25.ความในใจ

หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่

“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”

อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลย

ตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน

“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”

ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันที

เขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว

“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”

“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”

ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก่อนจะก้มหน้าลงเล็กน้อยเพื่อเป็นการบอกลา

หลังจากที่พี่ไคโรขับรถออกไปลิสาก็หมุนตัวกลับมาหาพี่เตลองซ์

“เรามีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลยค่ะ พี่เตคิดเหมือนลิสาไหมคะ?”

เตลองซ์จับมือของลิสาเพื่อพาเธอเดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์

“ขึ้นมาสิ”

เขาชอบเธอมากยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อรู้ว่าลิสาไม่ได้งี่เง่า เวลาที่มีปัญหาเธอไม่ได้ใช้อารมณ์ในการตัดสินเลยสักนิด ลิสาเลือกที่จะฟังเขามากกว่าฟังคนอื่น

เขาพาเธอขี่มอเตอร์ไซค์มาที่ริมเขื่อนเก็บน้ำที่อยู่เลยคลองท้ายสวนมาหน่อย เตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์เอาไว้ใต้ต้นไม้พร้อมกับจับมือของลิสาลงไปด้านล่าง

เขาจัดการหักใบไม้มาปูให้เธอนั่ง และจากตรงนี้มองเห็นวิวของเขื่อนเก็บน้ำสวยมากทีเดียว

เขาไม่อยากพาเธอกลับไปที่บ้านของเขา เพราะเตลองซ์คิดว่าวิวสวยๆ ของที่นี่มันอาจจะช่วยทำให้เราคุยกันง่ายขึ้น

“ใครจะเริ่มก่อนดีคะ? ลิสาเริ่มก่อนก็แล้วกัน”

เรานั่งอยู่ใกล้จนได้ยินเสียงของหัวใจ เตลองซ์พยักหน้าเมื่อลิสาเลือกที่จะพูดออกมาก่อน เธอยื่นมือมากุมมือของเขาเอาไว้

“ลิสาแอบชอบพี่จอมทัพมานานมากๆ แล้วค่ะ ตั้งแต่เข้าเรียนมหาลัยใหม่ๆ จนถึงก่อนมาที่นี่ก็ยังคงชอบเขา”

เธอส่งยิ้มให้เขาทั้งๆ ที่ในใจไม่ได้รู้สึกอยากยิ้มเลยด้วยซ้ำ

“แสดงว่าคนที่ไอ้อาร์มแซววันนั้น คือจอมทัพสินะ”

ลิสาพยักหน้า

“ลิสาชอบพี่จอมทัพมานานแต่ไม่มีความกล้าที่จะบอกพี่เขาเลย เพราะลิสากลัวว่าหากพี่เขาไม่ได้ชอบลิสา ความสัมพันธ์พี่น้องของเราสองคนมันจะเกิดความอึดอัดเปล่าๆ ก็เลยไม่ได้บอกออกไป”

และเธอดีใจมากๆ เลยที่ไม่ได้บอกพี่จอมทัพว่าเธอแอบชอบเขามานานแล้ว ไม่อย่างนั้นวันนี้คงจะมองหน้ากันไม่ติด

“แล้วตอนที่เห็นจอมทัพในวันนี้..หัวใจของลิสายังเต้นแรงอยู่รึเปล่า?”

เขามาทีหลัง อีกทั้งความสัมพันธ์ของเรามันเกิดขึ้นมาจากเรื่องราวที่สลับซับซ้อนมากทีเดียว เขาไม่ได้ไม่มั่นใจในความรู้สึกของเธอ แต่เขาไม่มั่นใจในตัวเองมากกว่า..เพราะเขามาทีหลังตั้งนาน

“ค่ะ หัวใจของลิสายังคงเต้นแรงเมื่อเห็นหน้าพี่จอมทัพอีกครั้ง”

เมื่อลิสาพูดออกมาแบบนั้น ลมหายใจของเตลองซ์ก็ติดขัดในทันที เหมือนมีมือที่มองไม่เห็นกำลังบีบเคล้นหัวใจของเขาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทรมานจนแทบ..อยากกระอักเลือดออกมาเลย

เขาควรจะต้องรู้สึกแบบไหนดีในตอนนี้ ในเมื่อลิสายังคงรักจอมทัพอยู่แล้วเธอจะไปจากเขาอย่างงั้นเหรอ?

อลิสาค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ เธอเอนใบหน้าซบลงบนไหล่ของเขา

“หัวใจของลิสาเต้นแรงเพราะว่าตกใจที่หุ้นส่วนคือพี่จอมทัพ ส่วนในหัวของลิสามันเกิดความกังวลขึ้นมาค่ะ ลิสากังวลว่าจะแสดงออกแบบไหนดีที่ทำให้แฟนของลิสาไม่รู้สึกด้อยกว่าคนที่ลิสาเคยแอบชอบ..ลิสาเคยชอบพี่จอมทัพค่ะ แต่ตอนนี้ลิสามีแฟนแล้วเพราะอย่างนั้นลิสาจะยังไปชอบพี่จอมทัพได้ยังไง..อื้อ”

เธอรับรู้ถึงลมหายใจที่ร้อนผ่าวขณะบดเบียดจูบเข้าหากัน เขาจูบปิดปากของเธอจนแนบสนิทก่อนจะค่อยๆ ถอยร่นและกลับเข้าไปใหม่วนซ้ำไปมาจนริมฝีปากของอลิสาบวมแดงขึ้นมา

เธอใช้มือผลักเขาออกเล็กน้อยเพราะว่าเราไมได้นั่งอยู่ในห้องที่ปิดสนิท เดี๋ยวใครมาเห็นเข้าก็ไม่รู้จะทำหน้าแบบไหนอีก!!

“ลิสา..น่ารักเกินไปแล้วนะครับ”

เขายกมือขึ้นมากุมหน้าเธอเอาไว้ก่อนจะฝังริมฝีปากลงไปบนหน้าผากแรงๆ เตลองซ์ขบกัดที่ปลายจมูกของเธอเบาๆ

“ส่วนเรื่องของพี่..มันเป็นฝันร้ายในชีวิตเลยก็ว่าได้ ในสมัยที่พี่เรียนมอหก พี่ได้พบเจอกับลินดา ตอนนั้นเธอเป็นเจ้าของร้านเสื้อที่พี่ไปซื้อบ่อยๆ ก็เลยสนิทกันไปโดยไม่รู้ตัว และพี่ยังเด็กมากๆ เมื่อเทียบกับลินดาที่อายุยี่สิบห้าในตอนนั้น..ความรักต่างวัยเกิดขึ้นมาด้วยความไร้เดียงสา และพี่เริ่มเป็นคนจีบก่อน..”

ทั้งๆ ที่ตั้งใจว่าจะไม่รู้สึกอะไร นี่มันเรื่องในอดีตของเขานะเห้ย แกจะมารู้สึกไม่ดีเพื่ออะไรกันลิสา

“พี่ตามจีบจนได้คบกันกับลินดา ช่วยขายเสื้อผ้า และเปิดร้านเล็กในห้างสรรพสินค้า เราคบกันอยู่สองปีจนพี่อยู่ปีหนึ่ง พอต้องไปเรียนที่ในตัวเมืองความห่างของระยะทางก็เริ่มเป็นปัญหา อีกทั้ง..ลินดามีคนมาจีบเยอะด้วย และหนึ่งในนั้นคนที่มาจีบลินดาคือเจ้าสัวคนหนึ่ง..”

เตลองซ์ส่งยิ้มเศร้าๆ ให้ลิสา และมันทำให้เธอเดาได้เลยว่าระหว่างเด็กมหาลัยที่มีอนาคตไม่แน่นอนกับเจ้าสัวที่รวยระดับร้อยล้านพันล้าน คุณเบลินดาจะเลือกใคร..

“พี่เสียใจมากในตอนนั้น ก็เลยเข้าไปทำลายงานแต่งของลินดา ความเป็นเด็กของพี่มันทำให้ลินดาไม่ได้แต่งงานกับเจ้าสัวคนนั้น และแน่นอนต่อให้เธอไม่ได้แต่งงานกับเจ้าสัวแต่เธอก็ไม่กลับมาหาพี่ เรื่องตลกมันอยู่ตรงนี้แหละลิสา หลังจากนั้นเราก็ต่างทำลายกันและกันอย่างกับคนบ้า ไม่ว่าพี่จะคบใครลินก็จะไประรานผู้หญิงทุกคนที่พี่คบด้วย จนพี่ไม่คิดที่จะคบใครอย่างจริงจังอีกแล้วในชีวิตนี้..แต่พี่มาเจอลิสาไง”