแบบนี้ เตลองซ์ยกมือขึ้นมาถูแก้มเบาๆ ตรงที่ลิสาพึ่งจะจุมพิตไปเมื่อครู่ ใบหน้าของเขาในตอนนี้คงกำลังยิ้มอยู่สินะ เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้าเลยอลิสาไม่ได้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 31.โชคชะตา NC
ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป.. “อา..” ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น “ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว” เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป.. “อะ..อึ่ก” เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 32.ห้ามคืนคำ
“พูดก็พูดเถอะ เรื่องของแกมันเหมือนกับในละครหลังข่าวเลยวะลิสา”สกายพูดพร้อมกับหมุนตัวของลิสาเบาๆ เพราะตรวจดูความเรียบร้อย วันนี้เพื่อนของเธอสวยมากกว่าทุกวันเลยอลิสาอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่กระโปรงยาวฟูฟ่อง ที่บนเรือนผมสวมมงกุฎดอกไม้เอาไว้ ส่วนที่มือก็ถือช่อดอกไม้เล็กๆ ไว้ด้วย“นั่นสินะ บางทีเราก็คิดนะว่าเหมือนเราเกิดมาเพื่อแต่งงานกับพี่เตเลย..”โรงแรมของเธอสร้างเสร็จก่อนปีใหม่สองเดือน แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเพจของโรงแรมเปิดตัวก็มียอดจองเข้าพักยาวจนถึงปีหน้าเลย อาจจะเพราะผู้คนโหยหาธรรมชาติ อีกทั้งพี่ไคโรยังมีความสามารถในการสร้างโรงแรมของเราออกมาได้เหมือนกับอยู่ที่อิตาลีจริงๆ เลยเรื่องนั้นต้องยกความดีความชอบให้เขา และเรื่องฤกษ์แต่งงานก็เป็นพี่ไคโรเหมือนเดิมที่หาวันที่ดีที่สุดแบบที่เร็วที่สุดตามความต้องการของพี่เตลองซ์ได้“พรหมลิขิตสุดๆ ไปเลย”สกายพูดพร้อมกับจับมือของอลิสาเอาไว้“ขอให้แกมีความสุขมากๆ นะ”ส่วนอีกด้านเป็นพี่อาร์มที่เข้าไปแสดงความยินดีกับเตลองซ์“ให้ตายเหอะ นี่อย่าบอกนะว่าได้แต่งงานกันเพราะกู เหลือเชื่อจริงๆ เลย”เตลองซ์หัวเราะ เขาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ“แต่งงานกันเพราะกู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 1.ต้องจ่ายเงินไหม
“ฟังนะลิสาหลานรักของยาย ครั้งหนึ่งยายเคยฝังไหทองเอาไว้ใต้ต้นองุ่นที่อายุกว่าหนึ่งร้อยปี...”ดวงตากลมโตของลิสานั้นค่อยๆ เบิกกว้างออกมาเมื่อเธอได้อ่านจดหมายนั้น มือเล็กๆ ที่ถือจดหมายอยู่พลันสั่นเทาด้วยความตื่นเต้นและตกใจ“แต่ยายจำไม่ได้ว่ายายฝังทองเอาไว้ที่ใต้ต้นองุ่นเก่าแก่ของไร่เจริญรุ่งหรือว่าที่ไร่พูนสุข..เงินก้อนนั้นคือเงินสินสอดที่ตาของหลานหามาด้วยความยากลำบาก สมัยก่อนยายยังไม่รู้จักวิธีการฝากเงินสักเท่าไหร่ก็เลยเอาไว้ฝังดินเอาไว้..ตามหาเงินจำนวนนั้นให้เจอนะลิสาหลานรักของยาย”ให้ตายเถอะนี่มัน..เรื่องบ้าบออะไรกันฟะ?เมื่อก่อนยายกับตาคือเศรษฐีเลยก็ว่าได้ ที่ดินทำไร่องุ่นกว่าพันไร่เป็นของอุดมรักทั้งหมด แต่เมื่อตาล้มป่วยลง เงินทุนทั้งหมดก็ถูกนำไปรักษาตาจนเกือบหมดยายก็เลยทยอยแบ่งขายที่ดินออกไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จากพันไร่เหลืออยู่ราวๆ สองร้อยไร่เท่านั้นและเธอ อลิสา อุดมรัก หลานสาวเพียงคนเดียวของยาย..“คุณลิสาคะ ทางบริษัทที่ผลิตแจ้งมาว่ายังไงก็ไม่ทันค่ะ เราจะเอายังไงกันดีคะ..”เธอมาอยู่ที่กรุงเทพตั้งแต่เข้ามหาลัย และพอเข้ามาอยู่ในเมืองหลวงชีวิตของอลิสาก็เปลี่ยนไป เธอมีความสุขกับการได้เฉิด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 2.กลับบ้าน
อลิสาไม่ค่อยเข้าใจโชคชะตาของตัวเองเท่าไหร่นัก เธอเป็นถึงดาวคณะในตอนเรียน เป็นผู้หญิงที่มีคนตามจีบเยอะแยะ ทำไมกันนะ ทำไมเธอถึงได้ไม่เคยมองใครมาก่อนเลย สายตาของเธอมองที่เขาเพียงคนเดียวมาโดยตลอด..มั่นคงในความรักแต่กลับขี้ขลาดเกินกว่าจะบอกเขาว่าเธอแอบชอบเขามาเนิ่นนานหลายปีมากขนาดนี้อลิสาปรือตาขึ้นมามองใบหน้าที่คมเข้มสมชายชาตรี เขามีผิวสองสีอีกทั้งแขนของเขาก็เต็มไปด้วยมัดกล้าม ปลายนิ้วสากกำลังไล่เกลี่ยไปบนแก้มของเธอก่อนที่เขาจะทาบทับริมฝีปากลงมาอีกครั้ง..และอีกครั้งคราวนี้อลิสาล้มลงไปบนที่นอนและเธอไม่มีแรงเหลือที่จะต่อสู้หรือว่าขัดขืนอะไรเขาเลยสวยชะมัด..เตลองซ์ยังจำสายตากรุ้มกริ่มของเจ้าเพื่อนตัวดีได้อย่างแม่นยำเลย เท่าที่เขาฟังเหมือนกับว่ายัยเด็กนี่จะรักใครสักคนแล้วไม่สมหวัง..น่าจะประมาณนั้นไหมนะสวยขนาดนี้ยังผิดหวังในความรักอีกเหรอเนี่ย ใบหน้าที่ราวกับมีออร่าระยิบระยับอยู่บนนั้น ดวงหน้าสวยหวานในแบบที่คงไม่มีใครละสายตาไปจากใบหน้านี้ได้“อ่า..เหมือนจะหายใจไม่ออกเลยค่ะ”“หากรู้สึกหายใจไม่ออกก็จะต้องถอดเสื้อออกสิ”อลิสาขมวดคิ้ว“พี่ดู..คล่องแคล่วจังเลยนะคะ”“ทำไมถึงเรียกพี่ล่ะ หน้าฉันดู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 3.ถังแตกของจริง
รุ่งเช้าเดินทางมาถึงอย่างรวดเร็ว อลิสาตื่นตั้งแต่หกโมงเช้า เธอคิดว่าตัวเองตื่นเช้าแล้วแต่พอเดินออกมาที่ด้านนอกกลับพบยายที่กำลังนั่งดูข่าวเช้าอยู่พร้อมกับแก้วนมอุ่นๆอลิสาเดินไปหายายพร้อมกับนั่งลงข้างๆ เก้าอี้แล้วโอบกอดยายเอาไว้“ตื่นแล้วเหรอ ตื่นสายนะเราน่ะ ตื่นสายแบบนี้จะทำงานที่นี่ได้ยังไงกัน ส้มแป้นจะต้องไล่หนูออกแน่ๆ”“ยายหนูลิสาเอง ไม่ใช่คนงานใหม่สักหน่อย”“อ้าวนี่หลานเองเหรอ ไปนอนต่ออีกหน่อยเถอะลูก ตื่นเร็วไปก็ไม่มีงานอะไรให้ทำหรอก เดี๋ยวยายให้ส้มแป้นทำโจ๊กที่ชอบให้เอาไหม เอ้านี่รีโมทเอาไปดูการ์ตูนสิ..”อลิสารับรีโมทมาจากยายพร้อมกับยกยิ้มเศร้าๆ“ไม่เป็นไรค่ะ ยายดูเถอะ เดี๋ยวหนูลงไปดูพี่แป้นข้างล่างก่อนนะคะ”“งั้นก็ตามใจ เอานี่ไปสิ”ยายยัดแบงค์ยี่สิบใส่มือของเธอมา“เอาไปซื้อขนมนะ...”รอยยิ้มค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้าของอลิสา เธอขบเม้มริมฝีปากด้วยสายตาแห่งความรู้สึกผิด“อื้อ ขอบคุณนะคะยาย”เธอกำเงินในมือเอาไว้แน่นก่อนจะเดินลงไปด้านล่างก็เห็นพี่แป้นกำลังทำงานอยู่ในห้องกระจก“มีอะไรให้หนูช่วยไหมคะ”ส้มแป้นส่งยิ้มให้กับอลิสา“เยอะเลยค่ะเพราะงานทุกอย่างต่อไปนี้คุณหนูจะต้องทำเองทั้งหมด”ส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 4.คนแก่ที่ชอบทะเลาะกัน
“อย่าเดินข้ามไปนะครับ สะพานมันเก่าแล้ว”อลิสาหันไปตามเสียงก็พบกับเจ้าของใบหน้าที่ทำเอาเธออึ้งไปเลย นี่คนงานไร่ของเราหล่อขนาดนี้เลยงั้นเรอะ“อะ..เอ่อ ขอบคุณค่ะ”เขาส่งยิ้มให้เธอเมื่อเขามองเห็นใบหน้าที่เงอะงะของเธอ ทว่ารอยยิ้มนั้นมันคุ้นตาอย่างน่าประหลาด เหมือนกับรอยยิ้มแสนหวานในความทรงจำพี่ชายที่แก้ผ้าเล่นน้ำด้วยกันสมัยก่อน“พี่จองชัยรึเปล่าคะ อ่า..ถ้าไม่ใช่ขอโทษด้วย..”“ครับ..อย่าบอกนะว่าเราคือลิสา ยัยเด็กตัวแสบที่ชอบกระโดดลงไปเล่นน้ำคลอง..?”มุมปากของเธอกดลึกเป็นรอยยิ้มขึ้นมา ในใจรู้สึกได้เลยว่าเธอกำลังโล่งอก อย่างน้อยการกลับมาที่นี่ก็ได้พบเจอคนที่เคยรู้จักบ้างแล้ว“ค่ะ หนูพึ่งจะกลับมาอยู่ที่นี่ได้ไม่นาน ดีใจนะคะที่ได้เจอพี่จองอีก”จองชัยหัวเราะเบาๆ ใบหน้าของเขามันสวยหวาน..ใช่แล้วมันเป็นความสวยในแบบที่หากว่าเขาผมยาวสามารถเรียกได้ว่าเขาคือผู้หญิงได้เลย เธอไม่คิดมาก่อนเลยว่าเด็กที่เคยแก้ผ้าเล่นน้ำด้วยกันในวันนี้ โตขึ้นมาเขาจะหล่อมาขนาดนี้..“พี่ดีใจนะที่เจอเรา ว่าแต่คุณยายสบายดีไหม”อลิสาพยักหน้า“สบายดีค่ะ”เพราะว่าคนที่ไม่สบายดูเหมือนจะมีแค่เธอเท่านั้นเองจองชัยหรี่ตามองหน้าของอลิสา
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 5.ไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
อลิสารวบผมเอาไว้ด้านหลังเพื่อมัดเป็นหางม้า เธอแต่งหน้าอ่อนๆ แบบที่ไม่ให้คนอื่นจับโปะได้ว่าแต่งหน้า ส่วนเสื้อ สวมเดรสไม่น่าจะดีเพราะว่านี่คืองานเลี้ยงต้อนรับที่จัดขึ้นมาในไร่..ต้องแต่งตัวให้ไม่มากไป ไม่น้อยไป..ไม่มากไป ไม่น้อยไปแล้วมันจะต้องแต่งแบบไหนกัน?สุดท้ายอลิสาสวมเสื้อครอปสีดำเอาไว้ด้านใน แล้วสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาว ส่วนกางเกง..แน่นอนว่าจะต้องเป็นกางเกงยืนขายาวเท่านั้นเพราะที่นี่ยุงเยอะมากหลังจากหมุนหน้ากระจกครบร้อยรอบแล้ว อลิสาก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปหอมแก้มยายแรงๆ สองสามที“หนูลิสาเองค่ะยาย เดี๋ยววันนี้พี่นกจะเป็นคนพายายเข้านอนนะคะ”“งั้นเหรอ ส้มแป้นไปไหนล่ะ”“พี่แป้นไปจัดงานเลี้ยงต้อนรับหนูค่ะ..”อลิสาจับมือของยายเอาไว้แน่น เธอยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับช้อนสายตามองหน้ายาย“หนูจะปกป้องไร่อุดมรักของยายเอาไว้เอง ต่อจากนี้ยายก็ช่วยกินเยอะๆ ดูแลสุภาพให้แข็งแรงเพื่ออยู่กับหนูไปนานๆ นะคะ”ยายหัวเราะ ทว่าสายตาของยายไม่ได้มองหน้าของเธอเลย ยายกำลังมองโทรทัศน์เครื่องเก่าที่อยู่เบื้องหน้า ไม่เป็นไร ถึงยายจะไม่รับรู้ก็ไม่เป็นไรหรอก เธอจะทำให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องไร่นี่เอาไว้หลังจากร่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
บทล่าสุด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 32.ห้ามคืนคำ
“พูดก็พูดเถอะ เรื่องของแกมันเหมือนกับในละครหลังข่าวเลยวะลิสา”สกายพูดพร้อมกับหมุนตัวของลิสาเบาๆ เพราะตรวจดูความเรียบร้อย วันนี้เพื่อนของเธอสวยมากกว่าทุกวันเลยอลิสาอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่กระโปรงยาวฟูฟ่อง ที่บนเรือนผมสวมมงกุฎดอกไม้เอาไว้ ส่วนที่มือก็ถือช่อดอกไม้เล็กๆ ไว้ด้วย“นั่นสินะ บางทีเราก็คิดนะว่าเหมือนเราเกิดมาเพื่อแต่งงานกับพี่เตเลย..”โรงแรมของเธอสร้างเสร็จก่อนปีใหม่สองเดือน แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเพจของโรงแรมเปิดตัวก็มียอดจองเข้าพักยาวจนถึงปีหน้าเลย อาจจะเพราะผู้คนโหยหาธรรมชาติ อีกทั้งพี่ไคโรยังมีความสามารถในการสร้างโรงแรมของเราออกมาได้เหมือนกับอยู่ที่อิตาลีจริงๆ เลยเรื่องนั้นต้องยกความดีความชอบให้เขา และเรื่องฤกษ์แต่งงานก็เป็นพี่ไคโรเหมือนเดิมที่หาวันที่ดีที่สุดแบบที่เร็วที่สุดตามความต้องการของพี่เตลองซ์ได้“พรหมลิขิตสุดๆ ไปเลย”สกายพูดพร้อมกับจับมือของอลิสาเอาไว้“ขอให้แกมีความสุขมากๆ นะ”ส่วนอีกด้านเป็นพี่อาร์มที่เข้าไปแสดงความยินดีกับเตลองซ์“ให้ตายเหอะ นี่อย่าบอกนะว่าได้แต่งงานกันเพราะกู เหลือเชื่อจริงๆ เลย”เตลองซ์หัวเราะ เขาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ“แต่งงานกันเพราะกู
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 31.โชคชะตา NC
ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป.. “อา..” ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น “ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว” เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป.. “อะ..อึ่ก” เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อ
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 30.พูดเล่นที่ไหน
อลิสามองแผ่นหลังของพี่จองชัยและคุณเบลินดาที่เดินเคียงข้างกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหวังว่าคำพูดของเธอมันจะสามารถสะเทือนกำแพงในใจของพี่จองชัยได้ไม่มากก็น้อยทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนผิด ถ้ายอมหันหน้ามาคุยกันตั้งนานก็คงไม่ต้องทะเลาะกันยาวนานมากขนาดนี้“กลับบ้านกันเถอะครับ พี่ง่วงแล้ว”“ที่นี่บ้านลิสาค่ะ จะกลับไปไหนได้อีก”เตลองซ์หน้ามุ่ย“งั้นขึ้นห้องกันเถอะครับ..เมียจ๋า ไม่ว่าจะยังไงคืนนี้พี่ไม่ยอมนอนคนเดียวแน่นอน พี่นอนคนเดียวมาหลายคืนแล้วนะ เมื่อวานลิสาก็อ้างว่าติดงาน เดี๋ยวนี้ติดงานมากกว่าพี่อีกเหรอครับ”จะว่าไป..เธอไม่ได้ไปอยู่กับเขานานแล้วเหมือนกัน“ก็ได้ค่ะ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวลิสาช่วยไฉไลเก็บจานก่อน”“ได้เลยครับ เพื่อเมียนานแค่ไหนก็รอ”อลิสาหันหน้ามาหาเตลองซ์ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วหอมแก้มเขาเบาๆ“ไปนั่งรอตรงนั้นเลยค่ะ”เธอชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาไปนั่งรอดีกว่ามายืนรอแบบนี้ เตลองซ์ยกมือขึ้นมาถูแก้มเบาๆ ตรงที่ลิสาพึ่งจะจุมพิตไปเมื่อครู่ ใบหน้าของเขาในตอนนี้คงกำลังยิ้มอยู่สินะ เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้าเลยอลิสาไม่ได้
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 29.ไม่ปล่อยมือ
จองชัยจับมือของเบลินดาเอาไว้“วันนี้พอเท่านี้เถอะครับ เรากลับกันเถอะ”เมื่อจองชัยพูดจบเขาก็จูงมือของเบลินดาออกไปจากที่นี่“ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวต้นเรื่องแท้ๆ มาทำท่าเหมือนรู้สึกผิดงั้นเหรอไอ้จอง ทุเรศฉิบหายเลยว่ะ”จองชัยหันหลังกลับมามองหน้าของเตลองซ์“เออ กูมันทุเรศ แล้วยังไงล่ะ? หากว่ามึงมั่นใจในความรักของมึงทำไมจะต้องกลัว..”เตลองซ์ทำท่าจะถลาเข้าไปหาจองชัยแต่อลิสาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ เธอมองหน้าเตลองซ์ด้วยสายตาโกรธเคืองเล็กน้อย“ไปขอโทษคุณเบลินดาแบบตั้งใจมากกว่านี้ค่ะ”อลิสาชี้นิ้วไปที่คุณเบลินดาเพื่อให้เตลองซ์ไปขอโทษเธอ ทว่าเตลองซ์กลับขมวดคิ้วมองหน้าของอลิสา“ลิสา..นี่พี่เป็นคนผิดงั้นเหรอ?”“หากถามลิสาก็ผิดทั้งคู่นั้นแหละ เพราะอย่างนั้นพี่เตไปขอโทษของลินดา หลังจากนั้นคุณลินดาก็ขอโทษพี่เตนะคะ ไม่เหนื่อยงั้นเหรอ โกรธแค้นกันมาเป็นสิบๆ ปีแบบนี้ ให้มันพอแค่นี้และหลังจากนี้ไปก็สนใจแค่ความสุขของตัวเองเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องการแก้แค้นหรือว่าอะไรแล้ว..นับจากนี้ไปใครมีความสุขมากกว่าคนนั้นชนะค่ะ”เตลองซ์เม้มปากเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาเบลินดาที่กำลังทำท่าจะร้องไห้ออกมา“ผม..ขอโทษครับ หวังว่
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 28.เราน่ะไม่เคยรักกันเลย
เบลินดากำมือแน่นเมื่อเธอมองเห็นคุณปู่สุขมองหน้าของอลิสา สายตาเอ็นดูแบบนั้นในตอนที่เธอเป็นแฟนกับเตลองซ์ เธอไม่เคยได้รับมันเลยสักครั้งเดียว“ผมได้ข่าวมาว่าหุ้นส่วนอีกคนเป็นคนที่อลิสาแอบชอบมาตั้งแต่สมัยมหาลัย..แต่เธอไม่เคยบอกกล่าวความในใจออกไปเลย”เบลินดาส่งเสียงร้องเหอะออกมา“พึ่งรู้ว่านายเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนะจองชัย อย่าบอกนะว่าที่นายทุ่มเทช่วยพี่ทำลายเต เพราะว่านายชอบอลิสา?”ความรู้สึกในใจมันขุ่นมัวไปหมดจนไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างชัดเจนหรือเต็มปากได้ ว่าตกลงแล้วเขารู้สึกอย่างไรกับอลิสากันแน่รักเธอ หรือว่าต้องการเธอมาเพื่อจะให้คุณตาภูมิใจในตัวเขา“แต่นายจะรู้สึกยังไงมันไม่สำคัญหรอกนะจองชัย เพราะว่าพี่จะทำลายความรักครั้งนี้ของเตลองซ์เอง จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้หมอนั่นมีความสุขกับคนรักเหมือนกับที่มันทำกับพี่”อลิสาเดินไปดูปลาก็พบว่ามันถูกเผาจนได้ที่แล้ว เธอใช้กรรไกรตัดหนังออกเบาๆ เพื่อให้ง่ายต่อการทานแล้วใช้ให้คนยกปลาเผาไปให้คุณตาและคุณยายที่อยู่บนบ้าน“น่าทานสุดๆ เลยพี่ลิสา พี่ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนะเนี่ย”ไฉไลพูดพร้อมกับทำจมูกขยับไปมาเพื่อสุดดมกลิ่นปลาเผาที่หอมฟุ้งไปทั่วไร่“ไม่ขนาด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 27.มั่นคง
สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรักแต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียวเพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริมส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลยเมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมันส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิตคุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวันเหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภา
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 26.รักแรก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลยสินะ..แต่ปัญหาของพี่เตลองซ์กับคุณเบลินดามันดูเหมือนจะร้ายแรงมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีกเขาทั้งสองคนไม่ใช่คนรักกันเหมือนที่เธอได้คาดเดาไปก่อนหน้า แต่ว่าเป็นคู่แค้นกันมากกว่า“แต่เมื่อปีที่แล้วพี่ได้ยินมาว่าลินดาไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทำไมยัยนั่นถึงกลับมากันนะ แถมมาร่วมหุ้นทำโรงแรมกับลิสาอีก บอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วงมากๆ เลย”อลิสาล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่ด้านบนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง“มีคำกล่าวจากหนังสือว่า ในการทำอะไรสักอย่างหากทางไหนที่เดินไปแล้วไม่เจออุปสรรคแสดงว่ามาผิดทาง เพราะแบบนั้นลิสาไม่กลัวหรอกค่ะ ไม่กลัวทั้งปัญหาเรื่องการทำโรงแรม และไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ของลิสากับพี่เตจะมีปัญหาด้วย..อย่ากลัวไปเลยค่ะ เห็นแบบนี้ลิสามั่นคงมากกว่าที่พี่คิดอีกนะคะ”เตลองซ์ยกมือขึ้นมาเพื่อปังแดดที่กำลังส่องมาที่ใบหน้าของลิสา รอยยิ้มของเธอวันนี้มันช่างสวยงามเหมือนกับดอกทานตะวันที่กำลังผลิบานเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการมีคนรัก มันจะดีแบบนี้..“นั่นสินะ ไม่ว่าลิสาจะมีปัญหาอะไรพี่จะปกป้องลิสาเอง”เตลองจุมพิตลงไปบนหน้า
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 25.ความในใจ
หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลยตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันทีเขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 24.ปัญหา
เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอเตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”อลิสาหัวเราะเบาๆ“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุดใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมา
