13.คลื่นความสุขที่ซัดสาด NC

ฝ่ามือใหญ่ไล้ไปตามผิวเนื้อเปลือยเปล่าที่สั่นเทาน้อยๆ ก่อนจะเลื่อนไปที่สีข้าง เอว จนถึงหว่างขา

เขากดแทรกก้านนิ้วเข้าไปในร่องแคบที่ชื้นแฉะ ทุกครั้งที่ขยับปลายนิ้วเบาๆ ก็จะมีเสียงเฉอะแฉะดังออกมาอย่างน่าอาย

อลิสาใช้มือของตัวเองมาปิดหน้าเอาไว้ด้วยความขวยเขิน เธอขบเม้มริมฝีปากจนห้อเลือดเพราะไม่ต้องการส่งเสียงร้องครางออกมา

“ทำไมล่ะ ทั้งๆ ที่พี่อยากได้ยินเสียงครางของลิสามากแท้ๆ ไม่ต้องอายหรอก”

เขาจับมือของเธอที่กำลังปิดบังหน้าตัวเองให้มันมากอบกุมแท่งกายของเขา

อลิสาช้อนสายตามองหน้าเขา

“เราไม่ได้พึ่งทำเป็นครั้งแรกสักหน่อย หรือหากว่าอายอยากให้พี่ป้อนเหล้าให้อีกไหม..”

น่าแปลก..ที่วันนี้เธอไม่นึกอยากเมาเลย เพราะการมองหน้าเขาโดยที่ยังมีสติครบถ้วนแบบนี้มันทำให้เธอเผลอลืมเลือนทุกสิ่งทุกอย่างหมดสิ้น

ทั้งเสียงกระซิบที่เย้ายวนหรือปลายลิ้นที่ลากไล้อย่างเน้นย้ำก็ล้วนกระตุ้นความต้องการของเธออย่างร้ายกาจ

มือของเขากำลังจับมือเธอเพื่อนำพาให้เธอขยับปลายนิ้วรูดรั้งความเป็นชายของเขาขึ้นลงตามจังหวะ

อลิสารู้สึกเหมือนกันว่ามือของเธอมันเริ่มเปียกชื้นและพอมองดูดีๆ เธอก็พบว่าตรงส่วนหัวบวมแดงมันมีน้ำสีใสไหลย้อยออกมา

สะโพกของเธอสั่นระริกเมื่อเขาขยับข้อมือรัวเร็วมากยิ่งขึ้น และดูเหมือนว่าเราทั้งสองจะทนไม่ไหวแล้ว เขายกขาเธอขึ้น ความเป็นชายร้อนผ่าวแนบลงมาที่ต้นขา

ความใหญ่โตที่ตื่นตัวเต็มที่ดันเข้ามาตรงปากทางเข้าและแทรกสู่ภายในช้าๆ ตามจังหวะลมหายใจของเธอและเขา

ช่องท้องพลันหดเกร็งอย่างลืมตัวเมื่อโพรงอ่อนนุ่มกำลังถูกแหวกออก ความเจ็บปวดเดินทางมาพร้อมๆ กับความเสียดเสียว

“อะ..อ๊า!”

ร่างกายของเราต่างก็สั่นเทิ้มแม้แต่ในส่วนที่แนบสนิทก็ยังสั่นสะท้าน เขาจงใจเสียดสีจุดที่ไวต่อสัมผัสในส่วนลึกซ้ำๆ

หยาดน้ำตาแวววาวเอ่อล้นออกมาจากดวงตาคู่สวย..เรือนผมที่ถูกรวบเอาไว้อย่างเรียบร้อยก่อนหน้าได้สยายออกและในตอนนี้มันกำลังกระจัดกระจายไปบนพื้นของโซฟา

ดอกกาสะลองที่ประดับอยู่บนเรือนผมแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดี ทว่าใบหน้าของอลิสาก็ยังคงสวยงามตราตรึงใจของเขาอยู่ดี

เธอยังคงงามล้ำถึงแม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ไม่น่าดู หยาดน้ำตาที่เอ่อล้นออกมามันไม่ได้มาจากความเจ็บปวด และมันไม่ได้ทำให้เขารู้สึกสงสารเลยสักนิดเดียว

แต่มันกลับทำหน้าที่ยั่วยวนเขามากขึ้น..มากขึ้นเรื่อยๆ แรงปรารถนาซัดสาดไปทุกหนทุกแห่งจนร่างกายไหวสะท้าน

ต้องทำมากกว่านี้ ต้องรู้สึกถึงเธอมากกว่านี้..

เขาก้มหน้าลงไปบดขยี้ริมฝีปาก ในขณะที่มือทั้งสองข้างโอบกอดเธอเอาไว้แน่น เตลองซ์อุ้มอลิสาขึ้นมานั่งบนตักของเขา พร้อมกับประคองสะโพกของเธอเพื่อให้เธอเป็นฝ่ายเริ่มขยับ

“ท่านี้..ลึกดีใช่ไหม ขยับเองสิลิสา พี่จะช่วยประคองเอวเอาไว้เอง”

สองขาของเธอโอบสะโพกกำยำตรงหน้าเอาไว้แน่น เหมือนกับว่าเธอกำลัง..ถูกมนต์สะกดเลย

ในหัวตอนนี้คิดอะไรไม่ออกทั้งนั้น รู้เพียงแต่ว่าเธอต้องการเขา

อลิสากดสะโพกลงไปบดเบียดกับแท่งร้อนพร้อมทั้งขยับเอวร่อนอยู่บนความแข็งตึงอย่างไม่ลดละ

เตลองซ์แสยะยิ้มออกมาพร้อมทั้งพรมจูบไปทั่วใบหน้าสวยหวาน เขากระแทกเอวแทงสวนขึ้นไปในจังหวะเดียวกัน

“อะ..อื้อ อย่ากระแทกขึ้นมาแบบนั้นสิคะ”

“ไม่ชอบงั้นเหรอ แบบนี้เสียวดีออก”

ทุกครั้งที่พูดจบเขาจะหอมแก้มเธอบ้าง จุมพิตลงไปบนหน้าผากบ้าง เตลองซ์เองก็ไม่เข้าใจว่าเขาจะหลงใหลอะไรเธอนักหนา

ความสุขถาโถมเข้ามาตามจังหวะการขยับสะโพก อลิสาซบใบหน้าลงไปบนไหล่กว้างของเขาก่อนที่ร่างกายเธอจะกระตุกเกร็ง

“อา..รัดแน่นเกินไปแล้ว”

เตลองซ์อุ้มเธอขึ้นมาโดยที่ส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อ เขาพาเธอเดินไปที่เตียงพร้อมกับวางเธอลงบนนั้นด้วยความอ่อนโยน

“หวังว่าเตียงคงจะไม่มีกลิ่นข้าวมันไก่ใช่ไหม?”

เขายังคงพูดจนติดตลกถึงแม้ว่าในตอนนี้มันไม่ใช่เวลาจะมาพูดอะไรแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ

เตลองซ์ยกขาของเธอขึ้นมาพาดบนบ่าก่อนที่เขาจะกดปลายนิ้วลงไปบนท้องน้อย

“ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน อยากจะทำนานกว่านี้แต่มันเสียวจนทนไม่ไหวเลย..วันนี้ค้างที่นี่นะ”

อลิสายังไม่ทันได้ตอบเขาก็ถาโถมร่างกายเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่ง ความเปียกชื้นเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ถูกกระแทกกระทั้นจนได้ยินเสียงดังมาจากส่วนที่สอดผสานกัน

เสียงร้องคำรามในลำคอของเขาทำให้หัวใจเธอเต้นผิดจังหวะ อลิสามองสบตาเขาในยามที่สีหน้าของเขาค่อยเปลี่ยนไป

ในท้องพลันร้อนขึ้นมา เขาดึงรั้งแก่นกายออกจากช่องทางรักของเธอช้า

หลังจากนั้นเตลองซ์ก็หอมแก้มเธอแรงๆ ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอขึ้นแล้วพาอลิสาไปอาบน้ำ

“ยากกว่าที่คิดแฮะ พี่เห็นลิสาอาบน้ำลำบากแบบนี้อดเป็นห่วงไม่ได้เลย ต่อไปนี้ให้พี่ไปอาบน้ำให้ลิสาตลอดเลยดีไหม?”

จะบ้ารึไง ทำแบบนั้นมีหวังคนอื่นจะต้องคิดว่าเธอกับเขาเป็นแฟนกันแน่ๆ

อลิสาชะงักเล็กน้อยกับความคิดในหัว อาจจะเป็นเพราะว่าเธออยู่กรุงเทพมานานก็เลยเข้าใจว่าความสัมพันธ์มันมีหลายรูปแบบและหลายชื่อเรียก

แล้วความสัมพันธ์ของเธอกับเขาในตอนนี้..จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ เป็นพี่น้องงั้นเหรอ?

อลิสาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ ความรู้สึกของเธอกำลังจมลงไปเรื่อยๆ กับคลื่นความสุขที่ซัดสาดเข้ามาระลอกแล้วระลอกเล่าจนหลงลืมไปว่า..เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากกว่าคู่นอนเพียงครั้งคราว

หลังจากอาบน้ำเสร็จเขาก็สวมเสื้อของเขาให้เธอ แล้วจูงมือของลิสามาที่เตียงนอน

“นอน”

“ลิสาต้องกลับบ้านค่ะ”

“นอนก่อนถึงจะไปส่ง อยากนอนหลับเองหรือว่าอยากจะทำแบบเมื่อกี้อีกรอบ”

นี่เขา..กล้าเอาเรื่องแบบนั้นมาขู่เธองั้นเหรอ? อลิสายืนลังเลอยู่พักหนึ่ง

เมื่อเตลองซ์เห็นความดื้อเล็กๆ ในแววตานั้นเขาก็ทำท่าเดินเข้ามาหาเธอ เป็นไปตามที่คิดเพราะอลิสารีบกระโดดขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าห่มมาห่มเพื่อนอนหลับในทันที

เตลองซ์ยกมือขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ

“นอนเถอะ เมื่อคืนไม่ได้นอนเลยนี่”

จะมาอ่อนโยนกับเธอทำไมกัน ถ้าไม่ได้คิดอะไรแล้วจะมาทำให้ใจสั่นทำไมกันฟะ!! แบบนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆ เลย

เขาได้ยินเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอของเธอ เมื่อมั่นใจว่าอลิสาหลับแล้ว เขาก็เดินมาที่โต๊ะทำงาน..

แต่สายตาของเขายังคงเหลือบไปมองใบหน้านั้นที่กำลังนอนอยู่บนเตียงที่ปกติแล้วเขานอนคนเดียว

แบบนี้แย่แล้วสิ ต่อจากนี้ไปเขาจะอยู่ที่นี่คนเดียวได้ยังไงกัน?