31.โชคชะตา NC

ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว

ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป..

“อา..”

ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน

ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น

“ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว”

เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป..

“อะ..อึ่ก”

เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ

ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป

ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อนจะเริ่มขยับเอว เธอยกมือขึ้นมากอดคอของเขาเอาไว้แน่นเพื่อพยุงตัว หลังจากนั้นก็ส่ายตัวร่อนบนความแข็งตึงช้าๆ

ช่องทางรักบีบแน่นต่อเนื่อง ตามจังหวะที่เธอขยับเอว ความเร่าร้อนของเขาคว้านไล้วนในตัวเธอ บีบไล่ต้อนเธอกระทั่งจนมุม และเป็นอีกครั้งที่เธอเสร็จสมออกมาด้วยสภาพที่แสนน่าอาย

เตลองซ์อุ้มเธอขึ้นมาก่อนจะประคองให้เธอนอนหงายอยู่บนพื้น ขาทั้งสองข้างถูกแยกกว้าง เขาจับเปลี่ยนท่าทั้งๆ ที่ส่วนนั้นยังอยู่ในร่างกายของเธอ

“อ๊ะ..”

“ไม่รู้มาก่อนเลยว่าลิสาจะอยากมากขนาดนั้น ไม่เป็นไรเพราะต่อจากนี้เราจะอยู่ด้วยกันตลอดเวลาแล้ว..”

ช่องทางรัดของเธอบีบแน่นจนสัมผัสได้ถึงรูปร่างลักษณะและขนาดอันใหญ่โตของเขา

แผ่นหลังที่แนบลงไปบนพื้นแอ่นหงายขึ้นมาเมื่อถูกจ้วงแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่า ส่วนที่กำลังเสียดสีเริ่มมีความเจ็บปวดปะปนมากกับการกระทำที่แสนรุนแรง

“อา..แบบนั้นลิสา ตอดแน่นๆ แบบนั้นเลย”

เขาร้องคำรามออกมาเสียงต่ำก่อนจะเร่งจังหวะในการขยับให้เร็วมากยิ่งขึ้น

เธอเผลอยกสะโพกขึ้นมาตามแรงกระแทกของเขา ความรู้สึกของลิสาในตอนนี้มันเหมือนกับว่าเธอกำลังพลัดตกจากที่สูง ร่างกายร้อนผ่าวและไร่เรี่ยวแรงไปหมดเลย

เตลองซ์มองหน้าลิสา..ช่องทางรักของเธอบีบรัดราวกับยินดีที่เขาปลดปล่อยลาวาร้อนเข้าไปด้านใน เมื่อเขาดึงรั้งแก่นกายออกมา ร่องรอยแห่งความสุขสมระบายออกมาเป็นสายน้ำสีนม

“อา..ลิสาจะไปล้างตัวค่ะ”

ในขณะที่เธอกำลังจะลุกขึ้นเขาก็กดเธอลงบนพื้นอีกครั้ง ก่อนจะสอดแทรกแก่นกายเข้ามาใหม่

“อื้อ พี่เต”

“เรายังถึงหลายรอบได้เลย แล้วทำไมกับพี่ถึงเสร็จได้แค่รอบเดียวเองล่ะ..นอนเฉยๆ ก็ได้ที่รัก เดี๋ยวรอบนี้พี่ทำเอง”

........

หลังจากนั้นลิสาไม่ได้ออกจากบ้านของเขาราวสามวันเห็นจะได้ เธอยกมือขึ้นมานวดขมับเบาๆ พร้อมทั้งกร่นด่าพี่เตลองซ์ในใจ

เธอไม่ได้เอายาคุมมากินด้วย แถมนี่ก็เลยมาสามวันแล้ว..คงไม่ใช่ว่า..เธอจะท้องกับเขาหรอกนะ

อลิสาเดินทางกลับไปที่บ้านก็เห็นคุณปู่สุขมาอยู่กับคุณยายของเธอ พร้อมกับรั้วลวดหนามของไร่อุดมรักที่ขวางกั้นดินแดนเอาไว้กับไร่พูนสุขถูกยกออกไป

รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของอลิสา เธอเดินไปหาพี่ส้มแป้นเพื่อสอบถามเรื่องตารางงาน

จะว่าไปแล้วมีอีกเรื่องที่เธอสงสัยมานานแล้วแต่ไมได้ถามออกไป

“พี่แป้นคะ เรื่องจดหมายของยายที่ส่งหาลิสา มันคือจดหมายที่คุณปู่สุขใช้ให้พี่ส่งไปใช่ไหมคะ”

พี่ส้มแป้นถึงกับทำหน้าไม่ถูกที่โดนถามแบบนั้น

“ตอบมาตามความจริงเถอะค่ะ ลิสาไม่ได้โกรธเลย”

พี่ส้มแป้นพยักหน้าเบาๆ

“ไม่มีไหทองคำอะไรนั่นตั้งแต่แรกแล้วค่ะ คุณปู่สุขต้องการให้คุณลิสากลับมาอยู่กับคุณยายอุดมและกลับมาดูแลไร่อุดมรัก ก่อนที่อะไรๆ มันจะสายเกินไป”

เรื่องนี้เธอคิดมาสักพักแล้ว จริงอยู่ที่ตอนแรกในใจของเธอจดจ่ออยู่กับการหาไหทองคำของยายแต่พอได้เข้ามาพบเจอปัญหาในไร่ อลิสาก็รู้สึกว่าการรอคอยไหทองคำมันไม่ได้มีหลักประกันอะไรเลยว่ามันจะมีอยู่จริงๆ

หากตามที่ปู่สุขต้องการให้เธอเข้าใจ ไหทองคำที่ปู่ว่าคงจะเป็นพี่เตลองซ์ล่ะมั้ง..

หลังจากได้พูดคุยกับพี่ส้มแป้นเสร็จแล้ว อลิสาก็เดินไปตรวจงานก่อสร้างโรงแรมที่เริ่มต้นก่อสร้างขึ้นมาแล้ว เธอส่งยิ้มให้พี่จอมทัพพร้อมกับเดินเข้าไปทักทายเขา

“งานเร็วมากเลยนะคะเนี่ย แปบๆ ตั้งเสาเสร็จแล้ว”

จอมทัพหัวเราะ เขาเดินเข้ามาหาอลิสาและมองหน้าของเธอด้วยสายตาเอ็นดู

“ก็งานเร่งนี่นา ต้องเปิดก่อนปีใหม่เพื่อที่จะได้ดึงคนเที่ยวที่นี่ก่อน อ่อ พี่ให้คนงานส่วนหนึ่งทำสวนด้านหน้าโรมแรมเอาไว้แล้วนะ เห็นไคโรบอกว่าลิสาจะเอาต้นองุ่นสายพันธุ์เก่าๆ มาทำรั้วนี่ ความคิดนั้นดีมากเลยนะพี่ชอบ”

ไม่ว่าจะเมื่อไหร่พี่จอมทัพก็เป็นแบบนี้เสมอเลย เราสามารถพูดคุยกันได้ทุกเรื่องโดยที่เขามองว่าเธอคือน้องสาวและเขาคือพี่ชาย

ลิสาสุดหายใจเข้าปอดลึกๆ

“ลิสา..เคยชอบพี่จอมทัพนะคะ ครั้งหนึ่งหนูเคยรักพี่..”

แววตาของจอมทัพไม่ได้เปลี่ยนไปสักนิดในตอนที่เธอสารภาพความในใจออกไป เขายังคงมองเธอด้วยแววตาเช่นเดิมราวกับว่าเขารู้เรื่องนี้อยู่แล้ว

“พี่รู้ว่าเราชอบพี่ แต่เพราะพี่คิดว่าการเป็นพี่น้องมันยั่งยืนมากกว่าการเป็นคนรัก ก็เลยทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นมาโดยตลอด ลิสาเป็นเด็กดีมากเลยนะ และพี่อยากมีน้องสาวที่เป็นเด็กดีแบบลิสา”

ทุกอย่างมันเหมือนกัน..มีช่วงเวลาของมันเลย

เธอชอบพี่จอมทัพมานาน เขารู้แต่ก็ไม่คิดตอบรับความรู้สึกของเธอ พอดีกับที่เขาจะแต่งงานแล้วเธอก็คิดจะตัดใจจากเขาจึงกลับมาที่ไร่ด้วยจดหมายที่ปู่สุขส่งมา

ก่อนกลับมาที่นี่เธอได้พบเจอกับพี่เตลองซ์ในแบบที่เราทั้งสองยังไม่รู้จักกันมาก่อนเลย แต่เธอก็ดันนอนกับเขาและเข้าใจว่าเขาเป็นเด็กเอ็น

พี่เตลองซ์พูดบ่อยๆ ว่าการที่เราสองคนพบเจอกัน มันเป็นเรื่องของพรหมลิขิตและโชคชะตา ในตอนแรกเธอก็ไม่เชื่อเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เธอเริ่มจะเชื่อแล้วสิ..