24.ปัญหา

เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอ

เตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน

“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”

อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์

“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”

อลิสาหัวเราะเบาๆ

“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”

ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว

“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”

รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุด

ใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี

“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”

ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมารอบๆ ตัวเธอ แต่ถึงอย่างนั้นบนใบหน้าของอลิสาก็ยังคงหยักยิ้มขึ้นมาใหม่

ตั้งสติเดี๋ยวนี้ลิสา เธอไม่ใช่ลิสาคนเดิมที่หลงรักพี่จอมทัพจนโงหัวไม่ขึ้นแต่ว่าตอนนี้เธอเป็นลิสาคนใหม่ที่มีแฟนแล้ว และแฟนของเธอกำลังยืนอยู่เคียงข้างเธอในตอนนี้

ต้องไม่ทำให้พี่เตลองซ์ลำบากใจไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตามเธอจะต้องให้เกียรติแฟนของตัวเอง

ไคโรเลิกคิ้วมองหน้าของลิสา

“ไม่ยักรู้ว่าทั้งสองคนรู้จักกัน”

จอมทัพยกมือขึ้นมาลูบผมของลิสาเบาๆ ด้วยความเอ็นดู

“ลิสาเป็นน้องที่มหาลัยครับ คุณไคโรเองก็รู้จักลิสาเพราะอยู่มหาลัยเดียวกันงั้นเหรอครับ น่าแปลกที่ตอนเรียนเราไม่ได้รู้จักกัน”

ไคโรหัวเราะออกมาเพื่อทำให้บรรยากาศมันไม่ตึงเครียดมากไปกว่านี้ เพราะว่าตอนนี้แฟนลิสามองมาที่คุณจอมทัพด้วยสายตาที่ไม่สู้ดีสักเท่าไหร่นัก

“ว่าแต่หุ้นส่วนอีกคนยังไม่มาเหรอครับ?”

จอมทัพกล่าวถามไคโรด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย และเมื่อเขากล่าวจบรถยุโรปคันงามก็ขับเข้ามายังตรงที่เรากำลังยืนอยู่

คนที่เปิดประตูรถลงมาคือผู้หญิงที่สวมชุดสูทสีแดงสด ผมยาวสลวยนั้นถูกจัดทรงให้ยาวตรงลงมาจนถึงกลางหลัง ใบหน้าที่สวยสง่านั้นไม่ได้ส่งยิ้มมาให้ทุกคนที่ยืนอยู่อย่างที่ควรจะเป็น

“มาแล้วครับ ขอแนะนำให้ทุกคนรู้จักคุณเบลินดา หุ้นส่วนอีกคนของเรา”

เบลินดาค่อยๆ ถอดแว่นกันแดดของเธอออก ก่อนจะปรายตามองหน้าของผู้ชายที่หล่อที่สุดในสายตาของเธอ

“ไม่เจอกันนานเลยนี่เต นี่แฟนใหม่นายเหรอสวยดีนี่”

เตลองซ์ไม่แม้แต่จะมองหน้าของเบลินดาด้วยซ้ำ เขากระชับฝ่ามือที่กำลังกุมมือของลิสาเอาไว้ให้แน่นยิ่งขึ้นมากกว่าเดิม

“คุยเรื่องงานกันเถอะครับ เรื่องอื่นที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับงาน บางทีไม่ต้องเสียเวลาคุยก็ได้”

อลิสารับรู้ได้ถึงน้ำเสียงที่เยือกเย็นของพี่เตลองซ์ ที่หน้าผากของเขามีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นมาราวกับว่าเขากำลังข่มอารมณ์โกรธอยู่

“งั้นเหรอ? ยังเลือดร้อนไม่เปลี่ยนเลยสินะ เหมือนตอนที่นายไปทำลายงานแต่งพี่เลย..มาเถอะค่ะ ไปคุยงานให้จบพวกเราจะได้แยกย้ายกันไปสักที เวลาของลินดามีไม่มากด้วย”

ไคโรเรียกซินแสมาพูดคุยเรื่องวันที่จะลงเสาเข็ม ส่วนเรื่องโครงสร้างและแบบร่าง เขาได้ส่งให้ทุกคนดูก่อนหน้านี้แล้ว

“อีกอย่างที่ผมต้องการความชัดเจนคือสิทธิพิเศษของหุ้นส่วน ผมจะถือหุ้นอยู่สิบสองเปอร์เซ็นต์เมื่อลงเงินยี่สิบล้านไปแล้ว ผมต้องการสิทธิพิเศษในฐานะหุ้นส่วนที่ชัดเจนมากกว่านี้ครับคุณไคโร”

ไคโรส่งเอกสารให้กับคุณจอมทัพ

“ถึงยังไงเรื่องการบริหารเราจะเรียกประชุมทุกเดือนอยู่แล้วครับ แต่การตัดสินใจอย่างเด็ดขาดก็ยังคงเป็นของลิสาอยู่ดี เรื่องนี้เข้าใจตรงกันนะครับ ถึงเวลาการประชุมค่อยไปเรียกร้องสิทธิพิเศษที่ต้องการก็แล้วกัน อย่างเช่นการพาแขกวีไอพีเข้าพัก หรือการพักในระยะยาวอะไรแบบนั้น”

พี่ไคโร ไม่ทำให้เธอผิดหวังเลยให้ตายเถอะ ลิสาคิดว่าเรื่องการทำธุรกิจเธอเก่งและเจนสนามพอสมควรแต่พอมายื่นอยู่หน้าคนระดับนี้ เธอเป็นลูกเจี๊ยบไปเลย

“แบบนั้นก็เข้าใจตรงกันแล้วล่ะค่ะ ตัวลินดาไม่ได้มีปัญหาเพราะเมื่อลองมาดูสถานที่ก่อสร้างด้วยตาของตัวเองแล้ว ลินดาคิดว่าไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเรื่องของการเข้าพัก”

ถึงแม้ว่าเธอจะพูดเกี่ยวกับโรงแรมแต่ลินดากลับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของเตลองซ์พร้อมกับส่งยิ้มให้เขา..แบบไม่เกรงใจอลิสาสักนิดเลย

กำหมัดแล้วนะ

“ในเมื่อได้ข้อสรุปกันแล้วเราก็แยกย้ายกันไปเถอะครับ เจอกันอีกทีในวันเปิดโรงแรมนะครับหรือหากว่าใครจะเข้ามาดูการก่อสร้างก็เข้ามาได้ตลอด จดเบอร์ลิสาเอาไว้สิครับ”

จอมทัพส่งยิ้มให้กับไคโร

“ผมมีเบอร์ของลิสาอยู่แล้วครับ ไม่ต้องจดก็ได้ เดี๋ยวพี่โทรมาสอบถามความคืบหน้านะลิสา”

“อ่า..ค่ะ ได้เลยค่ะพี่จอมทัพ”

เบลินดาแสยะยิ้มเมื่อเธอเห็นสายตาของจอมทัพที่กำลังมองอลิสา นั่นมันใช่สายตาของพี่น้องซะที่ไหนกันล่ะ วงการธุรกิจมันไม่ได้กว้างและเธอได้ข่าวมาว่างานแต่งของคุณจอมทัพพึ่งจะถูกยกเลิกไป ยัยเด็กที่หน้าตาน่ารักคนนี้รึเปล่านะที่ทำให้งานแต่งของมหาเศรษฐีล่ม

“ส่วนลินดาจะขอติดต่อผ่านเตนะคะ พอดีสนิทกันอยู่แล้ว”

เตลองซ์เบนสายตามามองหน้าของเบลินดา

“ติดต่อผ่านลิสาเถอะครับ เพราะถึงผมจะเป็นแฟนลิสาแต่เรื่องโรงแรมนี้ผมไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจเท่าลิสา อีกอย่าง..เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นด้วย อย่าคิดไปเองสิครับ”

เบลินดาหัวเราะ

“ก็ได้ค่ะ ลินดาจะติดต่อมาทางน้องลิสานะคะ หวังว่าในอนาคตเราคงจะได้ร่วมงานกันอย่างจริงจัง หากว่าน้องลิสามีเรื่องอะไรที่สงสัยเกี่ยวกับเต สามารถถามพี่ได้เลยนะคะเพราะว่าเรื่องของเตลองซ์ ไม่มีใครจะรู้จักเขาดีกว่าพี่อีกแล้วล่ะ”

อลิสามองพี่เบลินดาสลับกับพี่เตลองซ์ บอกตามตรงว่าเธอไม่ได้หึงเขาเลย อาจจะเพราะว่าทั้งสองคนดูเหมือนคนที่จะฆ่ากันมากกว่าคนที่รักกัน..

“เรื่องโรงแรมเราอาจจะต้องคุยกัน แต่เรื่องแฟนของลิสา ลิสาทำความเข้าใจเขาเองน่าจะดีกว่าไม่กล้ารบกวนพี่ลินดาหรอกค่ะ”

เบลินดาส่งยิ้มให้ลิสา เธอกำมือแน่น มันแน่นมากพอที่เล็บจะจิกเข้าไปในมือของเธอ

อย่าหวังเลยว่าชีวิตนี้จะได้มีความสุขเพราะความรัก นายจะต้องชดใช้สิเตลองซ์!!