27.มั่นคง

สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจ

ครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรัก

แต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียว

เพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริม

ส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลย

เมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมัน

ส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิต

คุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวัน

เหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..

“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภาระให้พี่เอง”

คุณปู่สุขหัวเราะ

“อุดม เธอไม่เคยเป็นภาระสำหรับพี่หรอกนะ..วันแรกพี่รู้สึกกับเธอแบบไหน วันนี้ก็ยังคงรู้สึกเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิดเดียว”

ถึงแม้ว่าเวลาจะล่วงเลยไปนานมากแค่ไหน แต่บางอย่างในหัวใจยังคงเหมือนเดิม

.........

“งั้นเหรอ? ในที่สุดปู่ก็สมหวังแล้วสินะ”

เตลองซ์กำลังพยายามก่อไฟที่เตา ส่วนอลิสาเธอทาเกลือลงไปที่เกล็ดปลาแล้วเอาตะไคร้นัดเข้าไปในปากของปลาช่อนตัวใหญ่

“ไม่ยักรู้ว่าลิสาทำกับข้าวเป็นด้วย”

อลิสาหัวเราะเบาๆ เธอเดินมาล้างมือแล้วจัดการใส่พริกลงไปในครกเพื่อทำน้ำจิ้ม

“ถึงแม้ว่าลิสาจะโตที่กรุงเทพ แต่เพราะอยู่คนเดียวมั้งคะ ก็เลยชอบทำอาหารทานเอง”

เตลองซ์ส่งการก่อไฟต่อให้ออสการ์ เพราะไม่ว่าเขาจะพยายามก่อไฟเท่าไหร่ถ่านก็ไม่ยอมติดไฟเลย

เขาเดินไปล้างมือแล้วมาเป็นลูกมือของลิสาแทน แขนของเตลองซ์โอบกอดลิสาจากด้านหลัง เขาหอมแก้มของเธอต่อหน้าคนงานส่วนหนึ่งในไร่อุดมรัก..

ในครั้งแรกๆ ไฉไลถึงกับอุดปากกรีดร้องกับความรักของเจ้านายทั้งสองที่มันล้นออกมาทางการกระทำ คุณเตลองซ์เหมือนคลั่งรักพี่ลิสามากๆ เลย ทั้งกอดทั้งหอม สารพัดที่จะทำได้ในตอนที่อยู่ในที่ที่คนเยอะๆ ตอนที่อยู่กันลำพังสองคนไฉไลนึกภาพออกเลยว่าคุณลิสาจะถูกกัดกินเนื้อแทะกระดูกแบบหนักหนาสาหัสแค่ไหน

“พี่เต คนอยู่เยอะแยะเลยค่ะ”

“แล้วยังไง? ไหนๆ ลิสาก็จะแต่งงานกับพี่อยู่แล้วยังจะต้องสนใจสายตาคนอื่นทำไม? พวกคนงานออกจะดีใจด้วยซ้ำที่จะได้รวมไร่เป็นหนึ่งเดียว”

อลิสาถอนหายใจเบาๆ เธอรู้ดีว่าตัวเองห้ามเขาไม่ได้หรอก และรู้ดีด้วยว่าพี่เตลองซ์ดื้อมากแค่ไหน

แขนของเธอไปตัดเผือกออกมาได้หลายสัปดาห์แล้ว และช่วงนี้..เธอไม่เห็นพี่จองชัยเลย

ความไม่สบายใจมันก่อตัวขึ้นมาเงียบๆ เพราะครั้งล่าสุดที่เราเจอกันมัน..เป็นการจากลาที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก

หรือว่าเธอควรจะไปหาเขากันนะ เพราะยังไงเราก็ถือเป็นคนบ้านใกล้เรือนเคียงกัน แต่การไปหาพี่จองชัยจะทำให้คุณแฟนของเธอไม่สบายใจนะสิ

บอกตามตรงว่าการมีแฟนขี้หึงทำให้เธอต้องระมัดระวังเรื่องการวางตัวมากๆ แต่ถึงอย่างนั้นที่เขาหึงเธอมันก็เป็นเพราะว่าเขารักเธอนี่นา

“ว้าว กำลังทำอะไรอยู่คะเนี่ย พอดีเลยลินดายังไม่ได้ทานมื้อเย็นขอฝากท้องเอาไว้ที่นี่สักมื้อสิคะ”

อลิสายกยิ้มเพื่อต้อนรับคุณเบลินดา เธอเป็นผู้หญิงที่สวยแบบที่เหมือนนางแบบในนิตยสารเลย และด้วยอายุที่ค่อนข้างมาก มันทำให้นอกจากความสวยแล้ว คุณเบลินดายังมีความน่าเกรงขามอีกด้วย

“ได้สิคะ ไปนั่งรอด้านในได้เลยค่ะ”

อลิสาส่งยิ้มให้คุณเบลินดา พร้อมกับส่งยิ้มให้คนที่เดินมาพร้อมๆ กับคุณเบลินด้วย ซึ่งนั่นก็คือพี่จองชัย..

ความสงสัยที่ว่าทำไมคุณเบลินดาถึงเข้ามาร่วมหุ้นกับเธอนั้นถูกคลี่คลายออกไปแล้ว เพราะว่าวันนี้เธอรู้แล้วว่าใครคือสาเหตุทำให้คุณเบลินดามาที่นี่

แต่หากมองในอีกมุมบางทีพี่จองอาจจะแค่อยากช่วยเธอก็ได้ ช่วยหาหุ้นส่วนเพื่อให้โรงแรมของเธอก่อสร้างขึ้นมาเร็วๆ

“มีอะไรให้พี่ช่วยไหมลิสา”

“อ่า..พี่จองไปนั่งรอเถอะค่ะ วันนี้พี่มาเป็นแขกของไร่อุดมรักนะคะ”

จองชัยกลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก เขายินยอมไปนั่งรอยังที่นั่งที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ด้วยสีหน้าที่สลดลง

“ลิสา..พี่ไม่ได้ใจเย็นแบบหนูหรอกนะ และวันนี้บางทีพี่อาจจะทำตัวไม่น่ารัก..”

อลิสายกมือขึ้นมาบีบจมูกของพี่เตลองซ์เบาๆ

“สิ่งที่พวกเขาอยากเห็นคือการที่พี่สติแตกและด่าทอพวกเขานะคะ เราควรจะทำในสิ่งที่พวกเขาไม่อยากเห็นสิคะ อย่างเช่น.ทำแบบนี้”

“จุ๊บ”

อลิสาหอมแก้มพี่เตลองซ์เบาๆ สายตาของเขามองเธอราวกับในที่แห่งนี้มีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น

ให้ตายเถอะ แฟนเขาน่ารักมากจริงๆ ด้วยสินะ

เขามีแฟนที่น่ารักมากขนาดนี้แล้วยังจะไปมัวหวาดกลัวเรื่องของเบลินดา และจองชัยทำไมอีก..

ตอนนี้เขาควรจะตั้งใจรักเธอให้ดีที่สุดสิ ถึงจะถูก

ในขณะที่โลกของเตลองซ์กำลังเป็นสีชมพูอยู่นั้นรถซาเล้งของปู่ก็ขับเข้ามาด้านใน

อลิสาเดินรับคุณยายอุดมที่กำลังยิ้มอย่างอารมณ์ดี

“คุณปู่กับคุณยายไปรอข้างบนบ้านเถอะค่ะ ตรงนี้ยุงเยอะ เดี๋ยวปลาสุกพร้อมทานแล้วลิสาจะให้คนยกไปให้นะคะ”

คุณปู่สุขพยักหน้าเบาๆ และหางตาของปู่เหลือบไปเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่เขาไม่เขาชอบใจสักเท่าไหร่

เบลินดางั้นเหรอ? ครั้งหนึ่งเด็กคนนั้นเคยทำให้เตลองซ์เสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่พักหนึ่ง และในตอนนี้เด็กนั่นมาที่นี่ทำไมกัน

ปู่สุขปรายตามองหน้าของเตลองซ์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

“ทุกอย่างจะเรียบร้อยครับปู่ ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องของผม ปู่น่ะรีบพายายอุดมไปดูละครเถอะ มัวแต่ชักช้าเดี๋ยวละครจบก่อนพอดี”

ปู่ไม่ได้พูดอะไรกับเตลองซ์ แต่มือของปู่จับมือของคุณยายอุดมแน่น ก่อนจะประคองคุณยายเดินขึ้นบันไดไปด้านบน