LOGINShare
19.ความชัดเจน
Last Updated:
2025-01-13 12:16:14หลังจากนั้นคนงานของไร่ทั้งสองก็เริ่มลงมือทานอาหารเย็นด้วยกัน มีการก่อกองไฟเพื่อเผาปลาและมีเหล้ามากมายหลากหลายชนิดวางเรียงรายเอาไว้ให้เลือกสรร
อลิสาเลือกที่จะไม่แตะต้องของมึนเมาพวกนั้นเลย เพราะว่าเธอยังขยาดไม่หาย หลังจากที่ดื่มอย่างหนักหนาสาหัสในวันนั้นกับสกายและ..พี่เต “วันนี้ไม่ดื่มงั้นเหรอ หรือว่าอยากให้ป้อนอีก” “พี่ต้องขับรถกลับไม่ใช่เหรอคะ ห้ามดื่มนะคะ” เตลองซ์หัวเราะออกมาเสียงดัง “อย่าลืมสิว่าบ้านของพี่อยู่แค่ตรงนี้เอง พี่เดินไปไม่กี่สิบก้าวก็ถึงแล้วจอดรถเอาไว้ที่นี่ก็ได้..อยากกลับแล้วงั้นเหรอ” อลิสาพยักหน้าเบาๆ “กลับไปที่บ้านพี่ใช่ไหม..ไปอยู่กับพี่เถอะนะ ขอแค่วันนี้ก็ได้พรุ่งนี้พี่จะยอมให้ลิสานอนที่บ้านกับยายวันหนึ่ง..” “ทำไมคะ ทำไมต้องเป็นวันนี้?” “เพราะพี่มีเรื่องอีกเยอะที่จะพูดกับลิสา พี่รู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นเราร้องไห้..อยากจะกอดปลอบและจูบแรงๆ สักที” เธอกำลังคาดหวังอะไรจากคนคนนี้กันนะ.. “งั้นเดี๋ยวลิสาไปบอกพี่ส้มแป้นก่อนนะคะ” เตลองซ์พยักหน้าแต่เขากลับจับมือของเธอเอาไว้ แล้วลุกเดินไปหาส้มแป้นพร้อมๆ กันกับเธอ อลิสาได้แต่กลอกตามองบน “วันนี้ลิสาจะไปค้างกับผมครับ ฝากดูแลยายอุดมแทนลิสาด้วยนะ” เธอกำลังจะอ้าปากบอกพี่ส้มแป้น แต่เขากลับชิงพูดขึ้นมาซะก่อน ส่วนพี่ส้มแป้นก็ยิ้มกริ่มพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ “ไปเถอะค่ะคุณลิสา ถึงแม้ว่าพี่จะไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะพูดอะไรได้มาก แต่คุณเต..เหมาะสมกับคุณหนูมากๆ เลยนะคะ” บอกตามตรงว่าเธอทำใจโกรธพี่ส้มแป้นไม่ลงจริงๆ ต่อให้รับรู้ว่าพี่ส้มแป้นเป็นคนของไร่พูนสุข แต่ถึงอย่างนั้นช่วงเวลาที่ผ่านมา คนที่อยู่เคียงข้างยายก็คือพี่ส้มแป้น.. คนที่คอยดูแลไร่อุดมรักให้ยังคงอยู่จนถึงวันนี้ก็ยังคงเป็นพี่ส้มแป้นอีก แบบนี้แล้วเธอจะโกรธพี่เค้าได้ยังไงกัน เตลองซ์จับมือของลิสาเพื่อพาเธอเดินมายังบ้านของเขา เขาไม่ค่อยกลับไปนอนที่บ้านใหญ่สักเท่าไหร่เพราะว่าเขาชอบอยู่คนเดียว แต่พอมีลิสาเข้ามาอยู่ในห้องนี้ เขาก็ไม่ชอบอยู่คนเดียวอีกต่อไป..เพราะว่าเขาชอบอยู่กับเธอ ในขณะที่กำลังจะเข้าบ้านเสียงโทรศัพท์ของลิสาก็ดังขึ้นมา เธอกดรับสายด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มหวานๆ .. “ว่าไงคะพี่ไคโร..” “ข่าวดี พี่ได้หุ้นส่วนครบแล้วนะลิสา ส่วนเรื่องการเริ่มก่อสร้างทางหุ้นส่วนทั้งหมดอยากให้ทำให้เร็วที่สุด เพราะอยากจะเปิดโรงแรมให้ทันก่อนปีใหม่ แต่พี่อยากให้รอฤกษ์งามยามดีจากซินแสก่อน..ยังไงพี่จะเร่งท่านให้ไวที่สุดก็แล้วกัน” อลิสาหัวเราะเบาๆ สมเป็นพี่ไคโรจริงๆ “รับทราบแล้วค่ะพี่ วันไหนก็ได้ค่ะลิสาพร้อมเสมอ ได้วันที่ดีแล้วพี่ไคโรทักลิสามานะคะ” “ได้ๆ เดี๋ยวหากได้กำหนดวันมาแล้วพี่จะลงไปคุยกับเราอีกที แค่นี้พี่ยุ่ง ต้องไปสวดมนต์ต่อ” “ค่ะ ไว้เจอกันนะพี่” อลิสากดวางสายด้วยรอยยิ้ม และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาเพื่อเดินเข้าบ้าน พี่เตลองซ์ก็ยืนกอดอกมองหน้าเธอด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีเท่าไหร่นัก รอยยิ้มของเธอพลันแข็งค้างโดยไม่รู้ตัว “ใคร?” “อะ..เอ่อ พี่ไคโรค่ะ เป็นหุ้นส่วนที่จะมาทำโรงแรมที่ไร่ของลิสา จริงสิ ลิสาว่าจะคุยกับพี่เรื่องนี้อยู่พอดีเลย” เธอจับมือของเขาเพื่อจูงมือเขาเข้ามาด้านในบ้าน “พอได้มาลองคิดทบทวนคำพูดของพี่ดู ลิสาก็พบว่าตัวเองชอบพูดคุยกับผู้คนค่ะ ลิสาอยากคุยกับคนเยอะๆ เพราะอย่างนั้นก็เลยจะสร้างโรงแรมขึ้นมาในไร่องุ่น” เขารวบตัวเธอขึ้นมาเพื่อวางเธอเอาไว้บนตัก เตลองซ์วางใบหน้าของเขาเกยเอาไว้กับไหล่ของเธอ “เพราะแบบนั้นก็เลยตั้งใจไปหาไอ้จองเพื่อขายที่ให้มันงั้นเหรอ?” รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ หุบลงเมื่อเธอคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนกลางวัน เธอพยักหน้าเบาๆ พร้อมกับช้อนสายตามองหน้าเขาด้วยสายตาที่รู้สึกผิด “บอกตามตรงว่าพี่กำลัง..น้อยใจอยู่ที่ลิสาไม่มาหาพี่แต่เลือกจะไปหามัน” “ก็ลิสาบอกไปแล้วว่าลิสาเข้าใจ..เจตนาของพี่ผิดเพี้ยนไป ตอนนี้ลิสาก็เลยพยายามบอกกล่าวเรื่องทั้งหมดกับพี่อยู่นี่ไงคะ” เขาลูบผมเธอเบาๆ “ต่อจากนี้เวลามีปัญหาอะไร ลิสาจะมาหาพี่ใช่ไหม?” อลิสาพยักหน้าเร็วๆ พร้อมกับโน้มใบหน้าลงไปหอมแก้มเขาเบาๆ นี่คงเป็นครั้งแรกที่เธอเป็นฝ่ายหอมแก้มเขาก่อน เพราะว่าที่ผ่านมา เตลองซ์มักจะเป็นคนหอมแก้มเธอมาโดยตลอด “แบบนั้นก็ดี ถ้าพี่จับได้ว่าลิสาไปหาไอ้จองชัยอีก เจอดีแน่” เธอเอนใบหน้าเพื่อซบลงบนไหล่กว้างของเขา เธอพึ่งจะมี..คนรักเป็นครั้งแรก เพราะแบบนั้นก็เลยไม่แน่ใจว่าการทำแบบนี้มันถูกต้องรึเปล่า? แถมยังไม่แน่ใจอีกว่าเธอสามารถเรียกเขาว่าคนรักได้แล้วใช่ไหมนะ.. “วันนี้ลิสามาหาพี่แล้ว เพราะฉะนั้นเอาเงินแปดสิบล้านมาให้ลิสาสิคะ” เธอพูดพร้อมกับแบมือออกมาแล้วมองหน้าเขาตาแป๋ว ส่วนเตลองซ์เขายกนิ้วมาจิ้มลงบนหน้าผากของเธอเบาๆ “ต้องเอาไปลงทุนทำโรงแรมเท่าไหร่?” “ยี่สิบล้านค่ะ แลกกับหุ้นห้าสิบเปอร์เซ็น” “แบบนั้นเอาเงินพี่ไปสามสิบล้าน อีกสิบล้านไว้ใช้จ่ายในสวน ส่วนเรื่องที่ดินเก็บเอาไว้ให้พี่ด้วยยี่สิบไร่พี่จะเอาไว้เป็นสินสอดตอนไปขอเมียแต่งงาน” เธอมองหน้าเขาอีกครั้ง.. วันนี้มันวันอะไรกันนะ อารมณ์ของเธอมันขึ้นๆ ลงๆ แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย วันนี้เธอทั้งเสียใจ โกรธ ร้องไห้ ผิดหวัง ใจเต้นแรง ตกหลุมรัก เขิน อายและตอนนี้กำลัง..ดีใจ “แต่พี่ยังจ่ายค่าที่ดินของลิสาไม่หมดเลยนะคะ จะเอาไปเป็นสินสอดได้ไง” เตลองซ์กระซิบข้างหูของลิสาเบาๆ “อีกห้าสิบล้านเอาไว้จ่ายเป็นเงินสดในงานแต่งได้ไหมล่ะ? หรืออยากได้เด็กในท้องสักคนก่อนแต่ง” เธอยกมือขึ้นมาตีเขาเบาๆ อลิสามองหน้าเขาอีกครั้ง แต่ไหนแต่ไรเธอเป็นพวกชอบความชัดเจน และครั้งนี้ก็เช่นกันเธอกำลังต้องการความชัดเจนจากเขาอยู่ “ตอนนี้เรากำลังเป็นอะไรกันคะ เวลาที่คนอื่นถามลิสาจะได้บอกเขาถูก” เตลองซ์หรี่ตาลงเล็กน้อย เขาไล้ปลายนิ้วลงไปบนริมฝีปากของเธอ เท่าที่ได้อยู่ด้วยกันลิสาเป็นคนที่ซื่อตรงกับความคิดเสมอ เธอชัดเจนทั้งคำพูดและการกระทำของตัวเอง คิดแบบไหนถามออกมาแบบนั้นโดยไม่คิดลังเลเลย “เป็นเมียไง คนที่นอนด้วยกันแล้วจะให้เป็นอะไรได้นอกจากเป็นเมีย”Related chapters
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 20.ร้อนรน
ในขณะที่เธอกำลังจริงจังอยู่ ก็เป็นอีกครั้งที่เขา..ล้อเล่น อลิสาทำท่าจะลุกขึ้นแต่เตลองซ์รีบกอดเอวเธอเอาไว้แน่น“ก็ได้ๆ เป็นทุกอย่างเลย เป็นคนรัก เป็นแฟน เป็นเมีย”หลังจากนั้นเขาก็อุ้มเธอขึ้นแล้วพาอลิสาเข้าไปในห้องน้ำเพื่อจัดการอาบน้ำให้เธอ“วันนี้ห้ามทำอะไรที่มากไปกว่าการอาบน้ำนะคะ..ไม่อย่างนั้นลิสาจะไม่มานอนที่นี่อีกแล้วเพราะว่าพี่พูดไม่เป็นคำพูด”เตลองซ์ไม่ได้รับปากหรือว่าพูดอะไร เขาถอดเสื้อเธอออกช้าๆ“อีกนานแค่ไหนเราจะได้แต่งงานกัน?”ให้ตายเถอะเราพึ่งจะรู้จักกันได้ไม่ถึงสองอาทิตย์ด้วยซ้ำ“เราพึ่งรู้จักกันเองนะคะ”“เวลาไม่สำคัญเลยสำหรับพี่ ลิสาพี่อายุสามสิบห้าแล้วนะ พี่ไม่มีเวลามาคบเล่นๆ หรอกเพราะอย่างนั้นพี่ต้องการความจริงจังจากความสัมพันธ์ในครั้งนี้แบบมากๆ เลย”อลิสาหลับตาลงช้าๆ“ลิสาพึ่งเคยมีพี่เป็นแฟนคนแรก..ลิสาอยากจะใช้ชีวิตเป็นแฟนกันนานๆ ในสาสมกับที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย”แล้วการเป็นเมียมันไม่เหมือนการเป็นแฟนตรงไหนกัน? ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ค่อยเข้าใจลิสาเท่าไหร่ แต่เตลองซ์ก็ไม่คิดขัดใจเธอเขาไม่รู้ว่าจองชัยยื่นข้อเสนออะไรให้ลิสา แต่หมอนั่นจะต้องทำพลาดครั้งใหญ่หลวงมากแน่ๆโอกาสถึงได้
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 21.น้อยใจ
อลิสาพยายามคาดเดาความคิดของเขา เธอบอกไปแล้วว่าเธอไม่อยากผิดใจกัน ทว่าตอนนี้เธอมีคนรักที่จะต้องแสดงความซื่อสัตย์กับเขา..“ลิสาคบกับพี่เตแล้วค่ะ คบหากันในฐานะคนรัก”เธอกล่าวคำนั้นออกมาด้วยรอยยิ้ม แต่สำหรับจองชัยรอยยิ้มนั้นของเธอมันช่างเสียดแทงเข้าไปในใจและสร้างความเจ็บปวดบาดลึกชนิดที่ทำเขาแทบหายใจไม่ออกเลย..“ยะ..อย่างงั้นเองเหรอ แบบนั้นเองสินะ”เขาก้มศีรษะลงเล็กน้อยราวกับคนที่กำลังอับจนหนทาง ดวงตาของจองชัยทั้งสับสนและพร่ามัวไปหมด เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะส่งยิ้มให้เธอ“ลิสาไม่ได้โกรธพี่ก็ดีแล้ว งั้นพี่กลับก่อนนะ”อลิสาไม่แน่ใจว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของพี่จองชัย..เขาแค่ก้าวพลาดเพียงก้าวเดียวแต่ทำให้หมากทั้งกระดานพลิกคว่ำไปหมด ทั้งๆ ที่เมื่อวานเธอมาหาเขาและส่งมอบโอกาสให้ เขาดันไม่รับโอกาสนั้นเอาไว้ แต่กลับหยิบยื่นความได้เปรียบนั้นให้เตลองซ์ด้วยความโง่เขลาของตัวเองถึงแม้ว่าอลิสาจะบอกว่าเธอและเตลองซ์คบกันแต่เรื่องมันยังไม่จบแค่นี้หรอกนะ เพราะตราบใดที่ทั้งสองคนยังไม่ได้แต่งงานกัน เขาย่อมยังมีโอกาสอยู่เสมอเมื่อจองชัยเดินออกมาจากไร่อุดมรักเพื่อเข้าสู่ไร่เจ
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 22.ที่ไหนก็ได้ NC
ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของเตลองซ์จะดูไปทางน้อยใจ แต่ทว่าที่ใบหน้าของเขากลับฉีกยิ้มกว้างอย่างน่าหมั่นไส้เขายื่นมือมาจับมือของอลิสาเอาไว้พี่รอได้ แต่อย่านานมากจนพี่ไม่มีแรงทำลูกก็แล้วกัน ใช่ไหมครับยาย ยายอุดมเองก็อยากจะอุ้มหลานเร็วๆ ใช่ไหม?”ยายอุดมหัวเราะเบาๆ“ยายมีหลานตั้งนานแล้ว ลิสาไงหลานรักของยาย”แก้มของอลิสานั้นเปลี่ยนเป็นสีกุหลาบ เธอมองหน้าพี่เตลองซ์สลับกับมองหน้าของยาย“หนูจะมีเหลนให้ยายได้อุ้มนะคะ จะมีแน่นอนค่ะ แต่ยายช่วยรออีกนิดนะคะ เอาไว้หนูรวยเมื่อไหร่หนูมีลูกแน่”“ขอเลขบัญชีหน่อยสิ หากว่าอยากรวยเดี๋ยวโอนเงินให้เลย..ที่เหลือก็แค่ไปทำลูกกันใช่ไหม?”ขนาดต่อหน้ายาย เขายังไม่คิดเมตตาปรานีเธอแม้แต่นิดเดียวเลยไอ้คนกะล่อนอลิสายกมือขึ้นมาตีที่แขนของเตลองซ์แรงๆ“พี่เต พูดแบบนั้นได้ยังไง”“เพราะว่าพี่จริงใจไง ยายครับผมจองลิสาไว้แล้วนะ ห้ามยกให้คนอื่นนอกจากเตลองซ์คนนี้คนเดียวนะครับ”หลังจากนั้นเราก็นั่งพูดคุยกันจนถึงช่วงค่ำ เธอก็เดินมาส่งเขากลับไร่ และอลิสาเลือกที่จะเขาถึงแค่ท้ายไร่อุดมรักเท่านั้น เธอไม่คิดจะเดินไปส่งเขาที่บ้านหรอก เพราะว่าคนอย่างเขาไม่น่าจะยินยอมให้เธอกลับมานอนที่บ้านแน
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 23. มีแฟนแล้วนะ NC
ความตื่นตัวของอีกฝ่ายสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย ขณะที่มือใหญ่กดร่างของเธอให้จมลงไปบนเตียงนอนเสียงหอบหายใจถี่กระชั้น ต้นขาด้านในสะท้าน เธอได้แต่บิดตัวเร่าภายใต้ร่างกายของเขา เมื่อการกดแทรกทวีความรุนแรงขึ้นมาเรื่อยๆ“อา..ดีใช่ไหม?”เขาเอ่ยถามโดยที่สายตายังคงจ้องหน้าเธอ ส่วนด้านล่างก็ขยับเสียดสีไปมาอย่างรุนแรง“ให้ตายเถอะ อย่ารัดแน่นแบบนั้นสิลิสา..”“ชะ..ช่วยทำช้าลงได้ไหมคะ..อื้อ!”เตลองซ์แสยะยิ้ม ความเป็นชายแทรกลึกเข้ามา ก่อนจะถูกดึงออกเขาปรายตามองร่องทางรักสีหวานที่กำลังโอบรัดอากาศเบาๆ ราวกับต้องการบางอย่างมาเติมเต็ม“เห็นไหม ทำช้าๆ ไม่ดีหรอก..แรงๆ ถึงใจกว่าเยอะ”เตลองซ์กดแทรกความเป็นชายเข้าไปครึ่งลำแล้วเขาก็หยุดชะงักลงพร้อมกับมองหน้าของลิสา..“อยากให้ใส่เข้าไปอีกไหม..หรือพอเท่านี้ดี”เธอไม่รู้ว่าเขาจะแกล้งเธอทำไมกัน เขาขยับเข้าออกแค่ปากทางตื้นๆ เหมือนพยายามกลั่นแกล้งให้เธอเรียกร้องไปให้ถึงจุดที่ลึกที่สุด“อา..พี่เต อย่าแกล้งลิสาสิคะ”เตลองซ์หัวเราะเบาๆ เมื่อเขาเห็นแววตาที่หงุดหงิดของเธอ เขากดแทรกส่วนที่เหลือจมมิดเข้ามาจนสุดความยาวในครั้งเดียว และมันทำให้ลิสาแอ่นสะโพกขึ้นมาอย่างลืมตัว“อ
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 24.ปัญหา
เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอเตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”อลิสาหัวเราะเบาๆ“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุดใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมา
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 25.ความในใจ
หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลยตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันทีเขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 26.รักแรก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลยสินะ..แต่ปัญหาของพี่เตลองซ์กับคุณเบลินดามันดูเหมือนจะร้ายแรงมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีกเขาทั้งสองคนไม่ใช่คนรักกันเหมือนที่เธอได้คาดเดาไปก่อนหน้า แต่ว่าเป็นคู่แค้นกันมากกว่า“แต่เมื่อปีที่แล้วพี่ได้ยินมาว่าลินดาไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทำไมยัยนั่นถึงกลับมากันนะ แถมมาร่วมหุ้นทำโรงแรมกับลิสาอีก บอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วงมากๆ เลย”อลิสาล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่ด้านบนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง“มีคำกล่าวจากหนังสือว่า ในการทำอะไรสักอย่างหากทางไหนที่เดินไปแล้วไม่เจออุปสรรคแสดงว่ามาผิดทาง เพราะแบบนั้นลิสาไม่กลัวหรอกค่ะ ไม่กลัวทั้งปัญหาเรื่องการทำโรงแรม และไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ของลิสากับพี่เตจะมีปัญหาด้วย..อย่ากลัวไปเลยค่ะ เห็นแบบนี้ลิสามั่นคงมากกว่าที่พี่คิดอีกนะคะ”เตลองซ์ยกมือขึ้นมาเพื่อปังแดดที่กำลังส่องมาที่ใบหน้าของลิสา รอยยิ้มของเธอวันนี้มันช่างสวยงามเหมือนกับดอกทานตะวันที่กำลังผลิบานเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการมีคนรัก มันจะดีแบบนี้..“นั่นสินะ ไม่ว่าลิสาจะมีปัญหาอะไรพี่จะปกป้องลิสาเอง”เตลองจุมพิตลงไปบนหน้า
Last Updated : 2025-01-13คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 27.มั่นคง
สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรักแต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียวเพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริมส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลยเมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมันส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิตคุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวันเหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภา
Last Updated : 2025-01-13
Latest chapter
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 32.ห้ามคืนคำ
“พูดก็พูดเถอะ เรื่องของแกมันเหมือนกับในละครหลังข่าวเลยวะลิสา”สกายพูดพร้อมกับหมุนตัวของลิสาเบาๆ เพราะตรวจดูความเรียบร้อย วันนี้เพื่อนของเธอสวยมากกว่าทุกวันเลยอลิสาอยู่ในชุดเจ้าสาวสีขาวบริสุทธิ์ที่กระโปรงยาวฟูฟ่อง ที่บนเรือนผมสวมมงกุฎดอกไม้เอาไว้ ส่วนที่มือก็ถือช่อดอกไม้เล็กๆ ไว้ด้วย“นั่นสินะ บางทีเราก็คิดนะว่าเหมือนเราเกิดมาเพื่อแต่งงานกับพี่เตเลย..”โรงแรมของเธอสร้างเสร็จก่อนปีใหม่สองเดือน แต่ถึงอย่างนั้นเมื่อเพจของโรงแรมเปิดตัวก็มียอดจองเข้าพักยาวจนถึงปีหน้าเลย อาจจะเพราะผู้คนโหยหาธรรมชาติ อีกทั้งพี่ไคโรยังมีความสามารถในการสร้างโรงแรมของเราออกมาได้เหมือนกับอยู่ที่อิตาลีจริงๆ เลยเรื่องนั้นต้องยกความดีความชอบให้เขา และเรื่องฤกษ์แต่งงานก็เป็นพี่ไคโรเหมือนเดิมที่หาวันที่ดีที่สุดแบบที่เร็วที่สุดตามความต้องการของพี่เตลองซ์ได้“พรหมลิขิตสุดๆ ไปเลย”สกายพูดพร้อมกับจับมือของอลิสาเอาไว้“ขอให้แกมีความสุขมากๆ นะ”ส่วนอีกด้านเป็นพี่อาร์มที่เข้าไปแสดงความยินดีกับเตลองซ์“ให้ตายเหอะ นี่อย่าบอกนะว่าได้แต่งงานกันเพราะกู เหลือเชื่อจริงๆ เลย”เตลองซ์หัวเราะ เขาตบไหล่ของอาร์มเบาๆ“แต่งงานกันเพราะกู
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 31.โชคชะตา NC
ร่างกายของเรากอดก่ายกันอย่างแนบชิดกระทั่งไม่มีช่องว่างของอากาศแทรกผ่าน ฝ่ามือของเขาบีบเคล้นความนุ่มนิ่มทั้งสองข้างที่ชวนให้หลงใหลจนมันปริออกมาตามง่ามนิ้ว ปลายยอดสั่นระริกถูกเคล้นคลึงจากฝ่ามือของเขา สลับกับการใช้ปลายนิ้วบี้ลงไป.. “อา..” ช่องทางด้านล่างร้อนผ่าวเต้นตุบๆ ดูเหมือนจะยั่วเย้าปลายนิ้วที่กำลังสอดลึกเข้าไปด้านใน ชั่วพริบตาเมื่อถูกปลุกเร้าทั้งด้านบนด้านล่างพร้อมๆ กัน ร่างกายของเธอก็สั่นกระตุกเบาๆ พร้อมกับเสียงร้องครางที่ดังสนั่น “ชอบให้ใช้นิ้วขนาดนั้นเลยเหรอ หรือว่า..คิดถึงพี่จนทนไม่ไหว” เขาหมุนตัวเพื่อให้เธอหันหน้ามามองเขา เตลองซ์รูดรั้งแก่นกายขึ้นลงเบาๆ ก่อนจะกดสะโพกของอลิสาลงไป.. “อะ..อึ่ก” เขาไม่ยินยอมให้เธอได้พักแม้เพียงเสี้ยวนาที ฝ่ามือหนาใหญ่กำลังลูบไล้ไปตามสีข้าง ส่วนใบหน้าของเขาก็ฝังลงไปบนเนินเนื้อนุ่มนิ่มก่อนจะออกแรงดูดดึงมันเบาๆ ความตื่นตัวร้อนผ่าวเบียดแทรกเข้ามาช้าๆ แล้วฝังลึกเข้ามาในกายเรื่อยๆ จนสุดท้าย ร่างกายกำลังถูกเติมเต็มอีกครั้งหลังจากที่เธอพึ่งจะเสร็จสมไป ความรู้สึกต่างๆ ยิ่งไวต่อสัมผัสมากกว่าครั้งไหนๆ อลิสาบดเบียดสะโพกลงไปยังแท่งร้อนเผาก่อ
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 30.พูดเล่นที่ไหน
อลิสามองแผ่นหลังของพี่จองชัยและคุณเบลินดาที่เดินเคียงข้างกันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มหวังว่าคำพูดของเธอมันจะสามารถสะเทือนกำแพงในใจของพี่จองชัยได้ไม่มากก็น้อยทะเลาะกันแทบเป็นแทบตายเพราะต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมใคร ทั้งๆ ที่ทั้งคู่ต่างก็เป็นคนผิด ถ้ายอมหันหน้ามาคุยกันตั้งนานก็คงไม่ต้องทะเลาะกันยาวนานมากขนาดนี้“กลับบ้านกันเถอะครับ พี่ง่วงแล้ว”“ที่นี่บ้านลิสาค่ะ จะกลับไปไหนได้อีก”เตลองซ์หน้ามุ่ย“งั้นขึ้นห้องกันเถอะครับ..เมียจ๋า ไม่ว่าจะยังไงคืนนี้พี่ไม่ยอมนอนคนเดียวแน่นอน พี่นอนคนเดียวมาหลายคืนแล้วนะ เมื่อวานลิสาก็อ้างว่าติดงาน เดี๋ยวนี้ติดงานมากกว่าพี่อีกเหรอครับ”จะว่าไป..เธอไม่ได้ไปอยู่กับเขานานแล้วเหมือนกัน“ก็ได้ค่ะ รอก่อนนะคะ เดี๋ยวลิสาช่วยไฉไลเก็บจานก่อน”“ได้เลยครับ เพื่อเมียนานแค่ไหนก็รอ”อลิสาหันหน้ามาหาเตลองซ์ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาหาเขาแล้วหอมแก้มเขาเบาๆ“ไปนั่งรอตรงนั้นเลยค่ะ”เธอชี้ไปที่เก้าอี้เพื่อให้เขาไปนั่งรอดีกว่ามายืนรอแบบนี้ เตลองซ์ยกมือขึ้นมาถูแก้มเบาๆ ตรงที่ลิสาพึ่งจะจุมพิตไปเมื่อครู่ ใบหน้าของเขาในตอนนี้คงกำลังยิ้มอยู่สินะ เขารู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้าเลยอลิสาไม่ได้
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 29.ไม่ปล่อยมือ
จองชัยจับมือของเบลินดาเอาไว้“วันนี้พอเท่านี้เถอะครับ เรากลับกันเถอะ”เมื่อจองชัยพูดจบเขาก็จูงมือของเบลินดาออกไปจากที่นี่“ทั้งๆ ที่ตัวเองเป็นตัวต้นเรื่องแท้ๆ มาทำท่าเหมือนรู้สึกผิดงั้นเหรอไอ้จอง ทุเรศฉิบหายเลยว่ะ”จองชัยหันหลังกลับมามองหน้าของเตลองซ์“เออ กูมันทุเรศ แล้วยังไงล่ะ? หากว่ามึงมั่นใจในความรักของมึงทำไมจะต้องกลัว..”เตลองซ์ทำท่าจะถลาเข้าไปหาจองชัยแต่อลิสาเอาตัวเข้ามาขวางไว้ เธอมองหน้าเตลองซ์ด้วยสายตาโกรธเคืองเล็กน้อย“ไปขอโทษคุณเบลินดาแบบตั้งใจมากกว่านี้ค่ะ”อลิสาชี้นิ้วไปที่คุณเบลินดาเพื่อให้เตลองซ์ไปขอโทษเธอ ทว่าเตลองซ์กลับขมวดคิ้วมองหน้าของอลิสา“ลิสา..นี่พี่เป็นคนผิดงั้นเหรอ?”“หากถามลิสาก็ผิดทั้งคู่นั้นแหละ เพราะอย่างนั้นพี่เตไปขอโทษของลินดา หลังจากนั้นคุณลินดาก็ขอโทษพี่เตนะคะ ไม่เหนื่อยงั้นเหรอ โกรธแค้นกันมาเป็นสิบๆ ปีแบบนี้ ให้มันพอแค่นี้และหลังจากนี้ไปก็สนใจแค่ความสุขของตัวเองเถอะค่ะ ไม่ต้องไปสนใจเรื่องการแก้แค้นหรือว่าอะไรแล้ว..นับจากนี้ไปใครมีความสุขมากกว่าคนนั้นชนะค่ะ”เตลองซ์เม้มปากเล็กน้อย เขาเดินเข้าไปหาเบลินดาที่กำลังทำท่าจะร้องไห้ออกมา“ผม..ขอโทษครับ หวังว่
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 28.เราน่ะไม่เคยรักกันเลย
เบลินดากำมือแน่นเมื่อเธอมองเห็นคุณปู่สุขมองหน้าของอลิสา สายตาเอ็นดูแบบนั้นในตอนที่เธอเป็นแฟนกับเตลองซ์ เธอไม่เคยได้รับมันเลยสักครั้งเดียว“ผมได้ข่าวมาว่าหุ้นส่วนอีกคนเป็นคนที่อลิสาแอบชอบมาตั้งแต่สมัยมหาลัย..แต่เธอไม่เคยบอกกล่าวความในใจออกไปเลย”เบลินดาส่งเสียงร้องเหอะออกมา“พึ่งรู้ว่านายเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนะจองชัย อย่าบอกนะว่าที่นายทุ่มเทช่วยพี่ทำลายเต เพราะว่านายชอบอลิสา?”ความรู้สึกในใจมันขุ่นมัวไปหมดจนไม่สามารถพูดออกมาได้อย่างชัดเจนหรือเต็มปากได้ ว่าตกลงแล้วเขารู้สึกอย่างไรกับอลิสากันแน่รักเธอ หรือว่าต้องการเธอมาเพื่อจะให้คุณตาภูมิใจในตัวเขา“แต่นายจะรู้สึกยังไงมันไม่สำคัญหรอกนะจองชัย เพราะว่าพี่จะทำลายความรักครั้งนี้ของเตลองซ์เอง จะทำทุกทางเพื่อไม่ให้หมอนั่นมีความสุขกับคนรักเหมือนกับที่มันทำกับพี่”อลิสาเดินไปดูปลาก็พบว่ามันถูกเผาจนได้ที่แล้ว เธอใช้กรรไกรตัดหนังออกเบาๆ เพื่อให้ง่ายต่อการทานแล้วใช้ให้คนยกปลาเผาไปให้คุณตาและคุณยายที่อยู่บนบ้าน“น่าทานสุดๆ เลยพี่ลิสา พี่ทำกับข้าวเก่งเหมือนกันนะเนี่ย”ไฉไลพูดพร้อมกับทำจมูกขยับไปมาเพื่อสุดดมกลิ่นปลาเผาที่หอมฟุ้งไปทั่วไร่“ไม่ขนาด
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 27.มั่นคง
สายลมในยามเย็นพัดผ่านใบหน้าของคุณยายอุดมไป คุณยายหันไปมองหน้าของคนที่คุณยายรักจนสุดหัวใจครั้งหนึ่งเราเคยจะหนีตามกันไป หนีไปจากที่นี่เพื่อให้ได้ใช้ชีวิตในฐานะของคนรักแต่ทว่าที่บ้านของคุณยายไม่มีใครอีกแล้ว หากว่าคุณยายหนีไปคุณแม่ของคุณยายก็จะต้องอยู่คนเดียวเพราะอย่างนั้นคุณยายจำต้องกล้ำกลืนความเจ็บปวดลงคอเพื่อแต่งงานกับคุณตาเสริมส่วนคุณปู่สุขก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคนที่ทางครอบครัวบอกว่าดี..ย่ารตีเป็นผู้หญิงที่ดีสำหรับครอบครัวของคุณปู่สุข แต่ไม่ได้ดีสำหรับคุณปู่เลยเมื่อคลอดลูกคนแรกเราก็หย่ากันในทัน หลังจากนั้นคุณปู่ก็เลี้ยงลูกมาโดยลำพังและพอมีเตลองซ์ ปู่ก็อยู่กับเตลองซ์สองคนเพราะเจ้าลูกชายตัวดีไปอยู่กับแม่ของมันส่วนคุณยายอุดม ลูกสาวของยายคลอดอลิสาทิ้งไว้ให้ก่อนที่จะหนีไปกับผู้ชาย หลังจากนั้นอีกสิบปีคุณตาก็เสียชีวิตคุณยายไม่โกรธเคืองลูกสาวเลย เพราะว่าอลิสาคือสิ่งที่มีค่าที่สุดของคุณยาย เด็กน้อยที่มีรอยยิ้มเจิดจ้าราวกับแสงของดวงตะวันเหมือนกับว่าหน้าที่สุดท้ายของคุณปู่สุขและคุณยายอุดมคือการส่งหลานให้ถึงฝั่งฝัน..“ได้สิ หากว่าพี่ต้องการให้ฉันไปอยู่ด้วย ฉันก็จะไปอยู่กับพี่..จะไปสร้างภา
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 26.รักแรก
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ก่อนหน้านี้ เขาไม่เคยจริงจังกับใครมาก่อนเลยสินะ..แต่ปัญหาของพี่เตลองซ์กับคุณเบลินดามันดูเหมือนจะร้ายแรงมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้ซะอีกเขาทั้งสองคนไม่ใช่คนรักกันเหมือนที่เธอได้คาดเดาไปก่อนหน้า แต่ว่าเป็นคู่แค้นกันมากกว่า“แต่เมื่อปีที่แล้วพี่ได้ยินมาว่าลินดาไปอยู่ต่างประเทศ แล้วทำไมยัยนั่นถึงกลับมากันนะ แถมมาร่วมหุ้นทำโรงแรมกับลิสาอีก บอกตามตรงว่าพี่เป็นห่วงมากๆ เลย”อลิสาล้มตัวนอนลงไปบนพื้นหญ้า เธอมองท้องฟ้าสีครามที่อยู่ด้านบนก่อนจะค่อยๆ หลับตาลง“มีคำกล่าวจากหนังสือว่า ในการทำอะไรสักอย่างหากทางไหนที่เดินไปแล้วไม่เจออุปสรรคแสดงว่ามาผิดทาง เพราะแบบนั้นลิสาไม่กลัวหรอกค่ะ ไม่กลัวทั้งปัญหาเรื่องการทำโรงแรม และไม่กลัวว่าความสัมพันธ์ของลิสากับพี่เตจะมีปัญหาด้วย..อย่ากลัวไปเลยค่ะ เห็นแบบนี้ลิสามั่นคงมากกว่าที่พี่คิดอีกนะคะ”เตลองซ์ยกมือขึ้นมาเพื่อปังแดดที่กำลังส่องมาที่ใบหน้าของลิสา รอยยิ้มของเธอวันนี้มันช่างสวยงามเหมือนกับดอกทานตะวันที่กำลังผลิบานเขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการมีคนรัก มันจะดีแบบนี้..“นั่นสินะ ไม่ว่าลิสาจะมีปัญหาอะไรพี่จะปกป้องลิสาเอง”เตลองจุมพิตลงไปบนหน้า
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 25.ความในใจ
หลังจากที่คุณจอมทัพและคุณเบลินดา กลับไปแล้วก็เหลือแค่พี่ไคโรที่กำลังทำหน้าหมดอาลัยตายอยากอยู่“นี่พี่..ทำให้แกลำบากรึเปล่า ขอโทษด้วยนะครับคุณเต”อลิสาเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองสบตากับคนรักของเธอ เราทั้งสองต่างมีสภาพไม่แตกต่างกันเท่าไหร่นัก เรื่องในอดีตกำลังถาโถมเข้ามาแบบไม่ทันที่ได้ตั้งตัว แต่ทว่ามือของเราสองคนกลับกอบกุมกันเอาไว้ไม่ปล่อยเลยตอนนี้เธออยากจะพูดคุยกับพี่เตลองซ์เป็นการส่วนตัวและลิสาเองก็คิดว่าเขาน่าจะอยากคุยกับเธอมากๆ เหมือนกัน“ไม่ต้องคิดมากเลยค่ะพี่ไคโร ลิสาไม่ใช่เด็กแล้วนะที่จะก้าวผ่านเรื่องในอดีตไปไม่ได้ พี่ไม่ต้องคิดมากนะคะ ได้ฤกษ์งามยามดีเมื่อไหร่ก็ลงเสาเข็มก่อสร้างได้เลย”ไคโรขยี้มือลงไปบนผมของลิสาเบาๆ แต่ทว่าที่ด้านหลังของลิสากลับมีสายตาที่ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่มองมา เขารีบยกมือขึ้นมาจากศีรษะของเธอในทันทีเขาเอ็นดูลิสาและมองว่ายัยเด็กนี่เหมือนน้องสาว แต่จากนี้ท่าทางว่าเขาจะต้องรักษาระยะห่างให้ดีซะแล้ว“ไว้เจอกันวันก่อสร้างนะ ช่วงนี้พี่อาจจะมาที่นี่บ่อยๆ เพราะว่าต้องมาคุมการก่อสร้างทั้งหมด”“เข้าใจแล้วค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะพี่”ไคโรพยักหน้าให้ลิสา เขามองหน้าของคุณเตลองซ์ก
คุณคะมาแต่งงานกันได้ไหม ?? 24.ปัญหา
เมื่อเราเดินทางมาถึงที่ไร่อุดมรัก อลิสาก็มองเห็นรถยนต์ยุโรปสามคันที่จอดอยู่หน้าไร่ของเธอเตลองซ์จอดรถมอเตอร์ไซค์ของเขาเอาไว้ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาจับมือของอลิสาเอาไว้ พร้อมกับพาเธอเดินไปหาผู้ชายที่กำลังเดินมาหาเราเช่นกัน“สวัสดีค่ะพี่ไคโร นี่พี่เตแฟนหนูเองค่ะ”อลิสาช้อนสายตาพร้อมกับอมยิ้มเล็กน้อยเมื่อเธอแนะนำให้พี่ไคโรรู้จักกับพี่เตลองซ์“อ่า..นี่พามาแนะนำหรือว่าพามาอวด”อลิสาหัวเราะเบาๆ“มาอวด เอ้ย..มาแนะนำค่ะ เพราะว่าในบางทีพี่เตอาจจะมาช่วยงานลิสาด้วย เลยอยากจะพามาแนะนำให้รู้จักกันไว้”ไคโรมองหน้าเตลองซ์ก่อนที่เขาจะส่งยิ้มให้กับแฟนของเด็กที่นับถือกันเป็นน้องสาว“ผมไคโรครับ ยินดีอย่างยิ่งที่เด็กซนๆ แบบลิสามีแฟนกับเขาสักที และผมอยากจะแนะนำหุ้นส่วนคนอื่นให้รู้จัก..นี่พี่จอมทัพครับ”รอยยิ้มของอลิสาค่อยๆ จางหายไปจากใบหน้า เธอหุบยิ้มในทันทีพร้อมกับความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาราวกับคลื่นที่ซัดสาดไม่หยุดใบหน้าที่เธอเฝ้ามองมาตลอดระยะเวลาเกือบสิบปี ดวงตาของเขาตกใจเล็กน้อยเมื่อมองเห็นเธอ แต่แล้วจากดวงตาที่ตกใจก็กลับกลายเป็นดวงตาที่แสนยินดี“ลิสา..บังเอิญจังเลยนะ”ความรู้สึกหนักอึ้งกระจายตัวออกมา
