Se connecterShare
6.แล้วทำไมไม่ต้องจ่ายเงิน ...จะอยากทำไหม??
Dernière mise à jour:
2025-01-03 21:25:28อลิสารวบผมเอาไว้ด้านหลังเพื่อมัดเป็นหางม้า เธอแต่งหน้าอ่อนๆ แบบที่ไม่ให้คนอื่นจับโปะได้ว่าแต่งหน้า ส่วนเสื้อ สวมเดรสไม่น่าจะดีเพราะว่านี่คืองานเลี้ยงต้อนรับที่จัดขึ้นมาในไร่..ต้องแต่งตัวให้ไม่มากไป ไม่น้อยไป..
ไม่มากไป ไม่น้อยไปแล้วมันจะต้องแต่งแบบไหนกัน? สุดท้ายอลิสาสวมเสื้อครอปสีดำเอาไว้ด้านใน แล้วสวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาว ส่วนกางเกง..แน่นอนว่าจะต้องเป็นกางเกงยืนขายาวเท่านั้นเพราะที่นี่ยุงเยอะมาก หลังจากหมุนหน้ากระจกครบร้อยรอบแล้ว อลิสาก็เดินออกมาจากห้องเพื่อไปหอมแก้มยายแรงๆ สองสามที “หนูลิสาเองค่ะยาย เดี๋ยววันนี้พี่นกจะเป็นคนพายายเข้านอนนะคะ” “งั้นเหรอ ส้มแป้นไปไหนล่ะ” “พี่แป้นไปจัดงานเลี้ยงต้อนรับหนูค่ะ..” อลิสาจับมือของยายเอาไว้แน่น เธอยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับช้อนสายตามองหน้ายาย “หนูจะปกป้องไร่อุดมรักของยายเอาไว้เอง ต่อจากนี้ยายก็ช่วยกินเยอะๆ ดูแลสุภาพให้แข็งแรงเพื่ออยู่กับหนูไปนานๆ นะคะ” ยายหัวเราะ ทว่าสายตาของยายไม่ได้มองหน้าของเธอเลย ยายกำลังมองโทรทัศน์เครื่องเก่าที่อยู่เบื้องหน้า ไม่เป็นไร ถึงยายจะไม่รับรู้ก็ไม่เป็นไรหรอก เธอจะทำให้ดีที่สุดเพื่อปกป้องไร่นี่เอาไว้ หลังจากร่ำลายายเสร็จแล้วเมื่ออลิสาเดินลงมาด้านล่างก็พบกับไฉไลลูกสาวคนงานในไร่ที่กำลังนั่งรอเธออยู่ “สวัสดีค่ะคุณลิสา หนูมีชื่อว่าไฉไลเป็นลูกสาวของหัวหน้าคนงานค่ะ ป้าส้มแป้นให้หนูมารับคุณไปที่งาน” อลิสาพยักหน้าเบาๆ “ไปสิ..เอารถยนต์ไปไม่ได้ใช่ไหม?” “รถยนต์ขับไปไม่ถึงท้ายไร่หรอกค่ะ รถเครื่องก็ขี่ยากเพราะฉะนั้นวันนี้ป้าส้มแป้นเลยให้เราขี่ซาเล้งไป..” มือของไฉไลชี้ไปที่รถซาเล้งคันเก่าที่จอดอยู่ในโรงจอดรถ “.....” รถซาเล้งนี่..สภาพมันเหมือนกับว่าไม่มีคนขี่มาแล้วสองชาติเห็นจะได้ “อ่า..ไฉไลจะขี่ใช่ไหม พอดีว่าพี่ไม่เคยขี่มาก่อนเลย” “หนูขี่รถไม่เป็นค่ะ นี่หนูเดินจากท้ายไร่เพื่อมารับคุณลิสาเลยนะคะ หากเดินไปอีกรอบกว่าจะถึงน่าจะจบงานพอดี” เธอเคยขี่รถมอเตอร์ไซค์..และซาเล้งนี่คงไม่ได้ขี่ยากเย็นอะไรขนาดนั้นหรอกละมั้ง เอาวะ..อย่างน้อยก็ดีกว่าเดินไป อลิสาบิดกุญแจแล้วติดเครื่องรถ เธอพยักหน้าเพื่อให้ไฉไลขึ้นมานั่งบนรถ “หนูว่าหนูเดินไปก็ได้...” “ขึ้นมาเถอะไฉไล มันไม่ได้ยากเกินความสามารถของฉันหรอกน่า” ในใจของอลิสาเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ชีวิตของเธอเคยผ่านอุปสรรคมามากมายนับไม่ถ้วนกับอีแค่ขี่รถซาเล้งแค่นี้มันจะเท่าไหร่กันเชียว ทางในสวนมันค่อนข้างจะเล็ก อีกทั้งข้างๆ คือคูน้ำเพราะแบบนั้นไฉไลก็เลยนั่งตัวเกร็งไปตลอดทาง เหมือนกับว่าตอนนี้ชีวิตของเด็กน้อยวัยสิบหกอย่างเธอมีสองทางเลือก ทางแรกคือชนรั้วลวดหนามและทางที่สองคือพุ่งลงคลอง แฮนรถมันสั่นชนิดที่ว่าขนาดเธอเป็นคนนั่งยังอยากจะเอามือไปช่วยคุณลิสาประคองเพื่อให้มันวิ่งไปแบบตรงๆ ไม่ใช่ส่ายไปส่ายมาแบบนี้ “หนูคิดว่า..” “เงียบๆ ไฉไล เธอไม่รู้หรอกว่าฉันกำลังใช้สมาธิในการบังคับเจ้ารถซาเล้งนี่มากแค่ไหน” มันจะส่ายอะไรนักหนา นี่รถหรืออะไรกันแน่ แต่ทว่าเธอก็กำลังพยายามประคับประคองมันไปอย่างช้าๆ นี่ลากเกียร์สองมาประมาณสามกิโลแล้ว ไม่กล้าใส่เกียร์สามกลัวมันเร็วเกินไป “ถึงทางแยกแล้วต้องเลี้ยวไปทางไหนไฉไล” “ซะ..ซ้ายค่ะ เลี้ยงซ้ายแล้วตรงไปอีกหน่อยก็ถึงแล้ว” อลิสาพ่นลมหายใจออกจากปากด้วยความโล่งอก ในที่สุดก็เดินทางมาถึงงานเลี้ยงต้อนรับที่ถูกจัดเอาไว้เพื่อเธอแล้ว เลี้ยวซ้ายๆ .. อลิสาพาเจ้าซาเล้งเลี้ยวซ้ายมาได้อย่างปลอดภัยดี ใช่..มันจะเป็นแบบนั้นหากว่าไม่มีรถยนต์เลี้ยวเข้ามาจ๊ะเอ๋เธอซะก่อน “ฟิ้ว...” ทุกการเกิดอุบัติเหตุ คนขับจะต้องหักรถด้านตรงข้ามเพื่อหลบเสมอ มันเป็นสัญชาตญาณ และครั้งนี้ก็เช่นกันอลิสาเลือกที่จะหมุนแฮนด์รถไปด้านซ้ายสุด..เพื่อลงคลอง “ตู้ม!!” จบกันอุตส่าห์แต่งตัวมาอย่างสวยเพื่อที่จะได้พบกับพี่จองชัย ตอนนี้สภาพของเธอเหมือนลูกหมาตกน้ำยังไงอย่างนั้นเลย “อ่า..อย่างน้อยการพุ่งลงน้ำก็ดีมากกว่าการพุ่งเข้าใส่ลวดหนามนะคะคุณลิสา มาเถอะค่ะ ไปด่าไอ้คนขับรถกระบะกัน ขับรถภาษาอะไรวะ....” เสียงของไฉไลจางหายไปในทันทีเมื่อเธอเห็นคนที่เดินลงมาจากรถกระบะคันต้นเรื่อง ออสการ์เพื่อนร่วมห้องของเธอเดินลงมาจากรถพร้อมกับอาของเขา คุณเตลองซ์เจ้าของไร่พูนสุข “เป็นอะไรมากไหมไฉไล..แล้วนั่นใครน่ะ?” ออสการ์เดินเข้ามาหาไฉไลก่อนที่เขาจะหมุนตัวเธอดูรอบๆ เพื่อสำรวจว่าร่างกายของเธอได้รับบาดเจ็บหรือไม่ “มะ..ไม่เป็นไรสักนิดเลย เรากำลังร้อนอยู่พอดี ต่อให้คุณเตไม่ขับรถมาเราก็อยากจะกระโดดลงน้ำอยู่แล้ว ไม่เป็นไรเลย..สักนิดเดียว” อลิสาอ้าปากค้าง เธอมองไฉไลที่เปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหัน นี่ยัยเด็กไฉไลชอบหนุ่มน้อยคนนี้งั้นเรอะ อลิสารู้สึกเจ็บที่แขน และเมื่อเธอก้มมองแขนของตัวเองก็พบว่ามันเป็นรอยถลอกยาวจากศอกเกือบถึงข้อมือ เลือดสีแดงสดกำลังไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ และเธอเป็นคนกลัวเลือดอย่างหนัก อลิสารู้สึกว่าตัวเองกำลังหน้ามืดยังไม่บอกไม่ถูกเลย ในขณะที่เธอกำลังจะล้มลงก็มีมือมาโอบเอวของเธอเอาไว้ “คราวหลังหากว่ายังขี่รถไม่เป็นก็ไปหัดก่อนสิ ขี่ออกถนนมาแบบนั้นได้ที่ไหนกันมันอันตราย...” เตลองซ์ที่กำลังบ่นอยู่ถึงกับชะงักเมื่อเขามองเห็นใบหน้าของผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขน ใบหน้าที่ติดอยู่ในหัวของเขามาตลอดทั้งวันทั้งคืน ใบหน้าที่เขาทั้งคิดถึง โกรธและอยากเจอมากที่สุดมาอยู่ตรงหน้าของเขาราวกับปาฏิหารย์.. “เหอะ!! นี่มันเรื่องอะไรกันวะเนี่ย” อลิสามองเขาที่กำลังใช้ผ้ามาซับเลือดให้เธอ และเมื่อเธอเริ่มจะตั้งสติได้เขาก็อุ้มเธอเข้ามาในรถของเขาซะแล้ว “อ่า..ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้ไม่ต้องไปโรงพยาบาลก็ได้ค่ะ” “เหรอ ดีเลยกำลังคิดว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลอยู่พอดี ออสไปงานก่อนได้เลยบอกทุกคนว่าเดี๋ยวเฮียไป” “ครับ” เมื่อออสการ์รับรู้ เตลองซ์ก็ปิดกระจกรถก่อนที่เขาจะกลับรถเพื่อขับออกไปจากที่นี่ “นี่คุณจะไปไหนคะ?” อลิสาเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขา และเมื่อเธอเห็นหน้าเขา มันเหมือนกับว่าขนทุกเส้นในร่างกายลุกชูชันขึ้นมาอย่างไม่ได้นัดหมาย ไม่รู้ว่าจะต้องเรียกสถานการณ์แบบนี้ว่ายังไงดี เธออ้าปากเพื่อจะพูดบางอย่างออกไปแต่ก็ต้องกลืนคำพวกนั้นลงคอแล้วหุบปากลง ทว่าพอมาคิดมาคิดไปแล้ว..เธอไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนี่หว่า เธอให้เงินแถมยังทิ้งโน้ตเอาไว้เพื่อชมเชยเขาแล้วทำไมเขายังไม่พอใจอีกนะ หรือว่าค่าตัวของเขามันมากกว่าห้าพันอีกงั้นเรอะ
Related chapter
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 7.ไม่มีการแข่งขันที่ยุติธรรมหรอก
วะ..ว่าไงนะ เจ้าของไร่พูนสุข? เธอมาที่นี่ได้ไม่นานแต่ได้เจอกับเจ้าของไร่ทั้งสองแล้วเหรอเนี่ย..อลิสาทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง เธอมองเห็นต้นองุ่นขนาดใหญ่ที่อยู่ใจกลางไร่แห่งนี้นั่นมันต้นองุ่นร้อยปีที่อาจจะมีไหทองของยาย!! หัวใจของเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเลยให้ตายเถอะ“รีบเปลี่ยนชุดสิ จะไปส่ง”เขาส่งเสื้อและกระโปรงมาให้เธอ อลิสาขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะว่าเขา..มีเสื้อผ้าผู้หญิงได้ยังไง“ของหลาน พี่สาวออสการ์ไง”“แล้วหนูใส่ได้เหรอคะ หลานพี่จะไม่ว่าหนูใช่ไหม?”“ใส่ๆ ไปเหอะ หากว่าช้ากว่านี้ก็ไม่ต้องใส่อะไรแล้ว แก้ผ้าอยู่ที่นี่แทน”“ใส่ค่ะใส่ ใส่เดี๋ยวนี้เลยค่ะ”เธอรีบคว้าเสื้อผ้าบนมือของเขาก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า และแน่นอน เสื้อผ้าของเด็กมอปลายกับคนอายุเกือบจะสามสิบ..มันคนละแนวกันเลย กระโปรงสั้นนี่คืออะไรกันเนี่ย? แถมเสื้อยังเป็นเสื้อผูกคอแบบโป๊มาก“ไม่ไหวค่ะ หนูขอยืมเสื้อพี่ได้ไหมคะ เสื้ออันนี้มัน..เกินไปหน่อย”เตลองซ์อมยิ้ม เขาจงใจให้เธอขอยืมเสื้อของเขาอยู่แล้ว เพราะว่าเขารู้ดีว่าเสื้อที่ให้เธอไป เธอจะไม่ยอมใส่มันอย่างแน่นอน“ได้สิ อย่าลืมเอามาคืนด้วยนะ”“ค่ะจะเอาม
Dernière mise à jour : 2025-01-03คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 8.ทางไหนดีนะ
กรี๊ดดดดดดด!!!!ใจจริงเธอเองก็อยากจะกรีดร้องออกมาแบบนั้น แต่ในตอนนี้อลิสาทำได้เพียงแค่กรีดร้องออกมาในใจเท่านั้นเธอรู้สึกว่าหน้าตัวเองมันร้อนจนต้องยกมืออีกข้างมาโบกพัด หลังจากนั้นอลิสาก็ดึงแขนตัวเองกลับมาเพื่อหลบหนีจากการเกาะกุมของพี่จองชัย“หวาน..จังเลยนะ”ควันร้อนๆ แทบจะพวยพุ่งขึ้นมาบนศีรษะ อลิสาได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้เขาก่อนที่เธอจะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปหาพี่ส้มแป้น“เล่นแรงเกินไปแล้ว..”จองชัยมองหน้าของเตลองซ์ เมื่อได้ยินคำกล่าวค่อนแคะของเพื่อน“งั้นเหรอ หากคิดว่านี่คือการเล่นแรง แล้วการที่ทำตัวสนิทสนมกับลิสาแบบนั้นคืออะไร”เตลองซ์ยักไหล่“ไม่ได้ทำตัวสนิทสนม แต่สนิทจริงๆ ต่างหาก สนิทแบบที่แนบสนิทไปทุกส่วนของร่างกายเลย..ครั้งนี้กูไม่ยอมให้หรอกนะเพราะว่ากูรู้จักลิสาก่อน”รู้จักก่อนงั้นเหรอ? เขารู้จักกับอลิสามาตั้งนานแล้วตั้งแต่ที่เรายังเป็นเด็ก“มั่นใจไปหน่อยนะเต ครั้งนี้เราก็ไม่ยอมแกเหมือนกัน มาสู้กันแบบแฟร์ๆ ดิ”เตลองซ์แค่นหัวเราะ“กูไม่สนวิธีหรอก มึงก็รู้ว่าคนแบบกูสนใจแค่ผลลัพท์”น้ำเสียงของเตลองซ์มันเยือกเย็นในแบบที่จองชัยเองก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเราจะมาแข่งขันเรื่องการเอาชนะใจผู้หญิ
Dernière mise à jour : 2025-01-10คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 9.ชอบก็บอกไปเลย
ในเมื่อจัดการเรียบเรียงความคิดตัวเองได้แล้ว สิ่งที่จะต้องทำก็คือการไปที่ไร่พูนสุขเธอไม่ได้อยากเจอพี่เตลองซ์ แต่ที่ต้องไปที่นั่นเพราะว่าพื้นที่ ที่อลิสาจะตัดใจขายมันอยู่ติดกับไร่พูนสุขพอดีในระหว่างที่อลิสากำลังจะเดินออกมาจากออฟฟิต ฟ้าด้านนอกก็เริ่มสว่างแล้ว“คุณลิสา จะไปไหนแต่เช้าคะ”อลิสาส่งยิ้มให้พี่นก แม่บ้านของที่นี่“หนูว่าจะไปที่ไร่พูนสุขค่ะ มีงานที่จะต้องไปคุยที่นั่นพอดี”“ดะ..เดี๋ยวก่อนค่ะคุณหนู วันนี้เป็นวันพระ ที่ไร่พูนสุขในช่วงเช้าไม่น่าจะมีคนอยู่ เพราะทุกคนน่าจะไปที่วัดกันหมด คุณลิสาเองก็แวะไปที่วัดพร้อมกับคุณยายก่อนสิคะ แล้วค่อยไปคุยงาน”อลิสาเหลือบมองปฏิทินก็พบว่าวันนี้เป็นวันพระ เธอเดินเข้าไปหาพี่นกเพื่อช่วยแม่บ้านถือกับข้าวมาใส่รถเอาไว้“ปกติแล้วคนที่นี่จะไปวัดในทุกวันพระเลยใช่ไหมคะ”พี่นกพยักหน้าเบาๆ“ใช่แล้วค่ะ ในวันพระ ไม่ว่าจะเป็นคนงานในไร่หรือว่าเจ้าของสวนต่างก็จะต้องเดินทางไปที่วัดก่อน แล้วถึงจะแยกย้ายกันไปทำงาน”เธอไม่ได้อยู่ที่นี่มานานนับสิบปีเลยสินะ ถึงได้หลงลืมความเป็นอยู่ของคนในหมู่บ้านไปจนเกือบหมดสิ้นยายเดินลงบันไดมาพร้อมกับรอยยิ้ม หากดูภายนอกคุณยายอุดมขอ
Dernière mise à jour : 2025-01-10คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 10.ไม่มีทางรัก
พี่ส้มแป้นยกมือขึ้นเพื่อเรียกอลิสาไปนั่งตรงนั้น อลิสายื่นเหม่ออยู่พักหนึ่งเพราะว่าตรงที่พี่ส้มแป้นและยายนั่งมันอยู่ด้านหน้าสุด แถมยังมีทั้งพี่เตลองซ์และพี่จองชัยนั่งอยู่ตรงนั้นอีกด้วยหรือว่าเธอจะนั่งข้างหลัง หลบๆ มุมตรงนี้ดี ในขณะที่อลิสากำลังใช้ความคิด ไฉไลก็จับมือเธอเดินฝ่าฝูงชนที่นั่งอยู่ในไปหาพี่ส้มแป้นในทันทีสายตาของไฉไลเป็นประกายเพราะว่าเด็กน้อยเห็นออสก้าร์นั่งอยู่ข้างๆ คุณเตลองซ์ดวงตาของเตลองซ์นั่นพลันอ่อนลงเล็กน้อยเมื่อเขามองเห็นเฝือกที่แขนเธอ ในใจรู้สึกผิดที่เมื่อวานเขาออกแรงบีบแขนเธอจนเลือดออกเพราะต้องการเรียกร้องความสนใจจากเธอเขาฉุดแขนของอลิสาให้นั่งลงข้างๆ เขา แล้วขยับตัวเองมานั่งขวางระหว่างลิสาและจองชัย“เจ็บขนาดใส่เฝือกเลยงั้นเหรอ?”ต้องพูดดีๆ นะลิสา วันนี้เธอมีเรื่องที่จะต้องไปคุยงานกับเขาอีกด้วย เพราะอย่างนั้นอย่าโกรธและอย่าใช้อารมณ์กับพี่เตเด็ดขาด“พอดีเมื่อคืนนอนๆ อยู่แล้วหนูปวดแขนค่ะ มันเจ็บจนนอนไม่หลับก็เลยให้พี่แป้นพาไปส่งโรงพยาบาล..”“โถ หนูลิสา ในเมื่อแขนเจ็บขนาดนี้ก็ทำอะไรไม่สะดวกสินะ แบบนั้นก็ให้พี่เตเค้าไปดูแลหนูเถอะ หรือไม่ก็ขนงานมาทำที่ไร่พูนสุขดีไหม?”
Dernière mise à jour : 2025-01-10คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 11.ไม่ยอมเหมือนกัน
รถยนต์เคลื่อนตัวมาจอดยังท้ายไร่พูนสุข ที่นี่ไม่ใช่บ้านที่เขาพาเธอไปเมื่อวันก่อน แต่กลับเป็นบ้านหลังเล็กๆ ที่ทำจากไม้สนแบบเดียวกันกับบ้านหลังใหญ่ของเขาเมื่อมองจากตรงที่เธอยืนจะสามารถมองเห็นไร่อุดมรักของเธอได้ เพียงแค่เดินข้ามสะพานไม้เก่าๆ นั้นมาก็จะสามารถมาที่นี่ได้อย่างง่ายดาย“เข้ามาสิ..”ที่ด้านหน้าบ้านหลังน้อยปลูกดอกไม้เอาไว้หลายชนิด และดอกไม้เหล่านั้นกำลังส่งกลิ่นหอมอ่อนๆ ..มันทำให้เธอรู้สึกสบายใจมากยิ่งขึ้นอลิสาเดินตามเขาเข้าไปด้านใน เธอเห็นโต๊ะทำงานที่มีกองเอกสารมากมายวางอยู่บนนั้น ถัดจากโต๊ะทำงานคือโซฟาตัวยาว และตรงมุมห้องคือเตียงนอนเท้าของเธอพลันชะงักพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาด้วยสายตาไม่ไว้ใจสักเท่าไหร่และเมื่อเตลองซ์มองเห็นสายตาหวาดระแวงของอลิสาเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆเตลองซ์เดินเข้ามาหาเธอพร้อมกับจูงมือของเธอไปนั่งบนโซฟา เขาไม่ลืมปิดประตูบ้านลงพร้อมลงกลอนอย่างแน่นหนา..สิ่งแรกที่เขามองเห็นใบหน้าของอลิสาตอนที่อยู่ที่วัดคือความสวยของเธอก็จริง ทว่าเมื่อมองเข้าไปในดวงตาเขามองเห็นความเหนื่อยล้าและความทุกข์ใจเท่าที่เขาพอจะเดาได้ เรื่องราวที่ทำให้เธอต้องใช้ความคิดมากเช่นนี
Dernière mise à jour : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 12.สวยจะตาย NC
อลิสากำมือแน่นเมื่อเธอได้ยินคำกล่าวนั้นของพี่เตลองซ์ รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าของเขามันไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย“ลิสาต้องทำงานนะคะ..คงจะไม่สามารถมาอยู่กับพี่ทั้งวันได้หรอก”เขามิได้กล่าวคำใด ดวงตาคมเข้มของเตลองซ์จ้องมองที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ หลังจากนั้นใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาใกล้ รู้สึกตัวอีกทีเธอก็หลับตาลงโดยอัตโนมัติก่อนจะสัมผัสถึงรสหวานของจุมพิตร่างกายของอลิสาสั่นเทิ้มเบาๆ อย่างไม่คิดยินยอมเมื่อเขาทาบทับริมฝีปากลงมา แต่ทว่ามือของเขากลับจับมือของเธอเอาไว้ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อย ส่วนมืออีกข้างก็กำลังใส่เฝือกอยู่ถึงแม้ว่าจะโน้มตัวไปด้านหลังก็ไม่สามารถหลบหนีจากจุมพิตของเขาได้เพราะว่าหลังของเธอมันชนกับพนักพิงโซฟาแล้ว“อื้อ!”เธอส่งเสียงร้องครางในลำคออย่างไม่คิดยินยอม แต่ทว่าเกลียวลิ้นของเขาก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน โพรงปากอ่อนนุ่มเสียดสีกันอย่างหนักหน่วง ริมฝีปากของเขากำลังไล่ตามเพื่อช่วงชิงลมหายใจของเธอครั้งแล้วครั้งเล่ามันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย ครั้งนี้กับครั้งที่แล้ว..อาจจะเป็นเพราะว่าครั้งนี้เธอมีสติครบถ้วนทุกอย่าง แถมนี่ยังเป็นตอนกลางวันที่ทุกอย่างชัดเจนไปหมด
Dernière mise à jour : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 13.คลื่นความสุขที่ซัดสาด NC
ฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นเทาน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนไปที่สีข้าง เอว จนถึงหว่างขาเขากดแทรกก้านนิ้วเข้าไปในร่องแคบที่ชื้นแฉะ ทุกครั้งที่ขยับปลายนิ้วเบาๆ ก็จะมีเสียงเฉอะแฉะดังออกมาอย่างน่าอายอลิสาใช้มือของตัวเองมาปิดหน้าเอาไว้ด้วยความขวยเขิน เธอขบเม้มริมฝีปากจนห้อเลือดเพราะไม่ต้องการส่งเสียงร้องครางออกมา“ทำไมล่ะ ทั้งๆ ที่พี่อยากได้ยินเสียงครางของลิสามากแท้ๆ ไม่ต้องอายหรอก”เขาจับมือของเธอที่กำลังปิดบังหน้าตัวเองให้มันมากอบกุมแท่งกายของเขาอลิสาช้อนสายตามองหน้าเขา“เราไม่ได้พึ่งทำเป็นครั้งแรกสักหน่อย หรือหากว่าอายอยากให้พี่ป้อนเหล้าให้อีกไหม..”น่าแปลก..ที่วันนี้เธอไม่นึกอยากเมาเลย เพราะการมองหน้าเขาโดยที่ยังมีสติครบถ้วนแบบนี้มันทำให้เธอเผลอลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างหมดสิ้นทั้งเสียงกระซิบที่เย้ายวนหรือปลายลิ้นที่ลากไล้อย่างเน้นย้ำก็ล้วนกระตุ้นความต้องการของเธออย่างร้ายกาจมือของเขากำลังจับมือเธอเพื่อนำพาให้เธอขยับปลายนิ้วรูดรั้งความเป็นชายของเขาขึ้นลงตามจังหวะอลิสารู้สึกเหมือนกันว่ามือของเธอมันเริ่มเปียกชื้นและพอมองดูดีๆ เธอก็พบว่าตรงส่วนหัวบวมแดงมันมีน้ำสีใสไหลย้อยออกมาสะ
Dernière mise à jour : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 14.เหนือกว่า
เตลองซ์โทรกลับไปหาส้มแป้นเพื่อขอดูบัญชีทั้งหมดของไร่อุดมรัก ใช้เวลาไม่นานส้มแป้นก็ใช้ให้คนงานในไร่อุดมรักเอาเอกสารมากมายมาให้เขาถึงที่นี่อลิสายังคงนอนหลับอยู่ ท่าทางว่าเธอจะเหนื่อยมากจริงๆ เพราะนี่ก็ใกล้จะห้าโมงแล้วเธอจะไม่ตื่นขึ้นมาเลยเขายังคงตรวจดูบัญชีที่มียอดติดลบมาตั้งแต่ปีที่แล้วของไร่อุดมรักด้วยแววตาเรียบเฉยโลกพัฒนาไปทุกวัน ไม่ว่าจะธุรกิจใดก็ตามหากว่าไม่ปรับเปลี่ยนแนวคิดการตลาดในทันโลก ย่อมไม่สามารถยืนอยู่ในตลาดได้หรอกส้มแป้นเป็นคนของไร่พูนสุข ปู่ของเขาส่งคนไปทำงานที่นั่นตั้งแต่ยี่สิบปีที่แล้วเพื่อคอยช่วยเหลือคุณยายอุดมที่ไม่มีใครในเวลานั้นปู่คอยให้ความช่วยเหลือไร่อุดมรักลับๆ มาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นที่นั่นคงจะไม่สามารถประคับประคองตัวเองมาได้จนถึงทุกวันนี้และเรื่องไหทองคำอะไรนั่น มันคือแผนการของปู่ที่อยากให้หลานสาวเพียงคนเดียวของคุณอุดมกลับมาที่นี่เพื่อแต่งงานกับเขาเตลองซ์นับถือความรักที่มั่นคงและยาวนานของปู่นะ แต่เขาก็สงสารคุณย่าไปในเวลาเดียวกัน เพราะแบบนั้นย่าถึงได้หย่ากับปู่แล้วไปอยู่ที่อื่น เพราะว่าปู่ไม่ได้รักย่าเลยในสมัยก่อนแต่งงานกันตามที่พ่อและแม่เห็นชอบ คนเป็นลูก
Dernière mise à jour : 2025-01-13
Latest chapter
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 32.ห้ามคืนคำ
“พูดก็พูดเถอะ เรื่องของแกมันเหมือนกับในละครหลังข่าวเลยวะลิสา”สกายพูดพร้อมกับหมุนตัวของลิสาเบาๆ เพราะตรวจดูความเรียบร้อย วันนี้เพื่อนของเธอสวยมากกว่าทุกวันเลยอลิสาอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่กระโปรงยาวฟูฟ่อง ที่บนเรือนผมสวมมงกุฎดอกไม้เอาไว้ ส่วนที่มือก็ถือช่อดอกไม้เล็กๆ ไว้ด้วย“นั่นสินะ บางทีเราก็คิดนะว่าเหมือนเราเกิดมาเพื่อแต่งงานกับพี่เตเลย..”โรงแรมของเธอสร้างเสร็จก่อนปีใหม่สองเดือน แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเพจของโรงแรมเปิดตัวก็มียอดจองเข้าพักยาวจนถึงปีหน้าเลย อาจจะเพราะผู้คนโหยหาธรรมชาติ อีกทั้งพี่ไคโรยังมีความสามารถในการสร้างโรงแรมของเราออกมาได้เหมือนกับอยู่ที่อิตาลีจริงๆ เลยเรื่องนั้นต้องยกความดีความชอบให้เขา และเรื่องฤกษ์แต่งงานก็เป็นพี่ไคโรเหมือนเดิมที่หาวันที่ดีที่สุดแบบที่เร็วที่สุดตามความต้องการของพี่เตลองซ์ได้“พรหมลิขิตสุดๆ ไปเลย”สกายพูดพร้อมกับจับมือของอลิสาเอาไว้“ขอให้แกมีความสุขมากๆ นะ”ส่วนอีกด้านเป็นพี่อาร์มที่เข้าไปแสดงความยินดีกับเตลองซ์“ให้ตายเหอะ นี่อย่าบอกนะว่าได้แต่งงานกันเพราะกู เหลือเชื่อจริงๆ เลย”เตลองซ์หัวเราะ เขาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ“แต่งงานกันเพราะกู
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 31.โชคชะตา NC
ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป.. “อา..” ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น “ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว” เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป.. “อะ..อึ่ก” เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อ
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 30.พูดเล่นที่ไหน
อลิสามองแผ่นหลังของพี่จองชัยและคุณเบลินดาที่เดินเคียงข้างกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหวังว่าคำพูดของเธอมันจะสามารถสะเทือนกำแพงในใจของพี่จองชัยได้ไม่มากก็น้อยทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนผิด ถ้ายอมหันหน้ามาคุยกันตั้งนานก็คงไม่ต้องทะเลาะกันยาวนานมากขนาดนี้“กลับบ้านกันเถอะครับ พี่ง่วงแล้ว”“ที่นี่บ้านลิสาค่ะ จะกลับไปไหนได้อีก”เตลองซ์หน้ามุ่ย“งั้นขึ้นห้องกันเถอะครับ..เมียจ๋า ไม่ว่าจะยังไงคืนนี้พี่ไม่ยอมนอนคนเดียวแน่นอน พี่นอนคนเดียวมาหลายคืนแล้วนะ เมื่อวานลิสาก็อ้างว่าติดงาน เดี๋ยวนี้ติดงานมากกว่าพี่อีกเหรอครับ”จะว่าไป..เธอไม่ได้ไปอยู่กับเขานานแล้วเหมือนกัน“ก็ได้ค่ะ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวลิสาช่วยไฉไลเก็บจานก่อน”“ได้เลยครับ เพื่อเมียนานแค่ไหนก็รอ”อลิสาหันหน้ามาหาเตลองซ์ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วหอมแก้มเขาเบาๆ“ไปนั่งรอตรงนั้นเลยค่ะ”เธอชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาไปนั่งรอดีกว่ามายืนรอแบบนี้ เตลองซ์ยกมือขึ้นมาถูแก้มเบาๆ ตรงที่ลิสาพึ่งจะจุมพิตไปเมื่อครู่ ใบหน้าของเขาในตอนนี้คงกำลังยิ้มอยู่สินะ เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้าเลยอลิสาไม่ได้
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 29.ไม่ปล่อยมือ
จองชัยจับมือของเบลินดาเอาไว้“วันนี้พอเท่านี้เถอะครับ เรากลับกันเถอะ”เมื่อจองชัยพูดจบเขาก็จูงมือของเบลินดาออกไปจากที่นี่“ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวต้นเรื่องแท้ๆ มาทำท่าเหมือนรู้สึกผิดงั้นเหรอไอ้จอง ทุเรศฉิบหายเลยว่ะ”จองชัยหันหลังกลับมามองหน้าของเตลองซ์“เออ กูมันทุเรศ แล้วยังไงล่ะ? หากว่ามึงมั่นใจในความรักของมึงทำไมจะต้องกลัว..”เตลองซ์ทำท่าจะถลาเข้าไปหาจองชัยแต่อลิสาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ เธอมองหน้าเตลองซ์ด้วยสายตาโกรธเคืองเล็กน้อย“ไปขอโทษคุณเบลินดาแบบตั้งใจมากกว่านี้ค่ะ”อลิสาชี้นิ้วไปที่คุณเบลินดาเพื่อให้เตลองซ์ไปขอโทษเธอ ทว่าเตลองซ์กลับขมวดคิ้วมองหน้าของอลิสา“ลิสา..นี่พี่เป็นคนผิดงั้นเหรอ?”“หากถามลิสาก็ผิดทั้งคู่นั้นแหละ เพราะอย่างนั้นพี่เตไปขอโทษของลินดา หลังจากนั้นคุณลินดาก็ขอโทษพี่เตนะคะ ไม่เหนื่อยงั้นเหรอ โกรธแค้นกันมาเป็นสิบๆ ปีแบบนี้ ให้มันพอแค่นี้และหลังจากนี้ไปก็สนใจแค่ความสุขของตัวเองเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องการแก้แค้นหรือว่าอะไรแล้ว..นับจากนี้ไปใครมีความสุขมากกว่าคนนั้นชนะค่ะ”เตลองซ์เม้มปากเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาเบลินดาที่กำลังทำท่าจะร้องไห้ออกมา“ผม..ขอโทษครับ หวังว่
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 28.เราน่ะไม่เคยรักกันเลย
เบลินดากำมือแน่นเมื่อเธอมองเห็นคุณปู่สุขมองหน้าของอลิสา สายตาเอ็นดูแบบนั้นในตอนที่เธอเป็นแฟนกับเตลองซ์ เธอไม่เคยได้รับมันเลยสักครั้งเดียว“ผมได้ข่าวมาว่าหุ้นส่วนอีกคนเป็นคนที่อลิสาแอบชอบมาตั้งแต่สมัยมหาลัย..แต่เธอไม่เคยบอกกล่าวความในใจออกไปเลย”เบลินดาส่งเสียงร้องเหอะออกมา“พึ่งรู้ว่านายเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนะจองชัย อย่าบอกนะว่าที่นายทุ่มเทช่วยพี่ทำลายเต เพราะว่านายชอบอลิสา?”ความรู้สึกในใจมันขุ่นมัวไปหมดจนไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างชัดเจนหรือเต็มปากได้ ว่าตกลงแล้วเขารู้สึกอย่างไรกับอลิสากันแน่รักเธอ หรือว่าต้องการเธอมาเพื่อจะให้คุณตาภูมิใจในตัวเขา“แต่นายจะรู้สึกยังไงมันไม่สำคัญหรอกนะจองชัย เพราะว่าพี่จะทำลายความรักครั้งนี้ของเตลองซ์เอง จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้หมอนั่นมีความสุขกับคนรักเหมือนกับที่มันทำกับพี่”อลิสาเดินไปดูปลาก็พบว่ามันถูกเผาจนได้ที่แล้ว เธอใช้กรรไกรตัดหนังออกเบาๆ เพื่อให้ง่ายต่อการทานแล้วใช้ให้คนยกปลาเผาไปให้คุณตาและคุณยายที่อยู่บนบ้าน“น่าทานสุดๆ เลยพี่ลิสา พี่ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนะเนี่ย”ไฉไลพูดพร้อมกับทำจมูกขยับไปมาเพื่อสุดดมกลิ่นปลาเผาที่หอมฟุ้งไปทั่วไร่“ไม่ขนาด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 27.มั่นคง
สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรักแต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียวเพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริมส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลยเมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมันส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิตคุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวันเหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภา
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 26.รักแรก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลยสินะ..แต่ปัญหาของพี่เตลองซ์กับคุณเบลินดามันดูเหมือนจะร้ายแรงมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีกเขาทั้งสองคนไม่ใช่คนรักกันเหมือนที่เธอได้คาดเดาไปก่อนหน้า แต่ว่าเป็นคู่แค้นกันมากกว่า“แต่เมื่อปีที่แล้วพี่ได้ยินมาว่าลินดาไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทำไมยัยนั่นถึงกลับมากันนะ แถมมาร่วมหุ้นทำโรงแรมกับลิสาอีก บอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วงมากๆ เลย”อลิสาล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่ด้านบนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง“มีคำกล่าวจากหนังสือว่า ในการทำอะไรสักอย่างหากทางไหนที่เดินไปแล้วไม่เจออุปสรรคแสดงว่ามาผิดทาง เพราะแบบนั้นลิสาไม่กลัวหรอกค่ะ ไม่กลัวทั้งปัญหาเรื่องการทำโรงแรม และไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ของลิสากับพี่เตจะมีปัญหาด้วย..อย่ากลัวไปเลยค่ะ เห็นแบบนี้ลิสามั่นคงมากกว่าที่พี่คิดอีกนะคะ”เตลองซ์ยกมือขึ้นมาเพื่อปังแดดที่กำลังส่องมาที่ใบหน้าของลิสา รอยยิ้มของเธอวันนี้มันช่างสวยงามเหมือนกับดอกทานตะวันที่กำลังผลิบานเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการมีคนรัก มันจะดีแบบนี้..“นั่นสินะ ไม่ว่าลิสาจะมีปัญหาอะไรพี่จะปกป้องลิสาเอง”เตลองจุมพิตลงไปบนหน้า
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 25.ความในใจ
หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลยตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันทีเขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 24.ปัญหา
เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอเตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”อลิสาหัวเราะเบาๆ“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุดใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมา
